ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันอังคารที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2552

ขอลาพัก








ขอลาพัก สักนิด ไม่คิดจาก
เพราะงานมาก หลากหลาย จนกายล้า
จึงขอสุด หยุดแต่ง แบ่งเวลา
แล้วจะมา หาบ้าง เมื่อว่างนา

ต้องขอบคุณ พี่น้อง และผองเพื่อน
ที่ไม่เลือน ลืมกัน หมั่นมลล์หา
คอยส่งจิต คิดถึง หนึ่งน้องยา
ให้กลับมา หาบ้าง อย่าห่างไกล


ทุกอักษร ตอนอ่าน หวานในจิต
ให้เราคิด นึกโทษ โกรธตัวหนา
เพราะห่างไกล ให้เพื่อน เมลล์เตือนมา
ผ่านตัวสือ อักษรา มาหากัน

ก็อยากกลับ จับแป้น พิมพ์บทกลอน
เหมือนครั้งก่อน ตอนใหม่ ให้ใจสั่น
ได้คิดคำ ฉ่ำหวาน สารชีวัน
เป็นกลอนมั่น สัญญารัก หักอกลา


คงไม่ช้า ภาพวาด จะกลับคืน
จะหยัดยืน ฝืนอยู่ สู้ยิบตา
แต่ตอนนี้ ที่ฉัน นั้นอ่อนล้า
จึงต้องลา จากจร กลอนห่างไกล

หากให้ฝืน ยืนสู้ อยู่ตอนนี้
คงไม่ดี พี่จ๋า ข้าขอไกล
ไม่มีแรง แข็งขืน ฝืนต่อไป
ที่ทำได้ คือห่างไกล ใช่จากนาน

หากมีแรง แกร่งกล้า ในคลาใด
จะกลับมา สารใหม่ ใจขับขาน
จะเรียงร้อย ถ้อยคำ ให้ฉ่ำหวาน
เพื่อมาสาร บ้านกลอน ตอนต่อไป
~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~
ภาพวาด
ปล.เขียนลงใน
ตอนหมดแรงจริงๆ
เป็นกลอนนานมาแล้ว

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น