ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันพุธที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

โศกศง-วันสงกรานต์


^_^

วันสงกรานต์ มาทำบุญ ทุนชีวิต
ให้ในจิต บริสุทธิ์ ผุดผ่องใส
เข้าวัดสวด กรวดน้ำ นำผลให้
แด่..ญาติใน ภูมิภพ จบชีวา

สายสงน้ำ พระพุทธ แลพระสงฆ์
กราบน้อมลง ตรงแท่น แผ่นศิลา
ขอกุศล ผลใด ที่ได้มา
จงนำชาติ ศาสนา พาพ้นไป

อย่าให้วุ่น ขุ่นข้อง จนหมองหม่น
สงสารคน ไทยผอง นั่งร้องไห้
ทั้งผู้เฒ่า ผู้แก่ แกเจ็บไข้
ชอกช้ำใจ ไปทุกคน ทนกล้ำกลืน

วันสงกรานต์ วันดี ปีใหม่ไทย
แต่ทำไม กลายเปลี่ยน เวียนเป็นขื่น
เจ็บช้ำฟก อกตรม ระทมกลืน
จะหยัดยืน ฝืนอยู่ สู้อย่างไร?

ขอเถิดขอ ต่อสิ่งศักดิ์ ท่านหลักเมือง
จงชี้ทาง ย่างเยื้อง เรืองไสว
อย่าให้ไทย ครวญคร้ำ ช้ำต่อไป
ทุกเภทภัย ไหนร้าย จงกลายเลือน

จบเถิดจบ พบสงบ จบเสียที่
อายบ้างซี ประชีชา ที่มาเยือน
หากรักถิ่น แผ่นดินทอง ลองย้ำเตือน
อย่าทำไทย ให้เปื้อนเปอะ เลอะโคนตม

จะสีเหลือง สีแดง ไม่แจ้งจิต
แต่ถ้าผิด ทำไทย ให้ระบม
จบอัปอาย ขายหน้า ประชาคม
ก็ไม่สม เป็นบุคลา ประชา(กร)ไทย

จะรักใคร ในใจ ไม่สัยสง
แต่หนึ่งองค์ ทรงเดช เหนือเกศเกล้า
เคยนึกถึง พระองค์ไหม ในใจเจ้า
ลองถามเอา คำตอบ กอรปจากใจ?
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

ภาพวาด
.

เปิดกล่องใจ


^_^

อย่าเก็บใจ ใส่กล่อง ล๊อคกุญแจ
น้องนี้แคร์ แต่พี่ ไม่มีถอย
ขอเถิดขอ เปิดกล่อง ห้องใจหน่อย
ให้น้องน้อย นี้เข้า ไปเคล้าคลอ

พี่จะติด ปิดขัง ฝังไปใย
เปิดเร็วไว ให้ภาพ ไปฉาบก่อ
จากหัวใจ ดวงเก่า ที่เศร้า-ท้อ
จะปักทอ ต่อเติม เสริมให้งาม
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

วันอังคารที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

~เงิน เงิน เงิน~


^_^

เงินซื้อบ้าน...ซื้อรถ...ซื้อยศศักดิ์ฯ
เงินซื้อผัก...ซื้อปลา...ซื้ออาหาร
เงินซื้อได้...หลายสิ่ง...หลายประการ
เงินซื้อยาน...ซื้อยนต์...ซื้อกลไก

เงินซื้อโต๊ะ...ซื้อเตียง...ซื้อเขียงหมู
เงินซื้ออู่...ซื้อหนัง...ซื้อคันไถ
เงินซื้อสัตย์...มัจฉา...อาชาไนย
เงินซื้อไต...ไขกระดูก...และลูกคน

เงินมีค่า...ว่าจริง...ก็จริงหรอก
เงินมีดอก...ออกเบี้ย...อย่าเสียผล
เงินมีโลภ...โลภะ...ขยะล้น
เงินมีมนต์...ดลจิต...ผิดศีลธรรม

เงินมีศักดิ์...กัดกิน...คนดิ้นลน
เงินมีชล...พ้นพิษ...ฤทธิ์ฝ่ายดำ
เงินมีมาก...หากไม่พอ...ก็เป็นกรรม
เงินอธรรม...ปั๊มมา...จากฆ่าคน
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

วันจันทร์ที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

ยังมิเคยลืม


^_^

ยัง..คิดถึง อยู่เสมอ
ยัง..อยากเจอ เพ้อครวญหา
ยัง..คงรัก ปักอุรา
ยัง..ตรึงตรา ทุกนาที

มิเคย..เลือน ยังเตือนจิต
มิเคย..คิด จะจรหนี
มิเคย..ห่าง ร้างชีวี
มิเคย..มี ใครที่แทน

ลืม..ไม่ลง ขอจงรู้
ลืม..คนคู่ หดหู่แสน
ลืม..เธอไป ใจคงแกน
ลืม..เลือนแฟน คงแสนตรม
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

ที่บอกให้แคร์


^_^

ที่...ให้แคร์ แคร์ใจ ในอุรา
บอก...สัจจา มาจริง อย่าทิ้งขว้าง
ให้...ได้ไหม เล่าหนา อย่าลาร้าง
แคร์...ใจกลาง ระหว่างทรวง อย่าลวงกัน
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

วันอาทิตย์ที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

คิดก่อนเธอ


^_^

ที่ว่ารอ รอแน่ แท้ใช่ไหม
หรือบอกให้ ใจนี้ มีความหวัง
หากคำพูด พูดมา ท้าคนฟัง
โปรดยับยั้ง ชังจิต คิดก่อนเธอ

อย่าพูด คำรวนเร ใจเหหัน
หัวใจฉัน นี้หนอ ท้อจริงเออ
เพียงคำพูด พูดมา พาละเมอ
หัวใจเบลอ เพ้อครวญ จวนสิ้นลม
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

วันเสาร์ที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

แน่ใจพอแล้วหรือ


^_^

ที่เอื้อนเอ่ย เผยออก บอกให้รอ
แน่ใจพอ แล้วหรือ ว่าคือฉัน
คนที่เธอ เสนอรัก มาทักกัน
เมื่อถึงวัน พลันพร้อม จะยอมเคียง

หากฉันรอ รอเธอ เสมอจิต
แล้วเธอคิด ตีจาก ไม่อยากเรียง
แล้วการรอ รอเรา มาเคล้าเคียง
คงเป็นเพียง สำเนียงออก บอกให้รอ
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

วันศุกร์ที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

ไหนรักที่บอก...ฯ


"ไหนบอกว่ารัก
ไหนรักที่บอก
วันนี้เธอหลอก
ให้ชอกช้ำใจ"
V
V
ไหน...คนจริง จริงจัง ดั่งตรงฉิน
บอก..ให้ผิน ยินคำ ย้ำข้างๆ
ว่า..จะหวง ห่วงใย ใจบอบบาง
รัก..มิจาง ร้างลา สัญญาใจ

ไหน..คำมั่น มั่งจริง ไม่กลิ้งกลอก
รัก..ไม่หลอก บอกมา พาหวั่นไหว
ที่..เคยพูด พิสูจน์ด้วย ช่วยขานไข
บอก..ได้ไหม ใยเล่า เจ้าลืมกัน

วัน..และคืน ชื่นสุข เป็นทุกข์หนัก
นี้..เจ้าหัก รักเรา เศร้าโศกศัลย์
เธอ..คนตรง คงใจ ในวันนั้น
หลอก..ลวงฉัน หันลี้ หนีห่างไกล

ให้..ต้องเจ็บ ต้องช้ำ ซ้ำไม่สน
ชอก..เหลือล้น คนรัก หักสายใย
ช้ำ..ตรงนี้ ที่ทรวง ดวงฤทัย
ใจ..เอ๋ยใจ ใกล้เตก แยกแล้วเออ
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

วันพฤหัสบดีที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

รัก


รัก..เพียงปาก ฝากบอก ออกไม่ต้อง
รัก..ไม่ครอง ปองใจ เชิญไกลห่าง
รัก..ไม่จริง ทิ้งเรา เศร้าหมองหมาง
รัก..เลือนลาง พรางตรม ระทมใจ

รัก..เล่นๆ เป็นคู่ อยู่คลายเหงา
รัก..ให้เช่า เมามัว กลัวหวั่นไหว
รัก..เย้าหยอก ชอกช้ำ ระกำใจ
รัก..เรื่อยไป ฉันไม่ปอง อย่ามองมา

รัก..จริงๆ อิงแอบ แนบชีวิต
รัก..ด้วยจิต ชิดใกล้ ใคร่ใฝ่หา
รัก..ไม่ลวง ควงทิ้ง อิงกายา
รัก..ล้ำค่า ถ้าภักดิ์ "รักมั่นคง"
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

วันพุธที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

รู้ค่าตัวเอง


อดทนจัง ฟังแล้ว แป้วดวงจิต
ใยถึงคิด อย่างนี้ เล่าพี่จ๋า
มองตัวเอง ต่ำต้อย ด้อยคุณค่า
อย่างนี้น๊า มันไม่สม กับคมชาย

ถึงเขาไม่ ได้รัก ภักในจิต
อย่าตัดสิทธิ์ คิดครอง ใจหมองหมาย
คนข้างๆ ห่างไป ไม่ไกลกาย
อีกมากมาย หลายคน ลองคนดู

อย่าคิดว่า ต่ำต้อย ด้อยคุณค่า
ทุกคนหนา เขามี ดีเชิดชู
จะตัวพี่ หรือตัวใคร ให้มองดู
แล้วจะรู้ ถึงตรา ค่าตัวเอง
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
ปล.แต่งตอบพี่ พี (ดีดีจัง)

วันอังคารที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

ผิดที่ใจ


ผิดที่ใจ ไม่ฟัง เลยพังสิ้น
น้ำตาริน ไหลนอง สองปรางนวล
ไม่เคยคิด จุดจบ หรือทบทวน
จึงต้องครวญ ช้ำชอก เขาหลอกเรา

ผิดที่ใจ ไม่จำ คำทัดทาน
จึงซมซาน อย่างนี้ ชีวีเศร้า
หากคิดครวญ ทวนทบ จุดจบเรา
จักไม่เฉา เศร้ารำเค็ญ อย่างเป็นเลย

ผิดที่ใจ ให้รัก ไม่ยักคิด
จึงเดินผิด ทางหน คนเยาะเย้ย
หากวันนั้น ฉันครวญ ทวนเฉลย
จุดลงเอย คงไม่ช้ำ ให้กล้ำกลืน

ผิดที่ใจ ไม่ฟัง จึงพลั้งพลาด
จุดจบหนึ่ง จึงอนาจ ขาดมือยื่น
ไม่มีใคร ไหนจุด ฉุดให้ยืน
ล้มร่างรื่น พื้นกรวด ปวดร้าวเอย
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

วันเสาร์ที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

~นามว่า (คุณ)พ่อ~


พ่อรักลูก ปลูกฝัง หวังให้ดี
พ่อยอมพลี ชีวีเหลือ เพื่อลูกน้อย
พ่อตรากตรำ ทำทุกอย่าง ถางทางคอย
พ่อมิถอย ปล่อยมือ สื่อสายใย

พ่อรักลูก ปลูกปั้น แลสรรค์เสก
ให้เป็นเอก อเนกนิจ พิสมัย
ทุกสิ่งเลิศ ประเสริฐล้ำ จงนำใจ
ลูกก้าวไกล ไปงาม ตามความดี

พ่อรักลูก ปลูกจิต ให้คิดเอง
อย่าได้เกรง เร่งสร้าง ทางวิถี
ทุกสิ่งนำ ย้ำก่อ ต่อจากนี้
เจ้าคนดี ที่รัก จงถักทอ

อันการงาน มากมาย ที่รายล้อม
เจ้าต้องพร้อม เพื่อดู สู้เติมต่อ
ในเส้นทาง ถางไว้ ให้เจ้าก่อ
อย่าได้ย่อ ท้อเลย เอ๋ยลูกยา

มรดก ตกทอด จักวอดวาย
หากใช้จ่าย คล้ายไม่ซึ้ง ถึงคุณค่า
ต่อให้มี มากจน ล้นคณา
หากไม่หา มาเพิ่ม จะเริ่มคลาย

พ่ออยากให้ เจ้าสร้าง ใช่วางทิ้ง
เพราะทุกสิ่ง ที่เห็น เป็นแรงกาย
จากหยาดเหงื่อ ทุกหยด รดเป็นสาย
จากตัวชาย นายความ นามว่า "พ่อ"
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

วันศุกร์ที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

ใจ (กลอน6)


ใจ..รัก ภักดิ์ไว้ ไห้ร่ำ
ใจ..ช้ำ ซ้ำตรง คงที่
ใจ..น้อย พลอยตรม ชีวี
ใจ..หนี ตีพราก จากลา

ใจ..เหงา เศร้าทรวง ลวงหลอก
ใจ..ยอก ชอกช้ำ คร่ำหา
ใจ..หนึ่ง ซึ่งพัก รักษา
ใจ..ล้า พาเหน็บ เจ็บทรวง

ใจ..เอ๋ย เคยคู่ อยู่เคียง
ใจ..เพียง เรียงรัก ตักตวง
ใจ..นี้ ที่หวัง พักล่วง
ใจ..หน่วง บ่วงรัก ทักมา
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

ใจ (กลอน8)


ใจ..อ่อนล้า พาตรม ขมขื่นทรวง
ใจ..หนักหน่วง ดวงน้อย พลอยอ่อนไหว
ใจ..เศร้าๆ เคล้าน้ำตา คลาจากไป
ใจ..เอ๋ยใจ ใยหนา มาอ่อนแรง

ใจ..ดวงนี้ ที่ช้ำ ต้องกล้ำกลืน
ใจ..ต้องฝืน ยืนสู้ อยู่ให้แกร่ง
ใจ..ที่ท้อ พอทน คนทิ่มแทง
ใจ..แสลง แรงตรม ล้มทั้งยืน

ใจ..ที่มี นี้หนอ พอหดหู่
ใจ..ไม่สู้ ลู่นำ ร่ำสะอื้น
ใจ..เจ้าล้า พาเหงา เศร้าสุดฝืน
ใจ..เจ้ากลืน ความช้ำ ซ้ำๆเอย
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

ภาพวาด
.

วันพฤหัสบดีที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

ยิ้มสุดท้าย


ส่งรอยยิ้ม ปิ่มทอ คลอน้ำตา
แด่พี่ยา คลาตอน ก่อนจากกัน
ถึงต่อไป ไม่เจอ ขอเพ้อฝัน
มีพี่ฉัน นั้นคู่ อยู่ในใจ

ยิ้มสุดท้าย ให้จำ ก่อนอำลา
จากนี้หนา คงไม่ ได้ชิดใกล้
จึงขอส่ง คงยิ้ม พิมพ์ฝากไว้
กับหัวใจ น้องตรึง แด่หนึ่งคน
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

วันพุธที่ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

เขาใช้มีด..กรีด..


เขาใช้มีด...กรีดใจ ให้ต้องช้ำ
เขาใช้มีด...กรีดซ้ำ นำตรงแผล
เขาใช้มีด...กรีดลึก ไม่นึกแคร์
เขาใช้มีด...กรีดแร่ แย่แล้วใจ

เขาใช้มีด...กรีดลง ตรงอุรา
เขาใช้มีด...กรีดผ่า ฆ่าฉันให้
เขาใช้มีด...กรีดทรวง ดวงฤทัย
เขาใช้มีด...กรีดใจ ให้หลุดลอย

เขาใช้มีด...กรีดลาย สายสัมพันธ์
เขาใช้มีด...กรีดฉัน ฝันเคลื่นคล้อย
เขาใช้มีด...กรีดห่วง บ่วงขาดปรอย
เขาใช้มีด...กรีดรอย พลอยขาดกัน

เขาใช้มีด...กรีดรัก หักลงแล้ว
เขาใช้มีด...กรีดแนว แก้วดวงนั้น
เขาใช้มีด...กรีดใจ ให้ขาดกัน
เขาใช้มีด...กรีดมัน พลันจบลง
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

วันเสาร์ที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

คำขอ ให้คอย


ยังคงคอย คอยเขา เพียงเท่านั้น
แม้คืนวัน ผันเลย มิเคยท้อ
กายเรานี้ มีอยู่ คู่ใจรอ
เพียงเพื่อขอ รอคน ไกลหนทาง

จากคำมั่น สัตย์ซื่อ จะซื่อสัตย์
ยังดังชัด ฟังตรึง ซึ้งไม่ส่าง
คนที่เคย เอ่ยคำ จำต้องห่าง
ปล่อยเราว้าง ว้าเหว่ อยู่เอกา

ก่อนจะไป บอกไว้ ให้เรารอ
"อย่าเพิ่งท้อ ก่อนพี่ นี้มาหนา
อย่าเพิ่งไกล ใจห่าง จนร้างลา
รอพี่ยา ก่อนเจ้า มาเคล้าเคียง"

แค่คำขอ "รอหน่อย อย่าปล่อยทิ้ง
จะมาอิง พิงพัก รักร่วมเรียง"
เพียงแค่นั้น ใจฉัน มันก็เอียง
เพราะสำเนียง เสียงเขา ให้เรา"รอ"
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

วันศุกร์ที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

ทิ้งไป-เพราะอะไร


เธอทิ้งไป ให้ช้ำ ต้องกล้ำกลืน
ทุกวันคืน ขื่นขม จมน้ำตา
กับสิ่งค้าง คาใจ ในอุรา
ด้วยข้อหา อันใด ใยทิ้งกัน?

ฉันนี้นำ ทำสิ่งใด อะไรผิด
เธอถึงคิด ตีปัด ตัดสัมพันธ์?
ไม่เหลียวแล แคร์เลย เคยคบกัน
จบรักมั่น ผันเปลี่ยน เวียนจากลา
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~