กลอนบทนี้ ภาพแต่งนานแล้ว ตั้งแต่พี่ภพเพิ่งจะไปทำงานที่นั่นแหละ
แต่ไม่ลง แล้วตอนนี้ ภาพทำใจได้แล้ว เลยไม่อยากทิ้งไป ขอเขียนไว้หน่อยนะ555
...ห้ามใจ...
คิดถึงจัง คนไกล ในแดนต่าง
น้องอ้างว้าง มากนั้ก จักรู้ไหม
วันนี้เชื่อ เหลือเกิน ทางเดินไกล
ไม่รุ้ว่า จะไป หนใดดี
อยากให้พี่ กลับมา อุราร้อง
แต่จำต้อง ห้ามไว้ ให้เร็วรี่
ใช้เหตุผล เหนืออารมณ์ ข่มวจี
ก่อนวลี ที่อยากเผย จะเอ่ยคำ
เก็บกั้นกัก ดักไว้ โอ้ใจข้า
อย่าเอ่ยมา วาจาเสียง สำเนียงร่ำ
รู้ไว้ซะ อย่าคิด จิตชักน้ำ
พี่เขาทำ เพื่อทุกคน ทนอยู่ไกล
เราต้องทำ ตามหน้าที่ ที่รับมอบ
โต้กลอนตอบ ให้o.p นี้อยู่ได้
รวมพี่พี่ น้องน้อง คล้องดวงใจ
เพื่อรอให้ พี่กลับกลุ่ม คุมเหมือนเคย
และหน้าที่ คอยกล่าว ข่าวทางบ้าน
เรื่องในร้าน งานบัญชี นี่อีกเอ๋ย
น้องจะทำ สุดสามารถ ไม่ขาดเลย
รอวันที่ พี่เอย เอ๋ยกลับคืน
มีล่าฝัน อีกแห่ง เป็นแรงผลัก
คอยนำชัก กำลัง ยั้ง..ส่งยื่น
คลายความเหงา เศร้าใจ ให้คลายกลืน
และเพิ่มความ ชุ่มชื่น ให้คืนมา
ภาพวาด
แต่งนานมากแล้วกลอนนี้ ก่อนล่าฝันจะเปลี่ยนเป็น อินโฟ
หลังพี่ภพไปอยู่ที่โน่นไม่นาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น