ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันพฤหัสบดีที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

นี่..คือไทย






นี่น่ะหรือ คือแคว้น แดนสยาม


นี่น่ะหรือ คือใจงาม ความสูงค่า


นี่น่ะหรือ คือพี่น้อง ผองประชา


นี่น่ะหรือ กริยา แสนน่าชม








นี่น่ะหรือ คือคนไทย ในวันนี้

นี่น่ะหรือ คือสิ่งดี มีผสม

นี่น่ะหรือ คือประชา น่านิยม

นี่น่ะหรือ คือเกลียวกลม หรือถ่มน้ำลาย








นี่น่ะหรือ คนรักชาติ ศาสนา

นี่น่ะหรือ สัจจา ว่ามุ่งหมาย

นี่น่ะหรือ คือคนดี ที่(คุณ)ยอมตาย

นี่น่ะหรือ ลูกผู้ชาย นายแสนดี








นี่น่ะหรือ คือผู้ชาย วัยแปดสิบ

นี่น่ะหรือ ผู้ดีดิบ พริบแสงสี

นี่น่ะหรือ คือจุดยืน ทั้งคืนปี

นี่น่ะหรือ วิถี ที่เรียกกัน







มันไม่ใช่ เลยสักนิด ลองคิดบ้าง

มันไม่ใช่ แนวทาง วางสุขสันต์

มันไม่ใช่ แดนสยาม ความผูกพัน

มันไม่ใช่ พี่น้องกัน ปันน้ำใจ








มันไม่ใช่ ประชา น่านิยม

มันไม่ใช่ ความเกลียวกลม บ่มนิสัย

มันไม่ใช่ ความรัก ภักตรงไง

มันไม่ใช่ คนไทย พวกใจเดน








มันไม่ใช่ คนรักชาติ ศาสนา

มันไม่ใช่ พวกศัทธา ค่าที่เห็น

มันไม่ใช่ คนดี ที่ชี้เช่น

มันไม่ใช่ ความสุขเย็น ที่เป็นมา







มันเหยียบย่ำ พระองค์ ผู้ทรงศักดิ์

มันเหยียบหลัก ดวงใจ ไทยทั่วหล้า

มันเหยียบเกียรติ องค์เจ้า ของเหล้าประชา

มันเหยียบมา กลางอก ชกเป็นรอย







จะไม่ยอม อีกต่อไป ขอให้รู้



จะไม่ยอม มองดู พวกผู้ถ่อย

จะไม่ยอม ให้พระองค์ ทรงด่างพร้อย

จะไม่ยอม เป็นผู้น้อย ที่คอยมอง








จะขอสู้ ในแบบตน คนติดดิน

จะขอสู้ ด้วยชีวิน เพื่อถิ่นของ..(ไทย)


จะขอสู้ ในแบบข้า เพื่อฟ้าครอง



จะขอสู้ เพื่อถิ่นทอง ของคนไทย



ภาพวาด
.

วันอาทิตย์ที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

+-+ ดั่งดอกบัว +-+



เดินมาไกล ไกลเกิน เกินกลับหลัง
ได้แต่ฝัง หวังไว้ ในภายหน้า
ให้ถึงปลาย สายฝัน อันโสภา
ก่อนจักล้า กว่าก้าว สาวเท้าไป


เหลียว แลทาง ข้างหลัง ครั้งเคยผ่าน
ให้ซมซาน วานวัน อันหวั่นไหว
ทุกข์ และสุข ทุกก้าว อันยาวไกล
เป็นบทเรียน เขียนไว้ ในใจเรา


มา วันนี้ มีจุดถึง ซึ่งมาได้
ด้วยแรงใจ ในมือ ถือเป็นเป้า
ผลักดัน ฉุด สุดกำลัง ดังรอยเงา
ผ่านวันเหงา เศร้าท้อ ต่อแรงมา


นั่น คือหวัง กำลังใจ ใสสะอาด
คอยหยดหยาด สาดชุ่ม อุ่มโอบหา
เปลี่ยน วิโยค โชคร้าย คล้ายนำพา
เปลี่ยนโศกา มาเป็นแรง แห่งกำลัง


เปรียบ กำลัง ดังบัวขาว ราวเมฆหมอก
ชี้ทางออก บอกทางไป ให้ความหวัง
จาก ฟ้าครึ้ม อึมฝน มืดหม่นบัง
กลับฉุดยั้ง กำลังคืน ยืนก้าวไป


ภาพวาด


































หมู่วิหก นกกา พาบินจาก
ดั่งใจพราก ยากคืน สะอื้นอ้อน
น้ำตาริน รดร่วง ทรวงอาวอน
ให้ทอดถอน บนยอดเขา แสนเศร้าใจ


ระร่ำไห้ ใจวิโยค แสนโศกศัลย์
คู่ชีวัน ผันชีวา พาอ่อนไหว
เหลือเพียงร่าง ไร้ชีวิน สิ้นลมไป
น้ำตาไหล ใจอาดูร สูญสิ้นเธอ


ไว้อาลัย ให้คนรัก เคยภักคู่
ส่งเธอ สู่ สวรรค์ พลันเสนอ
เก็บความรัก ความอบอุ่น คุ้นละเมอ
จำเสมอ เธอคนดี ที่จากลา

ภาพวาด

สาริกา




สาริกา เกาะกิ่งก้าน ขานขับร้อง
ท้วงทำนอง ก้องไพร ให้ใหลหลง
เสียงเล็กเล็ก สอดคล้อง ก้องไพรพง
ดั่งแดนดง เมืองฟ้า นภาลัย

เขียวขจี สีชื่น ระรื่นร่ม
กล่อมผสม เสียงวิหก นกแจ้วใส
ดังมนต์ป่า ฟ้าประทาน ขานพงไพร
ขับกล่อมไป ให้ก้อง ท้องพนา

ภาพวาด

หลบเลี่ยงหลีก































หันหลังเดิน จากไป ด้วยใจเจ็บ
หนาวทรวงเหน็บ เก็บกลืน สะอื้นหา
คนเคยรัก ภักมั่น ขวัญชีวา
เอ่ยวาจา ลาก่อน สะท้อนใจ

หันหลังหลบ กลบน้ำตา อุราเร้า
ไม่อาจยืน ดูเขา เคล้าเคียงใกล้
จึงเดินหลบ เลี่ยงหลีก ปลีกตัวไป
ปล่อยเขาให้ คู่เรียง เคียงอีกคน

ภาพวาด

ทางไกล
















ทางไกล ให้เคว้ง วังเวงหา
ก้าวมา พาหวั่น ใจสั่นไหว
สุดทาง ย่างเดิน เผชิญไป
ดูไร้ จุดหมาย สิ้นปลายทาง


เรือง เรือง ส่องหล้า พนาพง
แดงดง หลงไหล ให้ไหวหว่าง
งามนัก ละออง ส่องเลือนลาง
พรายพร่าง แสงจันทร์ อ่าอำไพ

ภาพวาด

แล้วเราล่ะ
































ยืนพิงเสา เราเพ้อ ใจเหม่อหา
ท้องนภา มืดหม่น จนไร้แสง
ผีเสื้อน้อย ลอยล่อง ต้องลมแรง
สายลมแซร้ง แกล้งพัด ไกว่กวัดเซ


พยามสู้ เพื่ออยู่รอด และปลอดภัย
ภมร..ไม่ อ่อนล้า พาแสร้งเส
หวังเพียงมี ชีวิตแท้ แม้จำเจ
ลมเกเร ก็หาญ ต้านฝ่าฟัน


แล้วเราล่ะ จะสู้บ้่าง อย่างมันไหม
หรือว่าจะ ปล่อยไป ให้โศกศัลย์
อยู่กับความ โศกา และจาบัลย์
ยอมแพ้มัน งั้นฤา หรือตัวเรา

ภาพวาด

เคียงเธอ



























ด้วยวันนี้ มีเพียง เราเคียงข้าง
เห มือยทุกอย่าง หยุดนิ่ง ว่าจริงไหม
อุ่นไอรัก ถักทอ เกี่ยวข้อใย
แนบ ดวงใจ ใกล้กัน มั่นเพียงเธอ


มือจับมือ กายเคียงกาย สายใยรัก
ผูก สมัคร มั่นตรึง คนึงเสมอ
ทอความรัก จากใจ หทัยเพ้อ
รักล้นเอ่อ เธอคนดี ที่ข้างกาย


มีเพียงเรา เคล้าคู่ อย่างชู้ชื่น
วัน เป็นคืน คืนเป็นวัน ยังมั่นหมาย
รักมีรัก เรามีเรา เท่าชีพวาย
แม้ มลาย ขอตายเรียง อยู่เคียงเธอ

ภาพวาด

ม้านั่งตัวเก่า
















ม้านั่งนี้ ที่เก่า ของเราสอง
เคย ตระกอง กอดกัน ในวันเหงา
แต่วันนี้ ไม่มี พี่เคียงเงา
เหลือแต่ เรา ดายเดียว เปลี่ยวเอกา

ให้รำลึก นึกถึง ซึ่งคนข้าง
บัดนี้ ห่าง ทางไกล ใจห่วงหา
มิได้สบ พบเลย เอ๋ยพี่ยา
ลืมกานดา หรือยัง ..คนนั่งคอย

ภาพวาด

นาฬิกาทราย



โอ้ความรัก เรานั้น มันช่างต่าง
จะเปรียบอย่าง นาฬิกา ก็ว่าได้
เธอเริ่มริ เติมร้อย ถดถอยไป
แต่ว่าใจ ฉันเริ่มศูนย์ เพิ่มพูนมา


มันช่างต่าง ทางขนาน ให้ราญเร้า
เมื่อ รักเรา เติมล้น เกินค้นหา
แต่รักเธอ ไม่เหลือ เยื่ออุรา
เปรียบ ดังนา-ฬิกาทราย คล้ายเหลือเกิน


วันที่ฉัน รักเต็มร้อย เธอถอยห่าง
ีรู้ไหมกลาง ใจฉัน มันขลาดเขิน
อยากจะยื้อ รั้งเรียง ร่วมเคียงเดิน
กลับถูกเมิน เธอไม่มอง...ละอองทราย


ทิ้งเพียง ผง หลงติด เป็นพิษรัก
ช้ำยิ่งนัก รักมี มาหนีหาย
นาฬิกา เพิ่มทรายลง คงไม่คลาย
สิ่งสุดท้าย ทรายเธอหาย ทรายฉันเต็ม

ภาพวาด
.

กำแพงขวด




โดนขังไว้ ในโหล โอ้อกเอ๋ย
เป็น เชลย ของใคร ผู้ใดหนา
ปล่อยฉันเถิด เปิดจุดติด ที่ปิดฝา
ให้ตัว ข้า หลุดรอด และปลอดภัย


กำแพงใย ใสแจ๋ว แก้วขวดโหล
ขัง ฉันโชว์ เพื่อคนดู แบบผู้ไหน
ปล่อยฉันเถิด เปิดให้ออก นอกชวดไป
ก่อน ที่ไม่ มีชีวิต อนิจจา

ภาพวาด

จดหมายกิ้งกือ



เห็นจดหมาย ลายมือ กิ้งกือเขียน
คิดวนเวียน สนสับ กับคำถ้อย
ใครกันหนา ส่งมา วาจาร้อย
เปิดอ่านหน่อย คงรู้ ผู้ใดเออ


ค่อยค่อยแงะ แกะซอง แล้วมองอ่าน
ท่วงทำนอง คล้องหวาน พาลนั่งเหม่อ
ใครกันนะ เขียนส่ง หลงละเมอ
คำพูดเพ้อ เออ..ออ เราก็อาย


นั่งอมอิ่ม ยิ้มหวาน หน้าชานเรื่อน
ทุก คำเอื้อน เหมือนตรา พาใจหาย
วูบไหววาบ ซาบซ่าน สะท้านกาย
เพียง เห็นลาย สายษร ทำอ่อนใจ


ใครกันนี่ ที่ส่ง ไม่ลงชื่อ
มี ลายมือ สื่อหยัก อักษรไขว้
แม้อ่านยาก นิดหนึ่ง ตรึงหทัย
เพราะคำ ไทย ในจอมอ ต่อมาเติม

ภาพวาด

คืนค่ำ

















คืนค่ำ รำไร ใต้เดือนดาว
สุกสกาว วาววับ จับทั่วหล้า
เวิ้งว้าง คว้างเคว้ง วังเวงว้า
ลำเพยพรม ลมพัดมา พาหนาวกาย

วิบวับ ระยับส่อง ละอองแสง
ขอแรง แห่งจันทร์ อันเฉิดฉาย
ส่องสาด วาดหวัง กำลังกาย
ชุบชีพ วางวาย คล้ายกลับคืน

ภาพวาด

ภาพขอโทษค่ะ














ขอโทษที ที่ใช้คำ ลำนำแรง
มิได้แกล้ง แฝงนัย ว่าใครหนา
ภาพแต่งไป ตามสัมผัส จัดวาจา
มิคิดว่า ด่าใคร ด้วยใจจริง


ด้วยยังด้อย ถ้อยคำ มิชำนาญ
จึงเรียงสาน กานท์ไป ไม่เกรงกริ่ง
ขอโทษพี่ ขอโทษน้า อย่าชังชิง
ด้วยทุกสิ่ง ภาพยังอ่อน วอนเมตตา

ภาพเคย ไปเล่นที่เว็บๆหนึ่ง แล้วมีคล้ายๆอย่างนี้ แต่ก็คิดว่าไม่มีอะไร สุดท้าย
มี คนที่ชอบ คนที่ภาพต่อกลอนเล่นด้วย เขาส่งข้อความมาด่า คิดว่าภาพไปแยกของของเขา
ภาพก็เลยแต่งตอบไปแบบนั้น เพื่ออยากบอกว่า ไม่ได้คิดอะไร เป็นแค่ความสนุก
แต่คำที่ใช้ มันแรงไป มาก แต่ก็ขอบอกไว้เลยนะคะ ว่าไม่ได้ตั้งใจใช้คำแรงแบบนั้นจริง
ภาพยังไม่เก่ง หาคำอะไรได้ก็ใส่แหลก
จึงอยากขอโทษไว้ ณ ที่นี้ค่ะ


ภาพวาด

เธอเคียงเขา




ณ สายทาง กลางหน ต้องทนหมอง
เมื่อแลมอง ครองคู่ ผู้เคียงเขา
ยืนส่งรัก หักลา น้ำตาเรา
กับภาพเงา เขาข้าง ไม่ห่างเธอ


ฉันยืนมอง หมองหม่น ต้องทนช้ำ
เมื่อลำนำ คำรัก ภักเสนอ
มันเปลี่ยนกลาย คลายลง จากคงเจอ
ให้ละเมอ เพ้อพก ทรวงอกตรม


จะยื้อรัก ชักไว้ อย่างไรได้
เมื่อทางไกล ไปสุด จุดคู่สม
อยากจะตาม ตามใฝ่ เอาใจชม
แต่สายทาง เกลียวกลม กับแสนไกล


เทียบกับ เธอ คนนั้น ฉันยิ่งต่าง
เธออยู่ข้าง ย่างใกล้ ให้หวั่นไหว
เดิน จับมือ ถือกระชับ แลจับใจ
แต่ฉันไซร้ ไกลใจ แลไกลทาง


ได้แต่ยืน มองหลัง ของทั้งคู่
ให้เจ็บอยู่ ภายไน ใจเคว้งคว้าง
เธอกับเขา เคียงกัน มั่นรักวาง
คู่และข้าง ทางไป ใกล้ใกล้กัน


ภ.ภาพวาด
.

วันเสาร์ที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

- - หล่อไม่ทำกิน..คิดใหม่ - -




โธ่!!!คนดี พี่ชั่งกล้า วาจาหนอ
ที่ ว่าหล่อ ล่อใจ ให้หวั่นไหว
มีเสน่ห์ เท่จัด ก็มัดใจ
จงคิดใหม่ ให้ดี กว่าที่เป็น


หน้าตา เหลา เคล้าหล่อ พ่อกินขาด
แต่อุบาทว์ ด้านนิสัย ใครก็เห็น
ต่อให้ หมื่น ต่อให้พัน ล้านเปอร์เซ็นต์
ขอไหว้เซ่น เป็นอย่าสบ ได้พบเจอ


หล่อแต่ หน้า หาทำเข้า เอาแต่เกาะ
ฉันเย้ยเยาะ เย้ยหยัน มันเสมอ
ต่อให้ หล่อ เท่าใด ที่ใครเจอ
จงอย่าเพ้อ เธอจะแย่ ฉันแน่ใจ


หญิงคนใด ไหลหลง ในองค์รูป
จะโดนสูบ หมดเนื้อ เจ้าเชื่อไหม
ที่ว่าหล่อ ที่ว่าเนียบ หากเปรียบไป
เหมือนคำไทย เขาว่า น่าจะฟัง


"สวยแต่ รูป จูบไม่หอม" แมงตอมหึ่ง
แล้วจะซึ้ง เมื่อได้เจอ หากเธอหวัง
สิ่ง ว่าสวย ช่วยไม่ได้ ไม่จีรัง
เพียงแค่หนัง หุ้มห่อ แล้วก็ยาน


จะเลือก ชาย กายข้าง ร่วมทางคู่
ควรจะดู ที่นิสัย ใจห้าวหาญ
รักพ่อแม่ รักครูบาร์ รักอาจารย์
มานะงาน การณ์มี ไม่รีรอ


มือหยาบ กร้าน มิคร้านเกียจ เหยียดคนต่ำ
เป็นผู้นำ ค้ำจุน หนุนแรงต่อ
ฝาก หัวใจ ฝากได้ ให้เกินพอ
นี่แหละหนอ ความเป็นชาย ว่าไว้นา


ผู้หญิงดี มีปัญญา น่าจะรู้
ว่าควรดู ที่ใจ ใช่ที่หน้า
เลือกให้ดี เลือกให้สม คมปัญญา
หากเลือกมา พาผิด เป็นพิษเรา

ภาพวาด

:+: หน้าต่างใจ :+:

















มองตามอง จ้องไป ในใจฉัน
ลึกลึกนั้น มันแท้ แน่กว่าไหน
เพียงแค่สบ เพียงพบเจอ อาจเผลอใจ
ถ้ามองไป นัยนา ดวงตาเรา


วาววิบวับ จับจ้อง ดั่งต้องมนต์
ใช่เล่ห์กล คนใช้ เมื่อใดเล่า
หากแต่แล แท้ถ่อง ลองจ้องเอา
จะเห็นเงา เข้าใจ.......คำนัยน์ตา


เปิดประตู สู่ใจ ให้มองสบ
แล้วจะพบ ความจริง สิ่งที่หา
มองตามอง จ้องใจ ในอุรา
ร้อยวาจา หาแท้ เท่าแลมอง


หมื่นพัน คำ ย้ำพูด พิสูจน์ยาก
เพียงแค่ปาก ฝากไว้ ไปสนอง
จริงเท็จแท้ แค่ไหน ใครรับรอง
แต่หากจอง มองดู จักรู้เอง


คำพูดปด คดเคี้ยว ดังเคียวโค้ง
มิจรรโลง จิตใจ ให้บานเบ่ง
ร้อยทั้งร้อย ถ้อยคำ ทำวังเวง
เพียงเสียงเปล่ง เคร่งครัด ใช่สัตย์จริง


คำโบราณ กาลก่อน ท่านสอนไว้
หน้าต่างใจ นั้นหรือ สื่อทุกสิ่ง
ไม่ต้องด้น ค้นคำใด ให้ประวิง
แค่มองนิ่ง ความจริงนี้ มีนัยน์ตา


ภาพวาด

~~ โอบกอด ~~




















































โอบกอดกาย คลายทุกข์ ที่รุกไล่
โอบกอดใจ ให้กำลัง ฉุดยั้งอยู่
โอบกอดอ้อม กล่อมขวัญ พลันเชิดชู
โอบกอดสู้ คู่เรียง เราเคียงกัน



โอบกอดแน่น แทนนาม ความรู้สึก
ว่า ส่วนลึก นึกไหว ใจสุขสันต์
โอบกอดอุ่น คุ้นเอย เคยมีกัน
ประทับมั่น วันเดือน หาเลือนไป



โอบกอดนี้ มีค่า หาใดเทียบ
ยาก จะเปรียบ สิ่งใด หาได้ไม่
เป็นอ้อมกอด ยอดรัก สลักใจ
ตรึงตราไว้ ในจินต์ ทั้งวิญญา



โอบกอดเรา เคล้าคู่ อยู่เคียงมั่น
ผ่าน ทุกวัน นั้นไป ดั่งใจหนา
สุขทุกข์มี อย่ารีรอ ท้ออุรา
เคียงกัน พา ฝ่าไป ถึงชัยงาม



โอบกอดอุ่น ละมุนไม ดังใยฝัน
มี เธอฉัน พันเรียว เกี่ยวก้อยข้าม
โอบกอดตรา ยาใจ ในทุกยาม
มีคำนาม ว่ารัก ปักกลางทรวง



โอบกอดจริง ยื่งแล้ว แก้วดวงจิต
โอบกอดชิด พิษรัก ถักร้อยบ่วง
โอบกอดแน่ แคร์กัน พันใจดวง
โอบกอดห่วง ทรวงซึ้ง เป็นหนึ่งเดียว


ภาพวาด


เล่นคำว่าโอบกอด แต่ละบทค่ะ

หวานเติม น้องดาว & ภาพวาด
























น้องดาว สีน้ำเงิน & ภาพวาด สีฟ้า

น้ำคำล้ำ นำน้ำใจ ให้อบอุ่น
น้ำ คำคุณ อุ่นอ้อน คอยส่งเสริม
น้ำคำนี้ ที่มี ที่แต่งเติม
น้ำ คำเพิ่ม เติมรัก ทุกคืนวัน

คำว่าห่วง คำว่าหวง คำว่ารัก
คำว่าภัก ดิ์ คำว่าดี คำว่ามั่น
คำว่าคง คำว่ารัก คำว่านั้น
คำว่าฉัน คำว่ารัก คำว่าเธอ




เติมรสรัก เติมรสหวาน เติมผ่านจิต
ฝาก เคียงชิด ฝากเคียงข้าง ฝากเสนอ
ให้หัวใจ ให้ไออุ่น ให้คุณเออ
รัก เสมอ รักสมาน ทุกวานวัน

เพียงเท่านี้ เพียงเท่านั้น มั่นใจแท้
อย่า ผันแปร อย่าผันเปลี่ยน เวียนผกผัน
คู่ร่วมทาง คุ่ร่วมทุกข์ บุกฝ่าฟัน
มีเพียงกัน มีเพียงเรา เคล้ากันไป



ต่อความรัก ต่อสายใย ต่อห่วงหา
เติม เวลา เติมต่อหน้า เติมมาใส่
แต่งวาจา แต่งคำหวาน แต่งหัวใจ
ต้องบอกไป ต้องบอกรัก ...บอกทุกวัน

อยากให้รู้ รักเธอ เสมอนะ
อยากให้รู้ ว่าจะรัก จะรักมั่น
อยากให้รู้ คอยแลดู ไม่ห่างกัน
อยาก ให้รู้ ว่ารักนั้น ฉันให้เธอ




เพราะฉัน รู้ เพราะฉันซึ้ง ถึงใจรัก
เพราะฉันพัก เพราะฉันพิง อิงเสมอ
เพราะ ฉันให้ เพราะฉันห่วง ทั้งทรวงเออ
เพราะ ฉันเจอ เพราะฉันจริง มิ่งหทัย

เพราะเธอนี้ ที่ตรา อุรารัก
เพราะ เธอถัก ปักจิต ชิดมั่นไว้
เพราะเธอเดียว เกี่ยวครอง ทั้งห้องใจ
เพราะ เธอไง ใจนี้ จึงมีกัน



ด้วยความรัก ทั้งมวล ที่มีให้
ด้วย หัวใจ ห่วงใย ที่ให้ฉัน
ด้วยทุกสิ่ง ทุกอย่าง ประกอบกัน
ด้วย ฝ่าฟัน อุปสรรค ประจักษ์มา

ปลูกความรัก และภักดี มีเสมอ
ปลูกใจ เพ้อ ปันรัก ที่ฝันหา
ปลูกความหวัง พลัง และศรัทธา
ปลูกเวลา ที่มีเรา เคล้าคลอเคลีย




ด้วยหัวใจ ด้วยรัก ภักเสมอ
ด้วยมีเธอ มิเผลอไผล ให้ละเหี่ย
ด้วยคงมั่น ฟันฝ่า มิพาเพลีย
ด้วยใจเชียร์ ให้สู้ คู่เคียงไป

เติมแรงจิต พิศวาส วาดฝันก่อ
เติมรักทอ ต่อเติม เพิ่มไสว
เติมคุณค่า อย่าร้าง ให้ห่างไกล
เติมแรงใจ ให้กัน ถึงฝันเรา



เพียงเพราะใจ มีให้ ไม่แปรฝัน
เพียง เพราะวัน วานหวาน ที่หมั่นเฝ้า
เพียงเพราะรัก หลากรส บทของเรา
เพียง เพราะเหมา หมดมา ความรักเธอ

เพียงเท่านี้ ที่หวัง จะได้พบ
เพียง เท่านี้ ที่ประสบ รักเสมอ
เพียงเท่านี้ เพียงมีคำ ฉันและเธอ
เพียง เท่านี้ ที่ละเมอ เพ้อทุกวัน




คุณค่าใจ ให้ผูก ไว้ปลูกรัก
คุณค่าภัก จักเติม เพิ่มสุขสันต์
คุณค่ามี ที่เรา เฝ้าผูกพัน
คุณค่าฝัน มั่นเรียง เคียงหัวใจ

คุณค่าคู่ อยู่ย่าง สรรค์สร้างสุข
คุณค่าทุกข์ บุกฝ่า อย่าหวั่นไหว
คุณค่า รัก ถักร้อย สร้อยหทัย
คุณค่าใย ไม่ผัน เมื่อมั่นจริง



มั่นคงใน ความรัก ไม่มีเปลี่ยน
มั่นคง ใน ความเพียร ไม่มีทิ้ง
มั่นคงใน ความรัก มีอยู่จริง
มั่นคงใน ทุกสิ่ง ที่มีเธอ

มั่นคงรัก ภักดี ที่มีให้
มั่น คงใจ ที่ใช่ ใฝ่เสนอ
มั่งคงจิต พินิจจำ คำปรนเปรอ
มั่นคงรัก ในเธอ ไม่เผลอใจ




อยากขอบคุณ อุ่นนัก ในรักนี้
อยากขอบคุณ อุ่นฤดี ที่เคียงใกล้
อยากขอบคุณ อุ่นรัก ภักหทัย
อยากขอบคุณ อุ่นไอ ของใจเธอ

อยากขอบคุณ อุ่นอิง ให้พิงกาย
อยากขอบคุณ อุ่นสาย คลายความเหม่อ
อยากขอบคุณ อุ่นนี้ ที่ได้เจอ
อยากขอบคุณ อุ่นเสนอ เธอให้กัน



อยากเอ่ยคำ ลำนำ แห่งความรัก
อยากเอ่ย คำ ว่าภักดิ์ ไม่เปลี่ยนผัน
อยากเอ่ยบอก ออกไป ว่ารักกัน
อยากเอ่ยบอก ว่าฉัน จะรักเธอ

อยากเอ่ยถาม ถามว่า คิดถึงไหม
อยากเอ่ยถาม กับใจ ที่เสนอ
อยากเอ่ยปาก จากใจ ให้ถึงเธอ
อยาก เอ่ยปาก ลากละเมอ ว่ารักจัง




ร้อยเรียง ถ้อย สร้อยรัก ปักเรียงเส้น
ร้อยเรียง เป็น มิเว้นวาง สิ้นทางหวัง
ร้อย เรียงห้วง ท่วงทำนอง ณ รองรัง
ร้อย เรียงฝัง ดั่งใจ อยู่ในกลอน

ร้อย รักลง ส่งไป ได้ไหมพี่
ร้อย รักนี้ ที่กานท์ สารอักษร
ร้อยรัก น้อง ครองคู่ อยู่อาทร
ร้อยรัก อ้อน มิซ่อรเร้น เห็นไหมเออ



เรียงหัวใจ ใส่ไว้ ในท้องฟ้า
เรียง หัวใจ ใส่นภา พลอยใจเผลอ
เรียงหัวใจ ใส่ความรัก ไว้ให้เธอ
เรียงหัวใจ กันใจเพ้อ ละเมอครวญ




ประสิทธิ์ สาร ม่านฟ้า พาส่งรัก
ประสิทธิ์ภัก จักมั่น มิผันผวน
ประสิทธิ์ใจ ให้ไว้ ไม่เรรวน
ประสิทธิ์ทวน หวนหา จะตราตรึง

ปักจิตชิด คิดคู่ อยู่เคียงข้าง
ปักจิตย่าง ทางที่ พี่จงซึ้ง
ปักจิตแน่ แด่ใน ถึงใจหนึ่ง
ปักจิตครึ่ง อีกครึ่งขอ ไว้ต่อทุน



ประจักษ์รัก สมัครใจ ไว้เคียงข้าง
ประจักษ์ ห่าง เคยทำใจ ให้หันหุน
ประจักษ์กลาง เส้นทางรัก ที่มักวุ่น
ประจักษ์ คุณ เคยคุ้น เคียงข้างกัน




เคียงข้าง คู่ อยู่ใกล้ ไม่แรมร้าง
เคียงข้างทาง ย่างไป ใจคงมั่น
เคียงข้าง เรา เข้าใจ ใยสัมพันธ์
เคียงข้างฝัน ฉันครอง ห้องใจเธอ



จะเคียงคู่ ดูใจ ไม่ไหวหวั่น
จะเคียง กัน เกาะเกี่ยว ไม่เที่ยวเผลอ
จะเคียงข้าง ไม่วางเว้น เป็นของเธอ
จะ เคียงเพ้อ เคียงฝัน ทุกวันคืน

จะยั่งยืน ชื่นใจ ไม่แปรเปลี่ยน
จะ ยื่นยืน วันเวียน หลับและตื่น
จะยั่งยืน คืนวัน ทั้งฝันฟื้น
จะ ยั่งยืน ย้ำหัวใจ ไม่ไกลเธอ




จะยังไง อย่างไร ขอให้รู้
จะเคียงคู่ อยู่ไป ใจเสนอ
จะมีรัก ภักครอง คล้องใจเออ
จะไม่เพ้อ เผลอใจ ให้ใครครอง

จะ คงมั่น พันผูก ปลูกต้นรัก
จะเน้นหนัก ภักเรียง มิเคียงสอง
จะคง ไว้ ไม่แปร แน่รักปอง
จะจับจ้อง ห้องฤดี แด่พี่เดียว



เพราะว่ารัก จึงพักใจ ไว้เท่านี้
เพราะ ว่ามี ตัวเธอ มาแลเหลียว
เพราะว่าจะ รักเธอ เพียงผู้เดียว
เพราะว่า ฉัน ข้องเกี่ยว เพียงแค่เธอ

เพาะต้นรัก ด้วยใจหนัก และแน่วแน่
เพาะ ต้นรัก ปักแด่ เธอเสมอ
เพาะต้นรัก ภักดี นี้ให้เธอ
เพาะต้นรัก เลิศเลอ เพียงต้นเดียว




ต้นรักงาม ตามใจ ที่ใส่ลง
ต้นรักคง ยงอยู่ เป็นคู่เกี่ยว
ต้นรักเติบ เจริญใหญ่ มีใบเรียว
ต้นรักเขียว ชะอุ่ม ด้วยอุ่มใจ

ต้นรัก ออก ดอกใบ ให้เชยชม
ต้นรักพรม ร่มเย็น เห็นไสว
ต้นรักนี้ มีอยู่ คู่หทัย
ต้นรักใหญ่ ได้เหมาะ เพราะรักเรา



ดอกรักร้อย เป็นมาลัย มาด้วยรัก
แม้ดอก รัก เป็นมาลัย ก็อาจเฉา
ดอกรักเรียง เอียงใส่ใจ ในรักเรา
ไม่มีเฉา เจ้าดอกรัก ในหัวใจ

ผลของรัก ภักดี ไม่มีลด
ผล ของรัก มีรส หวานสดใหม่
ผลของรัก อาจจืด หรือเปรี้ยวไป
ผลของรัก ต้องปรุงไป ไม่เปล่าดาย




ถ้ารส เปรี้ยว เดี๋ยวเพิ่ม เติมหวานใส่
เคล้าคุลกให้ ได้รส สดสมหมาย
ถ้า รสหวาน น้ำตาลแท้ แหมยังอาย
ก็ปล่อยไป ใจสบาย สายใยเรา



มีรักรส สดใหม่ ใจกลมกล่อม
รสต้องซ่อม ก็ค่อยปรุง ไม่ให้เก่า
ถ้าแก้ยาก ใช้ตัวช่วย ไม่ต้องเดา
อูนามิ ก็เอา มาช่วยเติม




"อูมามิ" ริแต่ง รสแรงนัก
แต่ใช่จัก อร่อย หากคอยเพิ่ม
ใส่มากมาก เยอะไป ใครจะเจิม
เพราะรสเดิม ดีกว่า ถ้าใส่ใจ



รสดั่งเดิม เพิ่มเติม แต่เพียงรัก
รส รู้จัก มักคุ้น ที่คุณใส่
รสนี้ล่ะ อร่อยลิ้น แต้มติดใจ
ไม่หวานไป รักที่ให้ ไม่จืดจาง




เป็นรสใจ ของเรา ที่เคล้าคลุก
มีทั้งสุข ทุกข์คู่ อยู่ระหว่าง
เป็นรสรัก รสดี มีร่วมทาง
อยู่ในกลาง ดวงจิต นิจนิรันดร์




จะรักษา รสรัก ประจักษ์ไว้
ดั่งเกลือ ไซร้ รักษาเค็ม ไว้คงมั่น
จะเติมเต็ม แต่งรัก ไว้ด้วยกัน
ไม่แปรผัน รสรัก สมัครใจ




น้องดาว & ภาพวาด


ปล.ขอ ขอบคุณนะจ๊ะน้องดาว สำหรับความสนุกในบทกลอน