เขาจากไป ให้ใจ ต้องไหวอ่อน
สุดบั่นทอน ก้อนสะอื้น รื่นประดัง
ด้วยตรงนี้ ที่เก่า เงาความหลัง
ยังคงฝังรั้งจิต ให้ติดตรึง
เหลือเพียงความ ทรงจำ เคยฉ่ำหวาน
กับวันวาร ผ่านไป ให้นึกถึง
หลังเขาเผย เอ่ยลา ในคลาหนึ่ง
สัญญาตรึว ผึงขาด ไม่อาจคืน
~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~
ภาพวาด
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น