---->>
...ว่าที่ลูกเลี้ยง...
ใกล้ว่าที่ ลูกเลี้ยง อีกเพียงนิด
ให้หมองจิต คิดหนัก เป็นนักหนา
กลัวตำแหน่ง แฝงความตรม จมน้ำตา
จะเข้ามา ฆ่าใจ ตายทั้งเป็น
กลัววันนั้น จะมาถึง ซึ่งไม่อยาก
กลัวลำบาก ยากต่อตี ชีวีเข็ญ
กลัวหลายสิ่ง หลายอย่าง มิวางเว้น
กลัวเป็นเช่น ละคร สะท้อนใจ
กลัวว่าแรง แข็งกล้า ข้าเคยมี
พอหมดที่ ยึดหลัก เคยพักใกล้
อาจอ่อนล้า กว่าจะสู้ กับผู้ใด
จะล้มไป ไม่เป็นท่า ไม่น่ามอง
บอกกับตัว กลัวนี้ ที่มีอยู่
อย่าให้รู้ ถึงหูเขา เราจะหมอง
แปรเป็นทุน หนุนนำ ตามครรลอง
คงมีช่อง ส่องทาง เราย่างไป
เรื่องแม่เลี้ยง ลูกเลี้ยง คงเลี่ยงยาก
เหมือนหนามจาก ฝากกั้น แสนหวั่นไหว
อยากจะข้าม หนามดง ฝ่าพงไพร
ก็ข้ามไป ได้ยาก ลำบากจริง
ต้องแผ้วถาง ทางที่ นี้ให้เหมาะ
แล้วค่อยเลาะ ลัดดู อย่ากรูวิ่ง
หากพาดท่า เสียที ไร้ที่อิง
คงโดนทิ้ง ไว้ในดง แห่งพงไพร
จะร้องเพรียก เรียกหาใคร ให้มาช่วย
ฉันคงม้วย มรณา ก่อนว่าได้
ตัวคนเดียว เปลี่ยวนัก ชักอ่อนใจ
กฏกรรมใด ไหนกัน นำฉันมา
...
ภาพวาด
17/11/53
**มีคุณแม่ เพียงคนเดียว ในชีวิต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น