ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันอาทิตย์ที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2552

ลืมไม่ได้ก้ให้จำ


เมื่อยังเจ็บ เก็บจำ ช้ำใจอยู่
ยังหดหู่ สู้อย่าง เคว้างคว้างยิ่ง
มิอาจลืม ลบลา พาประวิง
มิอาจทิ้ง สิ่งเก่า ยังเฝ้าจำ

พี่ก็อย่า พยายาม ห้ามให้ลืม
อันความปลื้ม อยู่ใน แม้ใจช้ำ
ที่เคยสุข สุขอยู่ คู่ทุกค่ำ
ก็เก็บนำ จำปลื้ม อย่าลืมลา

มันยากยิ่ง สิ่งปลื้ม จะลืมลา
มันยากกว่า ถ้าจะเทียบ เปรียบเฉยๆ
มันยากฉุด ขุดออก นอกใจเอย
มันยากเลย ที่จะให้ ใจลืมเลือน

เมื่อลืมไป ไม่ได้ ก้ให้จำ
และคอยย้ำ ซ้ำ ให้ช้ำเตือน
ด้วยที่เก็บ เจ็บท้น ไม่หล่นเลื่อน
สักวันเชือน ชินชา เป็นยาใจ
~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~
ปล.ตอบให้พี่พี ที่เวบ ดีดีจัง

ภาพวาด
.

1 ความคิดเห็น:

  1. ไม่ระบุชื่อ20 กันยายน 2552 เวลา 14:51

    พูดนี่งายใจลืมยากมากกว่ายิ่ง
    โอ้น้องหญิงสิ่งค้างกลางใจไหว
    พี่ลืมเขาไม่ได้เลยเอ๋ยทรามวัย
    จะทำไงอย่างไรดีวิธีการ..ศร

    ตอบลบ