ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันเสาร์ที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2555

อนาคตภาพวาด






อนาคต >ภาพวาด< จะเป็นแบบนี้ 

"ใครอย่าห้าม"555



มิคิดสน ชายใด..ในวัยสาว
ถึงรุ่นราวคราวเดียว..ไม่เกี่ยวก้อย
ขึ้นบนคาน ผ่านล่วงพ้นช่วงรอย
พอหนังห้อย จึงเคว้งวังเวงจัง


เจอหนุ่มล่ำ ชำเลือง และเยื้องย่าง
หมายโอบร่าง รับอุ่น หุ่นฟิตปั๋ง
มะหลานชาย ยายแก่แก่ แกอย่าชัง
ขอกอดมั่ง สักหน่อย พ่อกลอยใจ


เจ้าสง่าท่าทีดูดีนัก
สาวสาวมักรุมทึ้งดึงขวักไขว
บ้างยื้อแย้งแซงขวาเดินฝ่าไป
บ้างรุกไล่ซ้ายเบียดแน่นเอี๊ยดเลย


ยายชรากว่าใครหลบไปนิด
อย่าได้คิดข้ามรุ่นแม่คุณเอ๋ย
ยิ่งอาการเปรี้ยวปากมากนักเอย
มันรอเฉยอยู่ได้ก็ไม่นาน
.........

ภ.ภาพวาด

(ปล. ขอคำปรึกษาเพื่อนในรักหน่อยนะคะ ว่ากลอนนี้ลงเฟสไหม ลงไป ภาพเป็นหญิง จะดูแย่ไหม
ลงรักกลอนข้อดีตรงไม่มีคนนี้แหละ  ภาพคิดมากแล้ว ไม่รู้จะทำไงดีตัดสินใจไม่ได้เลย)

สงวนสิทธิ์ กลอนนี้เฉพาะรักกลอนเท่านั้น ห้ามนำไปเผยแพร่ที่ไหนคะ

วันจันทร์ที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2555

ภาพกุหลาบ









หลงตัว



หลงตัว



เข้าใจผิดคิดคุ่น ว่าคุณเพ้อ
แท้เสนอใจมีนางที่หมาย
แต่งอักษรกลอนฝากจากจิตชาย
มอบเป็นสายสื่อสารสัญญาณใจ

ฉันหน้าแหกแตกเสี่ยงเพียงคิดมาก
หลงลมปากฝากมาพาหวั่นไหว
คิดว่าตัวมัวเมาเพลินเข้าไป
ช้ำที่ได้สมควรล้วนพอดี

ไม่ต้องเย้ยเยาะหยันกันหรอกหนา
ละอายกว่า ด้วยแปลกแทรกดินหนี
เคยเสน่ห์เหลือร้ายกลายไม่มี
เป็นบทเรียนชีวีที่เพิ่งเจอ
.........

ภ.ภาพวาด

ความเป็นฉัน



ความเป็นฉัน




ไม่คิดจะเอาใจ ใครทั้งนั้น
ความเป็นฉัน นั้นหรือ ก็คือเฉย
ต้องเปลี่ยนตัวเพื่อใครน่ะไม่เคย
มักจะเผยด้านมีอย่าที่เป็น


รับไม่ได้ไม่ต้องมาครองคู่

ปล่อยฉันอยู่อย่างนี้ที่แลเห็น
อิสระสบายไม่ยากเย็น
คือประเด็นสำคัญที่ฉันมอง



ยอมรับตัวยอมรับตน คนคนหนึ่ง

อย่าหมายพึ่งหน้ากากไม่อยากจ้อง
เนื้อในแท้ร้ายดีที่จับจอง
เป็นสิ่งปองต้องการสานสัมพันธ์
.........



ภ.ภาพวาด

สุขสันต์วันเกิด"คนรักของดอกไม้"๒๕ เม.ย ๕๕









ขออวยพรวันเกิดประเสริฐสุข
อย่ามีทุกข์กลายกล้ำทำมัวหมอง
ปรารถนาสิ่งใดสมใจปอง
แม้เงินทองกองไว้ไม่ขาดมือ

สุขภาพเข้มแข็งทั้งแกร่งกล้า
อันโรคามิกลายหมายมาสื่อ
ทั้งหน้าที่การงานทุกด้านคือ
จงมีชื่อมีศักดิ์เป็นหลักชัย

ภาพวาด


จบทุกอย่าง




จบทุกอย่าง



ไม่คิดถึงสักนิด ผิดหรือเปล่า?
จะค่ำเช้า กล่าวตรง อย่าสงสัย
เธอก็แค่..ผ่านมาและผ่านไป
มิอาลัยสักหน่อย..จึงปล่อยเลย



จะทวงถามทำไม ให้มันมาก
ตั้งแต่จากกันมา พาเงียบเฉย
จู่มาบอกคิดถึง..ไม่ซึ้งเอย
เพราะคนเคยคุ้นใจเหมือนไม่มี



ลาวันนั้น ฉันจบ ลบทุกอย่าง
มิเคยวาง สิ่งใด ไว้ตรงที่
ถือว่าขาดสะบั้นกันสิ้นดี
ต่างวิถี ต่างชีวิต ต่างทิศเดิน
.........



ภ.ภาพวาด
๒๓.๔.๒๕๕๕

วันจันทร์ที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2555

วิธีที่ควร





วิธีที่ควร


ยามหมอกหม่นหนทางเลือนลางหมด
ขอให้อดทนหน่อยค่อยค่อยดิ้น
ลองเอามือเราวางคลำทางดิน
ไม่มีสิ้นสุดแน่ แค่พยาม

หมดทางหนึ่งมีทางสองให้ต้องก้าว
จะปวดร้าวเศร้าสุข..บุกเข้าข้าม
คิดวิธีที่ควรแล้วทวนตาม
อย่าบุ่มบ่ามห่ามซ่าบ้าจนพัง

รู้ท้อแท้มีบ่อยอยากถอยออก
แต่อยากบอกฝากไว้ให้พี่หวัง
เหนื่อยวันนี้ที่เดินเกินพลัง
ก็หยุดนั่งพักหน่อยจะค่อยคลาย
.........

ภ.ภาพวาด

เป็นหญิง..ให้หยิ่งหน่อย




เป็นหญิง..ให้หยิ่งหน่อย


เกิดเป็นหญิงหยิ่งหน่อย..อย่าอ่อยทั่ว
เขาจะหาว่ามั่ว..ให้มัวหมอง
ถึงจักรักปักจิต..คิดใฝ่ปอง
ก็ควรต้องสงวนบ้าง..อย่างหญิงไทย



อย่าตามหึงตามหวง..จนล่วงล้ำ

มันเป็นการกระทำ..ต่ำกว่าไหน
รู้เขตขอบกรอบวางบนทางใจ
เสริมตนให้สง่าด้วยท่าที




เขาไม่รักไม่แคร์..วิ่งแร่หา

จะหมดค่าถูกเหยียดซึ่งเกียรติศรี
ถนอมเนื้อถนอมนวล..ล้วนดูดี
สักวันมีคู่เอง..อย่าเร่งเลย!!




ทำตัวดีมีหลายชายให้เลือก

อย่าคว้าเปลือกเศษหอยมาห้อยเฉย
ไปตามเกาะแกะเอาหากเขาเปรย
เป็นนางเกยชั่วคืน..จะยืน งง!!




หรือว่าชอบชั่วครั้งที่หวังอยู่

จึงทำตัวอดสูดูเหลิงหลง
ทอดสะพานให้ชายหมายเจาะจง
เขาไม่ตรงเดินมา..จะว่าไง?




หยิ่งหน่อยซิ..หยิ่งหน่อย..อย่าอ่อยเหยื่อ

เหมือนของเหลือเชื่อฉัน..มันไม่ไหว
หมดสง่าค่าตนหล่นลงไป
เผลอเผลอให้ฟรีฟรี ไม่มีมอง




หากชะตากำหนด..บทไร้คู่

ก็ควรอยู่อย่างหยิ่งยิ่งผุดผ่อง
เปล่งสง่าค่าควรนวลละออง
ดุจเนื้อทองเนื้อดีมีราคา
.........



ภ.ภาพวาด




 เมื่อก่อนชายจีบหญิงเดี๋ยวนี้ ผู้หญิงพัฒนาไปจีบชาย เหอะๆ มันอะไรกันหว่า!! แปลก แต่ จริง

**หากแรงไป ขอโทษไว้ตรงนี้นะคะ เพราะสังคมวันนี้ร้ายแรงกว่ากลอนภาพอีก

เคียงบ่า









เคียงบ่า



แสงสุรีย์ สีเหลือ ณ เบื้องหน้า
ใกล้จะลับขอบฟ้าพาสิ้นแสง
หมู่วิหคผกผินบินอ่อนแรง
กลับคืนแหล่งร่มไม้ที่ชายดร


กระพือปีกขึ้นลงคงจังหวะ
ไม่ลดละ แม้ลมโลก พัดโกรกต้อน
ยังโผผินบินสู้คืนสู่คอน
มิอาทรอุปสรรคเข้าผลักดัน


เปรียบเราสองน้องพี่มิมีต่าง
ลุยทุกทางถางเข้าเพื่อเป้าฝัน
ดงด้านมีกี่ด้าน..ก็ผ่านมัน
ด้วยยึดมั่นจะไป..คว้าชัยมา


ล้าบ้างครั้งรั้งใจให้เริ่มเหนื่อย
อาจเดินเฉื่อยแทบทรุดหยุดใฝ่หา
แต่เพราะมีกันสองต้องพึ่งพา
จึงพยายามข้ามฝ่าเคียงบ่าเดิน


ผลัดพยูงจูงมือสื่อสมาน
แทนสัญญาณของใจให้สรรเสริญ
ถึงลำบากยากไร้ไม่ไกลเกิน
ต้องเผชิญด้วยสติ..อย่าริลน


ทำวันนี้เพื่อวันหน้าอนาคต
มิใช่ว่าเป็นกฎ..กำหนดผล
ชีวิตหนึ่งประเสริฐเกิดเป็นคน
ต้อนดิ้นรนเพื่ออยู่แล้วสู้ไป


ยามเหนื่อยนักพักหน่อยค่อยไปต่อ
อีกคนรอเป็นหลักนิ่งให้อิงไหล่
สร้างแรงกายพูนเพิ่มเติมแรงใจ
รอจนไหวถึงก้าวตรงเข้าลุย
.........

ภ.ภาพวาด


หาใครเลื่อยคาน..บอกที





หาใครเลื่อยคาน..บอกที



ที่ให้รอ รอนาน ผ่านกี่ฝน
หากมีคนใหม่มาพาเสนอ
จะต้องรอต่อไหมเพื่อได้เจอ
ตอบซิเออคนดีถ้ามีใจ


กลัวว่ารอบนคานนานอย่างนี้
แล้วยึดที่เป็นหลักพักอาศัย
หมดซึ่งสิทธิ์คิดลงคงอาลัย
จะหาใครเลื่อยคานวานบอกที
.........



ภ.ภาพวาด

จงรีบผลักออกไป






จงรีบผลักออกไป


เสี้ยวเวลามาเกี่ยวเป็นเสี้ยวรัก
จงรีบผลักออกไปอย่าไหวอ่อน
หากปล่อยหยั่งรากตรงลงไชชอน
คิดจะถอนคงม้วยสิ้นด้วยแรง

เล่นกับรักมักเสี่ยงควรเบี่ยงหลบ
ถ้าคิดพบคบไว้ใจแสลง
เกิดรักผิดพลั้งพลาดหวาดระแวง
กลับเข้าแทงอกพรุนจะวุ่นวาย
.........

ภ.ภาพวาด

วันจันทร์ที่ 11 มิถุนายน พ.ศ. 2555

แอบอ้าง



ใครเป็นลิง? ใครขโมย ใครโกยแน๊บ?
อย่าพูดแบบใส่ร้ายหมายจะเหมา
เธอกับฉันหารู้จัก ก็ทักเอา
คิดอะไรอยู่เล่าเจ้าคุณเธอ


เห็นรูปสวยงั้นซี่นี่กะมั่ว
คิดอ้างตัวเป็นเจ้าของ คงต้องเก้อ
ฝีมือถ่ายหลายอารมณ์..เพียงชมเจอ
อยากเสนอตัวรับเข้าจับจอง


แค่ชื่อเหมือนทำอ้างสิทธิ์คิดฉกฉวย
เธอต้องม้วยแน่แน่แหมจองหอง
ริกะตุกหนวดแมวแล้วต้องลอง
เล่นให้ม่องเท่งเลยเกยบนลาน
.........

ภ.ภาพวาด

ปู่บีบี





ปู่บีบี



ปู่ให้เขียนภาพก็เขียนเพื่อเรียนรู้
แต่ให้สู้กลอนต่อต้องขอถอย
คิดไม่ออกหรอกจ้าคราเหม่อลอย
ไว้พร้อมหน่อยจะมากวนป่วนปู่เอง


ปู่ก็ดูเศร้าซึมขรึมขรึมนะ
เป็นไรจ๊ะบอกบ้างอย่าวางเก่ง
ระบายทุกข์กับหลานมาพาครื้นเครง
กระฉังกระเฉงหน่อยซีปู่บีบี
.........

ภาพวาด




อยากถอดใจไปประคองกล่อมน้องน้อย
อย่าเหงาหงอยจงปล่อยวางฟ้าต่างสี
แม้ตะวันจะร่วงลายามราตรี
เช้าพรุ่งนี้มีแสงทองมาส่องใจ


จงหยุดพักจะปักป้องให้น้องหลับ
ดาวประดับฟ้าสวยเห็นด้วยไหม
ให้คุณพระคุ้มครองคอยป้องภัย
เช้าวันใหม่สดใสกว่า...น้องยาเอย
.........

(ปู่)โบยบิน

เหรียญใจ


อย่าปล่อยมือ





อย่าปล่อยมือ



อย่าปล่อยมือจากไปให้ไกลห่าง
เคยเคียงข้างอย่างไรให้คงอยู่
สัมพันธ์สองน้องพี่ที่อุ่มชู
อยากให้รู้มีความหมายในสายตา

คือกำลังแรงใจให้กล้าหาญ
พร้อมต้านทานอุปสรรคที่ดักหน้า
ล้มวันนี้จะลุกยืนฝืนชะตา
ขอเพียงว่าอย่าปล่อยมือที่ถือจูง
.........

ภ.ภาพวาด
๙.๐๔.๒๕๕๕



เซ็งกับเหงา




เซ็งกับเหงา


เซ็งกับเหงา เคล้าคละ เกินจะเอ่ย
กะไรเลย ใจนี้ ที่สับสน
เหนื่อยและล้า พาเบื่อ เหลือจะทน
เกิดเป็นคน วุ่นวายมากมายจริง


จะหันซ้ายหรือขวาแม้หน้าหลัง
อยู่พะวังความคิดผิดทุกสิ่ง
ทางหลุดรอดจอดพักกับหลักอิง
คงถูกทิ้งให้เดินเดี่ยวอยู่เดียวดาย
.........

ภาพวาด
๑๑.๐๔.๒๕๕๕

วันเสาร์ที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2555

รักที่ว่า..แค่ปรานี





รักที่ว่า..แค่ปรานี

คงจะแค่เผลอไผล..ไม่ใช่รัก
เพิ่งรู้จักเองนี่นะพี่จ๋า
ความรู้สึกลึกไปในอุรา
ลองค้นหาภาพวาด..อาจไม่มี

เปล่าดูถูกความผูกพัน..ฉันแค่แนะ
กลัวแยกแยะผิดไป..ไม่ถ้วนถี่
รักที่ว่าถ้าลองตรองดีดี
แค่ปรานีน้องสาวเท่านั้นเอง
.........

ภาพวาด

ริ้วรอยน้อยใจ





ริ้วรอยน้อยใจ


ไม่คิดจักรักเหลือ แบบเผื่อเลือก
เพราะทุกเฮือกหายใจได้เปิดเผย
แด่เธอนี้ที่หนึ่งซึ่งคุ้นเคย
หมายร่วมเคียงเขนยชิดเชยชม


ความจริงใจได้กอบมอบจนหมด
กลับเป็นการคิดคด..กว่าอดข่ม
เกิดริ้วรอยน้อยใจในอารมณ์
ปวดระบมแปลบปลาบตรงสาบทรวง


ที่ทุ่มเทเวลาให้ค่ารัก
ไม่ประจักษ์สักนิดฤาจิตห่วง
ไยมองว่าหลายใจมากชายควง
ดูจาบจ้วงเกินทนแล้วคนดี


หากยังรักยังแคร์ดูแลหน่อย
อย่าพูดพล่อยเพียงพล่ามตามวิถี
ใจหมดรักขึ้นมา คงลาที
อาจจะมีคนใหม่สมใจเธอ

.........

ภ.ภาพวาด