ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันพฤหัสบดีที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2554

จ้างไวทำไม?








...จ้างไวทำไม?..



เมื่อวันจันทร์รับแรงงานเข้าร้านค้า
และพอมาวันนี้พี่เชื่อไหม
ต้องเชิญออกด้วยเหตุผลว่าจนใจ
รับไม่ได้ลูกน้องนาย..ร้ายจริงเชียว


แค่ว่าทรายหนึ่งกระสอบมอบให้ยก
เขามางก ขึ้นกูมึง...อึ้งไปเดี๋ยว
"มึงจะไม่ให้กูพัสักนิดเจียว"
เราก็เฮี้ยวตอบบ้างอย่าสุดทน


"ก็แค่พลิกหนึ่งกลับพับขึ้นรถ
เหงื่อมันหยดที่ไหนใช่ให้ขน"
แก่เอ่ยออกบอก"ลาข้าก็คน"
หนูไม่สนคนอย่างนี้พอทีเลย


ตอนที่เห็นแกเกาะรางอยู่ข้างรถ
คงตีบทชีวิตมั้งถึงนั่งเฉย
เราเห็นว่างก็ใช้ไปอย่างเคย
เขามาเฮ้ยพูดแบบนั้นมันเกินไป


ส่วนว่าพี่อีกคนนั้นฉันเห็นยุ่ง
มัวยกถุงปูนอยู่ยังดูได้
แต่ตานี่ยืนเบี่ยงเมียงมองไง
น้องถึงใช้ให้ทำย้ำวาจา


ตอนหลังจึงว่าใส่แบบไม่ยั้ง
ไม่ได้จ้างให้นั่งนี่คุณพี่จ๋า
ถ้าไม่ทำก็เชิญไปไม่ต้องลา
ฉันไม่ว่าตามสบายเราหายกัน


**ยังติดใจคำว่าหาให้พัก
ทำงานหนักอะไรมาก หึ!อยากขัน
เห็นที่ทำคืออีกคนวนอยู่นั้น
ส่วนตานั่นยืนอ้วนดำคลำแต่ราง

.........
ภาพวาด





เป็นไงบ้าง








...เป็นไงบ้าง...

อากาศเปลี่ยนนิดนิดอย่าคิดมาก
เปล่าลำบากเลยค่ะจะบอกให้
คงไม่ต้องกินยากันบรรเทาไว้
เพราะหนูหาเป็นอะไรเลยพี่ชาย


แล้วพี่ล่ะเป็นอะไรยังไงบ้าง
ช่วงนี้ห่างไกลลับยังกับหาย
ยิ่งได้ยินข่าวทางไกลใจแทบวาย
แผ่นดินไหวตอนปลายอเมริกา


ระวังตัวมากมากนะคะพี่
คนทางนี้รออยู่รู้ด้วยหนา
ทั้งพ่อแม่และน้องสองคนนา
หวังพี่มาบ้านเราเฝ้าแต่รอ

.........
ภ.ภาพวาด



เผาเกลือ







เผาเกลือ


มีแต่งานเข้ามานะวันนี้
เลยไม่มีเวลากล่าวว่าไข
คิดถึงพี่เสียงจังนั่งรอไป
แต่ก็ไม่มาซะทีนะพี่เรา


เมื่อคิดถึงไม่มาอย่าว่านะ
จากนี้จะเอาเกลือใส่แล้วไฟเผา
ทำให้ร้อนเต้นแร็บแสบไม่เบา
เป็นการเย้าแบบน้องเองเร่งด้วยมนต์

.........
ภ.ภาพวาด


55เผาเกลือและ พริจะตามไปทีหลังนะพี่

ช่วงนี้ภาพเองก็ยุ่งๆเหมือนแหละ  จะสิ้นเดือนแล้วไม่รู้งานมาจากไหนเพียบเลย


มุมมองเราต่างกัน


มุมมองเราต่างกัน



พอได้หลับสักตื่นเมื่อคืนนี้
รู้สึกดีจังเลยเหมือนเคยก่อน
คิดอะไรได้มากหลายหลากตอน
ไม่ซับซ้อนกดดันกันอย่างเคย


เมื่อความคิดไม่ตรงคงแค่นั้น
เพราะต่างกันซึ่งเหตุผลที่ตนเผย
ใครจะถูกใครผิดอย่าคิดเลย
รู้หน่อยเอย..ต่างคนตรองมองต่างไป


ฉันก็มองมุมฉันใช่กั้นขวาง
เธอมองบ้างทางเธอเสนอให้
ฉันเข้าใจเธอดีที่แนะไว้
แต่ก็หาทำได้ในแบบเธอ

.........

ภ.ภาพวาด

วันศุกร์ที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2554

:+: กลบท..มังกรคาบแก้ว :+:

กลบท..มังกรคาบแก้ว






การแต่ง  :  ให้คำซ้ำกันทุกวรรค คือ ให้คำแรกกับคำสุดท้ายของวรรค ซ้ำกัน และคำที่สองต้นวรรค กับคำที่สองนับจากท้ายวรรค ซ้ำกันด้วย

ดังรูป...







ศักดิ์ศรีดี



ชั่วดีทำ  นำไป  ได้ดีชั่ว
ต่างทางขั้ว  มัวหมอง  มองทางต่าง
วางตนเด่น  เป็นผล  ที่ตนวาง
บุญมีบ้าง  สร้างไว้  ได้มีบุญ


สองทางไป  ให้ดู  สู่ทางสอง
หนุนนำร่อง  ส่องเกื้อ  เพื่อนำหนุน
ทุนลงไป  ได้ส่ง  เพราะลงทุน
เป็นผลดุล  จุนตน  ด้วยผลเป็น


สร้างสิ่งนั้น  มันจริง  ด้วยสิ่งสร้าง
เข็ญขื่นบ้าง  อย่างนี้  ที่ขื่นเข็ญ
เย็นวางไว้  ได้สุข  ทุกข์วาง..เย็น
ดีไม่เห็น  เด่นว่า  ถ้าไม่ดี


ให้ทำเถิด  เกิดผล  ตนทำให้
ศรีศักดิ์ได้  ให้เห็น  เป็นศักดิ์ศรี
มีสิ่งดู  รู้ค่า  ว่าสิ่งมี
พอซะที  มีกรรม  ช้ำซะพอ

.........
ภ.ภาพวาด




กลบท  กฎบังคับ  จับประดิษฐ์
หากพลาดผิด  สิ่งใด  ช่วยไขแจ้ง
ด้วย เพิ่งหัด  จัดเรียง  เคียงแสดง
ยังแสวง  หาความรู้  จากครูเอย

วันพฤหัสบดีที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2554

♬ ขอมีเธอ








.. ♬ ขอมีเธอ ..



ทางชีวิตยาวไกลพาใจเหงา
ขอมีเขาเคียงอยู่คู่เสมอ
อุปสรรคดักหน้าเดินมาเจอ
ขอมีเธอจับจูงพยูงไป


อาจล้มลุกคลุกคลานร้าวรานบ้าง
หลายสิ่งต่างขวางหน้าหาหวั่นไหว
จะทนสู้ผจญฝ่าแม้ว่าไกล
คงถึงชัยปลายฝันสักวันครอง


อย่าปล่อยมือครึ่งทางกลางป่าเขา
อย่าปล่อยเราเปล่าเปลี่ยวคนเดียวหมอง
อย่าปล่อยรักหักลาน้ำตานอง
อย่าปล่อยร้องเรียกเธอเพ้อฝ่ายเดียว


ยังต้องการเรี่ยวแรงแห่งใจมั่น
มาเติมฝันส่วนหายอีกหลายเสี้ยว
ทางชีวิตไร้หลักมักคดเคี้ยว
ขอมีเอี่ยวเกี่ยวอยู่คู่กับเธอ

.........
ภ.ภาพวาด



♪ ย้ำกับใจอย่าเผยอ








.. ♪ ย้ำกับใจอย่าเผยอ ..



ย้ำกับใจไว้ว่าอย่าเผลอจิต
ไม่มีสิทธิ์ชิดใกล้ให้ใจเผลอ
เพราะต่างคนหนทางต่างใจเออ
เราไม่ควรคู่เธออย่าเผลอใจ


ย้ำกับตัวย้ำกับใจไว้อย่าหวั่น
เราไม่ควรคู่กันอย่าหวั่นไหว
ย้ำกับจิตคิดวาดอย่าอาจไป
หากช้ำในขึ้นมาอุราตรม


ย้ำและย้ำกับใจไว้เสมอ
ว่าตัวเธอมีคู่อยู่สุขสม
อย่าเผยอหัวใจใคร่จะชม
ความขื่นขมรออยู่ใจรู้ดี


เขามีคู่ชู้ชื่นยืนเคียงข้าง
อย่าคิดสร้างรักสามเศร้าเข้าแทนที่
เจ็บเพียงเราเท่านั้นนั่นแหละดี
เป็นจุดสุดหยุดที่ดีนักเอย.

.........

ภ.ภาพวาด


การรับสัมผัสระหว่างวรรค

การรับสัมผัสระหว่างวรรค หรือบทนั้น
กรณี ไม้ไต่คู้ ให้ใช้รับกับ ไม้ไต่คู้ด้วยกันเท่านั้นนะจ๊ะ
เช่น เป็น-เพ็ญ, เห็น-เย็น, เหม็น-เข็ญ หรือ
เต็ง-เป็ง ,เส็ง-เก็ง ฯลฯ

จะใช้รับ เป็น-เอน ,เพ็ญ-เร้น , เด่น-เห็น ,
หรือ เก็ง-เด้ง , เป็ง-เจ๋ง ,เก่ง- เคร็งฯลฯไม่ได้นะจ๊ะ
เพราะว่ามีรูปเสียงที่สั้น-ยาวต่างกัน
จ้ะ
จากใจพี่ระนาดเอกจ้ะ
 - - - - - - - - - - - - -
ขอขอบคุณ ขอแนะนำ จาก  พี่ระนาดเอกค่ะ  ^_^

วันพุธที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2554

◆ หวานอมขมกลืน

◆ หวานอมขมกลืน





หวานอมขมกลืน  :  ตกอยู่ในฐานะที่จำต้องยอมรับ ไม่ว่าจะดีหรือร้าย พอใจหรือไม่พอใจก็ตาม.



หวานอมขมกลืนมิชื่นฉ่ำ
ให้ชอกช้ำย่ำทรวงดวงใจข้า
สู้และทนพ้นภัยใดใดมา
ด้วยหวังว่ารักมีนี้คงงาม


แต่สุดท้ายคล้ายฝันอันบางเบา
เมื่อรักเราเขาเปรียบเป็นเหยียบหนาม
มองมุมอับปรับโซนโดนประนาม
กลายเป็นความ..ลามเขตเหตุมองเมิน


นี่ฉันผิดงั้นหรือที่สื่อรัก
ด้วยคิดจักเคียงข้างในทางเหิน
ทนกับทุกข์อุปสรรคหนักเหลือเกิน
แค่หวังเดินเคียงคู่สู้กับเธอ

.........

ภ.ภาพวาด

◆ หวานอมขมกลืน

◆ หวานอมขมกลืน








หวานอมขมกลืน  :  ตกอยู่ในฐานะที่จำต้องยอมรับ ไม่ว่าจะดีหรือร้าย พอใจหรือไม่พอใจก็ตาม.



หวานอม  ขมกลืน  มิชื่นสุข
เคล้าคลุก  ทุกข์ทับ  แสนอับเฉา
สู้ทน  บนทาง  ย่างเคียงเงา
มีเรา  กับเรา  เอาใจเติม


หวานบ้าง  ขมบ้าง  ในบางที
แต่มี  แรงใจ  ดั่งใยเสริม
ทุกสิ่ง  ทุกอย่าง  ต่างจากเดิม
เพียงเพิ่ม  แรงรัก  เป็นหลักชัย


อาจมี  น้ำตา  มาแต่งแต้ม
เสียบแซม  ให้หม่น  จนหวั่นไหว
วิโยค  โศกเศร้า  เผาทรวงใน
แต่ใจ  ไม่ท้อ  ยังขอทน


ส่วนหวาน  ส่วนขม  ผสมสร้าง
แนวทาง  วางไว้  ไร้เหตุผล
จากหนึ่ง  เป็นสอง  คล้องใจคน
อยู่บน  ทางใจ  ไปด้วยกัน


แม้ขม  ขื่นหนัก  สักเพียงไหน
เพียงมี  หวานให้  ได้สุขสันต์
หวานขม  กลมกลืน  ชื่นสัมพันธ์
นิรันดร์  มั่นไว้  ไม่เสื่อมคลาย

.........
ภ.ภาพวาด



วันเสาร์ที่ 19 มีนาคม พ.ศ. 2554

✄ ความผิดติดตัว








..✄ ความผิดติดตัว..



รู้ความผิดติดตัวนั้นชั่วช้า
เกินคำว่าอภัยจะให้ได้
ด้วยสิ่งหนึ่งซึ่งทำนำก่อไว้
จึงทำให้ใจตัวต้องมัวมน


พี่ปกป้องน้องเนื้อเจ้าเชื้อไข
ไม่อยากให้ได้ช้ำซ้ำอีกหน
แต่ความดื้อถือทิฐิมิฟังคน
น้องดิ้นลน  ผลกลับพี่รับแทน


ขอโทษจริงจากใจใช่กล่าวอ้าง
กับทุกอย่างที่ทำช้ำเหลือแสน
ด้วยสิ่งที่แน่แน่วน้องแก้วแก่น
พี่โผแล่นแทนรับเกือบดับวาย


นี่น่ะหรือคือผลคนดื้อมาก
มับเกือบพรากชีวีของพี่ชาย
กับการดื้อดื้อไปไร้ความหมาย
พี่เกือบวายตายดิ้นสิ้นชีวา


ความผิดนี้ที่ก่อน้องขอโทษ
พี่จะโกรธจะเกลียดเหยียดหนามว่า
จะเฆี่ยนตีหรือไรให้ทำมา
เพื่อสมค่าการกระทำน้องจำนน


แม้จะด่าวาทีหรือตีตบ
มิอาจลบกลบฝังความหลังหน
ให้สลายกลายดีที่ซุกซน
ด้วยเหตุพ้นผ่านไปไม่อาจคืน

.........

ภาพวาด


ปล..กลอนนี้แต่งเมื่อปี 2552  เพิ่งไปขุดเจอมาค่ะ

☆ ร่างแน่นิ่งทิ้งลูกตรม






..☆ ร่างแน่นิ่งทิ้งลูกตรม..



น้ำตาหยดรดรินแทบสิ้นใจ
เมื่อผู้ให้เลือดเนื้อเหลือแต่ร่าง
อยู่บนแคร่แน่นิ่งละทิ้งวาง
ปล่อยลูกว้างพลางตรมระทมใจ


หมดทางดิ้นสิ้นลบจบแล้วจิต
ถูกลิขิตสิทธิ์น้อยพลอยหวั่นไหว
กับการอยู่ดูเฝ้าเราเติบใหญ๋
ถึงคราไปใยกันกระชั้นตัว


ไม่ได้ตั้งหลักแหล่งความแข็งกล้า
โอ้อุราข้าเอ๋ยเลยสั่นรัว
กับการจากพรากไปให้ไกลตัว
สุดหมองมัวพัวพร่าน้ำตาริน


พ่อจากไปไม่คืนสะอื้นครวญ
ใจรัญจวนหวนพร่ำร่ำถวิล
ต่อจากนี้นี่หนาหน้าซบดิน
หลังร่างสิ้นลมหายใจพ่อไม่คืน

.........
ภ.ภาพวาด

ปล..กลอนนี้แต่งเมื่อปี 2552  เพิ่งไปขุดเจอมาค่ะ

☆ ค่าหมอต่อชีวัน









..☆ ค่าหมอต่อชีวัน..



เพราะโรคร้ายกลายกล้ำทำยายป่วย
โชคไม่ช่วยซวยซ้ำกระหน่ำฉัน
อันการเรียนเพียรไว้ไม่เท่าทัน
ต้องจบมันนั้นปลงลงทำงาน


เข้าสมัครนักบัญชี ณ ที่ใด
เขาก็ไม่ได้จ้องเพียงมองผ่าน
เหมือนดั่งเราเง่าโง่ไม่โตการณ์
ส่งแค่สาส์นงานไม่มีที่หางตา


จนปัญญาหาทางสู้อยู่โดนเดี่ยว
จะมองเหลียวทางใดใจเหว่าว้า
ไม่มีแสงแห่งไฟใดฉายมา
สุดเหนื่อยล้าพร่าหม่นจนหนทาง


มองเห็นผับคลับบาร์พาสะอึก
ไม่เคยตรึกนึกคิดจิตหมองหมาง
ว่าตัวเราต้องทนบนเส้นกลาง
ในจุดย่างระหว่าเส้นจำเป็นไป


เอาร่างกายขายกินอย่างสิ้นซาก
ด้วยลำบากยากจนจะทนไหว
จึงจำยอมน้ำฝืนกล้ำกลืนใจ
หวังเพียงให้ได้เงินมารักษายาย


ร่างกายเหลือเนื้อสาหมดราศี
มีราคีเปื้อนเปอะเลอะผิวกาย
เป็นคนพลางกลางคืนดื่นเดือนฉาย
อยู่ในข่ายขายตัวมั่วโลกีย์


ที่ทำไปใช่เราเมากามา
แต่เพื่อหาค่าหมอต่อทางที่
ทกแทนบุญคุณท้นด้วยล้นฤดี
ของยายนี้นี่หนาด้วยกายา


หมกสิ้นสาวคราวขมพรหมจรรย์
เพื่อยายฉันนั้นอยู่คู่เคียงหนา
ถึงแม้สิ้น..ต้องรินรดหยดน้ำตา
ก็จะหาค่าหมอต่อชีวัน

.........

ภาพวาด


ปล.กลอนนี้แต่งมานานแล้วค่ะ ตั้งแต่เพิ่งหัดแต่งใหม่ ไปเจอมาเลยเอามาลง อิอิ


:+: กลบท..มยุราฟ้อนหาง :+:

...กลบท..มยุราฟ้อนหาง...





การแต่ง  :  ให้วรรคหนึ่ง มีคำซ้ำกัน สองคู่ คือ อยู่ต้นวรรคคู่หนึ่งและท้ายวรรคคู่หนึ่ง

ดังรูป...


ที่โยงข้างล่าง คือคำซ้ำกัน




หนี้กรรม

หนี้หนี้กรรม  ทำไว้  ไม่รู้รู้
จงจงดู  ลู่ทาง  ถางใหม่ใหม่
ที่ที่แล้ว  ก่อกฏ  ชดใช้ใช้
ต่อต่อไป  ใคร่คิด  ผิดวางวาง


เดินเดินแนว  แถวดี  มีศิลป์ศิลป์
อย่าอย่าปลิ้น  ลิ้นกลับ  จับสร้างสร้าง
กงกงเกวียน  เวียนหมุน  ทุนวางวาง
บุญบุญห่าง  ทางธรรม  ช้ำเดิมเดิม


คิดคิดดี  มีธรรม  กรรมหมดหมด
เป็นเป็นกฏ  บทเรียน  เขียนเสริมเสริม
แต่แต่ว่า  อย่าหวัง  นั่งเคลิ้มเคลิ้ม
บุญบุญเพิ่ม  เริ่มใน  ใจเราเรา


ฝากฝากไว้  ในกลอน  ตอนนี้นี้
ทุกข์ทุกข์ที่  มีคลาย  หายเศร้าเศร้า
ทำทำบุญ  หนุนเช่น  เป็นเงาเงา
ให้ให้เจ้า  เล่ารู้  สู่กรรมกรรม


บุญบุญกรรม  ทำไว้  ให้ผลผล
จากจากตน  หนทาง  ถางย่ำย่ำ
ทุกข์ทุกข์สุข  ลุกสู้  รู้ทำทำ
จงจงจำ  ทำไว้  ได้คืนคืน

.........
ภ.ภาพวาด


กลบท  กฎบังคับ  จับประดิษฐ์
หากพลาดผิด  สิ่งใด  ช่วยไขแจ้ง
ด้วย เพิ่งหัด  จัดเรียง  เคียงแสดง
ยังแสวง  หาความรู้  จากครูบา

ผมโกหก






..ผมโกหก..



เลขข้อนี้ยากจังนั่งคิดหนัก
ต้องใช้หลักสูตรใดไขผลหนอ
แค่ ป.4  ยากโคตรโอดครวญท้อ
ผมจึงขอเติมแรงหน่อยแล้วค่อยทำ


วิ่งไปเล่นกับเพื่อนเรือนข้างบ้าน
สนุกสนานผ่านเวลาพาเย็นย่ำ
พอกลับมาอีกทีเหมือนผีอำ
ใครชักนำผมเล่นครับ!!!..รับมาเลย!!!


แล้วยามรุ่งวันนี้ที่มาถึง
เลยต้องหาข้ออ้างหนึ่งรำพึงเผย
โอ้ครูครับผมต๊อแต๊แลไม่เบย
จามฮัดเช้ยแต่เช้าหนักเอาการ


ครูบอกโอ๋คนดีมานี่จ้า
เดี่ยวรักษายาดีมีสมาน
ยกไม่เรียวเฟี้ยวฟับประทับอาน
เพราะเมื่อวานครูเห็นเล่นทั้งวัน


ฮือฮือ-กรรมติดจรวดปวดก้นนัก
ผมโดนหนักสมที่วจีสรรค์
พูดโป้ปดผลส่งครูลงทัณฑ์
ก็สมกันแล้วล่ะนะตัวเรา


ครูกล่าวว่าการพูดปดให้งดเถิด
มันไม่เกิดผลดีมีแต่เศร้า
ผมรับคำจำไว้คลายดั่งเงา
ที่ครูเขาทิ้งท้ายคล้ายสัญญาณ


ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาหาปดไม่
พูดตรงไปตรงมาวาจาขาน
ด้วยคำครูยังท่องก้องกังวาน
ในดวงมานต์ระลึกนึกทุกคราว


จากวันนั้นมาถึงซึ่งวันนี้
ทำไงดีครับครูอยู่กับสาว
เธอเค้นผมไปไหนมาสายตาวาว
ผมควรกล่าวตรงไปใช่ไหมครู


แต่ครูครับถ้ารับว่าไปหาหญิง
ผมโดนยิงด้วยปืน..เธอยืนขู่
แต่ถ้าปดผมปลอดภัยกายไร้รู
เพื่อให้อยู่..ขอครั้งครับกลับคำไป


เมื่อคิดได้ดังนี้วจีเอ่ย
จึงพูดเผยกับเธอเสนอไข
ผมมีงานด่วนมากลับช้าไง
โอ้ทรามวัยอย่าฉุนเฉียวเดี๋ยวแก่นา


เธอค้อนขวับแล้วเมินเดินไปนั่ง
ด้วยรอฟังผมปดคำเอ่ยพร่ำว่า
พอสักเดี๋ยวเธอยิ้มกรุ้มกริ่มมา
พร้อมพูดว่าเหนื่อยไหมในคำลวง


ผมตะลึงตกใจไยเธอรู้
เอาล่ะตูตายแน่แม่ไม่ห่วง
จึงนึกถึงคำท่องก้องในทรวง
ที่เป็นบ่วงศีลธรรมประจำเออ


โดนทั้งหมัดทั้งเข่าเอาซะแหลก
เธอจ่ายแจกเต็มที่มีเสนอ
โทษฐานเดียวปดเอ่ยเผยกับเธอ
นี่ล่ะเน้อ..ไม่จำ.คำของครู

.........

ภ.ภาพวาด


ขอขอบคุณหนังสือเล่มหนึ่งที่ให้เป็นเรื่องค่ะ