ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันศุกร์ที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

เปลี่ยนไป


ชีวิตหนึ่ง ซึ่งขาด ไม่อาจกลับ
มันถูกทับ ดับดิ้น สิ้นสดใส
เคยพูดเอ่ย เผยรอยยิ้ม อิ่มละไม
กลับเปลี่ยนไป ใจแกร่ง แข็งกว่าเคย

ดวงตาคม กลมสด ลดแสงใส
ดูหม่นไป ในชั่วคราว จะกล่าวเผย
เพียงข้ามคืน ของวัน ที่ผันเลย
ขอเปรียบเปรย เอ่ยเล่า ขาวเป็นดำ

เปลี่ยนจากคน อ่อนไหว ในครั้งก่อน
กลับเป็นซ่อน ก้อนสะอื้น กลืนความช้ำ
เปลี่ยนจากคน เริงร่า พาเพื่อนขำ
เป็นเก็บงำ ช้ำเช่น คนเย็นชา
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

ภาพวาด

วันเสาร์ที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

ชีวิต กับ กลอน


การแต่งกลอน ก็คงเหมือน กับชีวิต
ค่อยๆก้าว ทีละนิด คิดใคร่ครวญ
หากเดินพลาด คาดการณ์ผิด ต้องคิดหวน
กลับมาทวน ครวญใคร่ ให้ได้ความ

ชีวิตคน ตั้งแต่เกิด จนเติบใหญ่
ต้องฟันฝ่า ก้าวไป ไม่เกรงขาม
หากแม้เจอ อุปสรรค มารุกลาม
อย่าบุ่มบ่าม ค่อยๆข้าม ย่างก้าวไป

ส่วนกาพย์กลอน สอนคน ให้ใช้ศัพท์
มีเคล็ดลับ ในสัมผัส นอกและใน
หากใช้คล่อง คล้องจอง จนเข้าใจ
ก็แต่งได้ ไพรเราะ เพราะพริ้งงาม
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

วันอาทิตย์ที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

ผี กับ คน





ก็จริงนะ อย่างที่ พี่ชายว่า
คนนั้นหนา น่ากลัว กว่าไหนๆ
เห็นหน้าซื่อ ตาใส ไม่รู้ใจ
ว่าข้างใน ใจลึกๆ นึกอย่างไร

ส่วนผีนั้น ฉันเคยเห็น เป็นตนๆ
คล้ายๆคน หน้าเหยี่ยว เขียวใช้ได้
เห็นแล้วร้อง หาแม่ฉัน นั้นก่อนใคร
พลางน้ำตา พาเอ่อไหล ใจก็สั่น

ผีกับคน คนนั้น น่ากลัวกว่า
ทั้งมารยา สาไถ หาใดกั้น
ส่วนผีมี ลางดีร้าย มาบอกกัน
พร้อมวิญญาณ มาให้สั่น หวั่นๆใจ
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
ภาพวาด
ปล.แต่งตอบ พี่อุ้ย

มีเธอเสมอไป




จะมีรัก มีเธอ เสมอไป
จะเจอใคร ไหนเล่า เราไม่สน
จะมีเธอ คนนี้ เพียงหนึ่งคน
จะเสกมนต์ ดลเธอ เจอสุขใจ
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
ภาพวาด