ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันเสาร์ที่ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2557

บอกลา




บอกลา (กลอนต่อ)
-----------------------

จะให้รอ รอไป อย่างไรเล่า
ระหว่างเรา เรารู้ อยู่ว่าจบ
รักห่างเกิน เกินใกล้ ไร้ทางพบ
เมื่อติดลบ ลบร้าว เราควรลา
>( ภ.ภาพวาด )<

เมื่อคิดห่าง ห่างหาย เพียงหมายกลบ
สัมพันธ์ลบ ลบไป ไม่ห่วงหา
เมื่อคิดห่าง ห่างไป ไม่นำพา
ฉันหรือกล้า กล้ายื้อ หรืออย่างไร
>( กะลาตาเดียว )<

หมดแรงรอ รอหวัง ทั้งที่รู้
หมดแรงอยู่ อยู่รอ รอไม่ไหว
หมดแรงรั้ง รั้งรัก เจ็บนักใจ
หมดแรงไป ไปด้วย โรคป่วยมี
>( ภ.ภาพวาด )<

เพียงน้ำคำ คำเฉลย เผยค่ารัก
เขาผินผลัก ผลักไส ใคร่หลีกหนี
เพียงหนึ่งถ้อย ถ้อยคำ ช้ำสิ้นดี
รักคงมี มีไม่พอ พอให้จำ
>( กะลาตาเดียว )<

ไม่อยากเหนี่ยว เหนี่ยวรั้ง แม้ยังรัก
จึงเลือกหัก หักใจ ร้องไห้ร่ำ
ทนไม่ไหว ไหวหวั่น ฉันเก็บงำ
ขอกล่าวคำ คำลา ดีกว่าเธอ
>( ภ.ภาพวาด )<

หนึ่งคำน้อย น้อยนิด คนคิดห่าง
มาโรยร้าง ร้างลา พาเสนอ
น้อยคำนั่น นั่นหรือรัก ผลักให้เจอ
ใช่เพียงเผลอ เผลอรัก แล้วหักลง
>( กะลาตาเดียว )<

ปล่อยเขาคิด คิดลบ เพื่อจบรัก
ว่าฉันหัก หักใจ เพราะไปหลง
ดีกว่ารู้ รู้ช้ำ ต้องจำปลง
พร้อมกับส่ง ส่งฉัน วันขึ้นเมรุ
>( ภ.ภาพวาด )<

จำต้องปล่อย ปล่อยวาง เกินย่างก้าว
แสนปวดร้าว ร้าวหมอง เป็นของเล่น
เขาเย้ยถาก ถากเถือ ของเหลือเดน
ไม่ขอเค้น เค้นใจ ใครอีกเลย
>( กะลาตาเดียว )<

พ.๑๓.๑๑.๒๕๕๗
ขอขอบคุณรูปภาพจาก Google.

ส.๖.๑๒.๒๕๕๗




ส.๖.๑๒.๒๕๕๗
--------------------
ไกลเหลือเกิน การเดินทาง สร้างชีวิต
ทุ่มอุทิศ ทั้งกาย-ใจ เพื่อไปถึง
วาดความหวัง ตั้งจุดหมาย ไม่คำนึง
สุดท้ายจึง จับเพียงลม มาชมเชย

ว.วาดภาพ


รูปภาพ : ไม่ทราบที่มา

วันอาทิตย์ที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

ผนึกผลึกรัก



ผนึกผลึกรัก
--------------


ผลึกรัก ร้าวแล้ว เป็นแนวดิ่ง
ร่องรอยวิ่ง หยั่งลง ไปตรงขั้ว
เจาะระหว่าง กลางใจ ไม่รู้ตัว
นึกหวั่นกลัว รอยร้าว ราวเป็นลาง

ต้นตอเหตุ แห่งนี้ อยู่ที่ไหน
ทำฉันใด ดีนะ อยากสะสาง
ผสานกาว ร้าวลึก ผนึกทาง
เชื่อมระหว่าง รอยร้าว เราสองคน

ไม่ว่าเหตุ เธอสื่อ หรือคือฉัน
ไม่สำคัญ คำเฉลย ไม่เคยสน
ไม่ต้องการ ร้างลา พาทุกข์ท้น
ขอเพียงผล ผสาน สมานดี

ผลึกรัก เราแล้ว ไร้แนวร้าว
หลากเรื่องราว รวบรวม ร่วมสุขี
รักตกผลึก ผนึกแผ่น แท่นชีวี
เป็นหนึ่งเดียว หนึ่งนี้ เรามีกัน

ภ.ภาพวาด
จ.๑๗.๑๑.๒๕๕๗

ขอขอบคุณรูปภาพจาก Google.

วันศุกร์ที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

นี่หรือรัก!




นี่หรือรัก! -- ( กลอนต่อ )
------------------------------


ไม่ต้องบอกรักกันในวันเศร้า
มันเจ็บเหงาเสียนักโอ้รักเอ่ย
ความรู้สึกลึกละมุนคนคุ้นเคย
มิต้องเอ่ยบอกเล่าก็เข้าใจ
>< กะลาตาเดียว..

พลั้งบอกรัก หาหลักยึด ฮึดอีกเฮือก
เพียงกระเสือกกระสน ดิ้นรนไขว่
พอเจอเธอ จึงรีบคว้า เธอมาไว้
พร้อมผูกโยง เยื่อใย ต่อใจเธอ
><ภ.ภาพวาด..

เพียงคำรักทักเผยเธอเอ่ยบอก
ดั่งเข็มตอกลึงลงตรงใจเผลอ
ค่าเพียงหลักปักทาบเหมือนภาพเบลอ
แล้วปล่อยเก้อบนนิยามความระทม
>< กะลาตาเดียว.

ต้องขอโทษ ได้โปรดให้อภัยเถิด
เหตุที่เกิด ฉันก่อไว้ มิหมายข่ม
ดึงเธอมา ร่วมเจ็บช้ำ ทำให้ตรม
แล้วตัดปม เพียงตัวหลุด สุดละอาย
><ภ.ภาพวาด..

คนรักกันผันเวียนเปลี่นรักใหม่
พอเข้าใจอาจวันหนึ่งพึงจางหาย
คนไม่รักหักห้ามใจไม่เสียดาย
แต่เธอหมายหลอกให้รักแล้วหักลง
>< กะลาตาเดียว.

ไม่มีจิตเจตนา จะมาหลอก
แต่จนตรอก ด้วยช้ำเกิน จึงเดินหลง
ใช้ความรัก เป็นเครื่องมือ ไม่ซื่อตรง
แล้วก็เสือก หัวใจส่ง อย่างจงใจ
><ภ.ภาพวาด..

จ.๑๗.๑๑.๒๕๕๗

ขอบคุณรูปภาพจาก Google.

วันพุธที่ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

เพิ่งเฉลย



~ เพิ่งเฉลย ~
-----------------


เพิ่งรู้ว่าถูกแยก ไว้แตกต่าง
เพิ่งกระจ่างวันนี้ จากที่เห็น
เพิ่งเข้าใจความจริง กับสิ่งเป็น
เมื่อประเด็นเฉลย เพิ่งเผยมา

ความรู้สึกลึกลึก รู้สึกเจ็บ
ต้องกักเก็บนานวัน หลากปัญหา
ไม่คิดท้วง ท่าทีที่เฉยชา
จนกระทั่ง น้ำตาอาบหน้านอง

ความสำคัญ หมดไปเมื่อไหร่เล่า
ระหว่างเราเพียงเผลอ เธอมีสอง
ไม่รักกัน ไยไม่บอก กลับหลอกน้อง
ภาพที่ฟ้อง อธิบายได้ชัดเจน

เจอกับตัว เห็นกับตา ใจชาวาบ
เคียงขนาบเดินคู่ ดูโดดเด่น
ทุกคำถามเฉลยมาเผยเน้น
คำตอบเซ่นรักมั่นพร้อมการลา

ภ.ภาพวาด
อ.๑๔.๑๐.๒๕๕๗

ขอขอบคุณรูปภาพจาก Google.

บันทึก อา.๑๖.๑๑.๒๕๕๗


อา.๑๖.๑๑.๒๕๕๗
------------------
ไม่อยากรู้ ยังสู้ ได้รู้อีก
ยิ่งอยากหลีก อยากหลบ กลับพบเห็น
ยิ่งอยากลืม กลับจำ ทำลำค็ญ
นี่คงเป็น ชะตามนุษย์เรา

ภาพวาด

--------------------------------------------



อา.๑๖.๑๑.๒๕๕๗
------------------
หยุดสมอง,สองตา และสองหู
อย่ารับรู้,รับฟัง ตั้งคำถาม
ทุกเรื่องราวร้าย-ดีที่มีความ
ปล่อยไปตามแต่เป็นอย่างเช่นควร

ภาพวาด
-------------------------------------------



อา.๑๖.๑๑.๒๕๕๗
-------------------
วางหัวใจ ให้ว่าง อย่างสงบ
รู้สยบ ยามจิต คิดเผลอไผล
กำหนดนำ ความคิด และจิตใจ
วางลงไว้ ให้นิ่งนั้นยิ่งดี

ภาพวาด

----------------------------------------



อา.๑๖.๑๑.๒๕๕๗
-------------------

ไม่มีแล้วน้ำตาที่เคยไหล
เหลือแต่เพียงหัวใจที่รู้สึก
เจ็บทุกครั้ง ยังเจ็บ เก็บไว้ลึก
ยิ่งย้ำนึก ยิ่งร้าวเท่าทวี

ภาพวาด
(อภิญญา บุญชู)
-------------------------------------



อา.๑๖.๑๑.๒๕๕๗
-------------------
เสียงทะเลาะเจาะลึกรู้สึกร้าว
หลากเรื่องราวเลวร้ายทำลายหนัก
ความเข้าใจไม่เหลือสิ้นเยื่อรัก
จึงแช่งชักชิงชังกันทั้งเป็น

ภาพวาด
(อภิญญา บุญชู)

รูปภาพ Google. 

วันพฤหัสบดีที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

คนข้างเคียง



คนข้างเคียง
--------------


เสียงบรรเลงเพลงเศร้าแผ่วเบามาก
กลับกระชากความรู้สึกเจ็บลึกสุด
ภาพอดีตบอบช้ำที่ชำรุด
กลับมาผุดขึ้นกลางระหว่างใจ
>( ภ.ภาพวาด )<

สื่อสัมผัสจากจิตยามคิดถึง
ขณะหนึ่งรู้รับพอจับได้
อยากปกปักษ์รักเธอเสมอไป
ด้วยสายใยห่วงหาและอาทร
>( กะลาตาเดียว )<

ไร้กำลังหวังวาดพลันขาดวิ้น
คล้ายเราสิ้นสิ่งที่มีอยู่ก่อน
เหลือเพียงเศษซากตอรอเป็นฟอน
ให้ไฟร้อนจุดเผาเป็นเถ้าธุลี
>( ภ.ภาพวาด )<

ยามเหน็ดเหนื่อยเมื่ยล้าอยากให้รู้
คอยเฝ้าดูนวลน้องอย่าหมองศรี
ระยะทางห่างไกลอย่างไรมี.
จะเคียงข้างคนดีทุกย่างเดิน
>( กะลาตาเดียว )<

เก็บความเจ็บเก็บหมดทนอดกลั้น
รับโทษทัณฑ์ทรมานมานานเนิ่น
คิดซะว่าปลดบ่วงเคยล่วงเกิน
ยินดีจะเผชิญทางเดินทุกข์
>( ภ.ภาพวาด )<

มีเพียงรักทักทายหมายสื่อสาร
แทนดวงมานส่งมอบมาปลอบปลุก
ยามระทมหม่นไหม้คอยไล่รุก
สุขหรือทุกข์เราจะอยู่สู้ด้วยกัน
>( กะลาตาเดียว )<

อ.๒๘.๑๐.๒๕๕๗

ขอขอบคุณรูปภาพจาก Google.

รู้เมื่อสาย




๐ รู้เมื่อสาย ๐
-----------------

ความรู้สึกผิดหวังมันฝังลึก!
มิเคยนึกจะมีวันนี้ได้
เจ็บที่สุดเมื่อคาดพลาดผิดไป
และโอกาสแก้ไขก็ไม่มี

คิดว่าถูกถึงทำประจำจิต
พอพลั้งผิดเพียงหนแทบป่นปี้
ทำร้ายคนหลายคนหม่นฤดี
ด้วยน้ำมือคู่นี้ที่จัดแจง

คำคัดค้านคอยเตือนเหมือนลมผ่าน
ไม่อาจทานเจตนาอันกล้าแกร่ง
ถือความคิดถือตนอย่างคนแรง
ผลแสดงด้านลบจึงพบเจอ

บทสรุปสุดท้ายที่ได้รับ
ตราประทับชั่วช้าในคราเผลอ
ความผิดบาปคราบช้ำน้ำตาเธอ
มันเสนอสนองผิดจองจำ

ไม่ตั้งใจทำร้ายถึงตายหรอก
เพียงอยากบอกความรู้สึก"อย่านึกขำ"
คนถูกหยามเหยียบหยันในวันช้ำ
ต้องกลืนกล้ำกดเก็บเจ็บเยี่ยงใด

ฉันมิคิดผลเผยจะเลยเถิด
เหตุที่เกิดสืบเนื่องเป็นเรื่องใหญ่
หากรู้ก่อนมองเห็นว่าเป็นไง
จะมิแลกความสะใจโดยใครตาย

ภ.ภาพวาด
จ.๑๓.๑๐.๒๕๕๗

*แต่งจากละคร ทรายสีเพลิง

ขอขอบคุณรูปภาพจาก Google.

หัวล้านขี้น้อยใจ



๐ หัวล้านขี้น้อยใจ ๐
( แนว ติ๊งต๊อง )
------------------------

ที่มาหาเพราะพิษความคิดถึง
คนหน้าบึ้งยิ้มนิดคิดเท่าไหร่?
ฉันเดินทางรอนแรมมาแสนไกล
อย่ารังแกหัวใจได้ไหมเธอ
>( ภ.ภาพวาด )<

แกล้งมาทำออดอ้อนตอนคิดถึง
มาซาบซึ้งห่วงใยใคร่เสนอ
เมื่อคิดหักผลักจากไม่อยากเจอ
จะมาเพ้อห่วงใยทำไมกัน
>( กะลาตาเดียว )<

รักดอกนะจะบอกใช่หลอกอ้อน
อย่าทำงอนเต๊ะท่าต่อหน้าฉัน
รู้ว่าเธอน้อยใจในวันนั้น
แต่เรื่องมันนิดเดียวเดี่ยวก็ลืม
>( ภ.ภาพวาด )<

มันมิง่ายเกินไปบอกให้รู้
มิคิดอยู่ด้วยใจไม่ขอปลื้ม
ความรู้สึกลึกผูกเหมือนถูกยืม
เพียงดูดดื่มชื่นชมแล้วถมทิ้ง
>( กะลาตาเดียว )<

โธ่!ถ้าใจไม่รักจักไม่ง้อ
คำตัดพ้อเจ็บจุก ดูถูกยิ่ง
เล่นตัวมากอยากไป..ไปให้จริง
ฉันไม่วิ่งตามแล้ว..ขอแจวจร
>( ภ.ภาพวาด )<

คำคิดถึงซึ้งมากคนอยากจบ
ได้ประสบเรียนรู้เป็นครูสอน
ไร้เยื่อใยให้ห่วงหาพาอาทร
เมื่ออยากจรตามสบายใจร้ายจัง
>( กะลาตาเดียว )<

ตามมาง้อถึงที่เธอหนีซ่อน
งัดไม้อ่อนไม้แข็งลองแกล้งหยั่ง
สัมพันธ์ผูกถูกหมิ่นสิ้นพลัง
เพียงเหตุตั้งหยอกยั่ว ว่า"หัวล้าน"
>( ภ.ภาพวาด )<

คนหัวล้านยังคิดหลอกมาหยอกเย้า
รู้ว่าเราใจน้อยคอยหักหาญ
มาตอกย้ำซ้ำปมข่มประจาน
หากสงสารหอมแก้มหน่อยค่อยหายกัน
>( กะลาตาเดียว )<

พ.๒๙.๑๐.๒๕๕๗

ขอขอบคุณรูปภาพจาก Google.

ใจตายกายตา




พ.๕.๑๑.๒๕๕๗
---------------

ใจตาย กายก็ตาม
คือนิยามความพ่ายแพ้
แพ้ใจ แพ้ภัยแน่
เมื่อคิดแต่แค่ทางลบ

คนเรา ถ้าไม่ลุก
เลือกยอมทุกข์ สุขก็จบ
เชิญตายกลายเป็นศพ
เมื่อสยบยอมชะตา

ภ.ภาพวาด

ขอขอบคุณผู้ทำภาพกลอนให้ กะลาตาเดียว
ขอบคุณรูปสวยจาก Google.

รั้งไม่ไหว




~ รั้งไม่ไหว ~

หมดความหมายแล้วหรือ..รู้ ยื้อยาก
คงต้องจากจริงจริง..เธอทิ้งฉัน
รั้งเพียงร่างรักไร้ใจจาบัลย์
เจ็บทุกวัน ทั้งรู้ยังสู้ทน

ยอม!ฉันแพ้ แพ้!ใจ คนไม่รัก
เหนื่อยยิ่งนักรั้งไว้ไม่ได้ผล
เจ็บกับเจ็บทุกข์ตกในอกตน
รักสามคน เสียใจ..ใช่!ฉันเอง

ภ.ภาดวาด
อา.๒๘.๙.๒๕๕๗

ขอขอบคุณรูปภาพจาก Google.

ลิขิตใจ




~ ลิขิตใจ ~

ลิขิตใด ไม่เท่า เราลิขิต
ประกาศิต ฟ้าเขียน ยังเปลี่ยนได้
หนึ่งสิ่งที่ มีอยู่ จงรู้ใช้
คือ"หัวใจ"คงมั่นมิสั่นคลอน

ต่อให้หลากขวากหนามมิขามขลาด
ความผิดพลาดผิดหวังคอยสั่งสอน
แพ้วันนี้ มีวันใหม่ให้ต่อกร
เลิกอุทธรณ์ต่อฟ้าให้ปรานี

ลิขิตใจกำหนดบทพิสูจน์
จะไม่พูดพล่ามพล่อยแล้วถอยหนี
เลือกเผชิญเพื่อเขียนเปลี่ยนชีวี
ให้เป็นที่ต้องการอย่างใจเรา

ภ.ภาพวาด
พฤ.๑๐.๔.๒๕๕๗

ขอขอบคุณรูปภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ. 

เสียงสะอื้นคนเศร้า




~ เสียงสะอื้นคนเศร้า ~

วันเวลาเลยล่วงห้วงชีวิต
ถูกลิขิตขีดเส้นเล่นตลก
ฝันวาดหวังพังพ่ายคล้ายดังนก
ที่โผผกบินลับไม่กลับคืน

ต้องนับหนึ่งซ้ำเก่าเฝ้าเริ่มต้น
สู้อดทนทุกข์ยากด้วยอยากฝืน
ถ้าผ่านพ้นวิกฤตพลิกจุดยืน
เสียงสะอื้นคนเศร้าคงเบาบาง

อนาคตขดนุงแม้ยุ่งยาก
รู้ลำบากยิ่งนักถ้าจักสร้าง
เกิดวันใดใจท้อคงขอวาง
เพราะเหลือร่างอย่างเดียวนี้ไม่มีแรง

ภ.ภาพวาด
พ.๒๘..๕.๒๕๕๗

บทเรียน มิตรภาพ




~ บทเรียน มิตรภาพ ~

เมื่อเหยียบหยามมิตรภาพเสียยับย่อย
สัมพันธ์ร้อยร่วมสร้างถึงทางจบ
อโหสิกรรมก่อไม่ขอคบ
หลังค้นพบมิตรถ่อยคอยกอบโกย

ฉันจริงใจให้เห็นความเป็นมิตร
ไม่เคยคิดหอบหิ้วอย่างหิวโหย
แต่สิ่งให้ไร้ค่าน้ำตาโรย
ต้องช้ำโดยมิตรรักปักมีดคา

ไม่เคยเชื่อเมื่อรู้จากผู้อื่น
ยังคงยืนยันจิตด้วยคิดว่า
มิตรที่พบคบนั้นแต่นานมา
จะเห็นค่าเหมือนฉันสัมพันธ์ใจ

แต่ผิดคาดพลาดพลั้งจึงพังหมด
มิตรล่วงล่อทรยศคิดคดได้
หวังการโอบการอุ้มทั้งคุ้มภัย
และหวังในเงินตาหน้าสังคม

พอรู้ซึ้งซึ่งตนได้ค้นพบ
เหมือนถูกตบด้วยเท้ามิตรเข้าข่ม
เจ็บลึกร้าวยาวนานสุดซานซม
แทบจะล้มทั้งยืนสะอื้นโฮ

เป็นบทเรียนบทใหม่สอนให้ทราบ
มิตรภาพมีให้อย่าได้โง่
ฟังคำเตือนตรองหน่อยค่อยเติบโต
จักเป็นโล่คุ้มภัยพวกใจทราม

ภ.ภาพวาด
พ.๑๔.๒๕๕๗

ขอขอบคุณรูปภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ.

รอจันทร์




~ รอจันทร์ ~

เขียนความสุขใส่กลอนก่อนนอนฝัน
สายสัมพันธ์ผูกปลายมิคลายเคลื่อน
แสงดวงดาวพราวพร่างเคียงข้างเดือน
ดุจดังเหมือนฉันอยู่เคียงคู่เธอ

ราตรีกาลม่านฟ้าคลุมมาปก
อุ่นในอกอ้อมฝันมั่นเสมอ
อยากหลับไหลไม่ตื่นในคืนเพ้อ
หวั่นมาเจอเช้าที่ไม่มีกัน

จากวันจากพรากห่างใจต่างภพ
ไม่เคยลบรักเรายังเฝ้าฝัน
รออาทิตย์ลาลับพบกับจันทร์
เพื่อกอดเธอคนนั้นในฝันเอย

ภ.ภาพวาด
พฤ.๑๐.๔.๒๕๕๗

ขอขอบคุณรูปภาพจาก Google.

พลาดรัก




~ พลาดรัก ~

กอดอักษรตอนดึกรู้สึกผิด
โอ้ดวงจิตปวดร้าวเกินกล่าวขาน
คำว่าเรารักกันในวันวาน
ไม่อาจสานสืบต่อ..ฉันขอลา

ผิดที่ฉันไม่ซื่อปล่อยมือจาก
จึงจบฉากรักนี้..พร้อมหนีหน้า
ใช้อักษรส่งสาส์นข้ามผ่านฟ้า
เพื่อคือใจเธอให้มา ไปหาเธอ

ระยะทางห่างไกลวัดใจฉัน
ที่สุดมันก็พังเพราะพลั้งเผลอ
สัตย์สัญญาว่าคำเหมือนพร่ำเพ้อ
เพียงการเจอคนใหม่เปลี่ยนใจแปร

ไม่มีเจตนาจะเปลี่ยนรัก
ยิ่งห้ามหักต่อสู้ยิ่งดูแย่
เขาเข้าใกล้ในตอนฉันอ่อนแอ
จนพ่ายแพ้พลาดรักให้หนักใจ

จะคบสองต้องห้ามนั้นทรามสิ้น
เลยตัดสิ้นเลือกหนึ่งซึ่งว่าใช่
เมื่อตราชั่งเอียงข้างไปทางใด
คือผลลัพธ์รักได้ใจเลือกมี

ผลเฉลยเผยเห็นว่าเป็นเขา
ความรู้สึกผิดเล่าเข้าขยี้
ให้ขอโทษเธอนั้นสักล้านที
ความรู้สึกผิดนี้ไม่มีจาง

ภ.ภาพวาด
ส.๙.๘.๒๕๕๗

ขอขอบคุณรูปภาพจาก Google.

คำตอบใจ




แม้เพียงนิด ชิดใกล้ สุขใจนัก
คนแอบรัก ลอบมอง หมายปองหา
อยากดูแล แค่เธอ เสมอมา
คำสัญญา พันผูก ลูกผู้ชาย

มิคาดหวัง ว่าจัก ต้องรักตอบ
เพียงอยากมอบ รักให้ ดังใจหมาย
เธอคนดี มีสุข ทุกข์ฉันคลาย
คือคำตอบ สุดท้าย แห่งใจจริง

ภ.ภาพวาด
ศ.๖.๖.๒๕๕๗

*กลอนนี้ เพื่อนน้องขอมา
**ไม่รับแต่งกลอนนะคะ เพราะมันยากค่ะ

ขอขอบคุณรูปภาพจาก Google.

แค่คิดถึง




แค่คิดถึงก็มีน้ำตา
ไม่เลือกหรอกเวลาว่าตอนไหน
คนสำคัญที่ผูกพันด้วยหัวใจ
ต่อให้นานเพียงใด..ก็ ไม่ลืม

ภาพวาด

ศักดิ์ศรี นามปากกา




~ ศักดิ์ศรี นามปากกา ~

o อักษรมี ชีวิต จิตวิญญาณ
วาดลวดลาย ให้อ่าน ทั้งหวาน-ขม
ถ้อยเนื้อความ งามล้ำ เลิศคำคม
สานผสม อ้างอิง เรื่องจริง-ปลอม

o จินตนาฯ มโน สร้างโวหาร
หลากผลงาน ชิ้นใหม่ ทั้งใหญ่ย่อม
ร่วมความคิด จิตใจ รวมไว้พร้อม
เรียบเรียงหลอม ตัวสะกด เป็นบทกลอน

o ทุ่มสติ ปัญญา หาคำสวย
คล้องเกี่ยวด้วย ความหมาย เนื้อในก่อน
ลบและเขียน เขียนและลบ กว่าจบตอน
แสนเหนื่อยอ่อน..รู้ไหมเล่า?...เข้าใจที!

o วิงวอนเถิด ถ้าเกิดชอบ อย่าลอบลัก
นามปากกา สลัก คือศักดิ์ศรี
คิดปลอมแปลง แฝงนาม ทรามสิ้นดี
เปื้อนราคี คราบคล้ำ ทำ ทำไม?

o แม้อยากได้ ให้ทำ จนสำเร็จ
รู้จริงเท็จ สนุก ความสุขได้
ลักขโมย โดยแฝงเอา ของเขาไป
มันภูมิใจ ไม่เท่า เราทำเอง

ยอม รับเลยว่า เวลาเห็นกลอนตัวเอง ไปอยู่ที่คนอื่นพร้อมถูกเปลี่ยนนามปากกา รู้สึกไม่พอใจ โมโห และอีกมากมายความรู้สึก แต่ จะให้ไปไล่ตาม ไล่ทวงก็เหนื่อยเปล่า จึงได้แต่ปลงและทำใจ (คิดว่านักกลอนคนอื่นๆ ก็น่าจะรู้สึกไม่ต่างกันนะ)
คิดซะว่า เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่จิตสำนึก ความกระดาก ยางอาย ขอแต่ละคน
เรา มีแรงนึกอยาก จิ๊ก กัด หลอกว่า เราก็แต่งกลอนออกมาที ส่วนใครที่เอาของใครไปแล้วโป๊ะเช๊ะมาอ่าน รู้สึกแสบๆคันๆนั่นก็ช่วยไม่ได้นะ !!

ภาพวาด

ปล. และขอขอบคุณสำหรับเพื่อนๆที่ชอบ แล้วแชร์ และบางท่านเอาไปลงแล้วให้เครดิตเสมอด้วยนะคะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนอย่างพวกเรามากเลยค่ะ

ชีวิตผิดแผน




~ ชีวิตผิดแผน ~

o ถูกทอดทิ้งเอาไว้ในม่านหมอก
ไร้ทางออกสู่โลกแสนโศกเศร้า
มีชีวิตแตกต่างอยู่อย่างเงา
เกินใครเขาจินตนาการหลังม่านบัง

o เป็นชีวิตผิดคาดจากวาดแผน
ได้ทดแทนชีวีหมดที่หวัง
ต้องจำกลืนฝืนอยู่สู้ลำพัง
ด้วยกำลังและแรงค่อยแห้งไป

o เสี้ยวทุกเศษสิ่งหวังที่พังแล้ว
ดุจดังแก้วกระจกหล่นตกใส่
สร้างร่อยรอยบาดแผลแก่หัวใจ
และค้างไว้อย่างนั้นจนวันนี้

o เคยเก็บทำนำสี่ยงมาเรียงต่อ
หมายจะก่อหวังใหม่ในวิถี
แต่ไม่อาจผสานกาวรอยร้าวมี
ให้เนียนดีดังเก่าที่เราเป็น

ภ.ภาพวาด
พฤ.๑๐.๔.๒๕๕๗

ขอขอบคุณรูปภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ.

มารยาทการยืมเงิน




~ มารยาทการยืมเงิน ~

>< "มารยาทการยืมเงิน"..เชิญอ่านไว้
ขอจงทำความเข้าใจให้กระจ่าง
และได้โปรดปฏิบัติจัดแนวทาง
ก่อนจะสร้างหนี้ใด..ขอให้ตรอง

>< ยืม ยืมง่าย ให้ยืม อย่างลืมใช้
อย่าคิดเขลา เอาแต่ได้ ใจผยอง
ยืมแล้วลืม อย่ายืม! อย่าลืมมอง
ว่าเจ้าของเงินให้ เขาใช้เป็น

>< ก่อนจะยืม พูดได้ "จะใช้"ชัด
สารพัด สาบาน คำหว่านเหม็น
ถึงกำหนด ใบ้กิน สิ้นประเด็น
ผู้ลำเค็ญ คือเราเจ้าของเงิน

>< อีกประเภท ยืมได้ ใช้ไม่ครบ
ผ่อนหักลบ หนี้ค้าง ทำห่างเหิน
บ้างผ่อนครึ่ง ยืมอีกเท่า เศร้าเหลือเกิน
จึงขอเชิญ อ่านหน่อยนะ เผื่อละอาย

ภ.ภาพวาด
จ.๘.๙.๒๕๕๗

ขอขอบคุณรูปภาพจาก Google.

สวัสดีความสุข

สำลักทุกข์




~ สำลักทุกข์ ~

อยากร้อยเรียงเรื่องราวความร้าวรวด
มาอ้างอวดผ่านกลอนอักษรสื่อ
หยาดน้ำตาตกนองใจร้องฮือ
ยังอึงอื้อมิซาสักนาที

เสียงสะอึกสะอื้นขมขื่นหนัก
ใจสำลักความทุกข์เกินลุกหนี
ภาพเคยเห็นลางลือนเหมือนไม่มี
แต่บัดนี้ชัดเด่นยากเจนใจ

คิดว่าชินช้ำชอกเราหลอกจิต
แท้เป็นพิษพึ่งแพร่ฤทธิ์แผ่ให้
ผลกระทบทำร้ายทำลายไกล
ผ่านไม่ได้ด่านนี้มิมีทาง

ภ.ภาพวาด
พ.๒๖.๓.๒๕๕๗

ขอขอบคุณรูปภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ

ระยะเรา




ระยะเรา


น้องไม่ใช่ ตัวแถม ไว้แซมเสริม
ไม่อาจเติม ต่อรอย เกี่ยวก้อยร่วม
ไม่เคยคิด คู่ใคร ใช้ใจรวม
ไม่หมายสวม บทซื่อ แย่งยื้อรัก

เมื่อใจพี่ มีใคร ในใจอยู่
ควรจะรู้ ขอบเขต สาเหตุหลัก
ระยะเรา ระยะใจ อย่าใกล้นัก
ช่องเว้นวรรค ควรวาง ให้กว้างไว้

ภ.ภาพวาด
อา.๑๖.๓.๒๕๕๗


ขอขอบคุณรูปภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ.

ไม่นานก็ชิน




~ ไม่นานก็ชิน ~

ชินเมื่อไหร่คงดีกว่านี้แน่
ไม่อ่อนแอเมื่อไหร่คงไม่เจ็บ
เพราะไม่ชินช้ำตรมคล้ายคมเล็บ
คอยหยิกเหน็บทุกเมื่อเหลือจะทน

เพราะหัวใจเปิดช่องให้ต้องช้ำ
เจ็บจึงล้ำเขตเข้าเฝ้าสับสน
หยาดน้ำตาไหลตกในอกตน
ความหมองหม่นปิดไว้ไม่แสดง

ภาพวาด

ขอขอบคุณรูปภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ.

ดูมัน




~ ดูมัน ~

ดูมันฟัดกัดกันอย่างหรรษา
นั่งตากแอร์โชว์หราวางท่าใหญ่
พอครบเดือนรับเงินแสนเพลินใจ
สุขกว่าไหนราชการผลาญอย่างเดียว

เสียเงินจ้างมันมาฟัดกัดให้เห็น
หลากประเด็นโต้น้ำลายอยู่หลายเที่ยว
แข่งกันขุดชั่วแฉ แหม!!เก่งเชียว
ผลัดกันเลี้ยวเป็นปีกเลี่ยงหลีกเอา

ไอ้ที่ว่าจะจนมุมลงหลุมฝัง
อย่าได้หวังจะเห็นยอมเป็นเป้า
มันแถไถ หลายคดีที่เป็นเงา
จนพวกเราลืมหลง..จงย้อนดู

มันคือเกมส์การโกงโยงทุกฝ่าย
พร้อมส่วยรับส่วยจ่ายหลายอย่างอยู่
สร้างปัญหามาขัดเป็นศัตรู
อย่างมันรู้เกมส์กันประชันชิง
.........

ภ.ภาพวาด
ส.๖.๔.๒๕๕๖

ขอขอบคุณรูปภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ.

อย่าโยนผิด




~ อย่าโยนผิด ~

เมื่อทำชั่วตัวเลือกอย่าเสือกโทษ
ขอได้โปรดคิดกันซึ่งปัญหา
เหตุที่ก่อจากใครได้นำพา
มิใช่ว่าต้องตามอยู่ร่ำไป

เขาเป็นงั้นเป็นงี้วิถีเขา
วิถีเราเลือกทางแตกต่างได้
แม้เลือกชั่วมัวเมาแบบเขาไซร้
ต้องโทษใจเราแข็งไม่แกร่งพอ

อย่าโยนบาปสาปส่งหมายสงสาร
นั่นเป็นการผิดเติมเพิ่มอีกข้อ
ด้วยชีวิตผิดถูกบ่วงผูกคอ
จักตามต่อผลลัพธ์ส่งกลับคืน

ภ.ภาพวาด
พฤ.๓๑.๑๐.๒๕๕๖

ขอขอบคุณรูปภาพจากอินเตอร์เน็ต

ระวัง ปากปด




~ ระวัง ปากปด ~

สมัยนี้เชื่อใครไม่ได้หรอก
คำที่บอกปากพูดมักปูดปด
เพื่อประโยชน์ส่วนตนเป็นคนคด
ทรยศมิเลือกหน้าไม่ว่าใคร

เพียงตัวเด่นตัวดีตัวมีพร้อม
ถึงกับยอมพลิกลิ้นสิ้นค่าได้
ทิ้งศักดิ์ศรีมีอยู่ลงคูไป
พร้อมกับความเชื่อใจเคยได้มา

จากหน้ามือเปลี่ยนปรับกลับเป็นหลัง
ควรระวังระไว กันไว้หนา
จะเชื่อคำของใคร ใช้ปัญญา
ไตร่ตรองดูทุกคราวาจาคน

ภ.ภาพวาด
พฤ.๒๒.๘.๒๕๕๖

ขอขอบคุณรูปภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ

ฝันดี




ฝันดี

นอนเถิดนะพี่ยา.หลับตาเสีย
รู้อ่อนเพลียกายนัก..พักเถิดหนอ
งานพรุ่งนี้หน้าที่..ที่ยังรอ
คืนนี้ขอ..แค่ฝันถึงกันเอย

ภ.ภาพวาด

----------------------------------


นอนเถิดนะกานดา.หลับตาเสีย
รู้อ่อนเพลียกายนัก..พักเถิดหนอ
งานพรุ่งนี้หน้าที่..ที่ยังรอ
คืนนี้ขอ..แค่ฝันถึงกันเอย

ภ.ภาพวาด

ส่งใจมิตรภาพ



~ ส่งใจมิตรภาพ ~
(กลอนต่อ)

ฝากบทกลอนส่งใจใช้เป็นสื่อ
ด้วยลายมือหวัดหวัดเพิ่งหัดเขียน
แต่ละคำนำมาอย่าอาเจียน
แม้ดูเลี่ยนไปหน่อยกับถ้อยคำ

สุดที่รัก รักที่สุด ดุจชีวิต
เป็นดวงจิตดวงใจใช่เพ้อพร่ำ
หมายพันผูกรักงามความทรงจำ
เพื่อดื่มด่ำตราบจนสิ้นลมปราณ
>< ภ.ภาพวาด..

ประจักษ์คำนำเรียงมาเคียงทัก
สื่อถ้อยรักวางมอบมาตอบขาน
สายใยปลูกผูกเหนี่ยวเกี่ยวดวงมาน
เหมือนสายธารแทรกเซาะกระเทาะใจ

ทุกเส้นทางมิตรภาพทาบเติมต่อ
ยามทุกข์ท้อร่วมรู้อยู่เคียงใกล้
กรุ่นไออุ่นคุ้นเคยมิเลยไกล
สานหัวใจร่วมเกื้อเอื้ออาทร
>< กะลาตาเดียว..

ทุกลายลักษณ์อักษรามีค่านัก
มากกว่ารักบรรยายเป็นลายษร
มากกว่าความห่วงใยดังได้พร
ด้วยสะท้อนถึงใจเราได้ดี

จะเก็บรวมถ้อยคำนำบันทึก
ไว้เป็นหนึ่งความรู้สึกแสนสุขี
ระยะทางห่างไกลอย่างไรมี
แต่เธอนี้อยู่ในหัวใจเรา
>< ภ.ภาพวาด..

ทุกสิ่งสรรบรรจงวางลงสร้าง
ร้อยความห่างหลอมรวมร่วมสุขเศร้า
สื่อสัมผัสละม้ายคล้ายดั่งเงา
แอบแนบเนาว์ร่วมข้างทุกย่างเดิน

สายลมโชยโรยผ่านส่งสาน์ถึง
อีกฟากหนึ่งฝั่งฟ้าอย่าห่างเหิน
ในเขตขอบชอบนำมิก้ำเกิน
ใช่บังเอิญที่ประสบมาพบกัน
>< กะลาตาเดียว..

อา.๒๕.๕.๒๕๕๗

ความเป็นคน



~ ความเป็นคน ~
( กลอนต่อ )

ความเป็นคนอยู่ไหนในมนุษย์
ที่ชี้จุดวัดค่าออกมาได้
ส่วนสมองความคิดหรือจิตใจ
ดูอย่างไรจึงเห็นความเป็นคน
< ภ.ภาพวาด>

ความเป็นคนอยู่ที่ตนรู้คุณค่า
รู้รักษาขอบเขตมีเหตผล
รู้เท่าทันความคิดที่วกวน
รู้วางตนดีชั่วด้วยตัวเรา
<กะลาตาเดียว>

คนรู้ทางสร้างค่าเสริมราศี
รู้ชั่วดีประจักษ์แต่มักเขลา
ชอบละเลงสีชั่วใส่ตัวเอา
เกิดเป็นคราบเขม่า..น่าเศร้าจริง
< ภ.ภาพวาด>

ความดีชั่วอยู่ที่ตัวกำหนด
ไม่หมดจดชี้ชัดวัดทุกสิ่ง
อาจมากมายหลายมุมสุมแอบอิง
มันยากยิ่งเกินจัดสรรจำนรรความ
<กะลาตาเดียว>

เปรียบความคิดคืออาวุธมนุษย์โลก
ที่สร้างโศกสุดบาปอย่างหยาบหยาม
ทั้งสร้างโลกยุคใหม่ไร้ความงาม
จนต่ำทรามถึงจุดหยุดไม่ลง
< ภ.ภาพวาด>

ค่าของคนอยู่ที่ใจไม่เขลาขลาด
บางครั้งพลาดเบือนบิดผิดประสงค์
รู้แก้ไขมูลเหตุเจตจำนงค์
ให้ซื่อตรงทุกทางทิศคิดให้เป็น
<กะลาตาเดียว>

ศ.๓๐.๕..๒๕๕๗

ขอขอบคุณรูปภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ

ลืมไม่ได้ เกลียดไม่ลง



~ ลืมไม่ได้ เกลียดไม่ลง ~

<> จะให้ลืมอย่างไรใจเจ้าเอ๋ย
เมื่อคนเคยคุ้นกันในวันเก่า
สัมพันธ์ถูกผูกค้าง ระหว่างเรา
เป็นดังเงาติดตามทุกยามมา

<> จะให้เกลียดอย่างไรใจเจ้าเอ๋ย
เมื่อไม่เคยบาดหมางสร้างปัญหา
มีเพียงรักหลอมรวมร่วมอุรา
เป็นดังตราตอกย้ำให้รำพึง

<> จะต้องทำอย่างไรใจเจ้าเอ๋ย
เมื่อไม่เคยสักนิดไม่คิดถึง
เปลี่ยน พ.ศ. สั่งลา กลับตราตรึง
ที่สุดจึงปิดจองทุกห้องใจ

<> จะขอรอความรักอย่างหนักแน่น
ประดุจแผ่นศิลาบนผาใหญ่
ลืมมิลง จะจำเป็นกำไร
เกลียดมิได้ จะรักอย่างภักดี

ภ.ภาพวาด
ศ.๒๓.๕.๒๕๕๗

ขอขอบคุณรูปภาพจาก Google.

กำแพงความมืด




~กำแพงความมืด~

"เหนื่อยหัวใจจนร้าวราวจะดับ
ชีวิตข้าอาภัพเหมือนอับแสง
ความมืดมนบดบังตั้งกำแพง
มันเกินแรงข้าสู้ข้ารู้ดี

กำแพงสูงและใหญ่ล้อมกายรอบ
คล้ายเขตขอบค่อยแคบแทบบดบี้
ลมหายใจแผ่วเบาเข้าทุกที
พร้อมร่างที่ถูกบีบจนลีบแบน"

นี่คือความรู้สึกส่วนลึกรู้
ที่พรั่งพรูภายในอัดไว้แน่น
เรียงอักษรความกลัวเป็นตัวแทน
สื่อหมื่นแสนน้ำตาคราตกใน

เจ็บจนจุกจับใจพูดไม่ออก
ฟ้าแกล้งหยอกหยามเยาะสร้างเคราะห์ให้
นอกจากร่างกายหญิงหยุดนิ่งไป
ยังเพิ่มใจหญิงด้วยเจ็บป่วยตาม

ภาพวาด
อ.๒.๙.๒๕๕๗

ขอบคุณรูปภาพจาก Google.

เนื่องในวันเกิด




~เนื่องในวันเกิด~

วันเกิดน้องวันนี้พี่จำได้
แต่พรให้ไม่มีคงดีกว่า
ความเชื่อมั่นของพี่ที่ผ่านมา
มันบอกว่าน้องชายต้องได้ดี

น้องรู้ถูกรู้ผิดน้องคิดได้
น้องเลือกทำหรือไม่ในวิถี
น้องเลือกทางน้องเอาก้าวไปซี
น้องของพี่ พี่เชื่อใจในตัวน้อง

หากเสียหลักล้มลื่นยืนไม่อยู่
แรงใจสู้พร้อมให้ไม่ขัดข้อง
ถ้าช่วยได้พร้อมด้วยจะช่วยลอง
มือทั้งสองของพี่ยังมีแรง

หากสำเร็จเสร็จสมชื่นชมด้วย
ผลร่ำรวยมาเพราะเสาะแสวง
ทั้งคุณงามน้ำใจไม่เปลี่ยนแปลง
จักแสดงความเชื่อพี่น้องดีจริง

ภาพวาด (อภิญญา บุญชู)
จ.๑.๙.๒๕๕๗

พี่ปลาร้า..น้องปลาไหล



พี่ปลาร้า..น้องปลาไหล
( กลอนต่อ เป็นวรรค )



<ภาพวาด>.. สวัสดีน้องชายนามนายปราชญ์
(กะลาตาเดียว)..มาวางมาดข้องใจไรมิทราบ
<ภาพวาด>...ทำตอบกวนตอนเซ็งหรือเอ็งจ๊าบ
(กะลาตาเดียว)...กลัวแล้วคร้าบเอาไงให้ว่ามา

<ภาพวาด>...หยุด!อย่าแอ๊บแบบยอมไอ้จอมทะเล้น
(กะลาตาเดียว)...แนะ!ล้อเล่นรักดอกจึงหยอกหนา
<ภาพวาด>... เชอะ!ไม่ต้องพูดหวานหว่านวาจา
(กะลาตาเดียว)...หวานนะเรื่องธรรมดาน่าคุ้นเคย

<ภาพวาด>... เจ้านั่นนะ! ธรรมดา..อย่ามาพูด
(กะลาตาเดียว)... ปากใช่ตูดยากจริงจะนิ่งเฉย
<ภาพวาด>... เอาแค่ครอบตะกร้อก็พอเลย
(กะลาตาเดียว)...หรือพี่เคยครอบมาเลยกล้าทำ

<ภาพวาด>...นี่ข้าทักเอ็งดีดี..เอ็งตีกร่าง
(กะลาตาเดียว)...มีแบบอย่างคุ้นเคยเลยถลำ
<ภาพวาด>.. อย่าพูดเบี่ยงเลี่ยงผ่านการกระทำ
(กะลาตาเดียว)...ไหนเล่าคำที่ว่าท้าให้ลอง

<ภาพวาด>...เปิดประเดิมเริ่มบ่อยดันถอยหนี
(กะลาตาเดียว)...อย่าเพิ่งตีปีกกล้าจะพาหมอง
<ภาพวาด>...พี่คนนี้รุ่นไหนแล้วไอ้น้อง
(กะลาตาเดียว)...รุ่นก้นคลองยากจะขุดฉุดขึ้นมา

<ภาพวาด>...ย่ะ!ไอ้รุ่นข้างคลองถูกมองข้าม
(กะลาตาเดียว)....รุ่นต้องห้ามหรือจะเทียบมาเปรียบค่า
<ภาพวาด>...รุ่นอย่างเจ้าให้ฟรีไม่มีราคา
(กะลาตาเดียว)...อยู่ที่ว่าบุญใครจะได้มอง

<ภาพวาด>....จะบอกว่ามีดีล่ะสินะ!
(กะลาตาเดียว)...พอตัวละใช่มั่วไม่มัวหมอง
<ภาพวาด>...หลงตนเองคิดเอาหรือเปล่าน้อง?
(กะลาตาเดียว)...มิเป็นสองรองใครท้าให้ดู

<ภาพวาด>... ถ้าดีจริงคงไม่เห่มาเร่ขาย
(กะลาตาเดียว... มัวแต่อายเหี่ยวหดพาอดสู
<ภาพวาด>..ไม่ทราบว่าหัวใจหรือไข่ปู
(กะลาตาเดียว... อยากจะรู้ลองทักทายก่อนสายไป

<ภาพวาด>... ได้.ตกลง!พี่จะต้องลองรู้จัก
(กะลาตาเดียว)...โปรดสมัครชิวชิวจัดคิวให้
<ภาพวาด>... ถ้าเรื่องมากแบบนี้พี่ขอไกล
(กะลาตาเดียว)... อ้าว!ถอดใจง่ายแท้ไม่แน่จริง (นี่หว่า)

<ภาพวาด>... เบื่อไอ้พวกอวดดีทำขี้เต๊ะ
(กะลาตาเดียว)...คนมันเป๊ะหรอกพี่เขาดียิ่ง
<ภาพวาด>... โธ่!ไอ้ยักษ์ เอ็งน่ะ.. ยังกะลิง
(กะลาตาเดียว)...หล่อใสปิ๊งยักษ์ที่ไหนช่างใส่ความ

<ภาพวาด>...จ๊ะน้องหล่อ หล่อหลอ เหมือนตอเผา
(กะลาตาเดียว....อร้ายย!ชมเขาชักสั่นพาหวั่นหวาม
<ภาพวาด>... เขินงั้นรึ!! หึช่างกล้าหน้าเหมือนชาม
(กะลาตาเดียว... ของลายครามชั้นดีมีราคา

<ภาพวาด>...ไม่อยากจะดักคอพ่อชามบิ่น
(กะลาตาเดียว...ตาต้อหินท่าจะหนักไม่รักษา
<ภาพวาด>... เกี่ยวอะไรชักงงจงกล่าวมา
(กะลาตาเดียว).... มีแต่ตาไร้แววบอกแล้วไง

<ภาพวาด>... ทำปากกล้าระวังจะฟันหลุด
(กะลาตาเดียว)... โดนจี้จุดซะเลี้ยวชักเสียวไส้
<ภาพวาด>... กลัวรึนี่ที่ขู่ดูกะไร
(กะลาตาเดียว).. แค่หวั่นใจคนโรคจิตมาคิดพาล

<ภาพวาด>... ปากมอมมอมเหมือนแมวมากแล้วนะ
(กะลาตาเดียว).... แมวไหนจะรูปหล่อขอขัดขาน
<ภาพวาด>.... ก็แมว เอ๋ง ซิหนอขอประจาน
(กะลาตาเดียว)... พิสดารแมวร้องเอ๋งเจ๋งกว่าใคร

<ภาพวาด>... น้องแกล้งโง่ หรือโง่จริง พี่นิ่งคิด
(กะลาตาเดียว).... อยู่ที่จิตใครตรองมองบวกได้
<ภาพวาด>.. งั้นพี่ขอคารวะกะหัวใจ
(กะลาตาเดียว).... ยอมง่ายไปโลกคงแยกแตกทลาย

<ภาพวาด>... พี่เห็นกับ..การแสดงที่แกล้งโง่
(กะลาตาเดียว)... กว่าจะโตโง่ให้เป็นเช่นสหาย
<ภาพวาด>.... ช่างแกล้งแบบแนบเนียนเซียนยังอาย
(กะลาตาเดียว).... เสือซ่อนลายโบราณเทียบนำเปรียบเปรย

<ภาพวาด>... ช่างคุยโวโอ้อวด..พี่ปวดหมอง
(กะลาตาเดียว).. เข้าวัยทองแม่นแล้วพี่แก้วเอ่ย
<ภาพวาด>.... ไม่ใช่ปลาตาจ้องจะท้องเลย
(กะลาตาเดีย)ว... ขำจริงเอยอ่านไม่ดีตีความเอา (5555)

<ภาพวาด>.... ยอมแล้วยอม โดยดีพี่ยอมแพ้
(กะลาตาเดียว)...ไหนว่าเเน่ อ่าาโด่ โม้นี่เล่า
<ภาพวาด>..... ก็เจอปู่ปลาไหลร้ายไม่เบา
(กะลาตาเดียว).... ดีกว่าเอาปลาร้ามิกล้าชน
.............สรุป..........
แค่เย้าหยอกล้อกันฉันน้องพี่
ถ้อยพาทีฝึกสัมผัสจัดอักษร
ได้มาอำขำเล่นเป็นบทกลอน
ร่วมยอกย้อนคนละวรรคดักทางกัน
(กะลาตาเดียว)

ขอเพียงรัก



~ ขอเพียงรัก ~
(กลอนต่อ)

นอกสายตา นอกใจ ไม่มีสิทธิ์
เพียงแอบหวัง ยังผิด ถูกปิดกั้น
รักข้างเดียว เหลียวหา สุดจาบัลย์
ถูกลงทัณฑ์ ทนทุกข์ ไร้สุขมี
<ภ.ภาพวาด>

รักบ่มก่อเกิดได้เพราะใจรัก
คราทายทักยามพบยากหลบหนี
รักสรรสร้างถูกผิดคิดชั่วดี
ครารักมีเริ่มรักมักไม่รู้
<กะลาตาเดียว>

คงเพราะใจไม่ระวังจึงพลั้งเผลอ
รักที่เจอทราบดีเขามีคู่
ใจที่ปิดกลับเตลิดเปิดประตู
มีเขาอยู่ทุกห้องของหัวใจ
<ภ.ภาพวาด>

รักไม่ต้องครอบครองเป็นคู่ชิด
รักไม่ต้องถือสิทธิ์ก็รักได้
เมื่อรักเกิดย่อมบรรเจิดอยู่ภายใน
จงภูมิใจที่มอบรักใครสักคน
<กะลาตาเดียว>

จะยอมรับรักแบบคนแอบรัก
ด้วยสมัครมอบใจไร้เหตุผล
รู้เมื่อเลือกรักเธอเผลอใจตน
ถึงเจ็บจนขาดใจไม่เปลี่ยนแปลง
<ภ.ภาพวาด>

หากต้องรักด้วยทุกข์ที่ท่วมท้น
รู้ฝึกตนสุขด้วยใจในรักแฝง
เพราะหัวใจไร้เขตขอบกำแพง
มิล้าแล้งรักต้องให้ไฝ่เสรี
<กะลาตาเดียว>

รู้อยู่นะกะเกณฑ์เป็นมิได้
สิทธิ์หัวใจยากปรามตามวิถี
เรารักเขา เขารักใคร..ไม่ราวี
พอใจที่ได้รัก รักเขาพอ
<ภ.ภาพวาด>

รักมอบรักแม้ไม่ได้ดั่งใจหวัง
ไม่เหนี่ยวรั้งครอบครองไม่ร้องขอ
สุขในรักภักดิ์ด้วยใจไฝ่ถักทอ
เพราะรักก่อด้วยหัวใจไร้กำแพง
<กะลาตาเดียว>

ขอขอบคุณรูปภาพจากgoogle.

คำสัญญา



~ คำสัญญา ~

สัญญิง สัญญา วาจาปาก
เพียงเค้นขาก คายปด สะกดจิต
ทุกถ้อยคำ น้ำลาย ดังคายพิษ
ไม่ศักดิ์สิทธิ์ สักน้อย กลับคล้อยตาม

เชื่อทั้งรู้ สู้เชื่อ จนเมื่อซึ้ง
สัญญาหนึ่ง เปลี่ยนผัน อย่างหยันหยาม
พลิกลิ้นกลับ สับปลับ นับว่าทราม
สิ้นสุดความเคารพ การคบคน

หมดศรัทธา วาจา สัญญาพล่อย
ให้เห็นคล้อย ครั้งใหม่ ไม่ได้ผล
เพราะบทเรียน ลวงหลอก ย้ำตอกตน
ฝังเจ็บจน จำติด คนผิดสัญญา!!

ภ.ภาพวาด
จ.๒๑.๔.๒๕๕๗

ขออขอบคุณรูปภาพจาก Google.

ทะนง



~ ทะนง ~

ไม่คิดจะรักใครง่ายง่ายหรอก
ได้แต่บอกตัวไว้เราใจหิน
เรื่องเสียรู้เล่ห์ร้ายชายทมิฬ
จะหมดสิ้นจากใจไร้กังวล

แม้บัณฑิตยังพลาดปราชญ์ยังพลั้ง
เราจึงพังพ่ายมาน้ำตาหล่น
หลงลงเล่นกับไฟเชื่อใจคน
ถูกเผาจนเป็นซากรักจากชาย

ทะนงตัวมัวเหลิงระเริงหนัก
รู้จักรักมิซึ้งถึงความหมาย
คิดว่าเก่งว่ากล้าเข้าท้าทาย
เราจึงกลายเป็นเหยื่อเจ็บเหลือเกิน

ภ.ภาพวาด
อ.๑.๔.๒๕๕๗

ขอขอบคุณรูปภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ.

พักเล่นเฟส



พักเล่นเฟส สักพัก ตั้งหลักก่อน
อากาศร้อน จนฉันบ้า พาปวดหัว
ใช้เวลา ทบทวน เป็นส่วนตัว
ค่อยมายั่ว ยิ่งมุก สนุกกัน

ภ.ภาพวาด

แลกความรัก



~ แลกความรัก ~

เรียกว่าพลาดไม่พอขอเรียกโง่
อพิโธ่! ความคิดผิดถนัด
ริลองเชิงรักชายความตายวัด
แล้วสลัดรักแท้เมินแม่ตน

ทำร้ายตัวหัวใจอย่างไร้ค่า
ลดราคาศักดิ์ศรีเสียปี้ป่น
เพียงเพื่อชายชั่วช้าหมดค่าคน
กับเหตุผลหัวใจไม่กี่คำ

นอกจากตัวของตัว..ทำตัวแล้ว
ยังฝากแนวบาดแผลให้แม่ร่ำ
เจ็บที่เป็นเห็นลูกถูกกระทำ
แม่บอบช้ำกว่าเราหลายเท่าตัว

มีความรักมีได้มันไม่แปลก
แต่อย่าแลกศักดิ์ศรีเพื่อมีผัว
มีความรักมีได้อย่าไปกลัว
แต่อย่ามัวงมงายตายเพราะมัน

มีความรักมีได้เมื่อใจรัก
แต่อย่าผลักคน(ที่)รักเรา..มัวเฝ้าฝัน
มีความรักมีได้ใจผูกพัน
แต่จงปันใจเผื่อเพื่อตัวเอง

ภ.ภาพวาด
ศ.๑๖.๕.๒๕๕๗

ขอขอบคุณรูปภาพจาก Google.

ไม่เปลี่ยนแปลง




~ ไม่เปลี่ยนแปลง ~

เสียงหัวใจเต้นแผ่วแล้วก็หยุด
คงสิ้นสุดชีวิตหมดสิทธิ์หวัง
น้ำตาฉันรินหยดหมดพลัง
ย้อนภวังค์อดีตยิ่งกรีดใจ

ภาพเราสองคล้องแขนที่แสนคุ้น
ยังอบอุ่นอย่างนั้นจนหวั่นไหว
ถึงจากนี้ต้องห่างต่างภพไกล
ขอรักเธอตลอดไปไม่เปลี่ยนแปลง

ภ.ภาพวาด
ศ.๖.๑๒.๒๕๕๖

ขอขอบคุณรูปภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ.

หัวใจขี้ขลาด




~ หัวใจขี้ขลาด ~

ไม่ใช่ ไม่แคร์ เพียงแค่หวาด
ขี้ขลาด กับรัก จึงมักหนี
หลบเลี่ยง เสียงใจ นานหลายปี
ทั้งที่ ทั้งใจ มอบให้เธอ

ยกก่อ ข้ออ้าง มาสร้างเขต
หาเหตุ ยับยั้ง ไม่พลั้งเผลอ
เก็บกัก รักหลบ ยามพบเจอ
เสนอ ข้อความ ตรงข้ามใจ

ย้ำนัก ย้ำหนา คำว่า"เพื่อน"
เพื่อเตือน ตัวฉัน อย่าหวั่นไหว
ลึกอยู่ รู้สึก นึกอย่างไร
ปฏิเสธ "ไม่ใช่" หลอกใจตน

ทำร้าย ใจเขา และเราเจ็บ
ยิ่งเก็บ เหมือนกับ ยิ่งสับสน
ทุรนทุราย เหมือนว่ายวน
ส่งผล ด้านลบ กระทบเอา

ขี้ขลาด หวาดหวั่น ประจันหน้า
ไม่กล้า เปิดใจ ให้กับเขา
วางฟอร์ม ทิฐิ มิละเบา
เพียรเฝ้า หลอกตัว หลอกหัวใจ

ภ.ภาพวาด
พฤ.๒๒.๕.๒๕๕๗

ขอขอบคุณรูปภาพจาก google.

สักวา..ว่าคำบ่น





~ สักวา..ว่าคำบ่น ~
(ต่อกัน ด้วยกลอนสักวา)

สักวาราตรีสองชีวิต
ถูกลิขิตเขียนสร้างเดินทางคู่
มิตรภาพห่อหุ้มร่วมอุ้มชู
เปิดประตูหัวใจให้ผูกพัน

อักษรร้อยถ้อยเรียงต่อเสียงรับ
เสมือนกับสานเสริมร่วมเติมฝัน
ทุกลายลักษณ์ถักทอคล้องต่อกัน
ยิ่งผูกฉันเคียงเธอเสมอเอย
 ภ.ภาพวาด..


สักวาพาทีขอต่อถ้อย
ยากใช่น้อยเรียงคำนำสัมผัส
พี่วางโจทย์โหดเคร่งเก่งชะมัด
เหมือนโดนยัดปลาร้าท้าให้ลอง

ดั้งเขาข่มโคขืนฝืนกินหญ้า
พอรู้ท่าเล่นเราเอาสยอง
ว่ายไม่เก่งเร่งรัดมัดลงคลอง
ยังไม่คล่องซี้เลี่ยวเหี่ยวแน่เอย
 กะลาตาเดียว..


สักวาว่าถ้อยเรียงร้อยรัก
น้องเปลี่ยนหลักตัดพ้อพี่ขอขำ
อารมณ์ซึ้งซึ่งสร้างเรื่องวางนำ
ถูกเจ้าทำเสียดุลซะวุ่นวาย

แค่อยากให้ได้เห็นแนวเล่นอื่น
เผื่อครึกครื้นขึ้นบ้างตัวอย่างหลาย
สนุกสร้างคารมให้คมคาย
ทั้งความหมายครบหลักประจักษ์เอย
 ภ.ภาพวาด..


สักวามาบอกขอบคุณครับ
ขอคำนับพี่นักรักแน่นเหนียว
ครึกครื้นสนุกสุขแท้เชียว
เหมือนโดนเคี้ยวบอระเพ็ดเข็ดจนตาย

ช่างสรรหาแนวทางมาวางให้
ถามสักนิดชอบไหมใช่เสียหาย
ผมนี่แย่ที่แน่แน่พี่สบาย
เรื่องความร้ายใครจะเท่าพี่เราเอย
 กะลาตาเดียว..


สักวาฮานักน้องรักบ่น
ทำเหมือนคนชราต่อว่าพี่
ใช้ถ้อยกลอนค่อนแคะเขียนแขวะดี
ช่างน่าตีด้วยเสาสักเก้าครั้ง

คำประชดประชันนี่สรรค์สร้าง
มาเขียนวางเป็นช็อตตลอดผัง
ทีกลอนอื่นฝืนฝืดเขียนจืดจัง
คงต้องตั้งกลอนบู้มาสู้เอย
 ภ.ภาพวาด..


สักวาว่ามาขอท้าชก
หากพี่ยกกลอนบู๊ดูเข้าท่า
เดี๋ยวได้นอนงอนเอาเข้าตำรา
ดูทีท่าว่าต้องรอง้ออีกยาว

ด้วยทีเด็ดเผ็ดมันเคยลิ้มรส
ชอบเลี้ยวลดพาหมองไม่ผ่องขาว
เจอนักเลงเก่งกัดหูดูแพรวพราว
ทำตาวาวซ่อนซุกฮุกเราเอย
กะลาตาเดียว..

ขอขอบคุณรูปภาพจาก google
.


ต่างขั้ว





~ ต่างขั้ว ~
(กลอนต่อ)

สักวาดีชั่วต่างขั้วนัก
ตรองให้หนักก่อนทำประจำจิต
ถ้าเผลอพลั้งดั่งมีตราชีวิต
ที่หมดสิทธิ์ลบล้างให้จางลง

ถึงสร้างบุญคุณงามมาตามใช้
ลบไม่ได้ชั่วพลั้งดังประสงค์
เปรียบเหมือนแกะดำ-ขาวกล่าวตามตรง
ที่ยังคงต่างสีอยู่ดีเอย
..ภ.ภาพวาด



สักวาโชคดีมีชีวิต
เดินตามสิทธิ์แห่งตัวไม่มัวหมอง
อาจพ่ายพังพลั้งบ้างต่างครรลอง
เพียงประคองทางทิศคิดให้ดี

เพียงรู้ตนตรึกตรองมองให้กว้าง
ย่อมแตกต่างมากมายหลายวิถี
ทั้งสุขสมห่มเศร้าคลุกเคล้ามี
ชั่วหรือดีย่อมพบประสบเอย
...กะลาตาเดียว



สักวาชีวิตสิทธิ์เทียบเท่า
ไม่ว่าเราหรือใครก็ได้สิทธิ์
จงเลือกใช้ให้ดีกับชีวิต
จงเลือกคิดให้เห็นความเป็นจริง

เพราะเหตุก่อต่อผลหนึ่งคนสร้าง
จักแผ่กว้างโดยรอบครอบคลุมยิ่ง
ดีหรือร้าย เหตุวาง นำอ้างอิง
ผลคือสิ่งที่ตามต่อความเอย
ภ. ภาพวาด



สักวาชีวิตคิดรอบคอบ
เคยชื่นชอบกลับชังก็ยังเห็น
สิ่งว่าดีกลับไม่ดีอย่างที่เป็น
ซอกเหลือบเร้นมากมายหลายตำรา

เพราะชีวิตต้องสุ้อยุ่เรียนรู้
อาจไม่หรูดั่งจิตคิดไฝ่หา
อาจขลาดเขลาเศร้าหม่นล้นคณา
อยู่ที่ว่าตั้งรับปรับทางเอย
...กะลาตาเดียว



สักวา ชั่ว-ดี และชีวิต
ผู้ลิขิตคือเราเป็นเจ้าของ
ไม่ใช่พรหมเขียนวางสร้างครรลอง
ให้เราต้องชอกช้ำหรือกำชัย

อยู่ที่ฝึกตรึกตรองมองเห็นเหตุ
อยู่ที่เจตนาจักคว้าไขว่
อยู่ที่เลือกแล้วทำจงจำไว้
อยู่ที่ใจรู้ผลของตนเอย
...ภ. ภาพวาด



สักวามากมายหลายปัญหา
ให้ทายท้าเข้าสู้จนรู้ผล
ชั่วหรือดีมิห่างทางผจญ
คือวังวนชีวิตต้องคิดตรอง

มีปัญญาผิดถูกใช่ผูกขาด
อาจพลังพลาดพาตัวให้มัวหมอง
ต้องรู้รับปรับผันตามครรลอง
สติครองก้าวไปด้วยใจเอย
...กะลาตาเดียว

ขอขอบคุณรูปภาพจาก GOOGLE .