ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันอาทิตย์ที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2555

น้องSurprise





น้องSurprise


เปิด.facebook วันนี้ พี่เอมอิ่ม
นั่งอมยิ้ม น้องSurprise ให้หรรษา
clip youtube เจ้าทำ นำมอบมา
อยากบอกว่า ชอบยิ่ง อย่างจริงใจ



วันเวลา เก่าก่อน มองย้อนกลับ
สุดประทับ ตรึงตรา พาอ่อนไหว
เสียงหัวร่อ คลอกัน สนั่นไกล
ยังก้องใน โสตอยู่ มิรู้เลือน




ความอบอุ่น คุ้นใจเอย เคยมีครบ
เป็นทุนทบ แรงปรับ ให้ขับเคลื่อน
ท้อหรือทุกข์ รุกประชิด มิบิดเบือน
ผิดติงเตือน แก้ไข เริ่มใหม่ลอง




คือทุกอย่าง วันก่อน ย้อนระลึก
ความรู้สึก ดีดี ไม่มีหมอง
เป็นรักแท้ เที่ยงตรง คงประคอง
สัมพันธืของ น้องพี่ นี้ยั่งยืน
.........



ภาพวาด อภิญญา
พฤ.๒๑.๖.๒๕๕๕





ครูกวี ศรีชาติ ฉลาดสอน









ครูกวี ศรีชาติ ฉลาดสอน


ครูกวี ศรีชาติ ฉลาดสอน
ประพันธ์กลอน หลากเรื่อง เปรื่องภาษา
สุขทุกข์เศร้า เคล้าคน ปนปรัชญา
ลงตำรา สืบรุ่น ให้คุ้นเคย


มากโคลง-กลอน-กาพย์-ฉันท์ วรรณศิลป์
คือกวิน ทรงค่า นำมาเผย
ทุกถ้อยกรอง คล้องคม ได้ชมเชย
ยากนักเอย นำเปรียบ ใครเทียบทาน


อภิวาท วันทา คารวะ
ตัวลูกจะ สืบต่อ ขอขับขาน
ฝากเป็นศิษย์ ครูด้วย ช่วยเกลากานท์
มีผลงาน ต่อยอด สืบทอดไป


กฎและหลัก กำกับ บังคับห้าม
จะทำตาม  เคร่งครัด ฝึดหัดได้
ทั้งเสียงลง สัมผัสนอก สัมผัสใน
จะคงไว้ แบบเก่า เคล้าโครงเดิม


อนุรักษ์ อักขรา ภาษาศิลป์
ด้วยกวิน ครูท่าน นั้นแต่เริ่ม
ถ้อยเสนาะ เพราะสดับ จับแต่งเติม
จึงพูนเพิ่ม คุณค่า ให้่น่าชม


ภาษาไทย  ภาษาชาติ ฉลาดคิด
เรียงประดิษฐ์ ถ้อยวาง อย่างเหมาะสม
ต้นตำหรับ ครูสุนทร คำกลอนคม
ให้นิยม สืบสาน แต่นานมา
.........

ภ.ภาพวาด
จ.๑๘.๖.๒๕๕๕


๑๘ มิถุนายน ๒๕๕๕ ครบ ๑ ปี พี่ภพ-ภควา




๑๘ มิถุนายน ๒๕๕๕
ครบ ๑ ปี พี่ภพ-ภควา



ครบหนึ่งปี พี่จาก ฝากรอยแผล
มิเคยแม้ ลืมลบ พี่ภพได้
ด้วยทุกวัน นั้นมี พี่ในใจ
เป็นหลักชัย ยึดเหนี่ยว เกาะเกี่ยวเดิน


อดีตก่อน ย้อนนึก รู้สึกหวิว
เหมือนเรียงคิว ฉายใหม่ แบบไตเติ้ล
ทุกฉากคุ้น หมุนผลัด ชัดเหลือเกิน
จนต้องเมิน หน้านี้ หนีอารมณ์


ช่างปวดจุก ทุกอณู ความรู้สึก
เจ็บฝังลึก หยั่งราก ยากจักข่ม
น้ำตาหยด รดร่วง ทรวงระบม
หัวใจจม เงาดำ ช้ำมานาน


น้องทำฮึด อึดสู้ อยู่บ่อยครั้ง
แล้วก็พัง ลงแหลก แตกถึงฐาน
หลายสิบหน ทนท้อ ทรมาน
กับเหตุการณ์ แบบเก่า ทำเอาเอียน


เคยคิดจอด ถอดใจ ไม่ไปต่อ
หมายนั่งรอ เวลา ชะตาเขียน
เส้นทางเท้า ก้าวยาก เลิกพากเพียร
จึงปล่อยเวียน ตามกรรม ของกรรมมี


แต่เพราะคน ข้างกาย มากมายนับ
ที่คอยจับตามอง น้องของพี่
บ้างสะกิด ให้ทวน ครวญให้ดี
บ้างราวี เย้ยยั่ว จนหัวมึน


คือแรงส่ง คงสู่ อยู่แค่ไหว
คือแรงใจ ปลอบปลุก ให้ลุกขึ้น
คือแรงกาย เสริมสร้าง อย่างบึกบึน
คือแรงหวัง ยังมีกึ๋น ฉุดขึ้นเดิน


หากวันนี้ พี่จ้อง มองน้องอยู่
อยากให้รู้ สู้ทุกยก ระหกเหิน
จะล้มลง กี่คราว ก้าวเผชิญ
ถ้าไม่เกิน กำลัง จะยังไป


ภาพโตแล้ว พี่จ๋า ขออย่าห่วง
จะผ่านล่วง อุปสรรค ที่หนักได้
ภาพเข้มแข็ง แกร่งพอ ขอเชื่อใจ
จะทำให้ พี่รู้ หนูสู้เป็น


ขอพี่จง ตัดบ่วง ความห่วงหา
ให้วิญญา มีสุข ไม่ทุกข์เข็ญ
เกิดยังที่ บุญสร้าง ทางร่มเย็น
อย่าลำเค็ญ ป่วยอนาจ ดุจชาตินี้เลย
.........
ภาพวาด อภิญญา
อา.๑๗.๖.๒๕๕๕




เขียนถึงคนบนฟ้า




คำสัจ มัดใจ


ยินสำเนียง เจื้อยแจ้ว แว่วเข้าหู
สะท้อนอยู่ ก้องอกข้า น้ำตาไหล
เคยเคียงชิด สนิทแนบ อิงแอบไอ
พอจากไกล ใจร้าวรอน อย่างร้อนรน


"ยังคอยอยู่" รู้เป็นคำ เธอพร่ำหา
ตั้งแต่พราก จากกันมา กว่าร้อยหน
เธอมักพูด เพื่อกระตุ้น สมดุลตน
ให้อีกคน ที่อยู่ไกล กับไปเคียง


ฝากสุนทร ผ่านพระพาย คล้ายตอกย้ำ
ความเจ็บช้ำ เธอรับอยู่ รู้ข้อเสี่ยง
หากฉันนี้ มีใครใหม่ จิตใจเอียง
ดุจเอารัก ไปขึ้นเขียง เหวี่ยงมีดฟัน


ให้สัญญา เป็นคำสัจ มัดใจสอง
จะมีแต่ เธอเคียงครอง รักของฉัน
เป็นหนึ่งเดียว เกี่ยวก้อยเดิน เพลินชมจันทร์
สร้างความฝัน อนาคต อย่างอดทน
........

ภ.ภาพวาด
๑๖.๖.๒๕๕๕

ป่าปูน กับป่าไม้




ป่าปูน กับป่าไม้


อันป่าปูน กับป่าไม้ ไม่คล้ายดอก
มองให้ออก คุณ-โทษ โปรดครวญใคร่
ธรรมชาติ สร้างก่อ มิพอใจ
คนสร้างใหม่ ล่มจม สมดุลเอียง


สิ่งอำนวย ช่วยเหลือ เพื่อสะดวก
มีผลบวก ระยะสั้น นอกนั้นเสี่ยง
เปรียบเป็นดาบสองคม คู่คมเคียง
ออกแรงเหวี่ยงฟันฉับชีพดับลง


แต่หากเป็น พันธุ์ไม้ ขยายกล้า
แผ่กิ่นก้านสาขา พาลุ่มหลง
มีใบให้ ร่มเงา เราโดยโตรง
มีผลส่ง เลี้ยงชีพรอดตลอดปี


บางต้นใหญ่ยืนยงคงสง่า
ต้านน้ำป่า พายุให้ ไม่ต้องหนี
บางต้นเล็กยึดดินอยู่ รู้คุณดี
ควรหรือที่ทำลายป่าตายลง
.........

ภ.ภาพวาด
๑๖.๖.๒๕๕๕

ป่าแม่วงก์..จงยั่งยืน




ป่าแม่วงก์..จงยั่งยืน


งดงาม ชุ่มฉ่ำ ธรรมชาติ
อากาศ บริสุทธิ์ ดุจสวรรค์
เขียวครึ้ม คุลมครอบ โดยรอบนั้น
เขตขัณฑ์ แม่วงก์ จงยั่งยืน


ถิ่นป่า พฤกษ์พันธุ์ ของวันนี้
อยู่ที่ แม่วงก์ คงร่มรื่น
เปลี่ยนไม้ เป็นเขื่อน เหมือนกินกลืน
สิ้นพื้น ที่ปอด ยาก รอด ตาย


โอ่!ท่าน สืบ นาคะเสถียร
พากเพียร อนุรักษ์ กลัวจักหาย
วันนี้ หากเรา เข้าทำลาย
คงคล้าย ฆ่าอาตม์  พิฆาตตน


ใช้ไม้ แลกหิน สิ้นคิดนัก
ตัดหลัก ลมหายใจ ไร้ไพรสณฑ์
อนาคต ต่อจากเรา เข้าวังวน
มืดมน บนแท่น แผ่น*คอนกรีต
.........

ภ.ภาพวาด
พฤ.๑๔.๖.๒๕๕๕

คือสุขของทุกวัน




คือสุขของทุกวัน



คิดถึงน้อง ลองคิด สักนิดหน่อย
ส่วนเสี้ยวน้อย  สักส่วน ควรเสนอ
รักไม่มอบ ตอบรัก จักไม่เพ้อ
ขอแค่เจอ ที่ขอ น้องพอใจ




หวังเท่านี้ ที่หวัง ยังมุ่งหมาย
เปล่าท้าทาย น้องเปล่า เข้าใจไหม
ทำเพราะรัก จึงทำ สื่อนำไป
สุขที่ได้ คือสุข ของทุกวัน




พี่อมยิ้ม ดูพี่ มีเสน่ห์
มองแล้วเท่ เผลอมอง ใจน้องสั่น
แอบเขินอาย เอียงแอบ แบบผูกพันธ์
เพราะรักมั่น จำเพราะ อย่างเจาะจง
.........



ภ.ภาพวาด
พฤ.๑๔.๖.๒๕๕๕

นี่หรือสัจจะ?





นี่หรือสัจจะ?
ตน ธรรมดา & ภ.ภาพวาด



เป็นตัวตนคนเอยเคยรู้จัก
ด้วยความรักภักดิ์จริงใช่สิ่งขัน
เธอก็เป็นเช่นเดิมเหมือนทุกวัน
สานสัมพันธ์กันไว้ไม่เปลี่ยนแปลง

ยังร่าเล่นเห็นอยู่ก็รู้หรอก
แต่ขอบอกจากใจใช่เสแสร้ง
รักในเธอเป็นเธอที่แสดง
หาได้แฝงหวังเปลี่ยนหรือเวียนไป

ยังยิ้มดูอยู่นี่ คนดีเอ๋ย
วจีเอ่ยเผยผ่านคำขานไข
บอกเรื่องเล่าเราสองที่ปองใจ
อยู่นี่ไงไม่ห่าง คนข้างเคียง ฯ

ฅน ธรรมดา


**--**--**




ยินน้ำคำจริงจังดังก้องหู
จึงอยากคู่ข้างไปเอาใจเสี่ยง
ตั้งเธอเป็นผู้พิทักษ์รักร่วมเรียง
คือหนึ่งเพียงคนเดียวในเกลียวใจ

มอบความรัก มอบทุกอย่าง นั้นวางชิด
มอบซึ่งสิทธิ์ผู้นำ นำมอบให้
มอบกุญแจไขกล่องห้องฤทัย
มอบจนไม่มีความลับปิดกับเธอ

แล้วไม่นานการเสี่ยงก็เพลี่ยงพล้ำ
หัวใจช้ำคำชายร้ายเสมอ
กล่าวตัดรักแรมร้างสิ้นทางเจอ
เหลือฉันเพ้อพิษลวงทรวงระกำ

โธ่!!นี่หรือคือสัจจะ จะไม่เปลี่ยน
วันนี้เพี้ยนเพราะใครใจถลำ
ทิ้งฉันโศกกับโลกเหงาเงามืดอำ
เธอช่างทำได้แสบแบบเจ็บนาน

หรือเพราะฉันมันบ้ากล้าไปเชื่อ
จึงเป็นเหยื่อเธอเคี้ยวชิมลิ้มแล้วผ่าน
ยามรสจืดฝืดคอก็เปลี่ยนจาน
หันไปทานอาหารอื่นอย่างชื่นชม
........

ภ.ภาพวาด

พ.๑๓.๖.๒๕๕๕

ข้ามเปลือกเลือกผล





ข้ามเปลือกเลือกผล

ภ.ภาพวาด-เขียว & ตน ธรรมดา-น้ำเงิน

เปลือกนอก หลอกตา ขออย่าหลง
ให้จง มองใจ จะได้เห็น
เที่ยงแท้ แน่นั้น คือฉันเป็น
ประเด็น ข้อใหญ่ ใช้ใจมอง




มองลึกตรึกแล้วจึงเห็น
สิ่งเป็นเร้นไว้ใฝ่ป้อง
คือฝันอันสวยด้วยปอง
ใจมองต้องตาพายล

ชื่นในใจสดจรดเจตน์
มองเขตข้ามเปลือกเลือกผล
แม่นมั่นสัญญาหน้ามน
พึงล้นคือห้วงหัวใจ ฯ




เลือกน้องแน่แล้วหรือพี่
ดูดีหรือยังว่าใช่
ระวังมองพลาดผิดไป
ช้ำในจะว่าไม่เตือน

ที่ว่า"ข้ามเปลือกเลือกผล"
เล่นกล เพื่อเชย เอ่ยเอื้อน
สมหวัง คงจบ ลบเลือน
ทำเหมือน ดอกหญ้า ข้างทาง
........

ภ.ภาพวาด
& ตน ธรรมดา

คุก-คู่ชีวิต








คุก-คู่ชีวิต


มองบางคู่ดูแล้วออกแนวขัน
ผู้ชายนั้นดีเหลือคุณเชื่อไหม
ทำงานบ้านกวาดถูสู้ทำไป
มีเงินให้เมียหมดด้วยอดทน


ส่วนเมียเล่าเข้าขั้นน่าหมั่นเขี้ยว
ทั้งกินเที่ยวท่องไปไม่เคยสน
แต่งแต่หน้าทาตัวทั่วกายตน
แล้วก็ก่นด่าผัวดังทั่วซอย


เงินที่รับกลับใช้ในทางผิด
ด้วยเพราะติดพนันหมั่นเล่นบ่อย
ผัวหามาเมียเล่นเสียตามเคลียร์รอย
ชีวิตถอยแต่อยู่เคียงคู่กัน


และบางคู่ดูไป..ใจปลงตก
ซึ้งในอกเมียนักด้วยรักมั่น
ผัวมีน้อยปล่อยตามความสัมพันธ์
ได้แต่กลั้นขืนขมจมภวังค์


ผัวกินเหล้าเมายาอาละวาด
บางคราวขาดสติคุมเกิดคุ้มคลั่ง
เมียรองรับมือป้องต้องกำบัง
เจ็บทุกครั้งทั้งกายใจยังไม่จร


คือชีวิตคิดดูอยู่อนาจ
เกินจะคาดเดาออกถึงหลอกหลอน
ถลำลึกผนึกรักยากตัดรอน
ครอบครัวร้อนดุจไฟเผาไหม้เรือน


หนึ่งในร้อย หรือในล้านสำราญสุข
ไม่เข้าคุกคู่ชีวิตพิษรักเปื้อน
มีกันสองครองใจไว้ติเตือน
เป็นดังเพื่อนตอนเฒ่าเข้าใจกัน
.........

ภ.ภาพวาด
จ.๑๑.๖.๒๕๕๕


สลับกันอ่าน



อ่านดีดี พี่ชาย ให้คลายเหงา
ระวังเล่า หนังสือพาล อ่านพี่ได้
อ่านไม่ดี พี่พับ เกิดหลับใน
ต้องเปลี่ยนใหม่ สลับกลับกันแทน

ภาพวาด

โชคดีที่ได้รัก





โชคดีที่ได้รัก


ผ่านด่านยากมากมี..จนที่สุด
ก็ถึงจุด เฝ้าฝันว่ามันใช่
จึงพอแล้วแนวทาง เลิกถางไป
ขอหยุดไว้ตรงนี้อย่างที่เป็น


เหนือกว่าฝัน ฉันปอง ได้ครองสม
มีรักห่มหัวใจให้เราเห็น
คือรางวัล คุ้มนักเอย เคยลำเค็ญ
ผ่านทุกข์เข็ญลำบากเดินจากมา


เธอเป็นแรงแห่งใจให้ฉันสู้
คอยเคียงคู่เติมส่วนแหว่งจนแกร่งกล้า
อุปสรรคดักล้อมพร้อมใจพา
แม้จวนเจียนสิ้นชีวายังฝ่าฟัน


กี่ร้อนหนาวก้าวพ้นผจญผ่าน
กี่ร้อยด่านผ่านตรงอย่างคงมั่น
กี่รอยแผลบนร่างสร้างชีวัน
กี่ล้มตึงเธอดึงฉันนั้นก้าวเดิน


โล่คือฝันฉันเฝ้าเป็นเป้าหมาย
เธอก็คล้ายรางวัลขอสรรเสริญ
เมื่อได้ครองควบคู่ดูเพลิดเพลิน
ค่ามีเกินกว่าหวังตั้งไว้คอย


คือที่สุดของที่สุดแล้วจุดนี้
คือโชคดีได้มาค่ามิด้อย
คือรักแท้สวยงามก้าวตามรอย
คือเกลียวก้อยส่วนหายได้เติมเต็ม
.........

ภ.ภาพวาด
อา.๑๐.๖.๒๕๕๕

ไม่อยากเสี่ยง





ไม่อยากเสี่ยง


ไม่..คิดจักรักเลย..จึงเฉยอยู่
ไม่หมายคู่เคียงข้าง..วางประสงค์
ไม่มีตำแหน่งใจ..ให้ใครลง
ไม่พะวงหน้าหลัง..สั่งปิดตาย


อยาก..โดดเดี่ยวเปลี่ยวบ้าง..เลือกทางนี้
อยากจะมีอิสระ..กะเป้าหมาย
อยากสู้เองเดินเอง..เร่งท้าทาย
อยากสบาย..ไร้เรื่องกลุ้มเร้ารุมใจ


เสี่ยง..สักน้อย ถอยหนี จะดีกว่า
เสี่ยงเรื่องบ้าบิ่นนั้น..มันก็ได้
เสี่ยงกับรัก พักพอ ขอไม่ไป
เสี่ยงนี้ไซร้ เลิกสู้ หนูไม่เอา
.........

ภ.ภาพวาด
๑๐.๖.๒๕๕๕

กาษานาคา




กาษานาคา


คือเวรกรรม ปางก่อน ย้อนมาหา
หลั่งน้ำตา รินหยาด เกินคาดหมาย
พบเพื่อพราก จากจร ร้อนใจกาย
ด้วยสิ้นท้าย ผลบุญ ที่หนุนเรา


ผ้ากาษา ผืนนี้ พี่ห่มไว้
ด้วยตั้งใจ สู่แดนธรรม นำตัวเข้า
สร้างกุศล ผลแผ่ แม้บางเบา
เพื่อน้องเจ้า ยุพิน จงสิ้นกรรม


สายน้ำโขง เป็นพยาน บุณทานรัก
จงประจักษ์ ดวงไฟสอง ส่องยามค่ำ
เกิดชาติใหม่่ ให้รู้ คู่บุญทำ
ได้ชักนำ เรามา พาพบเจอ
..........
ภ.ภาพวาด



ภาระ..พาไกล





ภาระ..พาไกล



อีกไม่นานเกินรอขอให้รู้
จะไปคู่เคียงข้างอย่างเร่งด่วน
เติมสิ่งขาดคืนกลับปรับพอควร
ให้เป็นส่วนรักเรา เท่าเคยมี


เจ็บเพราะห่างไม่ต่างกัน จากวันจาก
แต่ก็อยาก ให้รอ ขอเถอะพี่
ด้วยภาระสุมอยู่ เรารู้ดี
ทำวิถี ชีวิต เดินผิดทาง


ขอเวลาไม่นานจัดการก่อน
แล้วจะย้อนคืนสู่ อยู่เคียงข้าง
มีเราสองครองมั่น สานฝันวาง
มิแรมร้าง ห่างหาย ให้สัญญา
.........

ภ.ภาพวาด
๑๐.๖.๒๕๕๕

สังคมในfacebook



ไม่อาจเถียง เพียงขำ ทุกคำร้อง
มันสอดคล้องเรื่องอยู่ดูก็เห็น
สังคมในfacebookทุกประเด็น
เอามาเป็นหัวข้อเล่าต่อกัน

ภ.ภาพวาด

เมื่อรักทักทาย




เมื่อรักทักทาย

เมื่อรักมาทักทายให้กายชิด
ก็ให้คิดหวั่นหวาดอำนาจส่ง
กลัวแรงรักผลักดันฉันเดินลง
จนยากทรงกายนี้ที่จุดเดิม

จึงถอยห่างวางตนอยู่บนกรอบ
รู้ผิดชอบหลบได้ไม่สร้างเสริม
ใช้สติคุ้มกันกลบฝันเติม
มิมีเพิ่มใครเขาให้เข้ามา

ภ.ภาพวาด

สู้เถอะ





สู้เถอะ


บนเส้นทาง ย่างไปอย่าได้ท้อ
เมื่อแรงพอมีส่ง..จงแน่แน่ว
ฝันที่วาด อาจไกลเหมือนไร้แนว
แต่หากแผ่วถางดี..คงมีวัน


สู้เถอะจ๊ะ นะขอ อย่าท้อถอย
น้องยังคอย เป็นแรง ให้แข็งขัน
ชีวิตคน หม่นหมอง ต้องฝ่าฟัน
มิใช่หัน หลังหนี นะพี่เธอ


เมื่อไม่ไหว ให้รู้ น้องอยู่ด้วย
จะคอยช่วย พี่ท่าน นั้นเสมอ
เติมแรงใจ ให้ลุก บุกไปเจอ
ชักคะเย่อ ดึงฝันนั้นมาครอง

ภ.ภาพวาด
๓๑.๕.๒๕๕๕

ตายเพราะปาก





ตายเพราะปาก



"ตายเพราะปาก"  อย่างนี้ นี่คงใช่
กินเข้าไป ไม่ยั้ง รังแต่แย่
อาหารสดรสจัดซัดกันแจ
ที่ว่าแน่ จึงจอด ไม่รอดสักคน

ทั้งคาวหวาน จานเด็ด มากเคล็ดลับ
ผู้คนจับจ้องไว้ ไม่มีสน
จะเนื้อแมว เนื้อหมา หากังวล
ขอแค่ตนอิ่มหนำสุขสำราญ

ภ.ภาพวาด

วันอาทิตย์ที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2555

สั่งตาย





สั่งตาย


มีหัวใจ ในมือ เป็นสื่อรัก
ผูกสมัคร มั่นแล้ว พี่แก้วจ๋า
หวังลึกลึก นึกคล้าย คอยหมายตา
รักน้องยา อยู่นิด มอบสิทธิ์เคียง


แต่สิ่งให้ ไร้ค่า น้ำตาร่วง
เจ็บทั้งทรวง พี่ทำ หมดคำเถียง
ยืนเหม่อลอย น้อยใจ ร่างกายเอียง
ถูกพี่เขวี้ยง ทิ้งปา ค่าไม่มี


ริ้วอารมณ์ ขมเค็ม คอยเล็มกัด
เกินจะตัดใจพราก ไปจากพี่
ชักปืนขึ้น เล็งหัว พ่อดัวดี
กดไกที ร่างทรุด สิ้นสุดลม


ชั่วขณะ หนึ่งจิต คิดผิดพลาด
เกิดโศกนาฏกรรม ความช้ำขม
ด้วยรักเกี่ยว เกลียวมัด ขัดเป็นปม
เมื่อไม่สมดังหวัง..จึงสั่งตาย

....................

ความคิดแป๊บ แว็บป๊าด นั้นบาดลึก
เพราะไปนึก เธอนี้ มีคู่หมาย
อารมณ์หึง ประหนึ่งหวง หญิงควงกาย
จึงทำร้าย ชายคนรัก ควักปืนยิง


ภ.ภาพวาด
จ.๒๘.๕.๒๕๕๕

เอาน้อยหน่ามาฝาก!!




เอาน้อยหน่ามาฝาก!!


เอาน้อยหน่า มาฝาก อยากให้ลิ้ม
เชิญชวนชิมรสหน่อย อร่อยไหม?
เก็บจากต้น ผลสดสด สู้อดใจ
เอามาให้ ท่านก่อน วอนชิมที
....................
ภาพวาด
ด้วยความหวังดีค่ะ 5555

มีกันตลอดไป




มีกันตลอดไป


ห่างกันไกล สุดฟ้า ยังมาพบ
ยอมสยบ หยุดอยู่ สู่วิถี
เธอคนหนึ่ง ซึ่งรัก ปักฤดี
ดุจดั่งที่ สุดท้าย ของปลายทาง


อยากให้รู้ เธอหรือ คือคนใช่
สิ่งสำคัญ ของใจ หมายเคียงข้าง
เป็นส่วนหนึ่ง ที่พึ่งจิต ชีวิตวาง
นำฉันย่าง ก้าวเพลิน เดินบนดิน


จะมีกัน ตลอดไป ข้างใจฝ่า
แม้ฝนมาพายุใหญ่..รักไม่สิ้น
จะมีแค่ เธอคนเดียว เกี่ยวใจบิน
สู่ยังถิ่นแดนฝันสวรรค์ใจ
.........
ภ.ภาพวาด
จ.๒๘.๕.๒๕๕๕

เมื่อเขาไม่ไยดี





เมื่อเขาไม่ไยดี..ทำทีเฉย
ตัดใจเลยเพื่อนจ๋า แม้ว่าขม
เจ็บหนเดียวให้สุดสุด ตรงจุดตรม
น้ำตาพรมเปื้อนบ้างช่างปะไร

มัวไปรั้ง เพราะยังรัก เจ็บหนักแท้
หนทางแก้วิธีนี้ ที่มีให้
ก็เลือกเอาแล้วกัน อันทางไป
จะยอมใช้ชีวิตสุข หรือทุกข์ดี

ภ.ภาพวาด

อย่าเร่งฝึก





อย่าเร่งฝึก


อย่าคร่ำเคร่ง เร่งฝึก นึกแล้วเครียด
เรื่องละเอียด ค่อยแต่ง จัดแจงเขียน
อารมณ์ร่วม รวมกัน หมั่นพากเพียร
ถึงผิดเพี้ยน รู้แน่ ค่อยแก้ไป


ความสนุกสุขหรือ ถือเป็นเคล็ด
กลเม็ด เล็กน้อย ก็คอยใส่
จินตนาการบ้าง สร้างด้วยใจ
ผลที่ได้ ควบคู่ จึงดูดี


หากลุยแหลกแบกทุกข์ ..สนุกหาย
ทำความหมาย กลอนเพี้ยนเปลี่ยนวิถี
เราจะหมดอารมณ์ไป เหมือนไม่มี
สุดท้ายที่ เหลือนั้นคือมันเอือม
.........

ภ.ภาพวาด

อยากแอ๊ดเป็นแฟนแทนเพื่อน




>>ไม่มีที่คลิ๊ก<<
(แต่งตอบเพลงสนุกๆนะคะ)

ปุ่มแอดแฟน ไม่มีที่ให้คลิ๊ก
หากตามจิกกับคนสวย จะซวยได้
ถวายหมัด-เข่าศอก เตะออกไป
แม้ดวงไม่ ถึงตาย>>นายคือแฟน


อึดไหมล่ะ จะลอง จงตรองก่อน
มาอุทรณ์ ทีหลังมันเสียแผน
หากครึ่งครึ่ง ไม่มั่นใจ ไร้ความMAN
ก็อย่าแล่นเข้ามา หาที่ตาย
..................
ภ.ภาพวาด

กลอนภาพ 2