แก้วที่แตก แยกเสี่ยง แม้เพียงน้อย
เป็นคมคอย รอยบาด อาจลึกล้ำ
แม้เศษนิด จิ๊ดเดียว ก็เกี่ยวนำ
เป็นแผลกรรม ช้ำเชือด เลือดไหลนอง
แม้แก้วพราว ร้าวพลอย เป็นรอยหม่น
เปรียบเหมือนคน มีตำหนี ติให้หมอง
แม้เสี้ยวเกล็ด เศษหนึ่ง ซึ่งติตรอง
ก็เป็นของ รองค่า น่าเสียดาย
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น