กาลเวลา คลาสิ้นเธอ

มองจันทรา ฟ้ากว้าง กลางเวหน
ถามหาคน บนนั้น วันเดือนหงาย
ทิ้งน้องไว้ ในโลก อันโชคร้าย
เพียงเดียวดาย คลายรัก พักหรือไร?


พี่จากห่าง ต่างภพ จบสิ้นกรรม
เหลือน้องช้ำ คร่ำครวญ รัญจวนไห้
เวลากาล ผ่านล่วง ห้วงหทัย
เหมือนเผาไหม้ ใจ-กาย ตายทั้งเป็น


นานเนินนับ กับปี พี่สิ้นลม
ดั่งผูกปม จมใจ ให้รำเค็ญ
ไม่มีเสียง สำเนียงยอ เคยล้อเล่น
ทุกวันเป็น เช่นอดีต กรีดทิ่มแทง


กาลเวลา พาผัน วันเป็นคืน
แต่น้องขื่น กลืนทุกข์ รุกแสลง
จรดเท้าก้าว ร้าวรวด ปวดใจแพลง
ด้วยทุกแหล่ง แห่งที่ มีพี่เธอ

ภาพวาด
3/9/52