---->>
7วัน พลันสุดข่ม
ใจระทม ตรมชีวี
ห่างกัน ทุกวันวี่
ดวงฤดี นี้อาวร
อาทิตย์ จิตคำนึง
คอยคิดถึง หนึ่งคนจร
นั่งพิง อิงข้างหมอน
นึกภาพก่อน เคยคู่เคียง
วันจันทร์ ฉันยิ่งเศร้า
นั่งกอดเข่า ริมระเบียง
เหม่อมอง ท้องเฉลียง
นึกภาพเรียง เพียงสองเรา
อังคาร จะผ่านผัน
หัวใจหวั่น พลันให้เหงา
น้ำตา มาคลอเบ้า
หัวใจเรา เศร้ามิคลาย
วันพุธ ดุจดั่งเหว
มีไฟเปลว มามาตรหมาย
จากไกล ใจห่างกาย
อยากทัก ทายกลับหายเลือน
พฤหัส กัดกร่อนจิต
ดั่งชีวิต จะบิดเบือน
ไม่เห็น เป็นเสมือน
น้ำตาเปื้อน เลื่อนรดริน
วันศุกร์ สุดสลด
น้ำตา หยดจรดถวิล
เยื่อใย ใจขาดวิ่น
ฉันแทบดิ้น สิ้นลมปาน
วันเสาร์ เงาห่างหาย
เยื่อเส้นสาย ลายประสาร
ขาดปลง ลงชั่วกาล
มิอาจบาน ปานดุจเดิม
.
ภาพวาด
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น