ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันอังคารที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2553

แค่เศษพลอย พี่ชุน & ภาพวาด
























ถึงเพชรงามเท่าไหร่พี่ไม่สน<<พี่ชุน
ขอหน้ามลพลอยแสงเป็นแรงให้พี่
อยากจะกอด พลอยเศษเกรดไม่ดี
ไว้ตรงที่หัวใจได้ไหมเออ


คงไม่ได้ ดอกพี่ ที่เคารพ<<ภาพวาด
เพียงแรกพบ เท่านั้น ฉันไม่เพ้อ
ถึง เป็นเพียง เศษพลอย น้อยแสงเลอ
ใช่ละเมอ หาใคร ไม่ดูทาง


กายเป็นพลอยใจเป็นเพชรเม็ดเลอค่า<<พี่ชุน
งามหนักหนากว่าใครไร้รอยด่าง
โอ้นวล น้องลองดูพี่ซี่นวลนาง
อกชายว้างอยากให้น้องครองเคียงใจ


กายเป็นพลอย ใจเป็นเพชร เกล็ดเม็ดน้อย<<ภาพวาด
แสนค่าด้อย น้อยนิด อย่าคิดใกล้
คนอื่นเขา เล่าหนา ดีกว่าไหน
ขอให้ใฝ่ ใจจิต คิดใหม่ปอง


ถึงแม้พลอยน้อยค่าราคานิด<<พี่ชุน
แต่พี่คิดกว่าค่ามากยากจะครอง
ด้วยพลอยใส น้ำงามตามครรลอง
ไม่เคยหมองเลยหนอ ขอชมเชย


พลอยเม็ดนี้ ที่แล แค่เพียงตา<<ภาพวาด
หาใช่ว่า จักดี อย่างทีเอ่ย
เหลี่ยม ขอบมล ไม่งาม ตามเหมือนเคย
น่าหยันเย้ย มากกว่าชม คมวาที


อย่าเอ่ยงั้นซี่จ๊ะนะเนื้อแก้ว<<พี่ชุน
พลอยวาวแววแพรวงามตามแสงสี
โดยเฉพาะ พลอยใสในใจพี่
ไม่เคยที่มีสิ่งใดให้มลมน


จะไม่เผย เอ่ยอย่างงั้น มันไม่ได้<<ภาพวาด
เพราะรู้ไง ใช่ว่า พารอดพ้น
ด้วย เป็นพลอย น้อยค่า พาทุกข์ทน
ที่อัปจน ปัญญา พาหมองใจ


หากเจ้าเอ่ยเผยอย่างนั้นนั่นะน้อง<<พี่ชุน
พี่อยากรองรับทุกข์ที่จุกไว้
ช่วย ซับกลางหว่างตาของหน้าใส
เพื่อแบ่งเบาทุกข์ในหัวใจเธอ


ขอบคุณที่ พี่ว่า พาอุ่นจิต<<ภาพวาด
แต่มิคิด เอื้อนเอ่ย เผยเสนอ
ทุกข์ อันใด ในใจนี้ ที่มีเออ
ขอพร่ำเพ้อ เพียงผู้เดียว เปลี่ยวหัวใจ


โธ่ นวลน้องคนงามนามภาพวาด<<พี่ชุน
ใยไม่อาจเอ่ยเล่าความเศร้าไซร้
พี่ยินดี เป็นที่อิงให้พิงไหล่
เช็ดน้ำตาตอนเศร้าใจให้น้องนวล


ทุกข์ของใคร ใครก็รับ ให้จับเจ็บ<<ภาพวาด
ทุกข์ของใคร ใครก็เก็บ ให้เหน็บครวญ
ทุกข์ของใคร ใครก้ช้ำ ให้กำสรวล
ทุกข์ของใคร ใครก็ป่วน รัญจวนใจ


ทุกข์ของเจ้าพี่อยากเจ็บเหน็บเป็นเพื่อน<<พี่ชุน
ทุกข์ของเจ้าเจ้าจงเอื้อนมาได้ ไหม
ทุกข์ของเจ้าพี่ยินดีรับปรับให้
ทุกข์ของเจ้าพี่อยากได้ใกล้ชิด มัน


อย่าดีกว่า หนาพี่ ที่เคารพ<<ภาพวาด
เจ็บใจจบ กลบฝัง หลังบ้านฉัน
ส่วน ตอนนี้ น้องยืนได้ ในทุกวัน
ไม่เคยหวั่น สั่นไหว แม้ใจตรม


ทำไมล่ะนวลน้องของพี่ชาย<<พี่ชุน
บอกเหตุหมายได้ไหมใจขื่นขม
หรือเม็ดพลอยไม่ ไว้ใจพี่วจีคม
ถึงเก็นปมจมใจไว้ผู้เดียว


เปล่าหรอกหนา หาใช่ ในความคิด<<ภาพวาด
ความทุกข์จิต บางอย่างหนา เกินยาเยียว
น้อง ไว้ใจ พี่เสมอ เธอนายเดียว
ขออย่าเปลี่ยว หัวใจ ไปเลยเออ


หากอยากบอกเมื่อใดให้เอ่ยมา<<พี่ชุน
รับรองว่าพี่จะคู่อยู่เสมอ
ต่อให้มีเหตุ อะไรใกล้เคียงเธอ
เจ้าจะเจอพี่ข้างทุกทางไป

+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+

พี่ชุน & ภาพวาด

แต่ง ณ
http://papvad-apinya.blogspot.com/2009/12/blog-post_6222.html#comments

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น