ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันพฤหัสบดีที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

รักสนุก





รักสนุก


มามาดู หนูอยากลอง ต้องการแต่ง
เห็นเห็นแจง จัดถ้อยขับ  จับให้อ่าน
เรียงเรียงคำ นำเรื่องลง บรรจงกานท์
สื่อสื่อสาน เสน่ห์กลอน อักษรใจ


มั่วมั่วบ้าง อย่างที่เห็น ฝากเป็นศิษย์
หากหากผิด แนะนำหน่อย กลัวปล่อยไก่
พึ่งพึ่งคึก นึกหัดเรียน ถ้าเพี้ยนไป
ขอขอจง อภัยภาพ กราบวิงวอน


ด้วยด้วยมัก รักสนุก ขลุกงานเขียน
นึกนึกเฮี้ยน แต่งเล่นบ้าง วางอักษร
เริ่มเริ่มใช้ ใส่อารมณ์ คิดคมกลอน
หวานหวานซ่อน เศร้าอมสุข ใส่มุกลง


เฮเฮฮา บ้าไปเรื่อย ปิดเหนื่อยอ่อน
เรื่องเรื่องร้อน ลบทิ้งซะ  จะไม่หลง
ยิ้มยิ้มแย้ม แต่งแต้มฝัน อย่างมั่นคง
เดินเดินตรง ต่อก้าวตาม พยามลุย
.........

ภ.ภาพวาด


ผิดไปอภัยด้วยนะคะ  209

รัก..เป็นแผล




รัก..เป็นแผล


รักหมดใจ  ได้เจอเธอหมดรัก
ค่าควรแก่แค่พัก  มักควรค่า
ตราตีจอง มองผ่านการตีตรา
ตรอมตรมลาเลิกร้าง อย่างตรมตรอม


ไหนคำมั่นสัญญา..ว่าคำไหน
ขมขื่นใจ ใครนี้ ที่ขื่นขม
ซมซานหนัก รักนี้ หนี้ซานซม
เป็นแผลจมสะเก็ดเปิด เกิดแผลเป็น
.........

ภ.ภาพวาด

คงรักยาก




คงรักยาก 


ความในใจได้ฟังต้องนั่งคิด
หมายสนิทเชยชมมีถมถื่น
ถ้าจริงจังหวังเพียงข้างเคียงยืน
มิมีอื่นเกาะกุมจะทุ่มใจ

แต่เพียงพบสบพักตร์คงรักยาก
ยิ่งถ้อยฝากหวานวอนห้ามอ่อนไหว
เผลอหลงลมคมคำอาจช้ำใจ
ควรดูไปนานนานผ่านเวลา
.........

ภ.ภาพวาด

จะยอมรับ




จะยอมรับ


จะ..เอาไง ให้เป็น เช่นลิขิต
จะเดินผิด พลั้งบ้าง ก็วางเฉย
จะทำต่อ พอไหว ให้คุ้นเคย
จะไม่เอ่ย อุทร ให้ผ่อนปรน

ยอม..ทุกสิ่ง ดิ่งจม ข่มใจรับ
ยอมตกอับ กรรมก่อ มาต่อผล
ยอมเดินอยู่ รู้ช้ำ ทำร้ายตน
ยอมอดทน ทั้งล้า จนกว่าตาย

รับ..ได้หมด กฎเกณฑ์ ถึงเข็นขื่น
รับทุกหมื่น อุปสรรค ไร้หลักหมาย
รับชะตา ฟ้าสั่ง ถึงฝั่งกาย
รับโชคร้าย ใจปลงเดินตรงไป
.........

ภ.ภาพวาด

จากมุมใน




จากมุมใน


มันสุดเหนื่อย สุดล้า จะพาล้ม
ทั้งตรอมตรม ตรอมใจ เกิดไหวอ่อน
เพราะพิษร้าย พิษหนึ่ง ซึ่งบั่นทอน
ได้แทรกซ้อน แทรกทรวง หนักดวงแด


เจ็บบัดนั้น  บัดนี้ นี่คงด้าน
ด้วยยาวนาน ยาวจน ทนย่ำแย่
รักที่ปลูก ที่ปั้น ไม่หันแล
ฉันยอมแพ้ ยอมพ่าย ทั้งกายใจ


ไม่เหลือแรง เหลือหลัก รักเป็นพิษ
จะอุทิศ อุทร ก็อ่อนไหว
เหตุเกิดก่อ  เกิดกลุ้ม จากมุมใน
หมดอาลัย อาดูร คูณช้ำมา


ถกเถียงอีก เถียงไป ให้ชนะ
ไม่ต้องกะ ต้องยั้ง ให้กังขา
เอาแบบจบ แบบจาก หากอยากลา
เชิญต่อว่า ต่อเถิด จะเปิดทาง


สะสางรัก สางเรื่อง ให้เปลื้องปลด
ที่เก็บกด เก็บกลั้น ปล่อยมันบ้าง
ผู้รับรู้ รับได้ ทั้งคลายวาง
อาจหม่นหมาง หม่นหมอง เมื่อต้องยอม
.........

ภาพวาด

ยอมเพราะรัก




ยอมเพราะรัก

แมงภู่ กวีตัวแมง:น้ำเงิน  &  ภ.ภาพวาด:เขียว
ภาพขอโทษลุงแมงนะคะ กับบางคำแรงไป ภาพเพียงสนุกกับกลอนและหวังว่าลุงแมงจะไม่ถือภาพนนะคะ ขอโทษค่ะลุง



สามหัวใจ ไฟรัก มักเผาผลาญ
สามร้าวราญ หาญรัก มักขื่นขม
สามหัวใจ ให้รัก จักระทม
หนึ่งขื่นขม ตรมเพราะรัก จนอยากตาย



ตายเพราะรัก มักโง่ โธ่ จงคิด
ตรองสักนิดชีวีมีความหมาย
อย่าประชดรักลาพาวางวาย
มันน่าอายยิ่งเหลือเชื่อฉันที



ตายเพราะรัก มักโง โธ่ขื่นขม
ถึงระทม ตรมใจ ให้หมองศรี
แต่ภูมิใจ ในรัก และภักดิ์ดี
ว่าชาตินี้ รักเธออยู่ เพียงผู้เดียว



เธอรักหนึ่งแต่ฉันหลายไม่ได้นับ
อย่าคิดจับให้อยู่..มันดูเปลี่ยว
คบเผื่อเลือกมากคนวนเป็นเกลียว
ไม่อยากเหนี่ยวยึดรักเพราะมักพัง



เธอรักหลาย ใจนี้ ไม่มีแน่
ฉันไม่แคร์ ใจนี้ ที่ฝากฝัง
ถึงจะฆ่า พลาญใจ ไม่ระวัง
ไม่ถึงฝั่ง ขอจมไว้ ในใจเธอ



ไม่เจ็บหรือฉันทำขยำเล่น
ทั้งกดเน้นเฉือนเชือดเลือดไหลเอ่อ
ทรมานแบบนี้ที่เจอะเจอ
มันคุ้มเหรอสิ่งได้ฉันให้ไป?



ทรมาน แบบไหน ไม่เคยรู้
เจ็บพอดู รู้ไว้ ใจสดใส
ขอเห็นหน้า จนกว่า จะสิ้นใจ
เลิกไม่ได้ เกิดมา เพราะว่าเธอ



งั้นเจ็บตามสบาย..ตายก็ช่าง
แล้วค่อยสร้างกุศลใส่ไปเสนอ
เตือนดีดีมิฟังยังอยากเจอ
ก็เชิญเพ้อตามต่อก็แล้วกัน



ถึงจะตาย ไม่คลาย จากใจรัก
จะคอยทัก จากใจ ในสวรรค์
จะดูแล ห่วงใย ใฝ่รำพัน
จะหลอกมัน ที่รังแก แก่แม่นาง



ความพยามเป็นเลิศประเสริฐแท้
ใช้ผิดแง่ผิดคนผลจึงต่าง
รักที่เขาไม่รัก..ควรจักวาง
มิใช่ถางทางทุกข์จุกกับตัว

.........

แมงภู่ กวีตัวแมง & ภ.ภาพวาด

วันอังคารที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

ไม่มีเธอ


ไม่มีเธอ



ไม่มีเธอคนดีที่เคยชิด
เหลือเพียงพิษรักเราที่เผาผลาญ
เจ็บและช้ำน้ำตากว่าเปรียบปาน
ทรมานเพราะเธอเพียงเผลอใจ

น้ำตารดหยดหยาดปาดไม่หมด
แสนสลดกลั้นกลืนฝืนไม่ไหว
จำต้องหักรักลาแม้อาลัย
และเหลือไว้อดีตขีดเป็นรอย

ภ.ภาพวาด

หมดใจ





หมดใจ


เสียงทะเลาะเบาะแว้งเข้าแทงทิ้ม
เหมือนตอกลิ่มสลักอย่างหนักหน่วง
ใจภาพล้าชาช้ำระกำทรวง
ดังแดดวงจะแตกแหลกกระจาย


น้ำตาไม่ไหลหลั่งเหมือนครั้งก่อน
แต่เปียกปอนในจิตพิษเหลือหลาย
ทรมานจริงหนออยากขอตาย
หนีเรื่องร้ายพ้นจุดด้วยหยุดลม


สู้มามากบากบั่นฉันก็ล้า
หยดน้ำตาเพื่อนเอยที่เคยห่ม
วันนี้ทอดทิ้งร่างไม่พร่างพรม
ปล่อยฉันจมความปวด..คิดสวดลา


มันหมดใจหมดแรงจะแกล้งฝืน
ไม่อาจกลืนเก็บกลั่นกับปัญหา
ทุกข์ในรั้วครัวเรือนเหมือนรอยกา
ที่ตีตราประทับไว้กับใจ


เป็นผลบาปสาบแช่งร้ายแรงนัก
เกิดจากหลักร่มเงาเราอาศัย
ไม่มีสิทธิ์คิดตัดขจัดไป
พระโพธิ์ไทรใบดกเคยปกคลุม
.........

ภาพวาด

เธอหายไป





เธอหายไป


ผูกสัมพันธ์อันงามนิยามรัก
ซึ้งประจักษ์คุณค่าว่ายิ่งใหญ่
เพียงเราสองครองมั่นกับฝันไกล
แต่แล้วไยจึงลามาทิ้งลง


เคยพยูงจูงเดินเผชิญโชค
จะสุขโศกก้าวไปไม่ไหลหลง
วันนี้มือถือจับกลับไม่คง
ผลักฉันลงหุบเหวเปลวน้ำตา


เธอหายไปไม่คืน..ยืนชะแง้
เหมือนไม่แคร์กันเลยเคยห่วงหา
สายสัมพันธ์วันวานผ่านเวลา
หมดคุณค่ากับใจใช่ไหมเธอ?


ไม่มีข่าวคราวฝากแต่จากฉัน
เหลือเพียงฝันค้างครึ่ง..ซึ่งคงเก้อ
สิ้นพยามตามคว้ามาปนเปรอ
จบที่เพ้อฝ่ายเดียวเมื่อเหลียวมอง
.........

ภ.ภาพวาด

วันพุธที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

จากใจน้อง





จากใจน้อง
ให้ทั้งพี่หญิงและพี่ชายทุกท่านนะจ๊ะ  อิอิ วันนี้มาอ้อน55 (อย่าทำหน้าสยองงั้นซิ)



"พี่ไหวมั๊ย? ใคร่รู้..คำหนูถาม
ช่วยตอบตามความจริง สิ่งที่เห็น
อย่าโป้ปดลดเลี่ยงเบี่ยงประเด็น
คำตอบเป็น"งานเบา"เพื่อเอาใจ


หน้าที่มากยากยุ่ง..รู้มุ่งมั่น
พร้อมฝ่าฟันก้าวด้วย..เท่าช่วยได้
ลำบากบ้างทางเดินเผชิญภัย
มิทิ้งให้ต้องเสี่ยงเพียงลำพัง


หากว่ารอด..รอดคู่..สู่สิ่งหมาย
หากจะตาย..ตายด้วย..โปรดช่วยฝัง
หากต้องทุกข์..ทุกข์ด้วย..ช่วยประทัง
หากถึงฝั่ง..ถึงด้วย..ช่วยกันพาย


จะมีพี่มีน้องประคองคุ้ม
ต่างโอบอุ่มซึ่งกันมิหันหาย
ผ่านทุกสิ่งวิ่งฝ่าเพื่อท้าทาย
ดีหรือร้ายไม่เกี่ยงเสี่ยงก็ยอม"

.........

ทุกทุกคำข้างต้นใช่บ่นเพ้อ
ถ้าอ่านเจอ..จงเคลียร์..เปล่าเกลี้ยกล่อม
แต่คือใจจากใจให้ไว้พร้อม
น้องนอบน้อมเคารพนัก..รักพี่จริง


ถึงเลยละผละผ่านไม่อ่านถ้อย
มิตรภาพเรียงร้อย..ยังคอยนิ่ง
หวังสักวันเข้าถึงมาพึงพิง
เป็นพี่หญิงพี่ชายสายสัมพันธ์
_________

ภ.ภาพวาด

กลอนเลียน





สวัสดีค่ะ คุณ Orion264   223

เห็นกลอนเลียนเขียนลงให้สงสัย
ก็ลองไล่เขียนบ้างอย่างสร้างสรร
แต่เขียนไปเขัยนมาพา งง งัน
สุดท้ายฉันหลงตัว มั่วมากไป

เลยต้องกลบลบทิ้งแล้ววิ่งหนี
พอกันทีกลอนเลียนเขียนไม่ไหว
เกิดอาการมึนเมาไม่เข้าใจ
ขอพักไว้เท่านี้ ลาทีคุณ...

ภ.ภาพวาด

สนุกเพลิน


สนุกเพลิน



ที่เมตตารักใคร่..คงไม่เหลือ
จึงตัดเยื่อใยลา..พาขบขัน
ความเป็นพี่เป็นน้องของเรานั้น
ฤาจบกันแค่นี้นะพี่เธอ?

อาจทำผิดทำพลาดด้วยขลาดเขลา
มิใช่เราจงใจให้พลั้งเผลอ
สนุกเพลินเกินควรชนวนเบลอ
น้องจึงเซ่ออย่าร้ายคล้ายดักดาน

ภ.ภาพวาด

วันจันทร์ที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

อย่า"ทำร้ายภาพ"





อย่า"ทำร้ายภาพ"



อย่าทำร้ายจิตใจกันได้ไหม
เจ็บเกินไปพี่เอ๋ย..เอ่ยวอนขอ
อยู่เลิกตามใจน้อง..ต้องหน้างอ
เป็นตะขอ  ทนได้หรือไงกัน


ตาปริบปริบกระพริบถี่ โอ่!!พี่สาว
แค่คำกล่าวออกมาพาหวาดหวั่น
เหมือนเข็มทิ่มแทงใจนับหลายพัน
ถ้าพี่นั้น ทำลง น้องคงตาย


สะอื้นอ้อนวอนว่า..น้ำตาตก
ที่เคยปกป้องกัน..คิดหันหาย
สัมพันสองน้องพี่มีมากมาย
คงจะคลายตัวแล้วจากแนวเดิม


หากยังรักน้องจริง..พี่หญิงจ๋า
ช่วยบอกมา"จะตามใจ"...ได้ฮึกเหิม
แค่หนึ่งคำสำคัญนักเหมือนรักเติม
เราจะเริ่มสานต่อทอสัมพันธ์
.........

ภ.ภาพวาด
๑๐.๔.๒๕๕๕



เกลียดพี่ น้อง ลุง ปู่ วันนี้





เกลียดพี่ น้อง ลุง ปู่ วันนี้



คนอะไร นิสัยแย่ ..แหม!!ไม่ชอบ
มาตีกรอบ อยู่เรื่อย เหนื่อยแล้วฉัน
เลิกรักพี่ จากนี้และทุกวัน
เกลียดพี่แดง ขอเย้ยหยันหันหน้าลา


เกลียดพี่แพร คนอะไร ไร้ความสวย
ไม่อยากเจออีกด้วย..ช่วยหนีหน้า
ไร้เสน่ห์อย่างยิ่งสิ่งเป็นมา
อยากบอกว่าเกลียดเกลียด ห้ามเฉียดทาง


เกลียดพี่ริน ชอบโทรปลุกทุกทุกเช้า
ทั้งที่เราแสนเหนื่อยเมื่อยทั่วร่าง
เกลียดเสียงใสขำสนุกทุกข์เลือนลาง
เกลียดทุกอย่างที่พี่เป็นเช่นที่มี


เกลียดยัยปลื้มลืมไม่ลงส่งบทแสบ
มักจะแอบกิ้งกือไล่ ให้เราหนี
เกลียดการยั่วบนหน้าเฟสเด็กน่าตี
จะโดนดีสักวันฉันเกลียดแก


เกลียดพี่แครงที่สุดหยุดไม่อยู่
เกลียดพรั่งพรูกว่าบอกออกหมดแน่
เกลียดตะขบพี่มาล่อ..ให้ต่อแย
เกลียดการแถแบบภาพไล่ไม่ไม่ทัน


เกลียดพี่ที พี่บ้า หน้าไม่หล่อ
เกลียดทุกข้อ พี่สร้างวางให้ฉัน
เกลียดยิ้มหยีตาถลนบนหน้านั้น
เกลียดเสียขัน ขัดใจไม่ชอบเลย


เกลียดพี่จ้ำ ทำพูดบอก รักดอกไม้
เกลียดนิสัยทำบุญแผ่ แหมอยากเสย
เกลียดงานเชฟเก่งเกินหญิงสิ่งคุ้นเคย
เกลียดนักเอยเกลียดมากยากบอกไป


เกลียดเอกพจน์ รับหมดงานสานต่อฉัน
เกลียดสัมพันธ์เพื่อนมีที่มองให้
เกลียดชาเขียวผ่านมา..หาถูกใจ
เกลียดเพื่อนมากรู้บ้างไหมผลักไสเกลอ


เกลียดปู่ใหญ่เป็นกันเองไม่เคร่งครัด
เกลียดจนอยากจะซัดหมัดเสนอ
เกลียดทนายเพราะปู่เป็นได้เห็นเจอ
เกลียดนักเออคนใต้ไร้ปรานี


เกลียดลุงแมงเล่นพระ พาภาพร้อน
เกลียดบทกลอนลุงวางอยากห่างหนี
รักเรียกป้ายิ่งนักทักมาที
รักจนมีควันออกหูของหนูเลย


รักนายปั๊บโทรมาเวลานอน
รักจนอ่อนจิตใจไม่อยู่เฉย
รักน้องชมว่าเกรียนเขียนอย่างเคย
แต่เกลียดหน้า นักเอยเมื่อเชยชม


เกลียดเจ้าปราชญ์ฉลาดยั่วเจ้าตัวร้าย
เกลียดสหายวัยอ่อน ต้องซ่อนขม
รักท่าทียียวนกวนอารมณ์
อยากจะตืบให้จมธรณี
.........

ภ.ภาพวาด
๑.๔.๒๕๕๕

ของของใจ





ของของใจ


ขอของใจของใคร ใครเจ้าของ
ใครริลอง คล้องรัก มักถวิล
ใจห้ามหวง ห่วงว่าน้ำตาริน
ขอตัดสิ้นใยรัก..ก่อนถักทอ

ถนอมเนื้อ ถนอมนวล สงวนสิทธิ์
กลัวรักพิษ จึงปิดใจ..ไม่เกิดก่อ
มองข้างหน้ามองกว้างกว้างอย่างเดียวพอ
อย่าชะลอ..ชะล่าใจให้พะวง
.........

ภ.ภาพวาด
๓.๔.๒๕๕๕

พิษคิดถึง




พิษคิดถึง



นี่หรือพิษคิดถึง..ใจพึ่งรู้
แม้เพียงอยู่ห่างกัน..จึงหวั่นไหว
เฝ้าละเมอเพ้อหาด้วยอาลัย
อีกเมื่อใดได้เคียง..หรือเพียงคอย

นานเกินนับ ลับตา ที่ลาจาก
มีหลายหลากความรู้สึก..จนนึกถอย
ทรมานด้านช้ำ..ใช่สำออย
คนใจน้อย..น้อยใจไร้ข่าวคราว

หรือมีใหม่ ใครอื่นคอยยืนข้าง
จึงเมินหมางห่างไปไม่ส่งข่าว
หวังลมแล้ง ระแวงหวาดอาจรวดร้าว
ขอเถิดกล่าวสักคำ นำทางใจ
.........

ภ.ภาพวาด
๓.๔.๒๕๕๕

น้องชายต่างรก



(วันนั้นภาพอารมณ์ไม่ดี ด้วยเรื่องบ้าๆ เจ้าปราชญ์เอารูปนี้มาให้ ยิ้มได้ทันทีเลย)


น้องชายต่างรก


รักน้องชายจังจัง ก็ครั้งนี้
โดนใจพี่เสียจริง เจ้าลิงเอ๋ย
ความทะเล้น แก่นวุ่น..จึงคุ้นเคย
มันยากเอ่ยออกมาว่าเป็นกลอน


ประทับใจหลายหน..จนต้องยิ้ม
เห็นแก้มอิ่ม..วันพี่หมอง..น้องออดอ้อน
ก็ลืมทุกข์ทันตา..เจ้าอาทร
แม้ยามนอน ฝันถึง เพราะซึ้งใจ


จากวันแรกแปลกหน้าเรามาพบ
พี่คิดทบทวนดู..ก็รู้ได้
มิตรภาพทาบตรา..ค่าเกินใคร
มันยิ่งใหญ่ บริสุทธิ์ผุดขึ้นมา


ถึงต่างรก อกอ้อม ที่ล้อมรัก
ไม่ใช่เป็นอุปสรรคมาดักหน้า
สัมพันธ์คล้อง น้อง-พี่มีราคา
จนวัดค่าไม่ถูกผูกใยโยง


กับท่าทียียวนกวนโทสา
อยากจับมา ใช้มะเหงกเขกสักโป้ง
แกล้งที่เผลอทุกหนด้วยกลโกง
เห็นมีโพรง น้องอำ ขำทุกคราว


ขอบคุณโลกออนไลน์ในวันนี้
นำสิ่งดีมาสู่คู่เคียงก้าว
เป็นแรงใจให้ตั้งความหวังยาว
ฝ่าเรื่องราวสุข-ทุกข์ บุกด้วยกัน
.........

ภ.ภาพวาด







คำพูด ไม่ต้องหวาน ไม่ต้องซึ้งเสมอไป แต่ ในคำนั้นๆ ก็สื่อได้ถึงมิตรภาพ
จึงไม่อยากเลยที่ภาพจะรักน้องชายปราชญ์ กับน้องสาวปลื้ม อย่างเต็มเปา

วันศุกร์ที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

ความเป็นฉัน





ความเป็นฉัน

(เล่นคำดูค่ะ ไม่มีไรทำ55)


ให้สับสน "กระวนกระวาย" คล้ายเพลิงสุม
มันร้อนรุม เหลือรับ "กระสับกระส่าย"
เพียงวาจา "กระแนะกระแหน" แหม!!ช่างร้าย
เปรียบก็คล้าย ปลายมีดคม ปักจมใจ


"ละล้าละลัง" นั่งคิด ผิดมากหรือ
แค่เพียงสื่อสัมพันธ์ ใช่หวั่นไหว
นั่นเพื่อน-พี่ นี่น้อง อย่ามองไกล
มิตรภาพ ยิ่งใหญ่..อยู่ใกล้ตัว


ปฏิบัติ ชัดเจน เห็นแจ่มแจ้ง
สิ่งแสดง จากใจ ใช่ทำชั่ว
บริสุทธ์ จุดยืนฉัน มิพันพัว
จึงไม่กลัว คำกล่าวว่า นินทาคน


"กระชุ่มกระชวย" ทุกที ที่พบปะ
โต้วาทะ "กระแทกกระทั้น" มันส์ทุกหน
คารมใส่ ไม่ยั้ง ทั้งเล่ห์กล
"กระเสือกกระสน" กันแถ แล้วแต่มุม


ใช่ว่าจะ "ประจบประแจง" แกล้งเอ่ยอ้าง
ทุกษรวาง อธิบาย ใจสุขุม
"ประดิดประดอย" ให้รู้รอบ แบบครอบคลุม
มิได้สุ่ม สรรหา มาต่อเติม


ขออย่าคิด เลี้ยวลด "ประชดประชัน"
จงไตร่ตรอง และมองฉัน นั้นจากเริ่ม
วันรู้จัก "กระโดกกระเดก" เด็กคนเดิม
วันนี้เพิ่ม อะำไรบ้าง ต่างออกมา


ทำเป็นลิง "ระริกระรี้" อย่างที่เห็น
ทุกอย่างเป็น เช่นก่อน วอนอย่าว่า
มิเคยจะ "ตลบตะแลง" แกล้งลวงตา
กรุณา "ประนีประนอม" ยอมเชื่อฟัง


มิเคยอ้อน "กระหนุงกระหนิง" อย่างหญิงอื่น
มีหลักยืน ยึดอยู่ รู้หน้าหลัง
อาจมีบ้าง "ตะบึงตะบอน" งอนเป็นครั้ง
เมื่อเจอเรื่อง "กระทบกระทั่ง" ให้ฝังจำ


บางทีที่ "กระโชกโฮกฮาก" จนยากรับ
แต่พอปรับ อารมณ์อยู่ รู้เกินกล้ำ
รีบขอโทษ โปรดอภัย ในสิ่งทำ
ไม่ถลำ บ่วงโทสา ลดค่าตน
.........

ภ.ภาพวาด

สามัญสำนึก





สามัญสำนึก


จะเยียวยาอะไรในวันนี้
มันป่นปี้ กว่ากู้จงรู้เรื่อง
มนุษย์ทำลายไปใช้กันเปลือง
เห็นเป็นเรื่องสนุกกันทุกคน


ไม่มีสามัญสำนึกระลึกค่า
มีแต่ว่าโกยใช้อย่างไม่สน
อนาคตเป็นไงไม่กังวน
ขอแค่ตนสบายจนตายพอ


บางคนดีมีสำนึกระลึกค่า
ปลูกต้นกล้าช่วยเสริมเพื่อเติมต่อ
หวังจะคืนพื้นที่เขียว..เหนี่ยวรั้งรอ
ให้แตกหน่ออีกหลายขยายพันธุ์


แต่ลองคิดกันเล่นเล่น ให้เป็นผล
กับหนึ่งคนปลูกมาพาสร้างสรร
และหนึ่งผู้แผ้วถางอย่างเมามันส์
อะไรกันชนะล่ะจ๊ะเธอ


ไม้ต้นหนึ่งกว่าจะโตโผล่ใบผลิ
ลองคิดซิกี่กาล..นานจนเผลอ
แล้วถางป่าชั่วโมงมีกี่ต้นเออ
มันเสมอกันไหมลองใคร่ครวญ?
.........

ภ.ภาพวาด

วันพฤหัสบดีที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

เลี่ยงรัก




เลี่ยงรัก


รักเหมือนเงาเราหนียิ่งรี่ชิด
ครั้นตามติดเงาตนกลับร่นถอย
ไม่เคยอยู่คู่คงได้ลงรอย
มีแต่คอยผลักออกไปนอกทาง



ขออยู่แยกแบกรับกับความเหงา
เพราะยิ่งเข้าก็รู้ดูเหินห่าง
ใกล้เพียงนิดคิดคว้ากลับมาจาง
ไม่เป็นอย่างที่ควรชวนให้ งง




เราล้มเลิกเลี่ยงรัก..พักตรงนี้
พอเสียทีทำใจก่อนใกล้หลง
โสดสนุก สุขสงบ ไม่จบลง
แม้จะคงบนคาน ก็บ้านเรา




อิสระจะตายสบายแท้
มองถึงแง่ที่ดีไม่มีเศร้า
รักจะมาหรือไปใครไม่เอา
ไม่คุกเข่าเว้าวอนอ้อนหลอกเอย
.........



ภ.ภาพวาด

ลายทาง





ลายทาง


คือชีวิตที่แท้..ก็แค่นั้น
กับคืนวัน ร้อนหนาวก้าวให้ผ่าน
แม้ล้มลุกคลุกโคลนโดนทรมาน
จะซมซานเพียงไรใจอย่ายอม


เกิดมาครั้งพลั้งพลาด..อย่าหวาดหวั่น
จงแข็งขันก้าวไปแม้ผ่ายผอม
ทำทุกอย่างสร้างตนจนพรั่งพร้อม
สิ่งรายล้อมภายหน้า..ฟ้าเป็นใจ


ความภาคภูมิตนเอง เพียรเร่งสร้าง
ระยะทางวัดค่า..ตีตราให้
ยิ่งย่างก้าวยาวสู่ประตูชัย
เหมือนมีนัยน์ความหมายตามลายทาง
.........

ภ.ภาพวาด


ปล.  ขอบคุณรูปภาพจากหลวงพี่นะคะ ^_^

ไม่..แกร่งพอ





ไม่..แกร่งพอ



เดินมานานผ่านทุกข์ก็ลุกสู้
หวังจะอยู่ต่อไปเหมือนใครอื่น
แต่ชีวิตทิศทางอย่างที่ยืน
พบแต่ขื่นทุกคราล้าเหลือเกิน


ไม่อยากสู้ต่ออีกคิดหลีกหนี
เหนื่อยเต็มทีใจฉันขั้นฉุกเฉิน
อุปสรรคหนักหนากว่าเผชิญ
ทั้งภู-เนินเหวกว้างนั้นวางเรียง


ไม่มีแรงแกร่งพอจะต่อสู้
ความฝันอยู่แสนไกลให้ไปเสี่ยง
มองปริบปริบลิบบฟ้าสองตาเมียง
จำต้องเบี่ยงตัวกลับแล้วหลับตา
.........

ภ.ภาพวาด..(ในนามชาเขียว)
๑๒.๑๑.๕๔