เมื่อโดนทิ้ง สิ่งแรก ไม่แปลกนัก
พอใจรัก หักลา น้ำตาริน
ความที่เจ็บ เหน็บเนื้อ โดนเถือวิ้น
แทบวายสิ้น วิญญา ให้อาลัย
น้ำตาตก อกต้อง มาหมองช้ำ
ใจเจ้ากรรม คร่ำครวญ รัญจวนไห้
โอ้!รักเอ๋ย เคยข้าง กลับร้างไกล
สุดอาลัย ในฤดี นี้เหลือทน
เพราะรักมาก ยากปัด ตัดให้ขาด
เจ็บอนาถ บาดทรวง ดวงใจป่น
ความรู้สึก ลึก..หมอง ของหนึ่งคน
แทบวายชล ยนยิน "สิ้นเยื่อใย"
ภาพวาด
29/9/52
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น