โดดเดี่ยว เดียวดาย
เรากลาย เป็นผี
ชีวิต ครั้งนี้
โจรจี้ ชิงไป
สิ้นแล้ว ซึ่งบุญ
ที่หนุน นำให้
ชีวิต ก้าวใหม่
จบไป ไม่คืน
สิ่งหวัง พังหมด
สลด ใจฝืน
ทุกก้าว เรายิน
กลับคืน ล้มตึง
ตั้งใจ วาดฝัน
สักวัน ไปถึง
กลับถูก ลุมทึ้ง
ฉันจึง ต้องตาย
เห็นคน รอบข้าง
แล้วพลาง ใจหาย
น้ำตา อาบกาย
เป็นสาย ไหลริน
พ่อ-แม่ แก่เฒ่า
ดูเขา โศกสิ้น
เมื่อลูก แดดิ้น
กลับถิ่น เมืองนอน
~*~*~*~*~*~*~*~*~
ภาพวาด
.
ทำทุกอย่าง อย่างนี้ ให้ดีสุด
ตอบลบแม้สดุด หยุดจบ ก็พบเห็น
แมทำพัง พลาดพลั้ง ไม่รำเค็ญ
ขอแค่เป็น ฝีมือเรา เที่นั้นพอ
ภาพวาด