คืนที่เหงา เศร้าล้น ใจทนสู้
กัดฟันอยู่ ผู้เดียว เหี่ยวห่อจิต
ได้แต่มอง ท้องฟ้า คลามืดมิด
ให้หวนคิด จิตขื่น คืนเปลี่ยวดาย
ท้องฟ้ากว้าง ว้างว้า ในคลานี้
เหมือนใจที่ ลี้ลับ ยับสลาย
น้ำตาเอ่อ หยดหยาบ อาบผิวกาย
รินเป็นสาย พรายพร่าง สองปรางนวล
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
ภาพวาด
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น