แฟนเก่าเงาหลัง

เป็นแฟนเก่า เงาของใจ ในวันวาร
ที่เลยผ่าน ผันไป ไม่หวนหา
แต่ภาพเธอ ครั้งเก่า เฝ้าติดตา
เหมือนมายา ล่าลวง ทั้งดวงใจ


จำทุกสิ่ง ทุกอย่าง ระหว่างกัน
ดั่งว่ามัน นั้นเพิ่งเกิด เปิดทางให้
จำเสียงหวาน ผสานก้อง ห้องหทัย
ดั่งสายใย ในอุรา มิลาลง


หน้าใสใส นัยนา ดวงตาคม
ทั้งเส้นผม ดำเงา เฝ้าเสริมส่ง
ทำให้งาม ผ่องผาด สะอาดองค์
แม่โฉมยง นงค์นวล เคยป่วนใจ


แต่บัดนี้ ต่างไกล ไม่ได้เจอ
แต่ภาพเธอ ครั้งนั้น มันฝังใน
เป็นเหมือนดั่ง เปลวไฟ ในเทียนไข
ที่ส่องใจ พี่ยา มาทุกวัน


มิอาจลืม ลบทิ้ง คนอิงไอ
ยังเก็บไว้ ในทรวง ของห้วงฝัน
มีน้องยา ตราตรึง ซึ่งผูกพัน
แม้นานวัน ผันไป ใจไม่ลืม


ภาพวาด
8/9/52

ปล.แต่งแนว ชาย