---->>
เพียงคล้อยหลัง
เลิกหว่านหวานสานไมตรีสักทีเถอะ
ไม่หมายเจอะเจออีก..อยากหลีกหนี
ช่างช่ำชองคล่องแคล่วรู้แนวดี
เก่งอย่างนี้ยอมแพ้แล้วแม่คุณ
แต่ละคำฝังลึกรู้สึกสุข
เหมือนถูกปลุกหัวใจให้อบอุ่น
"ฉันมีค่ามากเหลือคอยเจือจุน
เป็นสมดุลหากขาดเธออาจตาย"
เพียงคล้อยหลังดังฝันล่มขมในอก
ทุกอย่างตกลงดินสิ้นความหมาย
เธอขยำแล้วยำยีบี้ทำลาย
บทสุดท้ายค่าที่เหลือเหยื่อรับกรรม
.........
ภ.ภาพวาด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น