ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันศุกร์ที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2554

♫ น้ำตาต่างข้าว





♫ น้ำตาต่างข้าว



กินข้าวกับน้ำตาแทนอาหาร
เพราะร้าวรานเกินปรับ..จะรับไหว
ทุกคำเคี้ยวขมขื่นทนฝืนใจ
รสอาหารเป็นไงไม่รู้เลย


น้ำตารินร่วงเผาะเกาะเม็ดข้าว
ความรวดร้าวโถมถาเกินกว่าเผย
ในสมองมองย้อนเรื่องก่อนเคย
ชะตาเอ๋ยพอยังที่ย่ำยี


ข้าวทุกคำเข้าปากหลากรสช้ำ
ต้องเก็บงำความสลดฝืนกดขี่
อมคำข้าวเคล้าคลุกทุกข์ที่มี
ด้วยเกินที่จะเอ่ยเผยบรรยาย

.........
ภาพวาด

วันอังคารที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2554

21 -6-54

เหนือยจังเลย วันนี้รู้สึกเหนื่อยจังเลย
ท้อจนอยากจะถอย
มันอึดอัด หายใจจะไม่ออก
ทำไมเวลามีเรื่องเราต้องรู้สึกหายใจไม่ออกด้วยนะ
หรือเพราะต้องการให้มันทรมานเข้าไปอีก

วันอาทิตย์ที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2554

ลิขสิทธิ์กลอน..วอนจงมี





ลิขสิทธิ์กลอน..วอนจงมี


ลิขสิทธิ์  บทกลอน  อักษรศิลป์
สร้างจากจิน-ตนา  ภาษาสาน
กรองถักถ้อย  ร้อยคำ  ลำนำกานท์
เป็นผลงาน  ความคิด  เครดิตมี


อย่ายึดเหมา  เอามา  มันหาเหมาะ
จงวิเคราะห์  ตรองไตร่  ให้ถ้วนถี่
ผู้เรียงวาง  สร้างงาน  สานวลี
เขาก็มี  ใจรัก  สลักลง


หากยึดครอง  ต้องตรา  ว่าตัวแต่ง
ทั้งที่แย่ง  ของเขา  เอามาส่ง
เสียศักดิ์ศรี  มีในตน  คนไม่ตรง
สักวันคง  อายอับ  กับสิ่งทำ


หากชอบใจ  ในกลอน  วอนเถิดหนอ
ช่วยเขียนทอ  ต่อท้าย  ตรงใต้ต่ำ
เป็นชื่อกรอง  ของเขา  เจ้าลำนำ
ผู้เรียงร่ำ  คำร้อย  ถ้อยวลี


ให้เครดิต  ปิดท้าย  เป็นป้ายชื่อ
ว่าผู้สื่อ  ถือคำ  ลำนำศรี
เป็นของใคร  ไขขาน  ผ่านวาที
มันคงดี..กว่าเหมา..(เป็น)ของเราเอง

...

ผู้แต่ง..โดย..ภาพวาด



? ถามใจ ?♡










?  ถามใจ ?♡




หนึ่งข้อความถามใจใคร่อยากรู้
ที่เธออยู่ดูแลแปลได้ไหม
เฉลยบทพจนามาจากใจ
คิดอย่างไรสิ่งมีที่ให้มา


เป็นความรักใช่ไหม?หรือไม่ใช่์?
มันทำให้ใจสั่นหวั่นผวา
ไม่อยากผิด..คิดเพลินเกินเยียวยา
จึงถามหาคำตอบ..ช่วยบอกที?

.........
ภาพวาด



☞ เนื้อแท้.










☞  เนื้อแท้....



เหลียดผู้หญิงสองหน้าท่าทางหงอย
ไม่ลงรอยสักทีที่แลเห็น
ทำเสงียบเจียมตนทนลำเค็ญ
แต่สิ่งเป็น..เนื้อแท้..แกก็มาร


ต่อหน้าท่านทำดีอ..ยู่ที่ที่ให้
ลับหลังไปออกลายไร้แก่นสาน
ซุก-ซ่อน-หลบเนียนแนบแบบชำนาญ
แถมผลงานเข้าตา..เป็นว่าดี


ได้แค่ขำขมขม..นั่งอมยิ้ม
ท่าทางหงิมพิษสงช่างคงที่
ร้ายลึกลึกนึกแล้วแนวทางมี
เป็นอย่างนี้เองรึ..หึ!!น่าลอง


หากฉันเป็นชายชาญ..ประมาณว่า
เพียงสายตาเหลือบแลมิแม้ต้อง
ด้วยเห็นเนื้อเน่าเฟะ-เละ-พุพอง
ให้แถมข้าวอีกกองก็ไม่เอา

.........
ภาพวาด




วันศุกร์ที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2554

:+: กลบท..วิสูตร์สองไข :+:

:+: กลบท..วิสูตร์สองไข :+:







การ แต่ง   :  บังคับให้ซ้ำคำเพี้ยนทั้งต้นวรรคและท้ายวรรค ๔ คำ คือคำที่ ๑ กับทำที่ ๓ ซ้ำกัน และคำที่ ๒ กับคำที่ ๔ ร่วมสัมผัสอักษรกัน ส่วนสระเพี้ยน และคำที่ ๗ กับคำที่ ๙ ซ้ำกัน และคำที่ ๘ กับคำที่ ๐ ร่วมสัมผัสอักษร ส่วนสระเพี้ยน

ดังรูป..








รักหล่อเลี้ยง



คนรักคนแรก  ของใจ  ไม่แปรไม่เปลี่ยน
ฟ้าขีดฟ้าเขียน  ให้เป็น  เช่นพี่เช่นเพื่อน
ได้เจอได้จำ  เธอข้าง  สิ่งต่างสิ่งเตือน
เสมอเสมือน  คู่แท้  คอยแคร์คอยเคียง


ผ่านวันผ่านวาน  นานไป  ให้รักให้รู้
มองดาวมองดู  คู่หมาย  มิบ่ายมิเบื่ยง
แรงใจแรงจิต  มอบต่อ  ยังพอยังเพียง
คอยหล่อคอยเลี้ยง  หัวใจ  ให้งดให้งาม


ผลิใบผลิบาน  สานรัก  ให้พักให้เพ้อ
สิ่งจำสิ่งเจอ  สุข-ตรม  ทั้งขมทั้งขาม
ครบรสครบรัก  เสียบแซม  แต่งแต้มแต่งตาม
นิย้ำนิยาม  สองเรา  เท่านมเท่านาน


ห่มจิตห่มใจ  ไออุ่น  ทุนเฝ้าทุนฝัน
นิเริงนิรันดร์  มั่นไว้  ไม่ผันไม่ผ่าน
สองรักสองเรา  เคล้าอยู่  เรือนชู้เรือนชาน
ผสมผสาน  เกลียวรัก  ภักเคียงภักคง

.........
ภ.ภาพวาด





หากแต่งผิด  พลาดไป  อภัยหน่อย
ทุกคำร้อย  ถ้อยถัก  อักษรสาย
ยังไม่ เก่ง  เกรงพลาด  วาดลวดลาย
ช่วยสอนสั่ง  อธิบาย  ให้ด้วยเออ

วันพุธที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2554

☼ กลอน..มั่ว










☼ กลอน..มั่ว
อยากแต่งแต่ไม่รู้จะแต่งไร




เขียนอักษรกลอนกลอย่างคนต๊อง
อาจดูบ๊องบ้องตื้นมิชื่นฉ่ำ
ไม่มีต้นมีสายขยายคำ
เพียงแค่พร่ำภาษาว่าบรรยาย


กลอนเรื่อยเปื่อยเฉื่อยแฉะแกะภาษา
ร้อยเรียงมาว่าไปไร้ความหมาย
กลั่นกรองเล่นเป็นคำนำเรียงราย
วาดเส้นสายคลายครุ่นว้าวุ่นใจ


อารมณ์สร้างบางเบาเกลากลอนสด
ปลายนิ้งจรดกดคีย์วจีใส่
เพียงสัมผัสจัดวางอย่างเป็นไป
แม้จะไร้เนื้อหาอย่าว่ากัน


ด้วยอยากเขียนเพียรฝึกใจนึกแต่ง
มิแอบแฝง..แกล้งกวน..ชวนให้ขัน
จินตนาว่าคำเอ่ยรำพัน
แล้วแต่กลั่นคำต่อทอเป็นกลอน


จะเรียนพร่ำคำรักเรียงถักถ้อย
ก็ยังด้อยรอยคำพร่ำอักษร
คิดดัดแปลงแฝงนัยในฉากตอน
ก็ซับซ้อนซ่อนเงื้อนบิดเบือนไป


บทกลอนเหงาเศร้าขมตรมดวงจิต
ก่อนเคยคิดขีดลงบรรจงใส่
แต่บัดนี้นี่เราเมาหรือไร
ถึงเขียนได้แค่กึ่งครึ่งครึ่งกลาง


หาเหตุผลให้ใจ..ไร้เฉลย
จากก่อนเคยจินตนาภาษาสร้าง
แล้วทำไมไยกลับ..ปรับมุมวาง
เพียงแค่ร่าง..ทางพร่ำ..ไร้คำกลอน


ไม่ถึงบทจดคำที่นำเขียน
ก็ต้องเปลี่ยนเรื่องใหม่ไล่อักษร
ท้อหลายครั้งนั่งมองตรึกตรองตอน
สุดท้ายอ่อนใจลง..กดส่งเลย

.........
ภ.ภาพวาด



❈ หงุดหงิด







❈ หงุดหงิด



มันรู้สึกหงุดหงิดพาจิตหลอน
มันรุ่มร้อนในใจดั่งไฟเผา
มันโมโหอะไรไม่รู้เรา
มันเซ็งเอา!เซ็งเอา!..ยากเข้าใจ


มันหลากหลายความรู้สึก..นึกเบื่อเบื่อ
หาต้นเชื้อไม่มีที่เผาไหม้
สะกดเก็บอารมณ์อมเอาไว้
ยิ่งทำให้เดือดพล่านพาลทุกคน

.........
ภาพวาด






ไอ้อารมณ์บ้าบ้าอย่ามาใกล้
ถอยออกไปให้พ้นคนอย่างฉัน
เมื่อดึงดื้อเข้าใกล้ไม่ฟังกัน
จบชีวันสาสมอารมณ์เลว

ภาพวาด
 
 
อารมณ์รักยังไม่ก่อ
อารมณ์ท้อก่อตัวก่อน
อารมณ์เบื่อเถือบั่นทอน
อารมณ์ร้อนบ่อนทำลาย

ภาพวาด

เอาเป็นว่า





เอาเป็นว่า




อยากวางษรกลอนหาว่าประชด
แต่นึกบทเรื่องมีนี้ไม่ได้
เอาเป็นว่าคิดถึงซึ่งคนไกล
จะรอไป..ครบหกปีพี่ต้องการ


ภาพวาด

จบง่ายมะ คิดไม่ออก

วันเสาร์ที่ 11 มิถุนายน พ.ศ. 2554

วันศุกร์ที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2554

◆ หนูติดจั่น

◆ หนูติดจั่น







หนูติดจั่น  :  จนปัญญา, หาทางออกไม่ได้.





หนูติดจั่นนั้นไซร้ไร้ทางออก
เหมือนมีคอกล้อมเข้าเรายากหนี
หมดสิ้นแล้วหนทางสร้างชีวี
คงต้องพลีปล่อยร่วงตามบ่วงกรรม


เปรียบอย่างคนค้ายาหาตังค์ใช้
มัวเมาในเงินตราพาถลำ
หลงระเริงเหลิงใจในสิ่งทำ
จนถึงจุดสุดต่ำให้คร่ำครวญ


อยากถอนตัวออกมาช้าไปแล้ว
เพราะในแนวทางเสี่ยงยากเบี่ยงหวน
เมื่อขาวถูกดำกลืนทั้งผืนนวล
ยากจะทวนกลับเป็น..ขาวเด่นตา


ถึงสังคมอภัยเปิดใจรับ
แต่มุมกลับ..ตัวพ่อก่อปัญหา
เขาจะตามไล่บี้และบีฑา
เพราะด้วยว่าเรารู้ดงในวงการ


จะถอนตัวออกมาก็หาได้
จะหลงไป..เดินต่อคงขอผ่าน
เมื่อเดินผิดติดกับดักของนายพราน
จึงยอมเขาประหารผลาญชีวิน

.........
ภ.ภาพวาด


วันพฤหัสบดีที่ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2554

◆ หมาหยอกไก่

◆ หมาหยอกไก่






หมาหยอกไก่ :  อาการที่ชายหยอกล้อหญิงสาวทีเล่นทีจริง.



หมากหยอกไก่  ชายหยอกหญิง..สิ่งนำเทียบ
โบราณเปรียบ ให้เห็น เด่นนักหนา
ทีท่าออก หยอกล้อ ต่อวาจา
อีกสายตา 
จู่โจม  เข้าโลมไล้



เป็นทีเล่น ทีจริง อย่างกลิ้งกลอก
แบบหยิกหยอก หยั่งดู ต่างรู้ได้
แม้หญิงตาม ความต่อ คลอกันไป
หากป้องปัด ขัดไว้ ไม่ว่ากัน


หมาหยอกไก่ คล้ายคลึง ซึ่งชายหยอก
เหยื่อโดนหลอก หมดท่า พาโศกศัลย์
หมาจับไก่ กัดกิน สิ้นชีวัน
ส่วนหญิงนั้น เสียกาย ชายแทะโลม


หมาคือชาย..ไก่ก็หญิง..กล่าวอิงอ้าง
ยกตัวอย่าง วางเด่น ให้เห็นโฉม
กิริยา ล้อหยอก หลอกน้าวโน้ม
พอจู่โจม ขึ้นมาพา พาสิ้นลม

.........
ภ.ภาพวาด



ระวังตัวด้วย











ระวังตัวด้วย



พี่ภพจ๋าระวังตัวไว้นิดหนอ
ช้าวแขวนคอ..ตัวนั้น..น้องฝันเห็น
หักเป็นเสี่ยงด้วยแตกแหลกกระเด็น
แถมกระเซ็นเข้าตาพามืดมัว


ไม่สบายใจแท้แค่เพียงคิด
ให้หงุดหงิดงุ่นง่าน..พาลไปทั่ว
นับจากหาย..จนฝัน..จึงหวั่นกลัว
ได้พบตัวช้างแตกแหลกกระจ่าย

ภาพวาด



อยากเตือนไว้







อยากเตือนไว้



พี่ภพ..ก็รู้..หนูมีเซ้นส์
ใช่ว่าเน้นให้แปลกจนแตกต่าง
แต่หลายคราวรู้รับเหมือนจับวาง
ตรงทุกอย่างมิใช่ฤาสื่อแสดง


ที่พลั้งพลาดคาดผิดคิดไม่ถึง
เพียงครั้งหนึ่งเองนี่ที่โจ่งแจ้ง
นอกนั้นถูกเหมือนคลิ๊กไม่พลิกแพลง
หากคิดแย้งลองเทียบเปรียบกันดู


น้องเปล่าผิดคิดมากอยากเตือนไว้
เข้าใจไหมความหมายมีที่เป็นอยู่
เรื่องทุกเรื่องเป็นไปได้ใช่ไม่รู้
แต่จู่จู่จะให้รับยากปรับตัว


ภาพวาด




แต่พี่นั่นแหละทำให้ภาพสงสัย ภาพรู้นะว่ามันต้องมีอะไร เพียงแต่ภาพไม่รู้คืออะไร
อย่างเดียวที่ภาพขอ ไม่ว่าเรื่องอะไรอย่าให้ภาพรู้จากคนอื่นนะคะ

วันจันทร์ที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2554

❤ღ วันวิวาห์24-6-54 พี่ที(ทินกร)+พี่หนิง(นริณี)










❤ღ วันวิวาห์24-6-54 พี่ที(ทินกร)+พี่หนิง(นริณี) ღ❤




เสียงระฆัง..กังวาานจะหวานก้อง
พี่ของน้อง..วิวาห์พาสุขสันต์
กับคู่เรียงเคียงกายสายสัมพันธ์
หลังจากมั่นมานานผ่านเดือนปี


เป็นคู่ชมสมรสที่สดใส
น้องขอให้รักยืนชื่นสุขขี
แม้ผ่านผันวันเปลี่ยน..เวียนชีวี
ความรักมีอย่าร้างจางจากใจ


ให้คงมั่น..มั่นคง..ไม่หลงทิศ
ให้ชีวิตคู่ครองผ่องไสว
ให้ความรักยืนยาวทางก้าวไกล
ให้มีลูกโตทันใช้..วันชรา

.........
ภาพวาด






อิอิ ภาพอวยพรไม่เก่งนะคะเลยได้เท่านี้แหละ แถมตบท้ายกัดเอาไว้ด้วย555
พี่ทีเป็นพี่ชายที่ดีของภาพมาตลอดชอบที่สุดคือตามใจภาพนี่แหละ
ฉะนั้นความรู้สึก10ปีก่อนภาพเคยรู้สึกไง  วันนี้..
ภาพก็ยังรู้สึกเหมือนเดิมคือรักแบบพี่ชายและเคารพพี่ที..การที่พี่หนิงเคยมองภาพด้วยสายตาแปลกๆ
ภาพเข้าใจนะคะว่าพี่ไม่ชอบภาพสักเท่าไหร่
แต่วันนี้การที่พี่พูดคุยกับภาพ  ภาพก็ยังทำตัวบ้าๆบ่อแบบเคยทั้งกับพี่หนิงและพี่ที
................คงเชื่อใจภาพได้แล้วซินะคะ

ด้วยรักและเคารพ พี่ที และพี่หนิง(ว่าที่พี่สะใภ้)

ภาพวาด อภิญญา

ปล.เมื่อพี่แต่งงานกันแล้ว พี่หนิงต้องมาตามใจภาพด้วยนะ 555(สร็จโจร)

วันศุกร์ที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2554

♪ ป่าช้าปากคน










♪ ป่าช้าปากคน



ป่าช้าเป็นเช่นถิ่นดินแดนผี
สถานที่ฝังกายคนตายโหง
บ้างขาดมิตร..ขาดญาติ..จึงขาดโลง
มีเพียงโพรงหุ้มเถ้าเน่าตามกาล


แต่ป่าช้าปากคนหลากล้นหลาม
สวาปามปู-ปลาฆ่าล้างผลาญ
ทั้งสัตว์เนื้อสัตว์ปีกฉีกรับทาน
เป็นอาหารชวนชิมเชิญลิ้มลอง


ด้วยปากคนขนกินไม่สิ้นสุด
จึงเป็นจุดแดนป่าน่าสยอง
หาเนื้อแปลกปรุงทำอย่างช่ำชอง
เพียงหนึ่งอิ่มใส่ท้องกลืนคล่องคอ


ทั้งเนื้อช้าง-ค่าง-ลิง-ปลิง-สุนัข
ได้ประจักษ์ตามข่าวเอาใส่หม้อ
บรรยายรสซ๊าดซี๊ดขีดยกยอ
เป็นจุดก่ออยากยั่วคนทั่วไป


ช่างเสกสรรหมั่นหามาตั้งโต๊ะ
เอานั้นโปะแปะนี่ดูดีได้
เป็นอาหารจานหรูผู้ชอบใจ
เห็นของใหม่ยกนิ้วชมกลมกล่อมดี


เพราะคนกินและกินไม่สิ้นสุด
ปากมนุษย์เหนือกว่าซึ่งป่าผี
หลายชีวิตเข้าไปในกายมี
คงเกินที่นับถ้วนล้วนโสมม

.........
ภ.ภาพวาด



วันพุธที่ 1 มิถุนายน พ.ศ. 2554

❦ จูบลา










❦ จูบลา



อันจูบแรงแทรกตราคราคืนค่ำ
หวานรสล้ำคร่ำครวญชวนหวั่นไหว
รอยรสจูบวูบวาบ..ภาพตรึงใจ
มิลืมได้..ในคราเธอลาจร


หวานรสล้ำฉ่ำชื่นยืนสะทก
อ้อมกอดอกปกปัก..มาหักถอน
เหลือเพียงซากรากเน่าเขาตัดรอน
กับคำทอนกร้อนกลั่นบั่นทรวงใน


น้ำคำเลือดเชือดเฉือนเอื้อนเอ่ยอ้าง
เสกสรรค์สร้างร่างเรียงเพียงเหลวไหล
ปล่อยรักเราเก่าก่อนดั่งฟอนไฟ
ถูกเผาไหม้ไปหมดตามกฎเกณฑ์


แรงลมโหมโถมกระหน่ำซ้ำพัดใส่
รินน้ำตาอาลัยใจไม่เถนฯ
โอ้รักเอยเคยให้ใยมาเอน
ไม่สวยเด่นเฉกกาลที่ผ่านมา


หลอกให้รักปักจิตแล้วคิดร้าง
ทำเหมือนกลางหว่าใจฉันไร้ค่า
เธอจึงเมินเดินจาก..ฝากน้ำตา
ให้เป็นยาทาเยียวเสี้ยวหัวใจ

.........
ภ.ภาพวาด



✄ อยากเห็นยิ้มพี่










✄ อยากเห็นยิ้มพี่



ยิ้มพี่หมองมัวมนเพราะทนฝืน
ยิ้มน้องขื่น..ยื่นให้..ใจสงสาร
ยิ้มพี่แลดูท้อ..ทรมาน
ยิ้มรอนรานผลาญให้ฤทัยตรม


โธ่!!ยิ้มพี่ที่แย้มเเคยแต้มสุข
กลับอมทุกข์รุกไล่ให้ต้องข่ม
เพราะโดนหญิงทิ้งลาสัญญาลม
กลายเป็นคม..แทงทิ่ม..ให้ยิ้มจาง


น้องอยากเห็นยิ้มพี่ที่สุขสด
ไม่สลด..กลืนกล้ำ..ช้ำหม่นหมาง
เป็นรอยยิ้มปริ่มสุขทุกข์เส้นทาง
ไม่เลือนลางพลางขื่นเหมือนฝืนมา


ทั้งแววตาสีหน้าท่าทางนั้น
ดูไหวหวั่นขมขืนฝืนแกร่งกล้า
มีทุกข์ตรมอมเศร้าเผาอุรา
จนเกินกว่าอำพรางหมองข้างใน


พี่อย่าเก็บเจ็บจรดรันทดท้อ
ยิ้มหน่อยหนอ..เป็นแรง..แห่งวันใหม่
ขอวันนี้พี่แย้มแต้มยิ้มใจ
มอบส่งให้น้องหน่อยแม้รอยจาง

.........
ภ.ภาพวาด