ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันอาทิตย์ที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

ปรารถนาดี ไม่มีรัก




~ ปรารถนาดี ไม่มีรัก ~

ฉันใช่ไหม ในใจ(เธอ) ใช่หรือเปล่า?
ระหว่างเรา คือรักแท้ ใชแนไหม?
ตอบสักคำ ย้ำมา ถ้ามีใจ!
ก่อนเวลาจากไกลใกล้ล่วงเลย!

สุดท้ายแล้ว อยากฟัง ครั้งสุดท้าย
ก่อนจะสาย สิ้นชีพ โปรดรีบเผย
ลมหายใจ โรยรา ล้านักเอย
หรือไม่เคย รักกัน ตอบฉันที!!!

ตลอดมานั้นคงแค่สงสาร
กับสังขารที่เห็นเป็นวิถี
คำว่ารักจริงแท้ แค่ไมตรี
เพียงปรานีเท่านั้น ฉันได้มา

จริงจริงนั้นฉันรู้อยู่ตลอด
แต่กลับกอดรักนั้นด้วยฝันว่า
สักวันหนึ่งลิขิตขีดชะตา
ในอุราเธอเบี่ยงอาจเอียงเอน

ขอบคุณมากจากใจ ให้ฉันรัก
ขอบคุณนักการแสดงที่แกล้งเล่น
ขอบคุณความปรารถนาดีที่มุ่งเน้น
ขอบคุณนะความชัดเจน เช่นไมตรี

ภ.ภาพวาด
ศ.๒๗.๙.๒๕๕๖

ไม่ยอม





~ ไม่ยอม ~


อย่าข้ามเส้นเช่นซี้ตีสนิท
หยุดความคิดก้าวก่ายให้โมโห
หากพูดมากชักนำหมายทำโชว์
แล้วหลุดโผจะหาว่าไมเตือน

เลิกยุ่งย่ามตามกัดดังหมัดหมา
สร้างปัญหามาให้ไร้ใครเหมือน
เป็นแค่คนผ่านตาที่มาเยือน
กลับสาดโคลนแปดเปื้อนเลอะเรือนกาย

ฉันไม่ใช่ใจดีอย่างที่เห็น
ไม่ยอมเป็นผู้ช้ำรับคำพ่าย
เมื่อถูกใครรุกล้ำคิดทำลาย
จะเอาคืนให้ร้ายไม่ต่างกัน

ภ.ภาพวาด
ส.๒๘.๙.๒๕๕๖

กลอนในภาพ 2


















ถามคนบนฟ้า




~ ถามคนบนฟ้า ~


สื่อสาร อักษร ไม่อ่อนหวาน
นำความ ร้าวราน มาขานไข
ฝากถึง หนึ่งคน บนฟ้าไกล
บอกกล่าว หัวใจ คนใต้ฟ้า

ยามนี้ น้องช้ำ ถลำลึก
รู้สึก หดหู่ เกินสู้ฝ่า
เบื้องหลัง ยิ้มแย้ม แต้มน้ำตา
สุดหา ทางไป ให้ชีวิต

ดิ้นรน ทนดิ้น ไม่สิ้นสุด
อยากหยุด สักที ถ้ามีสิทธิ์
เหนื่อยกาย พอไหว ที่ใจคิด
เหนื่อยใจ ดังกริช ปาดปลิดชนม์

พี่เอ่ย พี่จ๋า ถ้าเป็นพี่
ยามนี้ พี่จะ กระเสือกกระสน
แก้ข้อ ปัญหา พาหลุดพ้น
ด้วยหน ทางใด ได้พี่ชาย

ภาพวาด
จ.๓๐.๙.๒๕๕๖


ตามแต่จะเป็น


ฝังรักพร้อมกาย




~ ฝังรักพร้อมกาย ~

เงาม่านไหวไล่ริ้วพริ้วสะบัด
สายลมพัดแผ่วผ่านดูหวานไหว
แสงเรืองรองของจันทร์อันอำไพ
สาดรอดไล้แสงผ่านผ้าม่านมา

กลิ่นราตรีส่งกลิ่น ถวิลถึง
เธอผู้หนึ่งผู้นั้นที่ฝันหา
รอยยิ้มพรายในจิตยังติดตา
พร้อมหยดใสใหลบ่าพาอ่อนเพลีย

รักที่ก่อต่อเติมเริ่มเป็นร่าง
ไม่ทันสร้างสมบูรณ์ต้องสูญเสีย
จำยอมเก็บเจ็บจับกลับมาเลีย
เพราะชะตาไล่เบี้ยเขี่ยเธอจม

โรคภัยร้ายรายรุมขุดหลุมดัก
ฝังความรักพร้อมกายใช้ดินถม
แม้ดื้อดึงถึงสุด พบจุดตรม
กอดเธอกลมวันลาคราปีกลาย

เงาม่านไหวใจหวิวตามริ้วม่าน
เจ็บสะท้านลึกลงคงไม่หาย
และยินดีจะเก็บเจ็บจนตาย
ด้วยเธอคือความหมายที่ใจมี

ภ.ภาพวาด
พฤ.๓.๙.๒๕๕๖

สุขสันต์วันเกิด


ความเคยชิน




~ ความเคยชิน ~


มีรอยยิ้มเหมือนใจไร้รู้สึก
ถูกผนึกแน่นหนาฝ่าไม่ไหว
จากคนสู้สุดตัวมีหัวใจ
วันนี้กลับเปลี่ยนไปไม่เหมือนเคย

ดุจร่างกายไร้สิ้นวิญญาณอยู่
ความรับรู้สื่อสานคือการเฉย
คำพูดคุยคล้ายหุ่นยนต์คนเปรียบเปรย
สิ่งที่เผยถูกสั่งตามความเคยชิน

ภ.ภาพวาด

ปมอยู่ตรงไหน




ปมอยู่ตรงไหน


อยากแก้ปมในใจให้มันหลุด
แต่ยังขุดไม่พบหลบตรงไหน
ความสับสนว้าวุ่นข้องขุ่นใจ
เหมือนมีไฟผลาญเผาเราทั้งเป็น

ทำอย่างไรใจนี้ที่จะหาย
ไม่รู้ปลายไม่รู้ต้น..ค้นไม่เห็น
เหนื่อยยิ่งนักชักล้าหาประเด็น
หมดแรงเข็นกายเคลื่อนใจเหมือนตาย

ภาพวาด
อ.๖.๘.๒๕๕๖

แอบรักเพื่อน




~ ❤ แอบรักเพื่อน ❤ ~ 

รักนะคะ .. รักนะ อยากจะบอก
ไม่ได้หลอก .. ไม่ได้ หวังให้ชอบ
ขอสิทธิ์เพื่อน .. ขอสิทธิ์ แค่ติดTOP
อย่าให้drop .. อย่าให้ ใจเจ็บเลย

กดเบอร์โทร .. กดเบอร์ เธอทุกเช้า
ยามสายเข้า .. ยามสาย อย่าได้เฉย
คุยกันบ้าง .. คุยกัน วันคุ้นเคย
แม้ไม่เอ่ย .. แม้ไม่ ให้ใจกัน

ทนแอบรัก .. ทนแอบ อยู่แบบนี้
รู้ตัวดี .. รู้ตัว ยังมัวฝัน
แค่ได้คิด .. แค่ได้ ไมตรีนั้น
คือสุขฉัน .. คือสุข ของทุกคืน

เธออาจเมิน .. เธออาจ หวาดกลัวบ้าง
กับทุกอย่าง .. กับทุก สุขฉันยื่น
แอบเจ็บใจ .. แอบเจ็บ เก็บมากลืน
และทนฝืน .. และทน เพื่อคนดี

ภ.ภาพวาด
จ.๕.๘.๒๕๕๖

ชีวิตสีเทา




~ ❤ ชีวิตสีเทา ❤ ~


บนทางเท้าก้าวไปหลากหลายแบบ
และทุกแทบเท้าย่ำนำไปหน้า
ทางที่เท้าเหยียบเดินเผชิญมา
มีพื้นหญ้า กรวด หิน ทั้ง ดิน ทราย

ดุจชีวิตคนเราเอามาเปรียบ
มีทั้งเงียบ เหงา สุข ทุกข์หลากหลาย
ด่านเหตุการณ์ ผ่านมาให้ท้าทาย
ความยากง่ายต่างมีวิถีทาง

คือชีวิตคิดดูจึงรู้ได้
ไม่มีใครราบรื่นชื่นทุกอย่าง
ต้องคละเคล้าเทาทนจนวายวาง
เป็นเฉดสีชีวิตต่างอย่างลงตัว

ภ.ภาพวาด
จ.๕.๘.๒๕๕๖

กลบทเบญจวรรณห้าสี ->ระเริงกรรม




กลบทเบญจวรรณห้าสี
->ระเริงกรรม


เหลิงหลงใหล หลายหลาก ความอยากเยอะ
จ้องจะเจอะ จับจอง กับของเขา
มีมากมาย ไม่มอง กับของเรา
มุ่งมัวเมา มักมาก ความอยากมี

พอเพียงพูด พร่ำพล่าม สิ้นความหมาย
ร่างลวดลาย หรูหรา สร้างราศี
จิตใจจริง จมจุ กับธุลี
โชว์ชั่วชี้ ชัดเช่น เป็นคนโกง

กัดกันกิน กรรมก่อ หัวต่อหาง
ทำทุกทาง ท้าทาย ผีตายโหง
คุกคามฆ่า ใครใคร ให้ลงโลง
ยูงใยโยง ย้อนยื่น คืนผู้ทำ

ชดเชยชั่ว ใช้ช้ำ อย่าร่ำร้อง
ต้อง..ตกต้อง ตามตน ผลระห่ำ
ที่ทำทุกข์ ทั่วทิศ ผิดบาปนำ
จักเจ็บจำ จนจุก ทุกข์ตามทัน

ภ.ภาพวาด
ส.๓.๘.๒๕๕๖

ฉันเหนื่อยมาก




~ ฉันเหนื่อยมาก ~


การเหินห่างบางทีใช่หนีหน้า
กรุณาฟังนิดฉันผิดไหม
งานประจำทำพลาดขาดฃ่วงไป
จึงแก้ไขข้อขัดข้องที่ต้องเคลียร์

ฉันเหนื่อยมากอยากพักกายสักนิด
ใจก็คิดไม่หยุดสุดละเหี่ย
กดเบอร์โชว์โทรไปหวังหายเพลีย
แต่กลับเสียกำลังใจไปกว่าเดิม

เสียงตัดพ้อต่อว่าพาใจทรุด
ที่ประดุจดังหวังกำลังเสริม
กลับเปลี่ยนไปไม่เป็นเหมือนเช่นเดิม
และได้เพิ่มเหนื่อยขึ้นจนมึนเมา

ไร้คำถามความห่วงใยในคนรัก
เหมือนเสียหลักร่างล้าอุราเศร้า
เหมือนอยู่เดียวเดี่ยวโดดโทษกรรมเรา
ที่ทำเขาไว้ใจไม่ได้เลย

อยากจะกล่าวอธิบายหลายหลายสิ่ง
แต่ต้องนิ่งเงียบไว้ไร้คำเผย
มันหมดแรงชี้นำคำอย่างเคย
ได้แต่เฉยยอมรับและปรับใจ

ภ.ภาพวาด
ศ.๒.๘.๒๕๕๖

ทนต่อไม่ได้




~ ทนต่อไม่ได้ ~


น้ำตาหยด อดทน จนสุดฝืน
ความขมขื่น หนักขึ้น ชักมึนตื้อ
เสียงหัวเราะ เยาะหยัน นั้นกระพือ
ทุกอย่างคือ ฝันไป ใช่ไหมเรา

บอกซ้ำซ้ำ ทำดื้อ ว่าคือฝัน
ด้วยหวาดหวั่น ความจริง เป็นสิ่งเศร้า
หลอกตัวตน ทนหลง ในดงเงา
ถูกมองงั่ง โง่เง่า เราก็ยอม

แต่วันนี้ ที่สุด ควรหยุดยั้ง
พังเป็นพัง ใจรัก ยากถนอม
ยื้อมานาน ผ่านปี ที่ตรมตรอม
วันนี้ถึง ไม่พร้อม ก็ยอมลา

ทนไม่ได้ ใจนี้ ที่ต้องเจ็บ
หมดที่เก็บ ช้ำต่อ พอแล้วหนา
เธออยากมี รักอื่น ชื่นชีวา
ขอให้สมปรารถนา..ลาแล้วใจ

ภ.ภาพวาด
พฤ.๑.๘.๒๕๕๖

ใจกายให้เป็นหนึ่ง




~ ใจกายให้เป็นหนึ่ง ~


จุดที่ยืนฝืนทนอยากพ้นผ่าน
ทรมานนักกายไร้แรงสู้
ก้าวชีวิตติดขัดมากศัตรู
ที่เหลืออยู่คือใจบอกไม่ยอม

แต่ละด่านผ่านยากลำบากนัก
ใจคือหลักมุ่งหมายจนกายผอม
มรสุมรุมเร้าเข้ารายล้อม
คำว่าพร้อมจากใจคล้ายกดดัน

เหนื่อยทั้งกายใจรู้..ยังสู้ฝืน
สองขายืนหยุดนิ่ง..มันยิ่งสั่น
แรงใจมากอยากท้าเข้าฝ่าฟัน
แต่กายนั้นทรุดฮวบพับรวบลง

ประดุจใจทำร้ายกายทางอ้อม
กายไม่พร้อม..ใจหมายดันกายส่ง
ความดื้อดึงจึงเป็นภัยให้โดยตรง
ฉะนั้นจงดูแลกายด้วยใจเรา

กายกับใจให้เป็นหนึ่งจึงจะเหมาะ
คล้ายดังเกาะกันภัยอีกหลายเท่า
ไม่ว่ากายหรือใจล้าพาซบเซา
ต่างควรเอาแรงเติมต่อ..ให้ต่อแรง

ภ.ภาพวาด
พฤ.๑.๘.๒๕๕๖

รัก .. แค่คุณ




~ รัก .. แค่คุณ ~

จุดเริ่มต้นเจอกันนั้นตรงไหน
ความทรงจำเกิดในใจเมื่อไหร่หนอ
คิดย้อนรอยถอยหลังดังจิ๊กซอว์
ที่เริ่มต่อติดเข้าเป็นเงาใจ

ความรู้สึกซึ่งเกิดค่อยเปิดรับ
มันเปลี่ยนปรับสัมพันธ์ด้วยหวั่นไหว
คราคิดถึงระหว่างยามห่างไกล
ยิ่งทำให้รู้ว่ารัก รักแต่คุณ

เวลาผ่านนานปีสองชีวิต
เป็นคู่คิดเคียงใจร่วมไออุ่น
รักผูกฝันพันผูกใจได้สมดุล
คือต้นทุนตัวต่อจิ๊กซอว์เติม

จะมีคุณเป็นหัวใจใช้ชีวิต
จะรักคุณทั้งดวงจิตดั่งแรกเริ่ม
จะคิดถึงคุณจนตายในแบบเดิม
จะจำคุณเพื่อเสริมสร้างพลัง

ขอสัญญาด้วยรักอย่างหนักแน่น
หัวใจแทนเครื่องหมายก่อนกายฝัง
คุณคือรักแรกมีที่จีรัง
และคือครั้งสุดท้ายรัก.."ฉันรักคุณ"

ภ.ภาพวาด
อา.๒๘.๗.๒๕๕๖


ไฟรักเผาใจ




~ ไฟรักเผาใจ ~

ใจก็อยากล้างฤทธิ์พิษแผลรัก
ความทุกข์หนักทรมานกว่าทานไหว
เจ็บที่จบจากลายังอาลัย
สะอื้นช้ำร่ำไห้ร่างกายโยง

สัมพันธ์หลุดสุดรั้ง .. ยังฝันเพ้อ
ทั้งที่เธอเชือดใจให้ตายโหง
สิ้นสวาทขาดสิทธิ์ .. ปิดฝาโลง
เข้าอุโมงค์เมรุเผาเตาพิธี

เหลือเพียงเถ้าถ่านไหม้ฉันได้รับ
แสนเจ็บจับใจช้ำไม่ซ้ำที่
ร้อนรนใจไฟรักเผาเข้าราวี
ไม่ปรานีกันเลยเคยผูกพัน

ล้างอย่างไรใจรักร้อนนักหนา
คล้ายน้ำตาเพิ่มเชื้อไฟไหม้ใจฉัน
ดับอย่างไรไฟฟอนหยุดร้อนพลัน
ก่อนไฟนั้นจะตามลามเผากาย

ภ.ภาพวาด
อา.๒๘.๗.๒๕๕๖

วันเสาร์ที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

เรือนเคียงไทร




~ เรือนเคียงไทร ~

แอบหวังรักตอบรับ คืนกลับรัก
ลงเสาหลักเรือนใจไว้เสนอ
คือเสาเอกมงคลเพิ่งค้นเจอ
ด้วยพร่ำเพ้อแต่แรกแขกของใจ

หากรักมอบตอบรับ คืนกลับรัก
จากเสาหลักเสริมสร้างอย่างยิ่งใหญ่
เป็นเรือนหอแห่งเราเคียงเงาไทร
หวังบุญกรรมทำไว้ได้ร่วมเรือน

ถึงรักแบบแอบหวัง ก็ยังรัก
หวั่นเสาหลักใจพลาดต้องคลาดเคลื่อน
เปลี่ยนที่ปักหลักแปรรักแชเชือน
ไทรขาดเพื่อน.. ฉันขาดคู่หลักผุพัง

ภ.ภาพวาด
ส.๒๗.๗.๒๕๕๖

กรรมสิทธิ์สุดท้าย




~ กรรมสิทธิ์สุดท้าย ~


กรรมชีวิตติดตัวตั้งแต่เกิด
ชาติกำเนิดมิรู้อยู่ที่ไหน
ถูกทารุณกรรมทำร้ายใจ
ตั้งแต่จำความได้บ้านท้ายซอย

เขาเอาหนูมาเลี้ยงอยู่เยี่ยงทาส
ใช้ปัดกวาดเช็ดถู..หนูไม่ถอย
ให้ล้างจานทำกับข้าวแล้วเฝ้าคอย
กินเศษเหลือเนื้อน้อยค่อยประทัง

เขาส่งลูกเขาเรียนให้เขียนอ่าน
หนูอยู่บ้านลักจำทุกคำฝัง
เคยแอบหยิบหนังสือดูอยู่หลายครั้ง
มานะตั้งพากเพียร..อ่านเขียนเป็น

วัยเจริญเติบใหญ่ใช้ชีวิต
กรรมลิขิตไม่หยุดสุดทุกข์เข็น
เหมือนมาเพิ่มขวากหนามความลำเค็ญ
เกิดประเด็นหนี้พนันดอกบานปลาย

เขาขายหนูเข้าซ่องของบ่อนนั้น
เพื่อผ่อนผันหนี้สินสิ้นสลาย
หนูขัดขืน..ถูกขังสิทธิ์ห้องปิดตาย
ชีวิตคล้ายโลกนรกที่ปกคลุม

หนูยอมตายตรงนี้ซะดีกว่า
ไม่อยากมีมลทินตราคราลงหลุม
ทั้งชีวิตเรื่องร้ายพร้อมเข้าล้อมรุม
ขอเลือกกุมความบริสุทธิ์ตราบหยุดลม

ภ.ภาพวาด
พฤ.๒๕.๗.๒๕๕๖

กลอนในรูป




เจ้าผีเสื้อ แสนสวย งามด้วยสี
ในพงพีลึกไป คล้ายเมืองฝัน
เจ้าบินล้อ ช่อผกา นานาพันธุ์
ด่ำดื่มรสหวานนั้น อันเย้ายวน

เป็นวิถีของธรรมชาติสร้าง
คงสุขทุกข์ตามทางอย่างสมส่วน
คือวัฏฏะชีวีที่สมควร
ว่าต่างล้วนต้องหากินด้วยดิ้นรน

ภ.ภาพวาด
ขอขอบคุณรูปภาพจาก ดอกไม้ ในใจเธอ 

แรกรัก .. แรกพบ




~ แรกรัก .. แรกพบ ~


แรกพบรัก เริงร่าซ่ากว่าเพื่อน
แรกพบรัก คลั่กเปื้อนซนเหมือนเด็ก
แรกพบรัก เล่นไม่กลัวถึงตัวเล็ก
แรกพบรัก ใจดั่งเหล็กทำเก๊กชาย

แรกรักพบ สบตาอุราสั่น
แรกรักพบ เพียงวันใจฉันหาย
แรกรักพบ เพียงผ่านการทักทาย
แรกรักพบ หนึ่งชายคล้ายคุ้นเคย

พบรักแรก แล้วใจคงใช่แน่
พบรักแรก แปลกแท้แม้เพิ่งเผย
พบรักแรก เริ่มส่ง อยากลงเอย
พบรักแรก รักเลยเอ่ยรักไป

รักแรกพบ คบกันฉันเลิกซ่า
รักแรกพบ คบหาพาอ่อนไหว
รักแรกพบ คบนานกับหวานใจ
รักแรกพบ พบคนใช่ .. ใช่!คือเธอ

ภ.ภาพวาด
พฤ.๒๕.๒๕๕๖

ระดับใจ




~ ระดับใจ ~

ความหมายคงลดน้อยถอยระดับ
ไม่อาจปรับคืนที่ดีดังก่อน
เพราะมีเขาแทนเราเข้าทับซ้อน
ที่หัวใจจึงสั่นคลอนผ่อนลงมา

เคยเป็นหนึ่ง .. แต่วันนี้เป็นที่สิบ
ถูกเขาริบรักไปจนไร้ค่า
หมดสิ้นคำอุทธรณ์แรงอ่อนล้า
รินน้ำตาตกในใจถูกลืม

ยิ้มขื่นขื่นแสดงแสร้งปิดเศร้า
ทำว่าเรายินดีแทนแสนเป็นปลื้ม
เขาคนใหม่ได้ใจเคียง .. ฉันเพียงยืม
เธอด่ำดื่ม .. ฉันชอกช้ำต้องทำใจ

มันคงเป็นกรรมเก่าที่เราสร้าง
เคยเปลี่ยนทางจากลา .. มาย้อนให้
เจ็บครั้งนี้จึงเยือนเฉือนฤทัย
ช้ำเพียงไรต้องยิ้มอย่างยินดี

ภ.ภาพวาด
พ.๒๔.๗.๒๕๕๖

มันคือความผูกพัน




~ มันคือความผูกพัน ~

จับกุหลาบทาบทรวงห้วงคิดถึง
ใจรำพึงเพียงเขาที่เฝ้าฝัน
ยิ้มกับลมอมสุขทุกคืนวัน
ด้วยผูกพันกันมาแต่ช้านาน

รักเมื่อไหร่ไม่รู้ .. รู้แต่รัก
เขาคือหลักยึดแน่นเป็นแก่นสาร
คอยเติมแรงยามล้าฝ่าเหตุการณ์
ในทุกด่านเรื่องร้ายที่หมายรุม

มันคือความผูกพันอันวิเศษ
และคือเจตนาดี ที่โอบอุ้ม
ผิดเขาชี้ประเด็นเช่นผู้คุม
ล้าเขากุมมือน้อยคอยปลอบใจ

แม้วันนี้ห่างกายกันไกลโข
สัญญาณโทรมือถือยังสื่อได้
คำเย้าหยอกขำขันฮากันไป
นั่น!แหละโซ่สายใยวันไกลกัน

ภ.ภาพวาด
พ.๒๔.๗.๒๕๕๖

สุขสันต์วันเกิด




~ สุขสันต์วันเกิด ~ 

สุข..ความสุขพรั่งพร้อมล้อมชีวิต
สุข..หัวใจสมคิดปรารถนา
สุข..สุขภาพกายไร้โรคา
สุข..เงินตราเพียงพอต่อชีวิต

สันต์..ดวงใจให้ว่างอย่างผู้รู้
สันต์..ความเป็นความอยู่อย่างรู้ทิศ
สันต์..ทุกข์ใจในตัวไม่มัวคิด
สันต์..ความผิดเริ่มต้นบนสิ่งมี

วัน..ทุกวันเอมอิ่มกับยิ้มสุข
วัน..สนุกผจญบนวิถี
วัน..เป็นเดือนเคลื่อนผ่านกี่นานปี 
วัน..ทุกวันเป็นวันดีมีโชคชัย

เกิด..กำเนิดเปิดฟ้ามาเวียนว่าย
เกิด..ความหมายชีวีมีสิ่งใหม่
เกิด..โชคลาภสุขสมภิรมย์ใจ
เกิด..สิ่งได้ความสำเร็จเสร็จสมจินต์

ภ.ภาพวาด
พ.๒๔.๗.๒๕๕๖

ฟังแล้วคิด




~ ฟังแล้วคิด ~


อันวาจาจากปากอยากให้คิด
หากยึดติดผูกใจคำใครเผย
เชื่อทุกสิ่งเห็นพ้องมองละเลย
บทเฉลยผิดคาดอาจเสียใจ

ฟังแล้วลองทบทวนให้ถ้วนถี่
ผลประโยชน์ครั้งนี้นั้นมีไหม
คำยุแยงใส่ร้ายป้ายสีใคร
ต้องมองให้ลึกซึ้งถึงความจริง

แต่ละคนต่างใจหลากหลายแบบ
สิ่งที่แอบซ่อนลึกนึกเกรงกริ่ง
บางคนกล่าวหลอกลวงเพื่อช่วงชิง
หวังในสิ่งต้องการหน้าด้านเอา

ดัดแปลงเนื้อเรื่องต้นเพื่อตนเด่น
ทำเหมือนเล่นเกมส์ใจใส่ไฟเผา
ชั่วยกหนี ดีกอบไว้ ว่าใช่เรา
ทับถมเขาลงหลุมอุ้มตนชู

ใช้วาจาเป็นอาวุธประดุจดาบ
ฟันมิคิดมิตรภาพราบลงสู่
สายสัมพันเปลี่ยนประเด็นเป็นศัตรู
เราผู้รู้ควรช่างใจในการฟัง

ภ.ภาพวาด
๒๐.๗.๒๕๕๖

ความซับซ้อนของจิตใจ




~ ความซับซ้อนของจิตใจ ~


จิตใจคนซับซ้อนและอ่อนไหว
ความรู้สึกภายในมากมายเหลือ
เปลี่ยนอารมณ์เปลี่ยนใจให้คลุมเครือ
ไม่น่าเชื่อ .. แต่จริงสิ่งที่เป็น

ใจมนุษย์ยากนักจักหยั่งถึง
น่าพรั่งพรึง .. เมื่อตรองเกินมองเห็น
ความลึกลับหลังเปลือกแสนเยือกเย็น
แตกประเด็นค้นใจไม่จบความ

ด้านดีร้ายใจคนปะปนอยู่
ไม่อาจรู้ด้วยตา .. น่าเกรงขาม
สื่อแสดงนอก,ใน .. ใครดี,ทราม
คือคำถามเลื่อนลอยคอยเวลา

เหมือนปล่อยหินลงเหวตกเร็วนัก
แต่ไม่ยักรู้ความสูงที่มุ่งหา
เสียงกระทบกลืนหายไม่มีมา
เปรียบดุจใจเกินคณาหาค่าจริง

ภ.ภาพวาด

จบไม่รู้ตัว




~ จบไม่รู้ตัว ~


เงาความหลังครั้งก่อนยังหลอนหลอก
สุดช้ำชอกรักขมไม่สมหมาย
เอ่ยลากันวันก่อนตอนปีกลาย
น้ำตารินเป็นสายคล้ายคือลาง

ตั้งแต่จากวันนั้นจนวันนี้
เหมือนไม่มีสัมพันธ์เคยสรรค์สร้าง
สัญญาณโทรศัพท์กลับจืดจาง
สัญญาณรักลอยคว้างเจอทางตัน

คงมีใครเป็นแฟนมาแทนที่
จึงลืมคนทางนี้ที่เฝ้าฝัน
ตัดสายใยขาดรอนกร่อนสัมพันธ์
โดยที่ฉันไม่รู้ผิดสักนิดเดียว

นี่น่ะหรือคืรักชักหวั่นหวาด
ตัดกันขาดง่ายแท้ไม่แลเหลียว
สิ่งดีดีที่ต่อทอเป็นเกลียว
ออกแรงเหนี่ยวนิดหน่อยพลอยขาดลง

ภ.ภาพวาด
อ.๑๖.๗.๒๕๕๖