ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันพุธที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

☆ จงมอง(......)ทั้งสองมุม






☆ จงมอง(......)ทั้งสองมุม



อันความโกรธ  โกธา  หาใช่ดี
แต่โทษที  ที่ปลง  ลงไม่ได้
ยังมีรัก  โลภโกรธ  โปรดเข้าใจ
เป็นที่เป็น  เห็นไง  ใช่รวนเร



ฉันเป็นฉัน  คนนี้  ที่เธอเห็น
ใช่ว่าเป็น  คนดี  ที่แสร้งเส
ฉันอยู่กลาง  หว่างเลนด์  ของเส้นเก
จะหักเห  ร้ายดี  อยู่ที่ใจ




เป็นมนุษย์  ปุถุชน  คนเดินดิน
ยังหากิน  ดิ้นสู้  เพื่ออยู่ได้
ยังมีสุข  มีทุกข์  พร้อมบุกไป
ยังมีสั่น  หวั่นไหว  แลไร้แรง



ยังทำผิด  ยังทำพลาด  ยังขลาดเขลา
ยังโง่เง่า  เศร้าซม  ตรมหน่ายแหนง
ยังมีกลัว  มีเกลียด  เหยียดทิ่มแทง
ยังแอบแฝง  สิ่งดีร้าย  มากมายมี




ไม่ได้ดี  เกินร้อย  ถ้อยเกินครึ่ง
เป็นคนหนึ่ง  ซึ่งเกิดมา  ทำหน้าที่
รับบุญกรรม  ทำไว้  ในชีวี
จะร้ายดี  มีกำหนด  ตามกฎเกณฑ์



บางครั้งดี  บางครั้งร้าย  อย่าได้เหมา
รวบรัดเอา  เราไป  ในสิ่งเห็น
มองความดี  มีมา  ก็ว่าเป็น
มองความร้าย  หมายชี้เช่น  ว่าเป็นเลว




มีสองง่าม  สองแง่  จงแลด้วย
อย่ามองภาพ-ฉาบฉวย  สวยหรือเหลว
เกิดเป็นคน  ปนไป  ดั่งไฟเปลว
มียีนเซลล์  ก่อกำเนิด  เกิดตัวตน



ร้ายหรือดี  มีคู่  จงดูควบ
อย่าเหมารวบ  ว่าใช่  ไร้เหตุผล
ชีวิตหนอ  ชีวิต  ลิขิตคน
จงมองค้น  ให้ถ่องฯ  ทั้งสองมุม




เห็นต้นร้าย  คล้ายนางมาร  มาพาลเหยียด
มาจงเกลียด  จงชัง  ดั่งเพลิงสุม
เจอะด้สนดี  มีแจ้ง  แสดงคุม
ก็โอบอุ้ม  ดั่งธิดา  พายกยอ



หลงว่าใช่  หลงว่าเช่น  เป็นว่าแน่
ไม่ลองแล  แท้เที่ยง  เบี่ยงทิศหนอ
จะได้สบ  พบอีกมุม  คุมต้นตอ
และคงพอ  ตัดสินใจ  ได้เร็วพลัน




เปรียบทั้งสอง  มองดู  จะรู้ถึง
ด้านหนึ่งหนึ่ง  ดีร้าย  ในกายฉัน
จะรับได้  หรือไม่  อย่าไรกัน
เพียงแค่นั้น  ของเท่านี้  ที่ถามไป



ร่ายมายาว    น้าวโอบ  ดั่งโหบหอบ
เพื่อคำตอบ  หนึ่งคำ  ทำหวั่นไหว
ลุ้นระทึก  นึกท้อ  ช่อฤทัย
ได้หรือไม่  ไขขาน  วานบอกที




หากคำตอบ  ว่าได้  ใจคงชื่น
มีเธอยืน  คู่เรียง  เคียงทุกที่
รับทั้งด้าน  ดีร้าย  ในกายมี
สุขฤดี  นี้ท้น  ล้นอุรา



หากคำตอบ  ว่าไม่  ใจคงเศร้า
เพราะว่าเขา  ปล่อยมือนี้  แล้วหนีหน้า
รับไม่ได้  ในแง่ลบ  จบด้วยลา
เป็นวาจา  สุดท้าย  ก่อนกายไกล




เพียงหนึ่งคำ  ในสอง  ของคำตอบ
ก็ตีกราบ  ชีวิต  ลิขิตได้
เพียงแค่เธอ  พูดมา  ว่าเอาไง
ฉันทำใจ  ได้แน่  อย่าแคร์เลย



จะให้อยู่  หรือไป  ได้ทั้งหมด
ทำตามกฎ  ตามเกณฑ์  เช่นที่เผย
แค่เธอขีด  เส้นสุด  จุดลงเอย
ด้วยคำเอ่ย  วลี  เท่านี้เอง




ฉันจะไป  ฉันจะอยู่  ผู้ตัดสิน
คือคนผิน  ยินคำ  ลำนำเคร่ง
เพียงแค่"ได้"  กับ"ไม่"  อย่าได้เกรง
จงรีบเร่ง  เปล่งเอ่ย  เผยดดยไว



อย่ารีรอ  รอรี  วจีจิต
ขีดลิขิต  ด้วยใจ  เธอได้ไหม
"ได้"กับ"ไม่"  คงไม่ยาก  หากเอ่ยไป
เพียงขานไข  ให้ฉันเดิน  เชิญเอ่ยมา

...

ภาพวาด


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น