ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันพฤหัสบดีที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2554

จ้างไวทำไม?








...จ้างไวทำไม?..



เมื่อวันจันทร์รับแรงงานเข้าร้านค้า
และพอมาวันนี้พี่เชื่อไหม
ต้องเชิญออกด้วยเหตุผลว่าจนใจ
รับไม่ได้ลูกน้องนาย..ร้ายจริงเชียว


แค่ว่าทรายหนึ่งกระสอบมอบให้ยก
เขามางก ขึ้นกูมึง...อึ้งไปเดี๋ยว
"มึงจะไม่ให้กูพัสักนิดเจียว"
เราก็เฮี้ยวตอบบ้างอย่าสุดทน


"ก็แค่พลิกหนึ่งกลับพับขึ้นรถ
เหงื่อมันหยดที่ไหนใช่ให้ขน"
แก่เอ่ยออกบอก"ลาข้าก็คน"
หนูไม่สนคนอย่างนี้พอทีเลย


ตอนที่เห็นแกเกาะรางอยู่ข้างรถ
คงตีบทชีวิตมั้งถึงนั่งเฉย
เราเห็นว่างก็ใช้ไปอย่างเคย
เขามาเฮ้ยพูดแบบนั้นมันเกินไป


ส่วนว่าพี่อีกคนนั้นฉันเห็นยุ่ง
มัวยกถุงปูนอยู่ยังดูได้
แต่ตานี่ยืนเบี่ยงเมียงมองไง
น้องถึงใช้ให้ทำย้ำวาจา


ตอนหลังจึงว่าใส่แบบไม่ยั้ง
ไม่ได้จ้างให้นั่งนี่คุณพี่จ๋า
ถ้าไม่ทำก็เชิญไปไม่ต้องลา
ฉันไม่ว่าตามสบายเราหายกัน


**ยังติดใจคำว่าหาให้พัก
ทำงานหนักอะไรมาก หึ!อยากขัน
เห็นที่ทำคืออีกคนวนอยู่นั้น
ส่วนตานั่นยืนอ้วนดำคลำแต่ราง

.........
ภาพวาด





ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น