ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันพุธที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2553

ห่วง






...ห่วง...


โทรไปตาม ถามข่าว เรื่องราวพี่
ว่าจะมี อาการใด เป็นไงบ้าง
หลังจากภาพ ทราบรู้ ผู้ไกลทาง
จึงไหวหว่าง กลางทรวง ห้วงหทัย



พี่ทันเอ่ย เผยมา ว่าไข้ลด
น้องยังอด ห่วงพี่ นี้ได้ไม่
ด้วยว่าห่าง ทางจุด นั้นสุดไกล
จะมีใคร ไหนคู่ คอยดูแล



หวังพี่ทัน นั้นเล่า เขาก็ชาย
จะเคียงกาย คลายหมอง อย่างน้อง-แม่
ไม่สะดวก หรอกหนา คราเทคแคร์
จะพาแย่ เอาด้วย ช่วยซ้ำเติม



คิดแล้วเซ็ง เคร่งขรึม นั่งซึมหนอ
ทั้งแม่พ่อ ก็ห่วงนัก ส่งรักเสริม
พี่ภพจ๋า ไข้ทุเลา เบาจากเดิม
หรือว่าเพิ่ม มากขึ้น ให้มึนเมา



ฟังคำกล่าว ข่าวมา น้องหาเชื่อ
ด้วยในเนื้อ วาจา คราที่เล่า
มีอะไร บางอย่าง ขวางเป็นเงา
บอกว่าเขา พูดไม่หมด สะกดคำ



แต่อย่างไร ก็เถอะ เฮอะไม่สน
เพราะกังวน อยู่กับไข้ ใจระส่ำ
พี่ทันว่า พี่ภพเพ้อ ละเมอคำ
ทุกลำนำ คือบ้าน ที่ขานมา



หายเร็วเร็ว นะพี่ ที่น้องรัก
อย่าเจ็บหนัก มากมาย ไปเลยหนา
ยิ่งอยู่ไกล ใจยิ่งห่วง ดวงชีวา
พี่ชายจ๋า ข้าคนึง คิดถึงจัง


ภาพวาด


ปล.เป็นกลอนที่แต่ง วานนี้ แต่งลงที่o.pได้ที่เดียวเพราะญาติมา เลยต้องออก
ทำเป็นทวงนะพี่ภพ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น