---->>
...เพราะเคยชิน...
น้องต้องปรับ รับสิ่งใหม่ เพื่อใช้สิทธิ์
จะมัวติด อยู่ในกรอบ ขอบมิได้
ต้องหยัดยืน ด้วยตน บนทางไกล
จากนี้ไป ให้รู้ว่า จะฝ่าฟัน
เพราะเป็นน้อง พี่ป้องภัย ใช้กายคุ้ม
อยู่ในกลุ่ม มุมงาม ของความฝัน
ท่องและเที่ยว เซี้ยวแก่น แสนดื้อรั้น
แต่พี่นั้น ระวังไว ทุกภัยมี
เพราะน้องเอย เคยชิน มิสิ้นสุด
อยู่ในจุด สุดงาม ความสุขศรี
ด้วยกำแพง เป็นเกาะบัง ยั้งชีวี
จึงยืนอยู่ ตนงนี้ อย่างที่เป็น
แต่วันนี้ พี่ไกล ไปต่างแคว้น
ถึงจะส่ง ตัวแทน..มิแม้นเห็น
มีเรื่องยาก มากมาย หลายประเด็น
ทั้งลำเค็ญ เป็นเรื่อง ขุ่นเคืองกัน
จะใช้สิทธิ์ คิดแก้ แต่ละจุด
แม้สะดุด จะหยุดมอง ตรองมิหวั่น
จะเป็นน้อง ของพี่ ที่เท่าทัน
เพื่อฝ่าฟัน ปัญหา นานาไป
จะไม่เง่า เอาแต่ดื้อ ถือทิฐิ
ใช้สติ มิเป๋ ให้เขวไขว
ทุกคำสอน ก่อนนี้ พี่ให้ไว้
น้องจำได้ ไม่เลือน เหมือนเป็นเงา
และสุดท้าย สายษร บทกลอนทิ้ง
มีพี่หญิง อิงอ้าง วางคำเล่า
นามว่า"แดง" แสงงาม ความบางเบา
เธอฝากเอา มาไข...ใจคพนึง
>>>จากพี่แดง : วันนี้เหงาไม่มีพี่เป็นที่อ้อน
ไม่ได้งอนหรอกนะแค่คิดถึง
มองเวลาห่วงหาพารำพึง
หวังแค่พึ่งลมผ่านวานอ้อนแทน
ภาพวาด+พี่แดง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น