---->>
เป็นก้อนเลือด ก้อนอ่อนๆ ตอนค้างไว้
เลยทับใน ปรายประสาท จนขาดหาย
ความทรงจำ เกียวกับเธอ เบลอสลาย
มันเหมือนคล้าย เคยรู้สึก นึกรักกัน
ต้องขอโทษ ที่ฉัน นั้นลืมเลือน
เธอย้ำเตือน อย่างไร ใจไม่หวั่น
เพราะความรัก ที่ถูกทับ ดับขาดนั้น
ไม่มีวัน ที่ฉัน จำกลับคืน
เพราะก้อนเลือด ก้อนเนื้อ เหลือกดทับ
ตรงจุดรับ กับเส้น เป็นความขื่น
ฉันเลยจบ ลบเธอ ไม่อาจคืน
กลับมาฟื้น ความทรงจำ คำว่าเรา
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
แต่สมองสั่งการยังรักอยู่
ตอบลบสายตาดูแต่รูปเธอไม่ไปไหน
แต่ว่าก้อนเลือดยังกดทำหัวใจ
คอยเตือนใจจำเจ็บแผลรักเรา
แม้ปากว่า ลืมได้ ลืมแน่
แต่ที่แท้มโนจิตคงมีเขา
แม้ประสาทลืมเลือนคำว่าเรา
แต่น่าเศร้าที่สมองยังไม่ลืม
พอดีเห็น บล็อก เลยขออนุญาตแวะเข้ามานะครับ
แต่งกลอนได้เยอะจริงๆเลย เหอๆ
สงสัยจะแต่งกลอนแทนกินข้าวซะละม้าง
By Nich