ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันเสาร์ที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

เกลียด (โมโห)

จะเรียกว่า  อะไร  ให้สมเหตุ
มาขีดเขต  กั้นฉัน  มันน่าไหม
ไม่เท่าเทียม  ยุติธรรม  จำเอาไว้
ต่อนี้ไป  ใครใคร่ขอ  ก็ชั่งมัน


เมื่อไม่มี  หนึ่งสอง  ลองเป็นแถว
กลับพลิกแนว  โอนเอน  เบนกับฉัน
ให้คนหลัง  แซงหน้า  มาเท่าทัน
ก็จบกัน  แม้ไมตรี  ไม่มี..พอ


เรื่องเล็กเล็ก  น้อยน้อย  แต่รอยลึก
มันเจ็บหนึก  ถึงราก  ที่ฝากหน่อ
ใช้ความชิด  สนิทกัน  นั้นยกยอ
แล้วทิ้งข้อ  กังขา  ให้คาใจ


สิ่งควรทำ  จำไว้  ไม่ใช่เลี่ยง
หรือแม้เอียง  เพียงเอื้อ  เพื่อใครได้
คนมาก่อน  ได้หลัง  ยิ่งฝังใน
ไม่จริงตาม  ความไป  ไร้ใจตรง


ส่วนเป็นใคร  ผู้ใดนั้น  ฉันไม่กล่าว
ไม่อยากสาว  ไส้ออก  เอ่ยบอกส่ง
เมื่อทำกัน  นั้นได้  ให้จบลง
พวกเถรหลง  คงจะรู้....ที่ตรูเป็น


...
ภาพวาด



ฉันเกลียดนักพวกแตกแถวแซงหน้า หรือมีอภิสิทธิ์ ยิ่งไอ้คนทำให้นี่แหละตัวดี

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น