ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันพฤหัสบดีที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

พระธรรมกลอน13

..ลำดวน..

ลำดวนดง คงไว้ ซึ้งใบเขียว
ไม่แห้งเหี่ยว ใบแข็ง แกร่งจริงหนอ
ยามได้ฝน ชุ่มฉ่ำ พรำพะนอ
พลันเกิดก่อ กลีบกลิ่น ประทนใจ

ด้วยใบเขียว กลีบแข็ง แฝงด้วยกลิ่น
กลบไอดิน หอมกรุ่น ละมุนไหม
รากเป็นยา ให้คุณ สมุนไพร
ทั้งดอกใบ คงค่า น่านิยม

เปรียบคนแก่ แก่กาย แต่ใจแกร่ง
แอบซ่อนแฝง ความดี มีสะสม
แม้เรือนร่าง โรยรา น่านิยม
ยังอบรม ลูกหลาน อ่านวิชา

เยาวชล อ่อนวัย ไทยทั้งผอง
ร่มโพธิ์ทอง ของเจ้า เฒ่าแล้วหนา
คุณแม่-พ่อ ยาย-ย่า ปู่และตา
เลี้ยงดูมา ควรสนอง ตรองให้ดี

ลำดวนแกร่ง แกร่งแก่ เฉกแม่พ่อ
ผลิ-ดอกช่อ งามเลิศ เกิดกลิ่นสี
ดังลำดวน หอมปลูก เป็นลูกดี
ครูเฒ่านี้ คนแรก คือพ่อเรา

ถึงเวลา ใส่ปุ๋ย ลำดวนแล้ว
โอ้ลูกแก้ว เลี้ยงใจ อย่าให้เฉา
ไม่โศกศัลย์ บรรพ-บุรุษเรา
ไม่โศกเศร้า หอมหวน ลำดวนไทย
.
จาก..หนังสือสวดมนต์
.

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น