ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันศุกร์ที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2556

เปรียบ..มิตรภาพ




~ เปรียบ..มิตรภาพ ~


มิตรภาพทราบซึ้ง..ซึ่งใจสื่อ
มิใช่ชื่อชี้นำคำเรียกขาน
ใครดีร้ายชายหญิง..ทิ้งสันดาน
จึงควรอ่านนิสัย..ใช้เวลา

บ้างสร้างภาพฉาบฉวยให้สวยใส
ทว่าใจดำปี๋เหมือนขี้หมา
เหยียบติดเท้าก้าวเพลินเดินเหม็นมา
ผู้คนต่างหนีหน่าพากันเมิน

จะคบใครให้มองตรองถ้วนถี่
อย่าคบขี้ดังเราได้กล่าวเกริ่น
อย่าหลงกลิ่นเหม็นชมนั่งดมเพลิน
หากสูดเกิน..ถูกชี้ขี้คือเรา

ที่จริงใจให้กันสัมพันธ์ก่อ
เปรียบคือช่อดอกไม้มีหลายเหล่า
เผยประทินกลิ่นหอมมากล่อมเกลา
คอยหยอกเย้าตามทางที่ย่างไป

จะสุขโศกโชคดีหรือมีเคราะห์
จะด้วยเพราะเหตุการณ์มาด้านไหน
มิตรที่ดีจะข้างไม่ห่างไกล
จะคอยเป็นแรงใจให้แก่กัน

ภ.ภาพวาด
ศ.๕.๗.๒๕๕๖

จำเลยรัก




~ จำเลยรัก ~


กลืนความเจ็บ เก็บจำคำส่อเสียด
เธอยัดเยียด ความผิดหมดสิทธิ์ฝืน
พิพากษาลงทัณฑ์ ต้องกลั้นกลืน
ไม่อาจขืนคัดค้านต่อศาลตรา

คดีความตามเรื่องมีเบื้องลึก
ความรู้สึกของฉันคือปัญหา
เธอพยายาม ยกเหตุ..เจตนา
ใช้กฎรัก หมายว่าจะลากัน

มากเหลี่ยมเล่ห์เพทุบายหมายหลบเลี่ยง
เพื่อจะเคียงคนใหม่โดยไร้ฉัน
กล่าวให้ร้ายป้ายสีชี้ประชัน
เหมือนสายใยก่อนนั้นมันไม่มี

อยากจะยื่นอุทธรณ์วอนต่อรัก
อยู่เป็นหลักคนพ่ายอย่าหน่ายหนี
ขอเวลาทำใจให้แกร่งดี
แล้วจะลาอีกที..ยินดีไป

แต่เธอกลับปฏิเสธอย่างเด็ดขาด
เสียงตวาดดังลั่นสุดหวั่นไหว
พิพากษาปิดคดี..ไม่มีใจ
จบกันได้ด้วยความช้ำของจำเลย

ภ.ภาพวาด
พ.๓.๗.๒๕๕๖

สัจธรรม" กับ "สัตว์จะทำ




"สัจธรรม" กับ "สัตว์จะทำ"


"สัจธรรม"ความจริงสิ่งประเสริฐ
จุดกำเนิด เป็นไป ในวิถี
วัฏจักรชีวิต ผิด ถูก มี
เป็นคำนี้ ชี้ชัด "สัจธรรม"

"สัตว์จะทำ" คำนี้ ชี้ความชั่ว
หลงเมามัว ดื้อดึง จึงถลำ
เพื่อประโยชน์ ตนเห็นเป็นกอบกำ
ใครเดือดร้อน "สัตว์จะทำ" ก็ทำลง

คำพ้องเสียง เบี่ยงความหมาย ให้ได้เห็น
คือประเด็น ชื่อเปรียบ นำเทียบส่ง
เปิดใจว่าง ให้กว้างนิด คิดเจาะจง
อย่าได้หลง มองแต่ แค่มุมตน

ก่อนจะว่าผู้ใด ว่าใจสัตว์
ช่วยมองเรื่อง ให้ชัด จัดเหตุผล
หากใจแคบ มองแบบ ไม่แยบยล
แล้วพุ่งชนหาความลามเข้าตัว

ภ.ภาพวาด
พ.๓.๗.๒๕๕๖

กลอนภาพ 2
















สัมพันธ์





สัมพันธ์สาน นานวัน ที่พันผูก
ด้วยว่าถูก เติมใจ ให้เป็นผล
เมื่อต้องลา ร้างไกล ในบัดดล
ความหมองหม่น คือทุกข์ คุกขังใจ

เจ็บกับเจ็บ เก็บอยู่ ที่รู้สึก
ที่เคยนึก เคยฝัน มันมิใช่
ที่มินึก มิฝัน มันเป็นไป
ด้วยผลลัพธ์ ที่ให้ ได้น้ำตา

ภ.ภาพวาด

ฉันไม่เกี่ยว




~ ฉันไม่เกี่ยว ~


กรุณา! อย่าเหมาเอากับฉัน
ทุกเรื่องนั้น อย่างไรไม่ขอเกี่ยว
ใครจะดีหรือร้าย หมายปีนเกลียว
ฉันไม่เอี่ยวเอาด้วย ช่วยเข้าใจ

จะทะเลาะ ไปทะเลาะเฉพาะท่าน
และอย่าพาลผิดตัว มามั่วใส่
ถึงมิชอบมีเรื่องเคืองกับใคร
แต่ก็ไม่ยอมหรอก ขอบอกเลย!

จะตามหึง เชิญหึงกับคนอื่น
หากใครหื่นกับฉัน..ฉันไม่เฉย
พวกบ้ากามทรามจิต มิชิดเชย
บทลงเอยเลิกคบ จบทุกทาง

มิตรที่ดีมีมอบ ฉันตอบกลับ
ตามส่วนรับส่วนได้ ที่ให้สร้าง
พูดคุยหยอกหลอกเล่น อย่างเป็นกลาง
ไม่เลือกข้างขวาซ้าย ขยายความ

ฉันคือฉันแต่ต้น จนวันนี้!
อย่าเอาขี้ เขวี้ยงมา นะ ขอ ห้าม!
ถ้าล้ำเขต เหตุบุก จนลุกลาม
จะเล่นคืนให้งาม ตาม ตาม กัน!

ภ.ภาพวาด
อา.๓๐.๖.๒๕๕๖

เก้าอี้สามขา





~ เก้าอี้สามขา ~



อันชีวิต ไร้รูปแบบ แทบทุกที่
สิ่งใดมี ใช่จะแน่ อาจแปรเปลี่ยน
สิ่งที่เกิด เกินกำหนด เป็นบทเรียน
อีกงานเขียน ของชีวิต พลิกผันไป

พ่อแม่ลูก ผูกพัน กันด้วยรัก
พ่อคือหลัก ครอบครัว หัวหน้าใหญ่
แม่คือคลัง เสบี่ยง ข้างเคียงใจ
ลูกคือโซ่ สายใย ในสัมพันธ์


ความอบอุ่น ชีวี ที่พรั่งพร้อม
รักรายล้อม เป็นหนึ่ง จึงสุขสันต์
กิจกรรม ทำรวม มีร่วมกัน
คล้ายคือฝัน ชั่วคืน ตื่นก็จาง


ความเคยคุ้น ใครเห็น เป็นต้องยิ้ม
ด้วยเอมอิ่ม กับครอบครัว ดังตัวอย่าง
พ่อแม่ส่ง ลูกเช้าเย็น มิเว้นวาง
แต่วันนี้ กลับไร้ร่าง พ่ออย่างเคย


มรสุม เปลี่ยนทิศ ชีวิตผัน
ความผูกพัน บิดา มาเพิกเฉย
มีหญิงอื่น ชื่นชิด คิดชมเชย
และละเลย สายสัมพันธ์ วันก่อนมี

เมื่อไร้พ่อ แม่คือหลัก พักชีวิต
ท่านอุทิศ ใจกาย ไม่หน่ายหนี
ส่งลูกเรียน เขียนอ่าน อยู่นานปี
จนชีวี ถึงครา เพลาตาย

โรคหัวใจ ได้คร่า มารดาดับ
ชีวิตลูก อาภัพ  อับจุดหมาย
มรสุม ไม่ยั้ง ยังทำลาย
พัดพาเรื่อง เลวร้าย ให้ได้เจอ

พ่อท่านกลับ มารับลูก ที่ถูกทิ้ง
ให้ผู้หญิง คนใหม่ ได้เผยอ
นางทุบตี เหยียบหยาม ตามแบบเธอ
เป็นเสมอ จนลูกนี้ ต้องหนีมา

ชีวิตนอก รั้วบ้าน การต่อสู้
มันยืนอยู่ ยากเข็ญ เป็นปัญหา
สิ่งจูงใจ หลายอย่าง ต่างประดา
เข้าโถมถา ชีวิตเล็ก เด็กเปลี่ยนแปลง

เขาติดยา ค้ามัน ผันชีวิต
เดินทางผิด มัวเมา เข้าขันแข่ง
หลงรสกาม ความใคร่ ไม่ละแวง
จนสุดแรง ยับยั้ง รั้งกลับคืน

เขาตายลง เพราะโรคเอดส์ สาเหตุหลัก
เป็นจุดพัก ชีวิตตรม อันขมขื่น
มรสุม คลื่นลม ล้มทั้งยืน
เสียงสะอื้น ร้องไห้ ไร้คนฟัง

จบงานเขียน ของชีวิต ปิดบทท้าย
ความเลวร้าย สามชีวิต ที่ผิดหวัง
เปรียบเก้าอี้ สามขา ต้องมาพัง
ด้วยขาตั้ง ขาหนึ่งเบี่ยง มาเอียงเอน

ภ.ภาพวาด
อ.๒๕.๖.๒๕๕๖

ระบายรักลงใจ





~ ระบายรักลงใจ ~



ระบายรัก ลงใจ ให้สดสวย
ระบายด้วย สีแดง เติมแต่งฝัน
ระบายให้ เกิดเงา เราคู่กัน
ระบายโยง ความผูกพัน ที่มั่นคง

ระบายเน้น เส้นกรอบ เวียนรอบกลับ
ระบายทับ แต่งเติม เพื่อเสริมส่ง
ระบายเป็น มิติ มีรูปทรง
ระบายตรงกลางใจ เน้นให้ชม

ฉันใช้สี ความเข้าใจ ระบายรัก
ฉันใช้หลัก ศิลปะ มาผสม
ฉันใช้มือ สร้างเงาพื้น ให้กลืนกลม
ฉันใช้ห้วงทุกอารมณ์ จิตวิญญาณ

เพื่อรักนี้ ที่เป็น เช่นชีวิต
เพื่อรักนี้ สื่อความคิด จิตสืบสาน
เพื่อรักนี้ อมตะ นิรันดร์กาล
เพื่อรักนี้ จึงสร้างงาน ผ่านหัวใจ

ภ.ภาพวาด
ส.๒๒.๖.๒๕๕๖

คนคุ้นเคย ที่เคยคุ้น




~ คนคุ้นเคย ที่เคยคุ้น ~ 


"คนคุ้นเคย ที่เคยคุ้น" ยังคุ่นคิด
อักษรพิษ ทิ่มแทง แสลงหู
อ่านกี่ครั้ง ดังก้อง ทุกห้องอณู
น้ำตาพรู ไหลพราก ยากจักลืม

"คนคุ้นเคย ที่เคยคุ้น" คุณเน้นชัด
เขียนตวัด วาดช้ำ ให้ด่ำดื่ม
จากคุ้นเคย เป็นเคยคุ้น คุณให้ยืม
ฉันสุดปลื้ม เหลือกล่าว ร้าวฤทัย

"คนคุ้นเคย ที่เคยคุ้น" คุณลาขาด
คงมิอาจ คุ้นเคย อย่างเคยได้
คนเคยคุ้น ที่คุณเคย เผยรักไว้
คงเป็นเพียง คนคุ้นใจ ไม่เคยแคร์

ภ.ภาพวาด
อา.๒๓.๖.๒๕๕๖

ขอสิทธิ์แค่คิดถึง





~ ขอสิทธิ์แค่คิดถึง ~



ยังมีสิทธิ์ คิดถึงไหม ใจดวงนี้
หลังไม่มี สิทธิ์ข้าง เธออย่างฝัน
หรือต้องตัด แม้สิทธิ์ คิดถึงกัน
ด้วยเพราะเธอ เปลี่ยนผัน ทิ้งฉันลง

เธอตัดรัก บอกลา ว่าเลือกเขา
ระหว่างเรา ร้างใจ จึงไสส่ง
คำสามคำ พูดง่าย ทำร้ายตรง
แต่ฉันคง จบไม่ง่าย ได้อย่างเธอ

ความผูกพัน ผ่านเวลา มาตั้งมาก
มันจึงยาก ตัดไป เพียงใครเผลอ
จากหัวใจ ขาดดุล หาทุนเจอ
กลับต้องเพ้อ เสียทุน ทารุณใจ

จึงขอสิทธิ์ คิดถึง เพียงหนึ่งสิ่ง
สำหรับหญิง ผู้นี้ ที่จะได้
หากตัดรัก และตัดสิทธิ์ คิดถึงไป
ฉันคงมิ มีสิ่งใด ไว้ต่อทุน

ภ.ภาพวาด
อ.๑๘.๖.๒๕๕๖

๑๘ มิถุนายน ๒๕๕๖ ~ ครบ ๒ ปี พี่ภพ-ภควา




~ ๑๘ มิถุนายน ๒๕๕๖ ~
ครบ ๒ ปี พี่ภพ-ภควา 


ครบสองปีพี่จาก..มากเรื่องพบ
ได้ประสบเหตุการณ์หลายด้านอยู่
ทั้งร้ายดีมีมาน่าเรียนรู้
และน้องสู้ตลอดไม่ถอดใจ

อาจมีบ้างบางทีที่ต้องหยุด
ด้วยเจอจุดลำบากยากทนไหว
บางทีล้มคะมำคว่ำลงไป
แต่น้องยังลุกได้ในทุกคราว

และทุกทีที่ล้มลงตรงปัญหา
จะมีเสียงพี่ดังมาพาน้องก้าว
ถึงสดับจับไม่ได้ในเรื่องราว
ยินคร่าวคร่าวกลับฟื้นคืนกำลัง

หลายหลายหน เหม่อมองบนท้องฟ้า
มักจะมีน้ำตามารดหลั่ง
หวนอดีตคิดไปในภวังค์
ได้แต่นั่งยิ้มกับเงา เหงาอุรา

รู้ต้องแกร่งแข็งขืนฝืนเพื่อรอด
ห้ามคิดถอดใจถอยปล่อยปัญหา
ทำวันนี้ดีให้ได้ใช้ปัญญา
ส่วนวันหน้าอย่างไรเป็นไปเอง

ไม่ต้องหวังไม่ต้องคาดเลิกวาดฝัน
ปัจจุบันเดินหน้าอย่ารีบเร่ง
ค่อยค่อยคิดทุกสิ่งอย่ากริ่งเกรง
มันจะเจ๋งหรือจะจบประสบการณ์

ทุกคำสอนพี่ให้..จำได้หมด
ทุกข้อกฎพี่ตั้ง..ยังสืบสาน
ทุกคำเตือนพี่แนะนำ..เริ่มชำนาญ
ทุกวันผ่านพี่คือใจไม่เคยลืม

รักเสมอ 

อภิญญา

เมียขี้หึง





~ เมียขี้หึง ~



กลับบ้านดึก ใจตึกตัก จังหวะเต้น
กลัวเมียเค้น ที่หาย ต้องตายแน่
ย่องเข้าบ้าน พาลสั่น หวั่นดวงแด
กลัวได้แผล เมียฉะ กลางกบาล
- -( MsSaddiary )- -

เห็นเงาผัวตะคุ่มตรงมุมเสา
จึงกดเบ้าสวิตซ์ไฟดวงในบ้าน
มาซะทีไอ้แก่...แหม!เคร่งงาน
ต้องจัดการเค้นนิดความผิดมี
- -( ภ.ภาพวาด )- -

เดินย่องย่อง จ้องบันได อยู่ไหมหว่า
แสงไฟจ้า สว่างพลัน ไม่ทันหนี
เมียแยกเขี้ยว จะเลี้ยวอ้อม หรือยอมดี
เอาล่ะซี ทำสู้เสือ ลองเผื่อดู
- -( MsSaddiary )- -

"ไปไหนมา คะผัวขา กลับมาดึก"
กล่าวถามไปใจลึกลึกนึกข่มขู่
แสยะยิ้ม เดินไปใกล้ ด้วยใคร่รู้
หากหนีเที่ยวอีหนูได้รู้กัน!!
- -( ภ.ภาพวาด )- -

"นั่งดื่มพล่าม สนามม้า จ้ะเมียจ๋า"
เมียถามมา ยิ้มแสยะ แฮ่!ขาสั่น
ตอบเล่นม้า เลี่ยงไป ไหวตัวทัน
นั่งนอนยัน ไม่รับซะ จะเอาไง
- -( MsSaddiary )- -

"สนามม้าแน่หรือที่สื่อสาน
แล้วชื่อขาน นางวรรณภาไหน?
ตอบดีดีนะแกแถอะไร
อาจจะมีเลือดได้หากไม่เคลียร์"
- -( ภ.ภาพวาด )- -

เอ่อ.วรรณภา ม้าตัวเก็ง พี่เต็งไว้
ชื่อมันไง ทูนหัว กลัวลืมเสีย
เขาตั้งชื่อ ตามที่เห็น ม้าเพศเมีย
พี่เพลี๊ยเพลีย รุ่งงานเช้า ขอเข้านอน
- -( MsSaddiary )- -

"ก็แล้วไป!! ชื่อม้า ไม่ว่าหรอก
ดูเหงื่อออก เหม็นสาบ อาบน้ำก่อน
อากาศมัน อบอ้าว คราวหน้าร้อน
ไปเถอะพี่ไปพักผ่อนก่อนได้เลย"
- -( ภ.ภาพวาด )- -

รอดตายแล้ว!! แจวก่อน เข้านอนด่วน
ผ้าห่มม้วน แกล้งกรนเสีย เดี๋ยวเมียเอ่ย
ลุ้นแทบแย่ อีแก่เฮี๊ยบ เกินเปรียบเปรย
นอนละเหวย ก่อนเมีย มาเคลียร์ความ
- -( MsSaddiary )- -

เสียงโทรศัพท์ดังมาเพลาดึก
ให้รู้สึกไม่ดีตอนตีสาม
หยิบท่อนไม้พาดข้างอ่างล้างชาม
แล้วไปหวดไอ้บ้ากามที่นอนกรน
- -( ภ.ภาพวาด )- -

เหมือนฟ้าฟาด กลางหลัง เสียงดั่งพลั่ก
เจ็บยิ่งนัก พร้อมเงี่ย เสียงเมียบ่น
อะไรนี่ พี่นอนนะ แม่หน้ามน
เริ่มสุดทน แล้วนะ ฮะ อะไร!!!
- -( MsSaddiary )- -

"อย่าขึ้นเสียงกับฉันนะขอบอก
เดี๋ยวเลือดออกหัวล้านจะงานใหญ่
อ่ะ นี่ เอ้า !! โทรศัพท์ รับให้ไว
ม้าแกโทร มาแล้วไง ลาได้เลย!! "
- -( ภ.ภาพวาด )- -

ถึงคราวม้วย ซวยแล้วตู อีหนูนี่!!!
เวลานี้ โทรมาได้ ไม่ไหวเอ่ย
ดูแล้วไซร้ ไม่รอด จอดอย่างเคย
เรื่องเฉลย ไร้ทางออก คร่อก!!! แกล้งตาย
- -( MsSaddiary )- -


คำชม คำติ และความเห็น





~ คำชม คำติ และความเห็น ~


ทุกคำชมเหมือนสร้างกำลังให้
ดังเชื้อไฟ เติมความ อุสาหะ
เป็นแรงดันฝันใฝ่ไม่ลดละ
สภาวะสนุกสุขกับกลอน

ทุกคำติเหมือนยารักษาไข้
หากจุดไหนผิดพลั้งครูสั่งสอน
ในคำแนะแกะเกลาเฝ้าอาทร
ให้อักษรสลวยอย่างสวยงาม

ทุกข้อความคิดเห็นเป็นตัววัด
ถึงสัมผัสหัวใจ..อย่าได้หยาม
หากแต่งซึ้งถึงถ้อยจนคล้อยตาม
นั่นคือความภูมิใจ..ภาพได้มา

ต้องขอบคุณทั้งสามอย่างในข้างต้น
ได้สร้างผลลัพธ์นี้ให้มีค่า
ทุกบทกลอนผ่านคำที่นำพา
ล้วนมาจากจินตนาฯ..หาใช่จริง
.........
ภ.ภาพวาด
อา.๑๖.๖.๒๕๕๖

กลอยจากต่าย





เพียงดอกหญ้าแซมป่าวรรณศิลป์
แอบเพียงรินจินต์ด้อยแม้น้อยแสง
พยายามวางไปให้แสดง
เพียงหนึ่งแรงกำลังใจมีให้กัน

แม้แสงน้อยค่อยค่อยไต่ตามไปสู่
มิมีใครล่วงรู้เป็นคู่ฉันท์
มองตัวอย่างเพื่อนเขียนเพียรทุกวัน
เธอตรงนั้นฉันตรงนี้แต่มี "เรา"

เป็นทั้งเพื่อน รุ่นพี่กวีใหญ่
เป็นเพื่อนใจตลอดมาทุกคราเหงา
เป็นครูสอนตอนผิดสถิตย์เนา
เป็นเพื่อนเก่าเข้าใจในสิ่งทำ

หากแต่งานภาระและหน้าที่
ก็ต้องมีห่างไปให้ระส่ำ
แต่ไม่เคยลืมกลับมาประจำ
ดีหรือช้ำเล่าสู่ให้รู้ฟัง

หากแต่วันผ่านมาพาใจหาย
เมื่อเยี่ยมกรายมาหาพาสิ้นหวัง
เป็นอย่างไรลาร้างห่างคืนรัง
น้อยใจจังทำไมไม่บอกเลย

เปิดกระดาษข้อความอ่านตามหน้า
ประหนึ่งผ้าผืนงามความเก่าเผย
เช็ดน้ำตาลำพังนั่งกอดเกย
เพื่อนภาพเอ๋ย ทำไม ให้ทิ้งกัน

*เขียนไปร้องไห้จริงอ่ะภาพ..ต่ายไม่เหลือใครเพื่อน/

แต่งโดย พิณจันทร์ ค่ะ

++++++++++




~ มีแต่คำ"ขอโทษ"~

ไม่มีคำ อธิบายให้หายโกรธ
มีแต่คำ "ขอโทษ"อย่าโกรธฉัน
รู้ว่าผิด คิดชิ่ง ทิ้งสัมพันธ์
โดยลืมหันมองเพื่อน..เหมือนไม่แคร์

เพราะลึกลึก เจ็บหนัก จึงหักดิบ
ยากจะหยิบปัญหามาให้แก้
เลยเลือกทาง ห่างไป..ใจอ่อนแอ
ด้วยเพียงแค่ อารมณ์ตอนที่ร้อนใจ

และวันนี้..ที่กลับยอมรับผิด
เรื่องเคยคิด คลาดเคลื่อนบิดเบือนได้
เมื่อเข้าถึงความจริงสิ่งเป็นไป
จึงกลับมา เริ่มต้นใหม่ สานไมตรี

หวังเอาไว้ ใจหวังอย่างตั้งมั่น
ว่าสัมพันธ์ มากล้นบนวิถี
จะคงอยู่อย่างเดิมจากเริ่มมี
ไม่หน่ายหนี จากใจให้ช้ำตรม

ภ.ภาพวาด
อา.๑๖.๖.๒๕๕๖

เพราะคนไทย..ทำคนไทย




~ เพราะคนไทย..ทำคนไทย ~


ประเทศไทย ถูกกระทำ ถูกย่ำเหยียบ
ถูกเอาเปรียบ ผลประโยชน์ อย่างโหดเหี้ยม
ถูกทำลาย วัฒนธรรม ทุกธรรมเนียม
ถูกเล่ห์เหลี่ยม ความกระหาย ทำร้ายเอา

ก็คนไทย เราเอง ข่มเหงชาติ
เข่นพิฆาตศาสนาอย่างน่าเศร้า
หลงลาภยศ เงินตรา พามัวเมา
แบ่งรากเหง้า แบ่งสี ตีกันพัง

เพราะคนไทย ยกย่อง แต่ของนอก
สิ่งที่บอก ความเป็นไทย ได้ล้าหลัง
บัตรคอนเสิร์ต บอยแบนด์ แฟนมากจัง
แต่โขนวัง ลำตัด,ฉ่อย คอยวันลืม

หากผู้ใด อนุรักษ์ มักโดนว่า
ถูกตราหน้า เชยยิ่ง สิ่งที่ปลื้ม
ต้องต่างชาติ ที่เอา เขามายืม
จึงด่ำดื่ม ถึงฟังไป ไม่รู้ความ

และก็เพราะ คนไทย ใช่ไหมเล่า
ที่โกงเอา สมบัติไทย ไปล้นหลาม
ไม่เคยลดไม่เคยละตะกละตะกลาม
ประสาทราม ประสาไทย ทำไทยลง!!
.........

ภ.ภาพวาด
อ.๑๑.๖.๒๕๕๖

ฝันดี 1






ให้ฝันดี นะเพื่อนรัก นอนพักผ่อน
ให้กอดหมอน แทนกอดฉัน ไปยันสาย
ให้ไมตรี เป็นผ้าพรม ไว้ห่มกาย
ให้พระพาย เป็นเพลงกล่อม นอนพร้อมกัน

ภ.ภาพวาด

รอเพื่อจบ




~ รอเพื่อจบ ~


นานเท่าใด ไม่สำคัญกับฉันหรอก
เมื่อเธอบอก ให้รอ..ฉันก็หวัง
ยึดสัญญาหัวใจ..ไม่ระวัง
จึงพลาดพลั้ง เจ็บหนัก เพราะรักรอ

อยากทวงถาม สัญญา ที่ว่าไว้
แต่หัวใจ จุกจน ยากทนต่อ
เลยเดินออก แทนบอกลา น้ำตาคลอ
กลืนทุกคำตัดพ้อ ลงคอไป

โง่ที่ยึดสัญญามาเสมอ
รอเพียงเธอคนนั้น ที่ฝันใฝ่
รอจนเจอ เธอมีอื่น มาคืนใจ
รอเพื่อเจ็บ และจากไกล ได้น้ำตา

ขอบคุณที่ สอนรัก ให้เรียนจบ
เริ่มแรกคบ ให้คิดถึง ให้ห่วงหา
ให้อดทน คอยรอต่อเวลา
และให้ซึ้ง กับคำว่า เจ็บมีจริง
.........

ภ.ภาพวาด
พ.๕.๖.๒๕๕๖

แต่งตามคำขอ 1




แสนสุขสันต์ยามเช้าสองเราล้อ
บินเคลียคลอดื่มด่ำรสน้ำหวาน
ช่อดอกไม้ชูเด่นเห็นตระการ
สุดสำราญข้างคลองเพียงสองเรา

ภ.ภาพวาด


ขอขอบคุณรูปภาพจาก ดอกไม้ ในใจเธอ



++++++++++++++++








ฟ้าสวย ทะเลใส หาดทรายขาว
มากเรื่องราว ความเป็นไป ในวิถี
เสียงครืนครืน คลื่นซัดฝั่ง ดั่งดนตรี
ลมพัดวี ใบไม้ไหว ไปตามแรง

ภ.ภาพวาด

ขอขอบคุณรูปภาพทะเล คุณ Joobjang Thip



+++++++++++++++






อรุณสวัสดิ์ เพื่อนพ้อง ทั้งน้องพี่
ฝากดอกไม้ แทนไมตรี มีเสมอ
ฝากรอยยิ้ม แทนใจ ฉันให้เธอ
แม้นได้เจอ ส่งกลับนิด ถ้าคิดตรง(กัน)

ภ.ภาพวาด

ขอขอบคุณรูปภาพจาก Joobjang Thip



++++++++++++







หยาดน้ำค้าง พร่างพรม อารมณ์ไหว
ศิลปะ พฤกษ์ไพร ได้รังสรรค์
ดั่งมณี เนื้อแก้ว ที่แพรวพรรณ
งามประชัน อวดโฉม ชโลมใจ

สายลมแผ่ว ผ่านพริ้ว จากทิวเขา
เพียงบางเบา ยอดช่อ ก็เอนไหว
หยาดน้ำค้าง หยดลง กระทบใบ
สาดกระเซ็น ละอองใส ไปสู่ดิน

ภ.ภาพวาด

ขอขอบคุณรูปภาพจาก Joobjang Thip



+++++++++++






เจ้าผีเสื้อ แสนสวย งามด้วยสี
ในพงพีลึกไป คล้ายเมืองฝัน
เจ้าบินล้อ ช่อผกา นานาพันธุ์
ด่ำดื่มรสหวานนั้น อันเย้ายวน

เป็นวิถีของธรรมชาติสร้าง
คงสุขทุกข์ตามทางอย่างสมส่วน
คือวัฏฏะชีวีที่สมควร
ว่าต่างล้วนต้องหากินด้วยดิ้นรน

ภ.ภาพวาด
ขอขอบคุณรูปภาพจาก ดอกไม้ ในใจเธอ 

รอเปิดประตูใจ




~ รอเปิดประตูใจ ~


ปิดประตูหัวใจใส่สลัก
หมายรอรักคู่แท้แต่เพียงหนึ่ง
มีความหวังตั้งมั่นไม่พรั่นพรึง
คนเดียวซึ่งจะผ่านบานประตู

สลักรักสนิมกรังทั้งยังปิด
เจ้าของใจยึดติดคิดรอคู่
วันเป็นเดือนเคลื่นปีที่แลดู
มิมีใครผ่านสู่ประตูเลย

จนวันที่เธอผ่านมาในชีวิต
เสมือนพรหมลิขิตให้เปิดเผย
กับรอยยิ้มอ่อนละมุนเหมือนคุ้นเคย
ยากเกินใจเฉยเมยผ่านเลยไป

เปิดประตูหัวใจให้ความรัก
ด้วยเสียงทักเว้าวอนจึงอ่อนไหว
ค่อยค่อยแง้มบานประตูสู่หัวใจ
วันนี้รอคนที่ใช่ให้เข้ามา

นานเท่าไรไม่รู้ประตูปิด
ไม่เคยคิดเปิดให้ใครเข้าหา
เธอนั้นเป็นคนแรกที่แปลกตา
หัวใจพร้อมเปิดอ้าให้มาเคียง

พบแล้วหลักรักแรก คนแรกรัก
ถอดสลักรักให้ไม่บ่ายเบี่ยง
แค่พบเธอรู้ใช่ใจเอนเอียง
ด้วยมีเสียง กระซิบแผ่วเจอแล้วใจ
.........

ภ.ภาพวาด
ส.๑.๖.๒๕๕๖