ขอปิดทาง มิย่างกาย อย่าหมายเปิด
ห้ามละเมิด มายุ่ง หรือสุงสิง
ด้วยเพราะช้ำ ซ้ำจุด ทรุดร่างทิ้ง
ใจจมดิ่ง นิ่งนอง หมองเหลือทน
เจ็บและช้ำ ซ้ำพอ ขอหยุดพัก
ขังตัวกัก จักติด ปิดทางหน
อยู่ในห้อง หมองหมาง ว้างใจหม่น
เพียงเพื่อพ้น คนลวงหลอก มาตอกใจ
โลกสดสวย ด้วยแสง ที่แปร่งเปล่ง
มีเสียงเพลง บรรเลงหวาน ผสานใส
ทั้งหมู่นก วิหกผิน ที่บินไกล
พฤษาไม้ ไผ่พริ้ว ปลิวตามลม
และสิ่งอื่น หมื่นแสน รำแพนสวย
แต่กลับช่วย ให้ฟื้น รื่นภิรมณ์
ไม่ได้แม้ แต่นิด จิตยังตรม
ขออยู่จม ซมเหน็บ เจ็บคนเดียว
.
ภาพวาด
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น