ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันอาทิตย์ที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2554

กำแพงใจ--(ดารารุณ + ภาพวาด)








กำแพงใจ
ดารารุณ : สีเขียว  &  ภาพวาด : สีน้ำเงิน



กำแพงใจใช้บังใจจากรัก
กำแพงกักใจนี้ก่อนเสียหาย
กำแพงนี้แม้หนักแน่นอาจทลาย
กำแพงแพ้คำชายเพียงเป่าลม

ใจฉันเจ็บช้ำเกินกำหนด
ใจคิดคดเมื่อรักเข้าประสม
ใจดวงนี้แม้มีเกราะยังโง่งม
ใจยังหลงชื่นชมซึ่งคำชาย



กำแพงใจ  จะไม่พัง  เพียงฟังคำ
กำแพงใจ  ก่อจากช้ำ  คำเลวร้าย
กำแพงใจ  ใช่กระดาษ  วาดลวดลาย
กำแพงใจ  ใช่สายป่าน  ม่านขวางใจ

กำแพงใจ  ใช้ใจ  ไว้กางกั้น
กำแพงใจ  ใช้วัน  อันหวั่นไหว
กำแพงใจ  ใช้เรื่องเจ็บ  เก็บฝังใน
กำแพงใจ  ใช้หทัย  ไว้กั้นกลาง




สร้างกำแพง แห่งใจ ไว้มิดชิด
แต่รักเก่า คอยสะกิด คิดขัดขวาง
ทำอย่างไร ให้ใจ มีศูนย์กลาง
จะอำพราง วางใจ อย่างไรดี?

ใครสักคน วานบอก หน่อยได้ไหม
ทำอย่างไร ให้มั่งคง ในใจนี้
ไม่อยากรัก ทนระกำ ช้ำฤดี
กำแพงนี้ มีรูรั่ว...กลัวเดียวดาย



กำแพงรั่ว  กลัวทำไม  ใจดายเดียว
อีกไม่นาน  คงได้เกี่ยว  รักเกลียวหมาย
กำแพงปุ  รูเยอะ  เกรอะมากมาย
คงมีชาย  หลายคน  มาสนใจ

กำแพงสั่น  วันได้  อาจได้พัง
พร้อมกำลัง  คนคู่  อยู่เคียงใกล้
น้องจะสบ  พบเจอ  เธอคนใช่
รับรองไม่  นานช้ำ  กำแพงรู




ใจอาจกลัว ความเดียวดาย ถูกหน่ายหนี
แต่ยามนี้ ยังไม่พร้อม น่าอดสู
ใจเคยช้ำ แม้ใจ จะเป็นรู
ไม่อยากคู่ ควงใคร เพราะเศร้าตรม

ยังไม่พร้อม จะคบ แค่กลัวเหงา
แต่ไม่อยาก ทำใครเศร้า แสร้งประหงม
แค่ใจตน ชนกำแพง ยังระทม
ไม่อยากถม ความช้ำตรม ไปให้ใคร



ท้ายวลี  มีความนัย  ใจกลัวรัก
หากสลัก  ภักตรา  อุราไหว
กลัวช้ำชอก  ยอกลึก  นึกเสียวใจ
จริงขอไม่  มีรัก  ปักกำแพง

ใช้กำแพง  แฝงกาย  เพื่อหมายกั้น
กลัวไหวหวั่น  พลันหม่น  ทนอับแสง
ดีกว่าปล่อย  ให้ใจ  ได้ล้าแรง
เพราะรักแสร้ง  แทงทิ่ม  ลิ้มน้ำตา




ทุกห้องใจ ไขปิด บิดเบือนหนี
กลัวใจนี้ พลีใจ ไม่รักษา
กลัวความรัก ไม่จริง ทิ้งดาษดา
กลัวราคา ค่าใจ จะขาดทุน

ใช้กำแพง แสร้งทำ ว่าเข้มแข็ง
ทั้งที่แรง แห่งใจ คล้ายกับฝุ่น
ใจเหี่ยวเฉา เพียงเป่าคำ จะค้ำจุน
คงได้กรุ่น อุ่นรัก ขึ้นทันที



กำแพงใจ  ใยสั่น  พลันพังง่าย
ด้วยคำชาย  คายคม  คารมมี
ถ้าหากเจ็บ  ขึ้นมาเล่า  เจ้าคนดี
มันพอที่  ให้ช้ำตรม  สมหรือใจ

กำแพงเจ้า  พังง่าย  คล้ายแค่โฟม
พอลมโหม  โถมมา  ก็พาไหว
แล้วความเจ็บ  เหน็บฤดี  จี้หทัย
ก็ตามมา  เผาไหม้  ให้ครางครวญ




รักร้าวเฉา เผาใจ ให้ไหม้หม่น
แต่ชอบกล ปรนเปรอรัก มักคืนหวน
กำแพงใจ ค่าไร้ ช่างเรรวน
ใกล้เจียนจวน จวบจน รอวันพัง

หวังสักวัน ใจฉัน จะแน่นหนัก
อยากหยุดรัก ...รักนี้ ที่คอยหวัง
ทำใจแข็ง แม้ไม่แกร่ง ดั่งกำบัง
...ไม่อาจชัง ช่างรัก ได้สักที



ดารารุณ  &  ภาพวาด

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น