---->>
ไปตามทางชีวิต
เดี๋ยวก็วัน ผันผ่าน ไม่นานนัก
พอสักพัก พ้นเดือน มาเคลื่อนหนี
ยามถึงช่วง ห้วงเวียน ผลัดเปลี่ยนปี
ช่างมากมี เรื่องหลาย ให้เราเจอ
บางเรื่องลืมตกหล่นผลคือหาย
บางอย่างคล้ายตรึงจิต คิดเสมอ
บางสิ่งช้ำ จำฝัง ภวังค์เพ้อ
บางหนเผลอ หลงตรม จึงซมซาน
แม้ชีวิตจะต้องมองให้ออก
สิ่งลวงหลอกถ้ายึดติดผิดแก่นสาร
คิดสลัดให้หลุดสุดต้านทาน
กลายเป็นความทรมานจนด้านชา
เพราะเคยคุ้นขุ่นข้องความหมองศรี
เลยไม่มีความรู้สึกนึกผวา
รู้เพียงแค่ยังมีลมหายใจพา
ให้ก้าวเท้าไปข้างหน้า..เพื่อฝ่าฟัน
ทำยามนี้..ตรงนี้..ดีที่สุด
เมื่อสะดุดหยุดมองตรองเป็นขั้น
หาทางรอดปลอดภัยไปวันวัน
ถึงชีพพลันล่มสลาย..แค่ตายเอง
ไม่จำเป็นต้องขลาดหวาดกลัวแล้ว
เดินตามแนวไร้ทิศ..ไม่คิดเคร่ง
ชะตาข้าขอวาง..อย่างมิเกรง
มันจะเจ๊ง หรือเจ๋งดี..คงที่ดวง
.........
ภ.ภาพวาด
ส.๒๘.๗.๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น