---->>
ไฟอิฉา
เมื่อดวงจิตถูกแต่งคราบแห่งตม
จึงโสมมเปื้อนเปรอะเลอะกันเกร่อ
ความอยากได้ครอบงำทำพร่ำเพ้อ
มักหลงเซ่อเดินเข้าอย่างเมามัว
เห็นเขาได้..กูนี้ต้องมีบ้าง
ทำทุกอย่างยอมผิดความคิดชั่ว
แม้ต้องแก่งแย่งครองเป็นของตัว
ถวายหัวยอมแลก..อย่าแปลกใจ
ความอิฉาพาตาบอดต้องขอดค่อน
เหมือนสุมฟอนเป็นเชื้อเพื่อเผาไหม้
ทุกข์จู่โจมโถมถาคล้ายว่าไฟ
ที่เผาให้ใจดำคล้ำดั่งตอ
.........
ภ.ภาพวาด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น