ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันศุกร์ที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2555

ตรวนใจ









ตรวนใจ


นั่งอ่านกลอนเล่นไป..ใจอยากต่อ
และแล้วพอกดคีย์..กวีหาย
มีแต่คำนำเรียง..เพียงระบาย
ให้เหนื่อยหน่ายยิ่งเหลือ..เบื่อจริงจริง


เห็นกลอนเพื่อนเกลื่อนกล่ายหลากหลายรส
เรากลับหมดจินตนาการ..พาลนั่งนิ่ง
เหม่อตาลอย ปล่อยใจ ให้แอบอิง
อยู่กับสิ่งว่างเปล่า..ความเหงาคุม


คิดโน่นนี่สารพัดอัดเต็มหัว
ปนเปมั่วมากหมายหลายเรื่องสุม
มันวนเวียนเพียรเข้ามาเร้ารุม
ไม่จนมุมสักที ที่คิดมา


ลองถามตัว "เครียดไหม?" ตอบ.."ไม่นะ"
เหมือนเหมือนจะเฉยเฉยเลยก็ว่า
หากแต่คิดกลอนนั้นมันค้างคา
ใช้เวลานานเนิ่นเกินพอดี


อยากจะแต่ง กานท์กลอน อักษรเสียง
แต่เรียบเรียง เรื่องไป ไร้วิถี
ด้วยติดขัด สะดุด ทุกจุดมี
จนเกินที่ บังคับ จะจับคำ

- - - - - - - - -

บรรยายไปใครเล่า..เขาจะรู้
คงมองดูฉันบ้าอย่างน่าขำ
เขียนอารมณ์ไร้สาระ..ที่กระทำ
แล้วยังนำ มาโพส แบบโอดครวญ


บรรยายไปใครเล่า..จะเข้าถึง
ความลึกซึ้ง บอบช้ำ ที่กำสรวล
ความสับสน หม่นไหม้ ใจรัญจวน
เหมือนโซ่ตรวน กักขัง ในวังวน
.........

ภ.ภาพวาด
ส.๒๓.๖.๒๕๕๕


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น