ผมโกหก

..ผมโกหก..



เลขข้อนี้ยากจังนั่งคิดหนัก
ต้องใช้หลักสูตรใดไขผลหนอ
แค่ ป.4  ยากโคตรโอดครวญท้อ
ผมจึงขอเติมแรงหน่อยแล้วค่อยทำ


วิ่งไปเล่นกับเพื่อนเรือนข้างบ้าน
สนุกสนานผ่านเวลาพาเย็นย่ำ
พอกลับมาอีกทีเหมือนผีอำ
ใครชักนำผมเล่นครับ!!!..รับมาเลย!!!


แล้วยามรุ่งวันนี้ที่มาถึง
เลยต้องหาข้ออ้างหนึ่งรำพึงเผย
โอ้ครูครับผมต๊อแต๊แลไม่เบย
จามฮัดเช้ยแต่เช้าหนักเอาการ


ครูบอกโอ๋คนดีมานี่จ้า
เดี่ยวรักษายาดีมีสมาน
ยกไม่เรียวเฟี้ยวฟับประทับอาน
เพราะเมื่อวานครูเห็นเล่นทั้งวัน


ฮือฮือ-กรรมติดจรวดปวดก้นนัก
ผมโดนหนักสมที่วจีสรรค์
พูดโป้ปดผลส่งครูลงทัณฑ์
ก็สมกันแล้วล่ะนะตัวเรา


ครูกล่าวว่าการพูดปดให้งดเถิด
มันไม่เกิดผลดีมีแต่เศร้า
ผมรับคำจำไว้คลายดั่งเงา
ที่ครูเขาทิ้งท้ายคล้ายสัญญาณ


ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาหาปดไม่
พูดตรงไปตรงมาวาจาขาน
ด้วยคำครูยังท่องก้องกังวาน
ในดวงมานต์ระลึกนึกทุกคราว


จากวันนั้นมาถึงซึ่งวันนี้
ทำไงดีครับครูอยู่กับสาว
เธอเค้นผมไปไหนมาสายตาวาว
ผมควรกล่าวตรงไปใช่ไหมครู


แต่ครูครับถ้ารับว่าไปหาหญิง
ผมโดนยิงด้วยปืน..เธอยืนขู่
แต่ถ้าปดผมปลอดภัยกายไร้รู
เพื่อให้อยู่..ขอครั้งครับกลับคำไป


เมื่อคิดได้ดังนี้วจีเอ่ย
จึงพูดเผยกับเธอเสนอไข
ผมมีงานด่วนมากลับช้าไง
โอ้ทรามวัยอย่าฉุนเฉียวเดี๋ยวแก่นา


เธอค้อนขวับแล้วเมินเดินไปนั่ง
ด้วยรอฟังผมปดคำเอ่ยพร่ำว่า
พอสักเดี๋ยวเธอยิ้มกรุ้มกริ่มมา
พร้อมพูดว่าเหนื่อยไหมในคำลวง


ผมตะลึงตกใจไยเธอรู้
เอาล่ะตูตายแน่แม่ไม่ห่วง
จึงนึกถึงคำท่องก้องในทรวง
ที่เป็นบ่วงศีลธรรมประจำเออ


โดนทั้งหมัดทั้งเข่าเอาซะแหลก
เธอจ่ายแจกเต็มที่มีเสนอ
โทษฐานเดียวปดเอ่ยเผยกับเธอ
นี่ล่ะเน้อ..ไม่จำ.คำของครู

.........

ภ.ภาพวาด


ขอขอบคุณหนังสือเล่มหนึ่งที่ให้เป็นเรื่องค่ะ