---->>
สิ้นเสียงแผ่ว แว่นคุ้น ว้าวุ่นจิต
ไม่อยากคิด จิตตรม ข่มใจหวั่น
เมื่อเสียงอุ่น ละมุนไม ได้ยินนั้น
ใจลูกพลัน สั่นรัว กลัวจับใจ
มือที่จับ กับเกี่ยว เรี่ยวแรงลด
พลันอ่อนหมด หดหู่ ไหล่ลู่ไหว
โธ่!คนนอน ผ่อนมือ สื่อความใน
ความหมายใด ใครด้วย ช่วยบอกที
ไม่กล้าเงย เฉยนิ่ง กลัวจริงหนา
หากเงยหน้า คราใด ให้หมองศรี
คงสลาย ละลายลง ผลธุลี
เจ้าชีวี หนีพราก จากลูกยา
ไยท่านลี้ หนีกลับ หลับไม่ตื่น
ไยไม่ฟื้น ฝืนอยู่ สู้หน่อยหนา
ไยไม่บ่น คนดื้อ คือลูกยา
ไยไม่ว่า ด่าตี ที่เคยทำ
ไยท่านเงียบ เปรียบเฉย ไม่เอ่ยสิ่ง
ไยท่านนิ่ง ทิ้งลูกไป ต้องไห้ร่ำ
ไยท่านพราก จากลา ไม่ว่านำ
ไยท่านทำ อำเล่น หรือเป็นจริง
ตื่นมานะ ตื่นมา อย่าลาหนี
ชีวิตนี้ มีหรือ คือแม่หญิง
ลูกอยู่ได้ สู้ได้ ได้หลักอิง
เพราะได้พิง อิงอุ่น คุณมารดา
นี่แม่มา ลาพราก จากลูกแก้ว
ทิ้งเสียงแผ่ว แว่วดัง ฝังใจว่า
ให้เจ้าแกร่ง แข็งอยู่ สู้ฟันฝ่า
ด้วยความกล้า หนาเล่า เจ้าดวงใจ
ถึงแม่ลา จากโลก ให้โศกเศร้า
แต่จะเฝ้า เจ้าอยู่ คู่เคียงใกล้
ไม่ว่าทาง ข้างหน้า ที่ฝ่าไป
จะมีภัย ใดต้อง แม่ป้องกัน
คำสั่งลา มาสุด หยุดทุกสิ่ง
เมื่อแม่ทิ้ง มือหล่น จนใจสั่น
คำสั่งลา ว่าบอก ตอกใจนั้น
ให้ตัวฉัน ต้องสู้ อยู่ต่อไป
คำสั่งลา มาสุด หยุดดวงจิต
จบชีวิต ปลิดปลง ลงร่ำไห้
สิ้นภาษา วาจาห่วง ดวงฤทัย
ก็สิ้นใจ สิ้นลม ตรมเศร้าเอย
ภาพวาด
16/7/52
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น