ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันจันทร์ที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2553

จดหมายในวันเก่า


เศษจดหมาย หลายฉบับ กับทุกสิ่ง
มีค่ายิ่ง กับใจฉัน ให้ฝันหา
ด้วยความรัก ภักมั่น วันนานมา
ยังตรึงตรา อุราใจ ไม่ลืมเลือน

ถึงตอนนี้ มีอายุ ลุเลขสาม
ยังไหวหวาม ความรักเก่า เข้ามาเยือน
เป็นเหมือนยา หล่อเลี้ยง เคียงใจเตือน
ทำให้เหมือน สิ่งผ่าน ไม่นานเลย

ภาพวาด
3/9/52

น้ำตากรด


น้ำตาหยด รดหลั่ง หลังม่านฝน
ช้ำเหลือทน คนข้าง ห่างหันเห
ปล่อยรักเรา เฝ้าครวญ โดนรวนเร
แสนว้าเหว่ เอกา น้ำตานอง


พี่จ๋าพี่ ที่รัก ปักใจมั่น
ไยแปรผัน หันหาย คลายห่วงคล้อง
หรือน้องผิด คิดชู้ คู่ใหม่ครอง
พี่จึงจอง ปองใครอื่น ยื่นคำลา


จบรักลง ตรงจาก ฝากรอยแผล
เธอผันแปร แลใหม่ ใคร่ใฝ่หา
ทิ้งฉันซม จมอาบ คราบน้ำตา
พร้อมเวลา ยาเยียว เสี้ยวเศษใจ


โอ้รักเอ๋ย เอ่ยลา น้ำตาหยด
เปรียบดั่งกรด รดราด สาดเข้าใส่
เกาะกัดกิน สิ้นแล้ว แก้วดวงใจ
เหลือเพียงใจ ห่อหุ้ม ชุ่มเลือดริน


ภาพวาด
2/9/52

เวลา..รัก


กาลเวลา ไม่สำคัญ มั่นใจไว้
นานเท่าไร ใช่ว่า ไม่ลาร้าง
ต่อให้สิบ ยี่สิบปี ที่ร่วมทาง
อาจเมินหมาง ห่างไป ได้เช่นกัน


ผูกหัวใจ ใช้ใจผูก ปลูกทอรัก
จะประจักษ์ ปักซึ้ง ตรึงใจมั่น
ผูกเวลา ใช้นาที มีร่วมกัน
เทียบค่าชั้น มันก็ต่าง อย่างที่เป็น


แล้วเวลา คราครอง ปองเคียงคู่
ก็คงอยู่ ที่ใจ ใยไม่เห็น
เธอเปรียบรัก เป็นเวลา คลายามเย็น
พอเดือนเพ็ญ เด่นลอย ก็ปล่อยไป

ภาพวาด
2/9/52

รักเสริมใย

อย่าเกียจคำ ว่ารัก ที่ถักใจ
อย่าเกียจความ ห่วงใย ให้ไปนี้
ทุกสิ่งอย่าง สร้างเสริม เติมแต่งสี
จากชีวี ที่ฉัน นั้นกลั่นทอ


เพราะว่ารัก เพราะว่าหวง แลห่วงใย
จึงมอบใจ ให้ไป เสริมใยต่อ
เพราะว่าคิด เพราะว่าจิต ประสิทธิ์ทอ
จึงเป็นหน่อ ช่อรัก ทักทายเธอ


หาใช่แสร้ง แกล้งทำ ประจำใจ
หาใช่ใส่ ใยห่วง ลวงดอกเออ
หาใช่รัก แล้วจะหัก ไม่ภักเพ้อ
หาใช่เจอ แล้วจะจาก พรากไปไกล


แต่เพราะรัก ภักจริง อยากอิงข้าง
ทุกเส้นทาง ย่างเดิน เผชิญภัย
ฉันนี้หนา อยากอยู่ คู่เคียงไป
แม้ไกลใกล้ ใจนี้ ไม่มีจร

ภาพวาด
1/9/52

วันเสาร์ที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2553

พูดรักดะ..อย่าเผลอใจ


รู้ก็ดี ไม่ต้องเผย เอ่ยให้ฟัง
แล้วทีหลัง จงจำ คำรักดผลอ
เพียงแค่ปาก ฝากบอก ออกกับเธอ
พอใหม่เจอ ฉันก็ภัก รักอีกคน


ไม่จำเป็น ต้องเก็บ ให้เจ็บนะ
ฉันพูดดะ ไปมั่ว ทั่วทุกหน
ไม่เคยสิ้น ไม่เคยสุด หยุดตัวตน
เพียงคำพ่น คนไร้ใจ ใช้กล่าวมา


ถ้าเธอเจ็บ เธอก็จำ คำรักไว้
แล้วอย่าได้ ใส่ใจ ให้รักมา
เพราะถ้าเผลอ เออ-ออ ต่อใจคว้า
คำว่าลา ก็จะตาม ถามใจเธอ

ภาพวาด
1/9/52

ที่ระบายในยามเหงา


รู้ตัวดี เป็นไป ได้แค่ไหน
อยู่ในใจ ยามเหงา แลเศร้าขม
เป็นได้เพียง แค่ถัง ฝังความตรม
เมื่อซานซม ก้มหน้า มาระบาย


เป็นที่ทิ้ง สิ่งแย่ ไม่แลมอง
ส่วนเจ้าของ ครองใฝ่ ใจมั่นหมาย
เธอเลือกเขา คนเดียว เกี่ยวทอลาย
เป็นอีกนาย ชายหนึ่ง ไว้ตรึงใจ


ฉันยอมรับ กับความจริง ทุกสิ่งอย่าง
แต่ขอข้าง เธอนี้ นี่ได้ไหม
ต่อให้รู้ ว่าความช้ำ ย่ำทรวงใน
จะเผาไหม้ หทัยนี้ ยินดีเออ


ไม่ว่าเธอ เลือกเขา เราไม่ใช่
ไม่ว่าใจ จักเจ็บ เก็บไปเพ้อ
ไม่ว่าทรวง ห้วงลึก รู้สึกเบลอ
แต่ขอเธอ ข้างฉัน นั้นก็พอ


นอกสายตา นอกใจ ใกล้ตอนเหงา
รู้จุดเงา เราดี ที่เกิดก่อ
เจ็บก็เจ็บ เก็บไว้ ใจไม่ท้อ
ขอแค่ขอ เธอข้าง อย่างที่เป็น

ภาพวาด
1/9/52

จดหมายดาว


ราตรีกาล มาเยือน พร้อมเพื่อนดาว
แสงสกาว ราวสวรรค์ สุดชั้นล่า
มืดแล้วนะ คนดี ที่ไกลมา
หลับฝันหา ฉันนี้ นะพี่ชาย


ฝากหมู่ดาว พราวแสง แห่งช่วงค่ำ
จงนำคำ รำพัน ปั่นทอสาย
ส่งจากแดน แคว้นหนึ่ง ถึงอีกชาย
เป็นจดหมาย ปลายใจ ให้ฝันดี

ภาพวาด
1/9/52

ลืมก็ยาก.รักก็ช้ำ.จำก็เจ็บ


ยากยิ่งเหลือ เมื่อจะลืม ลืมให้สิ้น
ด้วยดวงจิณ ดิ้นรน โดนเหยียบย่ำ
แม้ว่าเจ็บ เหน็บกาย มิคลายช้ำ
แต่พอทำ ใจเลือน ยิ่นเตือนตรา


คิดจะรัก รักไม่ได้ ใจก็รู้
มันหดหู่ สู้ไม่ไหว ใจไม่กล้า
คิดจะลบ ลบไม่ได้ ใจอ่อนล้า
ด้วยตรึงตรา กว่าจะกร่อน ถอนจากใจ


ลืมก็ยาก รักก็ช้ำ จำก็เจ็บ
หนาวใจเหน็บ เก็บกลืน สะอื้นไห้
เธอมาทำ ช้ำทรวง ห้วงหัวใจ
แล้วก็ไป ไม่แคร์ แม้นิดเดียว

ภาพวาด
1/9/52

เวลาเหลือน้อย


ด้วยโรคร้าย กลายกิน ชีวินนี้
หมดทางที่ เยียวยา รักษาได้
ไม่รู้จุด หยุดยืน ฝืนจะไป
จึงปลงใจ ให้แข็ง เพื่อแกร่งคอย


อยากให้ห้วง ช่วงสุดท้าย ปลายชีวิต
ได้แนบชิด ข้างเรียง เคียงเธอหน่อย
ให้ทุกวัน หรรษา แม้ว่าน้อย
เป็นร่องรอย ความจำ อันล้ำเลอ


ทุกเวลา จากนี้ ชีวีสั้น
ไม่รู้วัน รู้คืน ยืนมองเหม่อ
อยากจะพบ สบพักตร์ นักนะเออ
ให้เป็นเธอ เธอนี้ ที่ข้างกัน


เวลาน้อย ถ้อยล่น จนจะสุด
ภาพประดุจ คืนเก่า คอยเฝ้าฝัน
ไม่รู้อีก กี่ครา ต้องจาบัลย์
แลวายวัน พลันลา ชีวาเอย

ภาพวาด
1/9/52

ค่าความห่วงใย



ขอขอบคุณ ความห่วงใย มอบให้กัน
อุ่นใจพลัน มั่นลึก รู้สึกนี้
เปรียบดั่งสาย ใยทอ ต่อชีวี
ให้ฉันมี เรี่ยวแรง เพื่อแกร่งไป


ต่อลมสาย หายใจ ไปวันๆ
แลฝ่าฟัน ทุกข์อย่าง ทางแสนไกล
แม้เหนื่อยหนัก จักทาน สักปานใด
ความห่วงใย ให้มา ก็พายืน

ภาพวาด
31/8/52

chef..ปรุงรัก


พรหมลิขิต สิทธ์สร้าง วางทางรัก
ให้พบพักตร์ ทักทาย หมายก้อยเกี่ยว
ผูกพัน.มั่น ฝันรวม ร่วมกลมเกลียว
เป็นหนึ่งเดียว เหนี่ยวใจ ให้ตรึงตรา


เปรียบดั่งรส อาหาร จากอร่อย
Chefค่อยค่อย ปรุงแต่ง แบ่งจัดหา
ใส่เครื่องเทศ ใส่ใจ ใส่คุณค่า
ใส่น้ำปลา พริกป่น คละคนไป


เป็นหนึ่งจาน หวาน-เปรี้ยว-เผ็ด เด็ดรสเลิศ
ที่บังเกิด ผลชิม อิ่มหทัย
คล้ายความรัก คละเคล้า เอาใจใส่
เป็นผลให้ ได้อยู่ คู่เคียงครอง

ภาพวาด
30/8/52


ใจเอย


ใจเอย..ใจจ๋า ข้าร้าวราญ
ใจเอย..เคยทาน กลับผลาญไหม้
ใจเอย..บัดนี้ ที่อ่อนไหว
ใจเอย..ช้ำใน ฤทัยตรม


ใจเอย..ใจจ๋า อย่าร่ำร้อง
ใจเอย..ใจห้อง ต้องอย่าซม
ใจเอย..ใจจำ อย่าช้ำตรม
ใจเอย..ใจทม อย่าจมใจ


ใจเอย..เคยทาน ต้องหาญสู้
ใจเอย..เคยหู่ เพราะผู้ใด
ใจเอย..เคยอ่อน ต้องซ่อนไว้
ใจเอย..เคยไหม้ อย่าได้ลืม

ภาพวาด
30/8/52

รักที่ใจ..ใช่ทอง


เสียใจ อภัย ไม่มี
รักนี้ ที่ให้ ใจเพ้อ
มอบไป ใช่ว่า เผลอเรอ
แต่เธอ กลับตี หนีพลัน


บอกมา ว่าต่ำ ซ้ำต้อย
จึงปล่อย ลอยแพร แปรผัน
ไม่อาจ วาดรัก ภักมั่น
ทิ้งกัน หันห่าง ร้างไกล


เหตุผล ไม่พอ ขอกล่าว
ปวดร้าว ตรงนี้ ที่ใจ
ความรัก ที่กอปร มอบไป
หาใช่ เพราะทรัพย์ นับกอง


ดูถูก รักฉัน งั้นหรือ
ถ้าถือ สื่อใจ ใคร่ครอง
เธอตี ค่าเพียง เงินทอง
เชิญกอง เอาไว้ ไม่แคร์


สุดท้าย บอกไว้ ให้รู้
รักชู ฉันห่วง ดวงแด
หาใช่ ครอบครอง ปองแค่
เศษแปล ค่าเงิน เยินยอ


ภาพวาด
30/8/52

แบกพิษ..ริษยา


เห็นใครดี ไม่ได้ ฉันไม่ปล่อย
ให้ยอมถอย แพ้เขา เรากลัวเสีย
ต้องรีบชิง รีบคว้า มาคลอเคลีย
แม้แต่เบี้ย เพียงนิด ไม่คิดยอม


ใครดีเกิน ข้ามหน้า ข้าลุยแหลก
เปรียบดังแบก เสาใหญ่ ไว้พรั่งพร้อม
ทั้งปวด-เจ็บ เก็บอยู่ คู่ใจอ้อม
แต่ไม่ยอม ปล่อยไป ให้ใครชม


ทั้งหนักเนิ่น เดินล้า แต่ว่าโลภ
ด้วยละโมบ โอบไว้ ในใจสม
แรงของพิษ ริษยา พาตรอมตรม
จึงโง่งม จมเศร้า เร้ารกายา


เห็นใครเด่น ข้าต้องเด่น เป็นเหนือด้วย
เห็นใครสวย ข้าต้องสวย รวยยิ่งกว่า
เห็นใครดี ข้าต้องดี มีเกินหน้า
เห็นใครล้า ข้าทับถม สมทับไป

ภาพวาด
30/8/52

ทิ้งสไบถอนรัก


มิได้ลืม ไออุ่น กรุ่นกลิ่นรัก
ยังประจักษ์ ตราไว้ ในใจข้า
แต่ที่จร ถอนรัก หักทิ้งลา
เพราะน้องยา มีกอป ขอบเขตแดน


ทิ้งสไบ ให้ไว้ ดั่งไม่สน
แต่จริงจน หม่นหมาง ข้างในแสน
ด้วยเพราะรัก ปักทรวง ห่วงใยแน่น
จึงลาแทน รัก-หยุด ฉุดชีวา


ยอมร้างไกล ใจพัน มั่นชีวิต
ดีกว่าห่าง ร้างจิต ปลิดปลงหนา
ยอมไม่ได้ ให้พี่ วายชีวา
อันน้องยา นี้จงจร ถอนรักเรา

ภาพวาด
30/8/52

เหนี่ยวไก


เล่นยกปืน ยืนขู่ ให้หู่หด
ทำเหงื่อหยด รดกาย คล้ายจะสั่น
โอ่นวลน้อง มองมา พาไหวหวั่น
แต่ใจมั่น นั้นมี พี่ไม่แคร์


ความรักให้ ไปเกิน จะเดินหลบ
ถึงต้องกลบ ศพฝัง หลังเรือนแพ
พี่นี้นะ จะเรียง เคียงคอยแล
ไม่ผันแปร แผ่ใจเอื่อ เผื่อให้ใคร


ตรงมั่นรัก ภักดิ์ดี มีเพียงเจ้า
สุข-ทุกข์-เศร้า เราสู้ คู่เคียงใกล้
ยืนยันสัจ ชัดถ้อย ร้อยเรียงไป
ถึงแม้ไก ใกล้เหนี่ยว ไม่เหลียวเออ

ภาพวาด
28/8/52

รักพ่วงท้ายตายช้ำตรม


รักที่ว่า ว่ารักไว้ จากใจแน่?
รักเที่ยงแท้ แท้เที่ยงรัก ทักใจเผลอ
รักว่าไว้ ไม่ลวง ควงใหม่เจอ
รักแน่เหรอ? เธอมั่นจิต อย่าบิดเบน


รักลวงลวง ลวงใจ ไม่ต้องการ
รักเผาผลาญ ผลาญไหม้ ใจใครเอน
รักลิงลิง กลิ้งกรอก ชอกเหลือเร้น
รักเล่นเล่น เล่นรัก อย่ารักกัน


รักช้ำชอก ยอกจิต พิษยาขม
รักตรอมตรม ซมซ่าน พาลใจสั่น
รักทิ้งรัก หักทิ้งลง ไม่คงมั่น
รักแบบนั้น ฉันขอ อย่าต่อใย


รักจริงจริง จริงจัง ฝังใจจรด
รักโป้ปด ปดโป้ โอ่หวั่นไหว
รักแท้แท้ แน่นั่น มั่นรักใคร
รักที่ใช่ ใจที่รอ ขออย่าลวง


รักผ่านผ่าน ผลาญเผา เศร้าใจแท้
รักผันแปร แปรผัน นั่นหรือห่วง
รักลับล่อ ล่อรัก มักโดนลวง
รักควงควง พ่วงท้าย ต า ย ช้ำ ตรม

ภาพวาด
28/8/52

วันศุกร์ที่ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2553

ครองใจไม่คืนให้


ฉันนี่แหละ ที่เหมา เอาใจเธอ
ฉันนี่แหละ ที่เสนอ เพ้อเคียงใกล้
ฉันนี่แหละ ที่กก ฉกใจไว้
ฉันนี่แหละ ที่ได้ หัวใจเธอ


ฉันนี่แหละ ที่ปล้น กร้นกร่อนจิต
ฉันนี่แหละ ถือสิทธิ์ คิดเสนอ
ฉันนี่แหละ จับจอง ห้องใจเธอ
ฉันนี่แหละ อยากเจอ เพ้อใฝ่ปอง


จะไม่ขอ คืนให้ หัวใจนั้น
จะเก็บมัน มั่นไว้ ใคร่เคียงครอง
จะขอล๊อค ปิดตาย สายใยคล้อง
จะเกี่ยวดอง แค่เธอ เธอคนเดียว

ภาพวาด
27/8/52

ฮงศาที่ต่างกัน


องศา ที่ต่างกัน
ความสัมพันธ์ มั่นทรวงใน
รักเธอ เสมอใจ
เอื้อนเอ่ยไป ใช่คำลวง


องศา ที่ต่างกัน
ยิ่งนับวัน ฉันยิ่งหวง
กลัวเธอ เจอใหม่ควง
ทำช้ำทรวง ทั้งดวงใจ


องศา ที่ต่างกัน
คือแรงดัน ของวันใหม่
ต่อเติม เสริมเยื่อใจ
ก้าวเคียงไป ไม่กริ่งเกรง


องศา ที่ต่างกัน
มิเคยหวั่น พลันวังเวง
ทุกข์-สุข บุกละเลง
เป็นบทเพลง แห่งหัวใจ


องศา ที่ต่างกัน
เราจะมั่น สัญญาไว้
ความต่าง ห่างกันไกล
ร้อยเกี่ยวไขว้ ให้เท่าเดิม

ภาพวาด
27/8/52

รักมายา


ต้องฝันร้าย คล้ายคล้ายกัน หลายวันคืน
เมื่อความชื่น กลืนสุข เป็นทุกข์หนัก
เพราะผู้ชาย หลายใจ มาทายทัก
แล้วทิ้งรัก หักลง ให้ศงกา

น้ำตาเอ่อ หล่นร่วง ห่วงอาวรณ์
เขาจากจร มีใหม่ ไม่ห่วงหา
ปล่อยรักฉัน นั้นแปร แค่มายา
ไม่มีค่า แม้น้อย พลอยเศร้าตรม

ภาพวาด
27/8/52

ความสัมพันธ์งดงาม

ความสัมพันธ์ นั้นงาม ตามเวลา
ไม่ไร้ค่า แม้จะนาน กาลผกผัน
ต่อให้ปี สิบปี มีร่วมกัน
ความผูกพัน นั้นยังยง และคงงาม


อย่าตีค่า ราคา เวลากาล
ต่อให้นาน ชัวชีวา อย่าเกรงขาม
ความสัมพันธ์ ยืนยง และคงตาม
จะงดงาม ตลอดไป ไม่จบลง

ภาพวาด
27/8/52

ใจยังใกล้


อันทางไกล ใช่ใจ จะไกลห่าง
มีขวากขวาง กลางก่อ ใช่ท้อหวั่น
ต่อให้สุด จุดสาย ของปลายฝัน
เรามีกัน และกัน ฝ่าฟันไป


ขอบอกไว้ ตรงนี้ นะที่รัก
อุปสรรค หนักร้าย อย่าได้ไหว
ฉันคนนี้ ที่จะเดิน เผชิญภัย
ข้างเธอไป ไม่ท้อ ขอสัญญา


ที่ว่าไกล ใจยังใกล้ ใช่ไกลออก
ไม่ลวงหลอก บอกเลย เอ่ยสัจจา
ต่อให้ใคร หน้าไหน ใกล้กายา
น้องมิลา นำพาจิต คิดใฝ่ปอง


จะขอรัก ภักดิ์ดี ต่อพี่นี้
แม้ชีวี สิ้นลง ยังคงคล้อง
ต่อให้ฝัน วันหน้า ฟ้ามัวหมอง
น้องก็ต้อง ครองคู่ อยู่เคียงเออ

ภาพวาด
27/8/52

อภัยได้ไหม


ขอเอ๋ย ขอโทษ
จงโปรด อภัย หน่อยได้ไหม
สิ่งผิด จิตซึ้ง รำพึง-ใจ
รู้ใน ไม่ควร ที่รวนเร


อะเอ๋ย อภัย
ผิดไป ใจนี้ ที่หันเห
แต่รัก ปักทรวง ใช่บ่วงเล่ห์
ไฉเฉ เหว่ว้า น้ำตาริน


เธอเอ๋ย เธอจ๋า
หันหน้า มาสบ อย่าหลบสิ้น
ฉันนี้ มีคำ ลำนำยิน
ใช่ผิน ปลิ้นปล้อน เหมือนก่อนมา


หลงเอ๋ย หลงไหล
หลงใจ ไปชั่ว มัวปิดตา
หลงรูป หลงร่าง เขาวางท่า
หลงลา เธอช้ำ ระกำใจ


แต่เอ๋ย แต่นี้
รู้ดี ชีวาตม์ มาดหมายใคร
ด้วยรัก พันผูก ปลูกสายใย
หนึ่งใน ใจนี้ มีเพียงเธอ


ผิดเอ๋ย ผิดพลาด
อนาถ จริงแท้ แปรใจเผลอ
ทิ้งรัก ปักจิต ผิดกับเธอ
ละเมอ เพ้อใฝ่ ใจไม่ตรง


สำเอ๋ย สำนึก
รู้สึก แล้วว่า ไม่น่าหลง
รักเอย เคยมั่น ฉันไม่คง
ขอจง อภัย ได้ไหมเออ

ภาพวาด
27/8/52

(รอ)วันใจตรง


หัวใจนี้ ที่เห็น เช่นเปลวเทียน
ส่องเสถียน ไฟจ้า คราสลัว
เหมือนดั่งรัก ปักไว้ ในใจชัวร์
แต่กลับมัว พัวลง ให้ปลงใจ


เพราะความรัก มอบไป เธอไม่รู้
จึงต้องคู่ ดูเธอ เผลอใจไหว
ไม่รู้ว่า จะอีกนาน นานเท่าไร
ที่ทรวงใน หทัยลึก รู้สึกตรง

ภาพวาด
27/8/52

พรไล่รัก


อวยพรส่ง ให้ฉัน นั้นคู่เขา
ประชดเอา อย่างใจ ไม่แคร์นั่น
ปล่อยรักไป ไม่แม้ จะแคร์กัน
เธอมีใคร ในชีวัน อย่างงั้นฤา?


เห็นทำเมิน ไม่มอง ไม่หมองหม่น
เพราะเหตุผล มีคนใหม่ จึงไม่ยื้อ
ทำเป็นไล่ ไสส่ง ไม่คงถือ
คิดว่าฉัน ไม่รู้หรือ สื่อในใจ


ทำเป็นไล่ ไสผลัก ให้รักเขา
เพราะตัวเจ้า เคล้าเคียง เอียงใจไหว
ปล่อยรักเอน เบนบิด ชิดคนใด
แล้วเอ่ยไล่ ฉันด้วย แถมอวยพร

ภาพวาด
26/8/52

คนเลวเลว



พวกแกรนนำ คำปลิ้น สิ้นสองแฉก
จะปลดแอก แหกกรง ที่คงขัง
ปล่อยสัตว์เฉื่อย เลื้อยคลาน ผลาญรวงรัง
..ขอให้พัง ทั้ง-สิ้นฤทธิ์ เพราะพิษมัน..


คนเลวเลว เหว..ลึกลง ยังคงตื้น
สุธาผืน ที่ว่ากว้าง ยังห่างชั้น
ธาราใหญ่ ในวารี มีฝั่งกั้น
ฟ้ากว้างนั้น ยังมีกรอบ ขอบเขตแดน


แต่ใจคน หม่นมัว เพราะตัวเงิน
ชี้ทางเหิน เดินได้ ให้โลดแล่น
ชี้ผิดถูก ผูกปม จมใจแปลน
ชี้หมื่นแสน แคว้นไทย ให้จมดิน


สิ่งว่าผิด จิตว่าถูก ผูกว่าใช่
ดีแท้ใน ใช่แท้เงิน เยินแท้สิ้น
ปล่อยให้จม ถมให้ล่ม ด้วยลมลิ้น
โอ้ชีวิน ดิ้นชีวาย คล้ายตัวทอง

ภาพวาด
26/8/52

ผิดที่ทิ้งไป


การตอบแทน ความรักเธอ เสนอให้
คือทิ้งไป ไม่เรียง อยู่เคียงคู่
มีคนใหม่ ใจแปร ไม่แลดู
สุดท้ายรู้ อยู่ช้ำ ระกำใจ


ขอโทษเธอ ตอนนี้ รู้ดีผิด
แลไม่คิด ให้โปรด ยกโทษให้
เพราะความเลว ที่ฉัน นั้นทำไป
เกินคำค่า ว่าอภัย จะได้คืน

ภาพวาด
26/8/52

ษร..พิษ


อักษรสรร กลั่นลาย เป็นสายสือ
เรียบเรียงสื่อ ถือนำ ให้ช้ำไหว
น้ำคำถ้อย ร้อยรส สะกดใจ
ตราตรึงไว้ ไม่เลือน เสมือนปม


เจ็บใจลึก นึกห่อ ท้อดวงจิต
ษรประดิษฐ์ พิษซ่าน ผลาญใจข่ม
ด้วยเหตุผล กลใด ในคารม
ถึงเปลี่ยนชม ถมรัก ผลักจากกาย


ทิ้งรักตรง ลงผลาญ ผ่านตัวสือ
ถ้อยคำคือ อืออ้าง ร่างเส้นสาย
จดปลายสอ ก่อคำ นำเรียงราย
เป็นจดหมาย ไร้รัก ไร้ศักดิ์มี

ภาพวาด
26/8/52

โอ้เอ๋ย


โอ้เอ๋ย หัวใจ ในอก
ช้ำฟก อกหวั่น สั่นไหว
เหมือนดัง ฝังราก ฝากใจ
ถอนไป ไม่เหลือ เนื้อดิน


โอ้เอ๋ย เอ๋ยโอ้ โถ่ทั้ง
เจ็บจัง หยั่งจุด สุดวิ้น
ใครฉุด ขุดขอน ชอนชิน
ชีวิน ดิ้นรน ทนยืน


โอ้เอ๋ย เอ๋ยลุก ปลุกแรง
เข้มแข็ง แกร่งกล้า คลาฝืน
พอสิ้น เรี้ยวแรง แกร่งยืน
ก็คืน ขื่นสุด ดุจเดิม


โอ้เอ๋ย เอ๋ยใจ ไหวหวั่น
เหหัน หาแสง แรงเสริม
ใครหนอ ใครด้วย ช่วยเติม
ริเริ่ม เพิ่มใจ ให้ที


ภาพวาด
25/8/52

คำโกหก...พกลม


คำโกหก พกลม ดั่งคมมีด
แทงทิ่มกรีด ขีดลึก ให้นึกท้อ
หัวใจให้ ใกล้ขาด อย่าวาดต่อ
พอเถอะพอ ขอลา วาจาลวง


คำโกหก พกลม อมพระพูด
มันพิสูจน์ ไม่ได้ ถึงใจดวง
ต่อให้เอา (พระ)สมเด็จ เกล็ดพระร่วง
ก็ยังลวง ห้วงคำ ให้ช้ำใจ


เธอไม่จริง เธอไม่จัง หวังจะข้าง
แล้วสับลาง ทางใหม่ ให้หวั่นไหว
ด้วยลำนำ คำพก โกหกไป
เมื่อหัวใจ ได้รัก ก็ผลักลง


พอเถอะพอ ขออย่า มาโกหก
ลิ้นกระดก พกเพ้อ ละเมอหลง
ไม่จริงจัง หวังเคียง เพียงไสส่ง
พอเถิดจง อย่าทำ ให้ช้ำเลย


ภาพวาด
25/8/52

ถึง.คนใต้


มธุรส บทกลอน อักษรเสียง
ถ้อยสำเนียง เคียงหวาน ผสานใส
ส่งจากแคว้น แดนดิน ในถิ่นไทย
ถึงคนใต้ ในจิต ที่ติดตรึง


ฝากถ้อยกลอน ษรสรร กลั่นภาษา
เปล่งวาจา มลายู ให้รู้ถึง
ต่อให้ไกล ไปสุด จะหยุดดึง
คล้องมั่นหนึ่ง ใจภักดิ์ รักมิคลาย


ขอพี่จง เชื่อมั่น ในสัญญา
ด้วยอุรา ข้านั้น ไม่ผันหลาย
เป็นหญิงจริง หยิ่งศักดิ์ รักหนึ่งชาย
แม้ชีพวาย ตายลง ยังคงเดิม


คำพูดถ้อย ร้อยเรียง ใช่เพียงลม
ที่พัดพรม คมขีด กรีดเลือดเยิ้ม
ด้วยวจี ที่ถัก ปักใยเสริม
คอยต่อเติม เพิ่มแรง ให้แกร่ง..รอ


ฝากหัวใจ ไว้คอย แม้ร้อยวัน
จะหมื่นพัน ฉันนี้ มิมีท้อ
ขอเพียงใจ ใครสักคน ทนร่วมก่อ
ไม่ตัดหน่อ ช่อรัก ให้หักลง


เพียงเท่านี้ ที่ให้รอ พอทนได้
เพียงแค่ใจ ยังมีใย ให้เสริมส่ง
เพียงทุกวัน ฉันมีเธอ เพ้อใจจง
เพียงแดนดง คงไทย ใต้...ขวานทอง

ภาพวาด
25/8/52

ถ้อยรัก


เคยเข้าใจ ไหมหนา ที่ว่ารัก
หรือยากนัก จักซึ้ง ถึงคำนี้
หากเอื้อนเอ่ย เผยถ้อย ร้อยวจี
เธอไม่มี แก่ใจ อย่าให้เลย

ไม่ต้องการ สารรัก ถักถ้อยคำ
รู้ไหมช้ำ ย่ำใจ กว่าไม่เอ่ย
ด้วยคำพูด พิสูจน์ยาก มากนักเอย
ขออย่าเผย รำเพยพรม ดั่งลมเย็น

ภาพวาด
25/8/52