---->>
พล่ามพล่อย
สักแต่ปากเจรจาจะหาเรื่อง
ให้ขัดเคืองข้องจิตคิดเดียดฉันท์
กล่าวกระแนะกระแหนแค่เมามัน
พอสุดกลั้นเกิดคุมก็รุมตี
คำถากถางสร้างศัตรูอยู่ทุกเมื่อ
คนเขาเบื่อ ไม่คบคอยหลบหนี
คำโบราณท่านฝากปากอัปปรีย์
คนอย่างนี้ไม่ช้ามีราคิน
หากจะพูดครวญคิดสักนิดน้อย
อย่าพล่ามพล่อยเสื่อมศักดิ์ไร้หลักศิล
มองมุมเขาดูก่อนตอนได้ยิน
แล้วใช้ใจตัดสินก่อนลิ้นรัว
คำทุกคำใช่เพียงลม..คือคมมีด
มักอาจกีดหัวใจใครเขาทั่ว
ฝังผนึกลึกลงอย่างตรงตัว
ความหมองมัวจึงมีที่คนฟัง
..........
ภ.ภาพวาด
พฤ.๒.๘.๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น