ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันเสาร์ที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2554

ชี้แนะภาพด้วย









ชี้แนะภาพด้วย




ท้ายทายจังนั่งมองตรองย้อนหลัง
พลาดผิดพลั้งมากมีที่ขานไข
จากนี้จะฝึกฝนด้นคำไทย
เริ่มเสียใหม่ให้ดีกว่าที่เคย


"พยายาม"คำนี้ที่เหมือนหลัก
คอยหนุนผลักให้ก้าวคำกล่าวเผย
ทำเต็มที่ดีไหมใช่ละเลย
ขอเพื่อนเอยชี้แจงขัดแย้งที


จุดใดด้อยถ้อยวางสร้างผิดเพี้ยน
วอนเพื่อนเขียนเตือนด้วยช่วยคลายคลี่
แนะนำนิดทิศทางอย่างควรมี
ให้ภาพนี้รู้ถูกผูกคำลง

.........
ภ.ภาพวาด




พ่อไม่ค่อยสบาย









พ่อไม่ค่อยสบาย



ช่วงนี้พ่อไม่สบายให้เหนื่อยอ่อน
ด้วยเพราะจรตระเวนไปหลายที่หนา
ดูเครื่องจักรเครื่องยนต์กลไกมา
เพื่อดัดแปลงตีลายฝาฝ้าเพดาน


พ่อคิดโน่นคิดนี่ไม่มีหยุด
และทุกจุดใช้ได้แน่ใช่แค่ผ่าน
ทุกกลไกพ่อจักแต่งแกร่งทนทาน
เหมาะกับงานอย่างยิ่งสิ่งที่ทำ


แค่ป.3 ที่เรียนมาเก่งกว่าหลาย
ทำมากมายเหนื่อยเอาเช้าจนค่ำ
พ่อเล่าย้อนก่อนลำบากทนตรากตรำ
สู้ชักนำครอบครัวมาพาสุขเออ


.........
ภ.ภาพวาด



วันศุกร์ที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2554

รสรัก





รสรัก



นี่น่ะหรือคือรสบทความรัก
รวดร้าวนักสักเพียงไหนใครจะรู้
เพิ่งเคยเจ็บเป็นครั้งแรกแปลกน่าดู
พ่อโฉมตรูคู่ใจมาไกลจร


แสนมืดมนหนทางและว้างว้า
รินน้ำตาไห้กลืนสะอื้นถอน
ไม่มีใครมาแคร์แลอาทร
ต้องกอดหมอนนอนซมจมน้ำตา


เพิ่งรู้รสบทรักตอนหักสิ้น
สุดอาจินต์ถวิลร่ำคอยพร่ำหา
ไม่มีแล้วแก้วใจในอุรา
เมื่อเขามาเอ่ยลบว่าจบกัน


นี่น่ะหรือคือรักที่ภักแน่
จบลงแค่คำบอกออกให้หวั่น
ไม่มีแม้แต่ใยใจผูกพัน
ที่เคยมั่นกันเกี่ยวมาเดียวดาย

เธอหักลงตรงจุดเหมือนขุดราก
ใจที่ฝากรักล้นกลับหล่นหาย
เหลือน้ำตารินหยดรดกาย
แสนเดียวดายสายสวาทมาขาดปรอย


ไม่คิดวอนย้อนกลับซับน้ำตา
ที่เปื้อนหน้าคราร้อง..หมองก้ปล่อย
แม้จักตรึงซึ้งรักภักใจคอย
ก็ไม่หวังทับรอยร้อยรักเธอ

.........
ภ.ภาพวาด

ไปขุดมาค่ะกลอนนี้แต่งไว้2-3ปีแล้ว


ไม่มากไปใช่ไหมหนอ..ที่ขอเธอ




ไม่มากไปใช่ไหมหนอ..ที่ขอเธอ



ไม่ได้ขอให้ใครเข้าใจหรอก
ไม่ได้บอกให้รักหรือผลักไส
ไม่ได้ขอให้กลืนฝืนหทัย
ไม่ได้ขอหัวใจในทรวงเธอ
ไม่ได้ขอความรักความภักดี
ไม่ได้ขอชีวีนี้เสนอ
ไม่ได้ขอคำมั่นฝันละเมอ
ไม่ได้ขอใจเธอที่เบลอลอย


ไม่ได้ขอความรักแม้สักนิด
ไม่ได้ขอชีวิตสิทธิ์สักหน่อย
ไม่ได้ขอให้เจ้าต้องเฝ้าคอย
ไม่ได้ขอถักถ้อยร้อยเกลียวกัน


แต่ที่ขออยู่นี้มีสิ่งเดียว
หากเปล่าเปลี่ยวหัวใจยามไหวหวั่น
อยากให้ลึกข้างในใจเธอนั้น
มีเพียงฉันก้ามย่างข้างเคียงเธอ


แค่อยากเจ็บ  เจ็บจำ  ช้ำเป็นเพื่อน
แค่อยากเตือน  ตัวเองเกรงจะเผลอ
แค่อยากให้ใจเศร้าเจ้ามีเกลอ
แค่อยากทุกข์ทุกข์เสมอเคียงเธอไป


ไม่มากไปใช่ไหม?ที่ใจขอ
ไม่มากไปใช่ไหมหนอ?ขอเคียงใกล้
ไม่มากไปใช่ไหมหนา?ถ้าจะให้
ไม่มากไปใช่ไหมใจ?ให้ตอบที

.........
ภ.ภาพวาด

แต่งเมื่อ2-3ปีที่แล้วค่ะ


จ่ายสด..งดเชื่อ..เบื่อทวง



จ่ายสด..งดเชื่อ..เบื่อทวง


จ่ายสด หน่อยค่อยโล่งและโปร่งปลอด
จ่ายสด ยอดสูงเยอะไม่เกอะเขิน
จ่ายสด นิดคิดสู้อยู่เพลินเพลิน
จ่ายสด เชิญเดินเข้ามาพาสุขใจ


งดเชื่อ จ้าร้านไม่ให้เครดิต
งดเชื่อ สิทธิ์คิดห้ามตามไม่ไหว
งดเชื่อ เลยเผยออกบอกเร็วไว
งดเชื่อ ใจในคำย้ำวาจา


เบื่อทวง หลอกบอกเลยเผลให้รู้
เบื่อทวง อยู่  สู้ทนจนปัญหา
เบื่อทวง มากหากคิดผิดตำรา
เบื่อทวง ล่าตามวุ่นทุนไม่เจอ

.........
ภ.ภาพวาด

ค่าของของใจใช่หน้าตา



ค่าของของใจใช่หน้าตา



หน้าขาวขาว  ราวมั่น  นั้นที่ทิ้ง
หน้าลิงลิง  จริงล่ะนะที่สน
หน้าวอกวอก  หลอกใจให้กังวน
หน้าย่นย่นล้นยิ่ง..จริงน้ำใจ


หน้าอ่อนอ่อนซ่อนบังหวังเชยชิด
หน้าบิดบิดคมสันทำหวั่นไหว
หน้านิ่งนิ่งจริงแท้เกินแลใจ
หน้าใสใสใจชั่งเกินหยังลง


จะดูหน้าหาค่าใจก็ไม่ได้
ต้องดูไปให้รู้ค่าอย่าไหลหลง
ความจริงแท้แน่นั้นที่มั่นคง
ใครยุยงอย่าตามความจะแปร


จะดูคนค้นนิดอย่าคิดด่วน
จงใคร่ครวญทวนซ้ำย้ำให้แน่
หากดูผิดพลาดหน่อยโดนลอยแพ
สองตาแลแน่ใจยังไม่จริง

.........
ภ.ภาพวาด


วันพฤหัสบดีที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2554

☆ อดีตความช้ำ










☆ อดีตความช้ำ



เหม่อมองฟ้าพาให้ใจสะดุด
ดั่งจี้จุดขุดปมความตรมหมอง
เรื่องอดีตกรีดย้ำน้ำตานอง
ยังเป็นร่องกลางจิตติดเป็นตรา


ด้วยรักที่มีกันมั่นเป็นหนึ่ง
สัมพันธ์ซ่ำซึ้งทราบภาพเธอหนา
มีฉันอยู่คู่ข้างอย่างเคยมา
สุขอุรากว่าใดใจมีกัน


และวันหนึ่งถึงทีที่ต้องจบ
คนเคยคบพบใหม่ใจเปลี่ยนผัน
มีรักซ้อนซ่อนไว้ผูกใจพัน
ทิ้งรักฉันได้ลงมอบส่งคืน


วันสุดท้ายที่เจอเธอมาหา
เพื่อกล่าวลาบอกใจได้เป็นอื่น
มีเขาขั้นกั้นขวางทางฉันยืน
น้ำตารื่นฝืนตอบว่า"ขอบใจ"


ฉากสุดท้ายคล้ายว่ายังตราติด
มักนิมิตคิดถึงตอนความอ่อนไหว
สะดุ้งตื่นลืมตาทุกคราไป
พร้อมน้ำใสไหลแต้มที่แก้มนวล


ทุกวันวานผ่านไปย้ำใจอยู่
รักหดหู่  แม้คู่มั่นยังผันผวน
ไม่มีแน่แปรผลักรักเรรวน
จิตรัญจวนครวญคร่ำช้ำไม่คลาย

.........
ภ.ภาพวาด



◆ หากินด้วยลำแข้ง

◆ หากินด้วยลำแข้ง








หากินด้วยลำแข้ง  :  หาเลี้ยงชีพด้วยความมานะพยายามของตัวเอง.



หากินด้วยลำแข้งแข็งใจฝืน
พยามยืนอย่างอดทนจนพ้นผ่าน
อุปสรรดักหน้าป้อมปราการ
ต้องกล้าหาญตีท้าฟันฝ่าไป


ลำบากใจลำบากกายมิหน่ายแหน่ง
คราไร้แรงแห่งจิตคิดหวั่นไหว
นึกถึงแม่นึกถึงพ่อต่อแรงใจ
วันพรุ่งนี้ที่สดใสไม่ไกลเกิน


มองจ้องฟ้าพาซ่านม่านไออุ่น
ผู้ค้ำจุนกูลเกื้อเมื่อขลาดเขิน
คอยเป็นแรงแห่งใจให้ดำเนิน
จึงเผชิญถึงจุดมิหยุดรอ


มีวันนี้ที่เห็นและเป็นอยู่
เพราะแรงสู้จากคนบนฟ้าหนอ
อุปสรรคดักหน้าหลายคราท้อ
มิใช่ข้อทอนบั่นให้ฉันตรม


ยืนและหยัดอยู่ด้วยเพราะช่วยตน
กัดฟันทนพ้นข้ามยามขื่นขม
มีทุกสิ่งมีทุกอย่างวางให้ชม
ขอพนมก้มกราบฟ้าผู้พาแรง

.........
ภ.ภาพวาด



:+: กลบท..สารถีชักรถ :+:

:+: กลบท..สารถีชักรถ :+:








การแต่ง  : บังคับให้สองคำต้นวรรคและสองคำท้ายวรรคซ้ำกัน

ดังรูป...











เพิ่งเริ่มหัด



เริ่มต้นมี  นี้เพิ่ม  ซึ่งเริ่มต้น
เรียงถ้อยกล  ค้นวาง  สร้างเรียงถ้อย
กรองร้อยคำ  นำคล้อง  กลั่นกรองร้อย
ทุกคำช้อย  คอยดู  อยู่ทุกคำ


สัมผัสใน  ใส่สร้าง  วางสัมผัส
เอ่ยพร่ำชัด  จัดเผย  ที่เอ่ยพร่ำ
กลั่นนำคล้อง  กรองถ้อย  ร้อยกลั่นนำ
ฝึกกลอนซ้ำ  ร่ำเรียน  เพียรฝึกกลอน


เพิ่งเริ่มหัด  จัดทำ  คำเพิ่งเริ่ม
อักษรเติม  เพิ่มใจ  ใส่อักษร
อาทรนิด  ผิดใด  ให้อาทร
วาจาอ้อน  กลอนขอ  ต่อวาจา


มักมั่วบ่อย  ถ้อยมี  ที่มักมั่ว
ภาษาตัว  ใส่ไป  ในภาษา
ราคากลอน  อ่อนต่ำ  คำราคา
วิจารณ์ว่า  มาได้  ให้วิจารณ์

.........
ภ.ภาพวาด



เมขลาล่อแก้ว








..เมขลาล่อแก้ว..



เสียงสะเทือนเลื่อนลั่นสนั่นฟ้า
เมขลาล่อแก้วอีกแล้วหรือ
รามสูรขว้างขวานออกจากมือ
ให้อึงอื้อในอกตระหนกกลัว


สะเทือนลั่นดังคล้ายทลายถล่ม
ร้องระงมมิหยุดดังขุดขั้ว
รีบเข้าห้องกระชากผ้ามาคลุมตัว
ใจสั่นรัวด้วยสะเทือนเหมือนโลกพัง


พอสักพักอึดอัดคัดจมูก
หายาหยุกกินกลืนแล้วฝืนนั่ง
ด้วยอาการคับคล้ายจะตายมั้ง
ถ้าหากนอนเอนหลังก็นั่งตาย


พออรุณรุ่งสางกระจ่างฟ้า
แสงเจิดจ้าผุดผ่องก็ส่องฉาย
อาการเป็นก็ทุเลาพอเบาคลาย
เลยนอนได้สบายขึ้นแม้มึนงง

.........
ภ.ภาพวาด



คำสอนพี่








..คำสอนพี่..




เรื่องที่พี่พูดไว้เข้าใจค่ะ
แม้หนูจะงอนนิดก็คิดได้
รู้ว่าผิดจริงจริงสิ่งทำไว้
ขอสัญญาต่อไปไม่ซ้ำรอย


หนึ่งความเห็นแย้งขัดตัดไม่หลุด
อาจเป็นจุดพังคลืนหากฝื้นฝอย
มุมมองเราชั่วดีนี้ใช่น้อย
หัวข้อย่อยก็ใหญ่ไม่ยากเลย


ต่อแต่นี้จะระวังดังพี่บอก
คำย้อนยอกจัดวางที่สร้างเผย
จะครวญก่อนให้ดีกว่าที่เคย
มิวางเฉยจนเกิดเรื่องขุ่นเคืองกัน

.........
ภ.ภาพวาด


วันอาทิตย์ที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2554

:+: กลบท..ฉัตรสามชั้น :+:

.. กลบท..ฉัตรสามชั้น ..







การ แต่ง :  บังคับ ให้ซ้ำกันภายในต้นวรรค และท้ายวรรค โดยให้มีคำซ้ำกัน สาม คำ คือ คำแรก กับ คำสุดท้ายของวรรคซ้ำกัน และคำที่ สอง ต้นวรรค กับ คำที่สองนับจากท้ายวรรคซ้ำกัน และคำที่สามนับจากต้นวรรค ซ้ำกับคำที่สามนับจากท้ายวรรค

ดังรูป..










คำกลอน



ร้อยคำกลอน  ษรพร่ำ  กลอนคำร้อย
เขียนฝากถ้อย  น้อยมาก  ถ้อยใากเขียน
เพียรเพื่อรู้  ดูเนื้อ  รู้เพื่อเพียร
ใจตั้งเรียน  เพียรหวัง  เรียนตั้งใจ


หวังจัดคำ  สัมผัส  คำจัดหวัง
ได้เหมือนดั่ง  คำเอื้อน  ดังเหมือนได้
ในคำกล่าว  ราวพร่ำ  กล่าวคำใน
เป็น มัน ใช่  คือใจ  ใช่มันเป็น


ผิดหรือถูก  ว่าผูด  ถูกหรือผิด
เข็ญขื่นจิต  หรือชื่น  จิตขื่นเข็ญ
เย็นยากแม้  จงแก้  แม้ยากเย็น
งามจุดเด่น  ให้เห็น  เด่นจุดงาม


ท้อไม่ได้  สู้ไป  ได้ไม่ท้อ
สามบทต่อที่จรด  ต่อบทสาม
ความกล่าวแค่  แม้ข่าว  แค่กล่าวความ
คิดนึกห่าม  กลอนพล่าม  ห่ามนึกคิด

.........
ภ.ภาพวาด




กลบท  กฎบังคับ  จับประดิษฐ์
หากพลาดผิด  สิ่งใด  ช่วยไขแจ้ง
ด้วย เพิ่งหัด  จัดเรียง  เคียงแสดง
ยังแสวง  หาความรู้  จากครูเอย

เพื่อนชื่อ"คอย"











..เพื่อนชื่อ"คอย"..



คำว่าคอยเหมือนเพื่อนเตือนทุกเมื่อ
ไม่อยากเชื่อว่าคอยได้ใจสุขขี
ทั้งที่ก่อนคอยอะไรไม่ได้สักที
ต้องเร็วรี่อารมณ์ร้อนเพื่อนอ่อนใจ


แต่วันนี้น้อยกลับคอยคอยอย่างสุข
อาจมีทุกข์เข้ามาพาหวั่นไหว
คงเปรียบกับแรงพายุปะทุใน
แล้วผ่านไปเพราะยังหวังตั้งตาคอย

.........
ภาพวาด