ได้เท่านี้ ที่เห็น ที่เป็นอยู่
ไม่งามหรู อย่างจิต คิดฝันหา
เป็นตัวฉัน เป็นตัวเอง ละเลงทา
แต่คุณค่า ในตาเขา เราไม่มี
เป็นที่เป็น เช่นที่เธอ เจอคลาแรก
ไม่เปลี่ยนแปลก แยกส่ง ยังคงที่
เป็นคนเดิม เป็นคนเก่า เท่าที่มี
เป็นคนนี้ ที่เธอเคย เอ่ยรักมา
แต่วันนี้ ที่เปลี่ยนไป ไม่เหมือนเก่า
คือใจเจ้า เปล่าหนอ พ่อขวัญตา
บอกไม่ใช่ บอกไม่ชอบ คล้ายตอบลา
โอ้พี่ยา "ข้าเป็นข้า หาเปลี่ยนแปร"
.........................................
..ไม่เกี่ยวนะ ..
เริ่มแรกคบ บอกใช่ ใจหมายมั่น
พอผ่านผัน พลันเปลี่ยน เวียนจากลา
อยากรู้นัก คำใช่ ในวาจา
มันมีค่า แค่ไหน ในใจเธอ
ภาพวาด
21/9/52
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น