หนาวสุดขั้ว ตัวสั่น หวั่นจนไหว
มองน้ำใน ใบขัน ฉันตั้งจิต
1-2-3 ห้ามใจหู่ สู้สุดฤทธิ์
หน้าเหยบิด เยือกเย็น เป็นทวี
แข็งใจสู้ รู้กาล ผ่านหนึ่งขัน
รอดแล้วฉัน วันหนาว คราวหมองศรี
ขันต่อมา ซาลง องศาดี
ชื่นชีวี แล้วเรา เจ้าภาพเอย
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
ภาพวาด
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น