ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันเสาร์ที่ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2557

บอกลา




บอกลา (กลอนต่อ)
-----------------------

จะให้รอ รอไป อย่างไรเล่า
ระหว่างเรา เรารู้ อยู่ว่าจบ
รักห่างเกิน เกินใกล้ ไร้ทางพบ
เมื่อติดลบ ลบร้าว เราควรลา
>( ภ.ภาพวาด )<

เมื่อคิดห่าง ห่างหาย เพียงหมายกลบ
สัมพันธ์ลบ ลบไป ไม่ห่วงหา
เมื่อคิดห่าง ห่างไป ไม่นำพา
ฉันหรือกล้า กล้ายื้อ หรืออย่างไร
>( กะลาตาเดียว )<

หมดแรงรอ รอหวัง ทั้งที่รู้
หมดแรงอยู่ อยู่รอ รอไม่ไหว
หมดแรงรั้ง รั้งรัก เจ็บนักใจ
หมดแรงไป ไปด้วย โรคป่วยมี
>( ภ.ภาพวาด )<

เพียงน้ำคำ คำเฉลย เผยค่ารัก
เขาผินผลัก ผลักไส ใคร่หลีกหนี
เพียงหนึ่งถ้อย ถ้อยคำ ช้ำสิ้นดี
รักคงมี มีไม่พอ พอให้จำ
>( กะลาตาเดียว )<

ไม่อยากเหนี่ยว เหนี่ยวรั้ง แม้ยังรัก
จึงเลือกหัก หักใจ ร้องไห้ร่ำ
ทนไม่ไหว ไหวหวั่น ฉันเก็บงำ
ขอกล่าวคำ คำลา ดีกว่าเธอ
>( ภ.ภาพวาด )<

หนึ่งคำน้อย น้อยนิด คนคิดห่าง
มาโรยร้าง ร้างลา พาเสนอ
น้อยคำนั่น นั่นหรือรัก ผลักให้เจอ
ใช่เพียงเผลอ เผลอรัก แล้วหักลง
>( กะลาตาเดียว )<

ปล่อยเขาคิด คิดลบ เพื่อจบรัก
ว่าฉันหัก หักใจ เพราะไปหลง
ดีกว่ารู้ รู้ช้ำ ต้องจำปลง
พร้อมกับส่ง ส่งฉัน วันขึ้นเมรุ
>( ภ.ภาพวาด )<

จำต้องปล่อย ปล่อยวาง เกินย่างก้าว
แสนปวดร้าว ร้าวหมอง เป็นของเล่น
เขาเย้ยถาก ถากเถือ ของเหลือเดน
ไม่ขอเค้น เค้นใจ ใครอีกเลย
>( กะลาตาเดียว )<

พ.๑๓.๑๑.๒๕๕๗
ขอขอบคุณรูปภาพจาก Google.

ส.๖.๑๒.๒๕๕๗




ส.๖.๑๒.๒๕๕๗
--------------------
ไกลเหลือเกิน การเดินทาง สร้างชีวิต
ทุ่มอุทิศ ทั้งกาย-ใจ เพื่อไปถึง
วาดความหวัง ตั้งจุดหมาย ไม่คำนึง
สุดท้ายจึง จับเพียงลม มาชมเชย

ว.วาดภาพ


รูปภาพ : ไม่ทราบที่มา