---->>
วันที่หก ตื่นตะนก ตกใจตื่น
ฝันเมื่อคืน ที่เห็นมา พาอ่อนไหว
เห็นน้องเดิน ริมทะเล ว้าเหว่ใจ
เจ้าร้องไห้ เสียงสะอื้น คลื่นซัดมา
ทรายเปลี่ยนสี จากขาว ที่วาววับ
สีน้าปรับ เป็นดำ ทำผวา
แล้วร่างน้อย ก็หายไป ในพริบตา
มองซ้ายขวา หาได้พบ ประสบกัน
กรีดเสียงลั่น เรียกร้อง ก้องทั่วล้า
มองนภา มืดมัว กลัวจนสั่น
วิ่งติดตาม ถามไถ่ ไปพัลวัน
แต่ไม่ทัน พลันตื่น ขื่นขมจัง
ซบหน้าลง ตรงหมอน สะท้อนอก
เหมือนนรก เผาไหม้ ไร้ความหวัง
แม้นิทรา ทุกสิ่ง ยังภินพัง
สุดจะยั้ง ห้ามใจ ร้องไห้เลย
เปิดคอมมา หนักกว่า คำว่าร้าย
หมดที่หมาย เน็ตเน่า เขาเฉลย
โทรไปถาม ที่ศูนย์บอก ออกอย่างเคย
อยู่นิ่งเลย หากฝนซา มาดูพลัน (ข้ออ้าง แหม๋ๆๆ)
หมดทางแล้ว จะไปพาล ขานกับใคร
วันหยุดไซร้ จึงนั่งนิ่ง อ้างอิงฉัน
มิมีคน มาซ่อมเลย เอ่ยบอกกัน
รอทั้งวัน ก็มิมา บ้าเหลือเกิน (ว๊ากๆๆ)
ขอให้ฝันร้ายกลายเป็นดี สาธุๆๆๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น