---->>
..บทกลอนธรรมภาษิต..
อันบุญทาน การกุศล ควรทำเถิด
เราตายเกิด ชาติไหน ไม่หมองศรี
รูปจะสวย รวยทรัพย์ ปัญญามี
เป็นคนดี พร้อมได้ ทั้งกายใจ
พ้นกะเทย เบ้ยบ้า ตาหูหนวก
อีกจำพวก เดินไม่รอด ไปทางไหน
น่าสมเพช เวทนา น่าน้อยใจ
ทำบุยไว้ ช่วยอุดหนุน บุยค้ำชุ
การเกิดแก่ เจ็บตาย ให้สำนึก
ควรระลึก เข้าไว้ ให้ทุกผู้
ทั้งเศรษฐี ยาจก ทาส ปราชญ์วิญญู
ใครจะอยู่ พ้นตาย นั้นไม่มี
เมื่อตายแล้ว ก้เวียนเกิด กำเนิดใหม่
ท่องเที่ยวไป ในสงสาร หมดทางหนี
ตายแล้วเกิด เกิดแล้วตาย แต่ละที
จะเกิดดี ตายดี อยู่ที่กรรม
ถ้าทำดี บุญมี กุศลช่วย
เอื้ออำนวย กุศลชุบ อุปถัมภ์
พ้นเปรตสัตว์ อสุรา กุศลนำ
ช่วยจุนค้ำ สู่สวรรคื ชั้นนิพพาน
ถ้าทำชั่ว จะพาตัว ไปสู่ทุกข์
เข้าบั่นบุก ในนรก แดนสถาน
ต้องทนทุกข์ เวทนา สุดประมาณ
ขอเชิยท่า หญิงชาย สร้างความดี
อันศีลทาน ภาวนา อุตส่าห์สร้าง
หมั่นปล่อยวาง สังขาร ในทุกที่
ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค ท่านทรงชี้
หนทางนี้ ใครเดินอยู่ สู่นิพพาน
จะช้าเร็ว อยุ่ที่สร้าง การกุศล
บำเพ็ญตน ภาวนา กัมมัฏฐาน
ละกิเลส ตัณหา อุปาทาน
จิตฟุ้งซ่าน ใจเศร้าหมอง อย่าให้มี
เอาศีลธรรม ถือประจำ ในชีวิต
บำเพ็ญจิต ปล่อยวาง เข้าทางหนี
ตัวกิเลส โลภ โกรธ หลง อย่าให้มี
หนทางนี้ ท่านชี้ไว้ ในพระธรรม
กรรมนี้แล สุดแล้วแต่ ท่านจะคิด
กระแสจิต ของท่าน ขั้นสูงต่ำ
ท่านจะเชื่อ หรือไม่เชื่อ บาปบุญกรรม
เชิญท่านทำ กรรมนั้น ของท่านเทอญ
จาก..หนังสือสวดมนต์
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น