ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันเสาร์ที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2553

จะอดทน.





...จะอดทน...


หนูจะอด  หนูจะทน  เป็นคนแข็ง
ไม่ปล่อยแรง  โทสา  พาเสื่อมเสีย
อาจอ่อนล้า  เกินต่อกร  ใจอ่อนเพลีย
รู้แรงเชียร์  พี่ชายให้  น้องไหวเออ



รักที่สุด  จุดนี้  คือพี่ท่าน
แม้วันวาน  ผ่านไป  ใจไม่เผลอ
ยังคอยนับ  วันกลับมา  หากันเจอ
รักพี่เธอ  เสมอเอย  ไม่เคยเลือน



หกปีกว่า  ว่าไกล  ก็ไกลอยู่
แต่น้องรู้  หน้าที่  มีก่ายเกลื่อน
จะส่งแรง  กำลัง  ดั่งดาวเดือน
เปรียบเสมือน  ตัวและใจ  ใกล้พี่ชาย



ผ่านและผัน  วันวาน  นานแค่ไหน
แต่สายใย  ในสายเลือด  ไม่เหือดหาย
พี่กับน้อง  น้องกับพี่  มีไม่คลาย
ผูกสัมพันธ์  มัดปลาย  สายเลือดเดียว



ทางที่ห่าง  กว้างไกล  ไปสุดหล้า
สุดขอบฟ้า  นี่แท้  เกินแลเหลียว
แต่จะใกล้  อยู่ชิด  ติดกันเชียว
เพราะเรื่องราว  โยงเกี่ยว  เหนี่ยวใกล้กัน



ทุกเรื่องมี  ที่บ้าน  และร้านค้า
จะเรียงมา  ว่าไป  ใช้กลอนกลั่น
เพื่อบอกกล่าว  ข่าวไป  ให้เท่าทัน
ว่าทุกวัน  นั้นเป็น  อยู่เช่นไร



สิ่งที่แปลก  แตกต่าง  คือคว้างเหงา
ไร้พี่ชาย  นี่เล่า  เคยเย้าใกล้
ไม่มีเสียง  ทุ้มดัง  กังวานไกล
ที่บอกไล่  ให้น้องนอน  ตอนดึกเออ

ภาพวาด


วันนี้ภาพโดนลูกค้าด่าด้วย(ไม่แต่งเป็นกลอนหละ อารมณ์ไม่มี) ไม่รู้ใครรับงานไว้เมื่อวาน เสา50ต้น
ไปส่ง30 วันนี้เขาโทรมา หนูรับ โดนโวย ด่าแหลกเลย ภาพพูดได้คำเดียวเอง "ค่ะ"
เพิ่งเคยโดนด่า  โมโห ก็โมโห พูดอะไรก็ไม่ได้ น้ำท้วมปาก  แย่ที่สุดเลย


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น