ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันศุกร์ที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

ไกลครอบครัว






ไกลครอบครัว



ไกลทาง ห่างไกล ไปสุดแสน
ไกลแคว้น แดนไกล ไปสุดหล้า
ไกล พี่ นี้ไกล ให้เหว่ว้า
ไกลตา พาไกล ให้คะนึง



ไกล กาย กายไกล ให้ใจโยง
ไกลโค้ง โค้งไกล ใจเป็นหนึ่ง
ไกลห่าง ห่างไกล ให้ตราตรึง
ไกลถึง ถึงไกล ใจจะรอ



ไกล พี่ ที่ไกล ให้หน่ายแหนง
เรี่ยวแรง แห่งใจ ให้เติมต่อ
ไกลถิ่น ดินผืน จะยืนรอ
มิท้อ ขอมั่น น้องสัญญา



แม่ ถาม ความถึง ซึ้งทุกวัน
พี่นั้น เป็นไง เช่นไรหนา
ลูกชาย นายนี้ ที่ไกลมา
เริงร่า พาสุข หรือทุกข์ใด



น้อง ตอบ มอบเอ่ย เผยวจี
ว่าพี่ นี้สุข สุดสดใส
อย่าหวง ห่วงหา หรืออาลัย
ห่างไกล ไม่นาน คืนบ้านเรา



พ่อ ไม่ ได้เผย คำเอ่ยว่า
แต่ครา แม่ถาม ความหนูเล่า
จะฟัง ตั้งใจ ใกล้เคียงเงา
พี่เจ้า เข้าใจ ใช่ไหมเออ



ขำ ดี พี่ขา น่าจะเห็น
พ่อเย็น เช่นเก่า เขาเสนอ
แต่ซ่อน ร้อนไว้ ให้ภาพเจอ
กลัวเก้อ ถ้าถาม ความเป็นไป

ภาพวาด

อิ อิ ภาพไม่ได้แต่งกลอนนานเลย คิดถึงกลอนจัง นี่แต่งไม่ค่อยถูกด้วยอ่ะค่ะ
คิด ถึงพี่ภพจัง ภาพเหงาด้วยแถมเจอเรื่องการเมืองเลยเครียดเลยอ่ะ
พี่ภพคง รู้ข่าวแล้วนะคะ


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น