กลืนน้ำตา

สิ้นเสียงคำ นำเผย เอ่ยจากหมอ
น้ำตาคลอ ทอประกาย ฉายแววขื่น
แต่เมื่อพลัน หันหน้าสบ ต้องกลบกลืน
เมื่อแม่ยืน รินน้ำตา ไห้อาลัย

สมาธิ สติตั้ง ต้องขังเก็บ
แม้ว่าเจ็บ ร้าวรวด ปวดเพียงไหน
ภาพต้องแกร่ง แข็งขืน ฝืนกลั้นไว้
ห้ามร้องไห้ ให้แม่ย่อ ท้อกำลัง

กลั้นใจยิ้ม ปิ่มว่าแกร่ง แข็งเกินร้อย
แม่ห้ามถอย เหมือนดั่งหนู สู้อีกตั้ง
ทางข้างหน้า ยังมี ต้องมีหวัง
"ก้อนเลือดกัง ฝังคอ" อย่าท้อใจ

เห็นหน้าแม่ แผ่อาบ คราบน้ำตา
ใจลูกยา ยิ่งต้องฝืน กลืนเก็บไว้
กลัวความหมอง ของฤดี ที่ภายใน
จะรินไหล ให้แม่ช้ำ ซ้ำอาดูร

คำแม่กอรป ปลอบประโลม เหมือนโถมทับ
แทบระงับ กับความเจ็บ เก็บไม่อยู่
บอกตัวว่า อย่าอ่อนแอ ให้แม่ดู
หากแม่รู้ คงหู่หด สลดใจ

ฉะนั้นเล่า เราต้องกลบ ลบความเจ็บ
ซ่อน-ซุกเก็บ ด้วยใบหน้า ว่าสดใส
สิ่งที่ฝัง ขังปิด ในจิตใจ
แล้วยิ้มไป ให้แม่รู้ หนูไม่แคร์

ถึงภายใน อุรา น้ำตาตก
เจ็บช้ำฟก อกระบม คมบาดแผล
ก็จะลบ กลบถอน ความอ่อนแอ
ไม่ให้แม่ แลรู้ ว่าหนูตรม

แม่ร้องไห้ ให้เลือดก้อน ที่ซ้อนทับ
ลูกระงับ ใจฝืน กลืนใจข่ม
แม่โอบกอด ปลอบประโลม แต่โทรมซม
ลูกตรอมตรม กับปมหวั่น ต้องกลั้นใจ

น้ำตาแม่ หยดไหล เมื่อได้ยิน
น้ำตาลูก กลืนกิน อย่ารินไหล
น้ำตาแม่ หยดร่วง เพราะห่วงใย
น้ำตาลูก ตกใน ข่มใจกลืน
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

ภาพวาด
.